Aan voelen als je hondje overleden is.

Hoi Allemaal,

Is het raar, dat je aan kunt voelen dat je hondje is overleden, bij mij is dit namelijk wel gebeurt, onze Westy Iggy is op 26-11-2009 overleden om 19.10uur s´avonds, ik kreeg op dat moment zo´n raar gevoel van binnen, kan het gevoel niet uitleggen, maar het is net alsof ik aan kon voelen dat ze overleden was, zou dit echt kunnen, of was het maar gewoon toeval?

Groetjes Sonja Vissers.

Ik geloof wel dat je het kan aanvoelen of dat er iets is wat wij niet echt begrijpen.

Toen ik mijn oude hondje moest laten inslapen ,kwam de dierenarts bij me thuis omdat mij dat beter leek voor mijn hondje.

Terwijl ze werdt ingeslapen lag ze op me schoot ,en heel me hand werdt gloeiend heet.
Ik weet helemaal niet waarom ik dat had op dat moment misschien de zenuwen of de emotie's die ik aan het onderdrukken was ,ik wilde me groot houden.
Maar ik vraag het mezelf nog steeds af wat dat rare gevoel was.

Maar ik denk wel dat je het aan kan voelen ook hoor.En dat dat geen toeval is.

Hoi Wendy, Kaya en Koda,

Dus het is niet raar om dat aan te voelen, ik heb het ook niet als naar ervaren, zou het kunnen dat het komt, omdat je heel veel om het hondje hebt gegeven, en nog altijd doet?

Groetjes Sonja Vissers.

Ik denk wel dat het er mee te maken heeft hoor.

Dat je toch een soort bepaalde band met je hond had en nog steeds heeft ook.

Ik zelf heb ook altijd gedacht dat ik juist heb gehandeld toen die tijd.Terwijl de meeste mensen altijd wel een schuldgevoel hebben erna .Maar het was alsof ze me toestemming gaf van het is wel goed .Heel raar.

Ik had ook wel een schuldgevoel hoor .Dat wel ,maar net wat jezelf zei het voelde niet naar.Dat had ik dus ook

Hoi Wendy, Kaya en Koda,

Ik denk het ook, wij hebben er alles aan gedaan, maar het overlijden komt dan toch erg onverwacht, Iggy is overleden aan 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd, versterkt door het medicijn CLOMICALM, voor geschreven door de dierenarts, ze was helemaal alleen toen ze overleed, misschien komt het gevoel ook ddardoor, omdat we geen afscheid hebben kunnen nemen, want ze is bij de dierenarts overleden, waar ze ter observatie was voor de epileptische aanvallen, ze was pas 10,5 jaar oud, ze was voor ons als een kind, we hebben zelf geen kinderen, vandaar we een hechte band met onze hondjes hebben/hadden.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Sonja,

Zoiets lijkt me ontzettend moeilijk,juist omdat je geen afscheid kan nemen ook.Maar zoals je al zei we hadden een hechte band en jullie hebben alles voor haar gedaan wat jullie konden doen.

Ik heb gehoord dat ze met epileptische aanvallen er al niet meer helemaal bij zijn ook.Had ze altijd al epileptie dan of was dat opeens op komen zetten?

Groetjes Wendy

Hoi Wendy, Kaya en Koda,

Ze had wel een hele lichte vorm van epilepsie, maar de zware aanvallen zijn begonnen, toen ze door de dierenarts aan het medicijn CLOMICALM is gezet, voor verlatingsangst, in de bijsluiter stond vermeld, dat dit medicijn niet aan honden met epilepsie gegeven mocht worden, het medicijn hebben de aanvallen versterkt gehad.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Wendy, Kaya en Koda,

Lees anders mijn verhaal hier over op dogboek: Triest verhaal van onze Westy Iggy, daar staat het helemaal op uit gelegd.

Groetjes Sonja Vissers.

Ow wat een $#&$@!!
Dat is niet slim geweest dan van die man.
Je heb nu zeker wel een andere dierenarts gezocht toch?
Ik heb vroeger ook epileptie gehad toen ik klein was ,maar met mensen zal het wel anders liggen.

Dat is vanzelf overgegaan omdat na zoveel jaar veranderd je bloed ofzoiets ,heb ik ook maar gehoord hoor

Het is altijd zo rot als je je beestje niet meer bij je heb.Ik wens je iedergeval heel veel sterkte ,ik kan me voorstellen dat je je echt machteloos voelt hiermee.Maar het is niet jou schuld ,en zo te horen heeft ze ontzettend veel liefde gehad bij jullie

Hoi Wendy, Kaya en Koda,

Dank je wel.

Groetjes Sonja Vissers.

Hallo Sonja,

Het is niet gek dat je gevoeld hebt dat je lieve Iggy stierf.
Zelf heb ik een soortgelijke ervaring gehad toen mijn oma overleed.

Ik krijg wel het idee dat je het heel moeilijk vindt om Iggy los te laten, juist doordat je geen afscheid hebt kunnen nemen. Klopt dit?

Lieve groet Thera

Hoi Thera,

Ja dat klopt, de dierenarts heeft ons niet gebeld, toen hij zag dat het slechter met Iggy ging, wij hebben uit eindelijk zelf maar gebeld, nadat ik dat gevoel kreeg, maar toen was het al te laat.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Thera,

Lees anders mijn verhaal op dogboek, onder Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar leg ik het in uit.

Groetjes Sonja Vissers.

Dat verhaal heb ik gelezen en het lijkt me vreselijk om op die manier je hond te verliezen.
Ik weet niet of het een idee is voor je, maar kijk anders even op het topic 'contact met je overleden huisdier'. Misschien dat het makkelijker wordt om Iggy los te laten als je op een andere manier alsnog afscheid kunt nemen.

Heel veel sterkte.

Hoi Thera,

misschien is dat wel een goed idee, dank je wel voor de tip.

Groetjes Sonja Vissers.

Heel graag gedaan.

jaja,het zal wel weer.

Hoi Anonieme(gast),

Wil je iets duidelijker zijn, ik snap er helemaal niks van.

Ik ben ervan overtuigd, dat als je als baasje
een sterke en intense band met je hondje hebt,
dat absoluut kan.
Ik geloof daarin en ik ben heel realistisch.
Toen mijn vader slecht lag nam ik in de morgen afscheid van hem om naar het werk te gaan en zei
dat ik vlug weer terugkwam.
Mijn vader zei me nog gedag.
Ik was net op het werk en ik kreeg ineens iets over
me dat ik naar huis moest.
Niemand belde me of zei dat ik moest komen, maar
ik ging gewoon terwijl ik eigenlijk net thuis was
geweest bij hem.
Ik kwam binnen en mijn moeder zei nog, ben je er al
weer, omdat ze het niet verwachtte.
Ik keek naar mijn pa, die rechtop op de bank zat
en zag dat hij stervende was, ik knielde voor hem
neer en hij blies zijn laatste adem uit.
Heel erg om mee te maken, maar zo ontzettend speciaal
om dat te kunnen en mogen meemaken.
Ik heb soms van die gevoelens.
Mijn moeder lag begin dit jaar in het ziekenhuis.
We stonden allemaal te wachten totdat het personeel het bord wegzette om door te kunnen lopen naar de patienten. Zo stond ook de familie van een mevrouw die bij mijn moederop de kamer lag, ook nog te wachten. Om de een of andere onverklaarbare reden liep ik eerder door, zei mijn moeder hallo en wilde de overbuurvrouw waarmee ik de dag van te voren nog gepraat had, goedendag zeggen en zaag dat ze stervende was.
Ik ben meteen naar haar toegerend, op de alarmbel gedrukt en naar buiten gerend om hulp te halen.
De familie stond nog buiten.
Ze werd meteen gereanimeerd, het mocht niet meer baten, want ze stierf toch.
Nadat ze gestorven was, kwam de dochter naar me toe en bedankte me (waarom) en vroeg hoe ik nu kon weten dat haar moeder op dat moment doodging.
Ik zei haar dat ik dat niet wist, maar toch de kamer ben opgegaan en schrok eigenlijk dat ze dit zei.
Mijn moeder die alles meekreeg op de kamer, zei me dat ze dit al vaker gedacht had, dat ik zulke zaken aanvoel. Die vrouw kende ik een paar dagen.

Hoi Machtel,

Je hebt helemaal gelijk, dus het is niet raar, om dat aan te voelen, alleen waren wij er niet op tijd bij, om afscheid te nemen van onze Iggy, zij overleed op het moment dat ik dat gevoel kreeg.

Groetjes Sonja Vissers.

Beste Sonja, uw maatje zat in uw hart en de band
was heel sterk.
U hoeft zich niet schuldig te voelen, dat u niet
bij het tijdstip zelf was.
Maar ik kan het me heel goed voorstellen, dat u
die gevoelens heeft.
Schuldgevoelens. Maar dat hoeft niet.
Uw schatje is er nu goed aan.
U moet proberen de mooie momenten te herinneren,
toen ze nog mooi en levenslustig was.
Wat u kunt doen : plant straks als het niet meer
vriest, in het voorjaar een mooie plant, een
boompje en maak daar het speciale plekje om uw
schat te gedenken.
Elk afscheid doet pijn, maar de pijn gaat over.
Mijn grootvader zei me toen mijn oma overleden was,
het doet pijn, maar zoals het lichaam vergaat,
zo vergaat ook de pijn.
Dat speciale plekje zou ik absoluut maken.

Verdrietig om zo je hond te verliezen. Ik weet zeker dat, Iggy op deze manier afscheid heeft genomen.

Veel sterkte met het verwerken met het verlies van Iggy,
Liefs,
Liesbeth

Hoi Machtel,

Wat verwoord je dat mooi, en wat een goed idee, om in de zomer een mooi plekje in de tuin te maken, ik heb er over na zitten denken, en wil graag een plant met witte bloemen, en een standbeeld van een Westy erbij, ik wil dit dan rond 10 juni doen, op haar geboortedag, dat leek me een mooi idee, om dat op die dag te doen.

Groetjes Sonja Vissers.

Hoi Liesbeth,

Dank je wel voor je reactie, ik hoop het, dat Iggy op die manier toch een beetje afscheid heeft genomen van ons, dat zou wel heel fijn zijn, en de gedachten er achter natuurlijk, dat maakt het verwerken misschien wat dragelijker, bedankt daar voor.

Groetjes Sonja Vissers.

Ik zeg dat omdat ik vaker gedroomd heb op tijdstippen dat iemand stierf en die in mijn droom even gedag kwam zeggen.

Dus voor mij is het gewoon zo, voor altijd in je hart gesloten

Hoi Liesbeth,

Dus volgens jou, heeft Iggy toch afscheid van ons genomen, ook al was ze dan alleen?

Groetjes Sonja Vissers.

P.S: Ze zit zeker voor altijd in onze harten, we vergeten haar nooit meer, zoveel betekende Iggy voor ons.

Hoi Liesbeth,

Lees anders mijn verhaal op dogboek: Triest verhaal over onze Westy Iggy, misschien is het dan nog duidelijker.

Groetjes Sonja Vissers.

P.S: Dank je wel voor je reactie, het doet me goed hier over te kunnen praten, sommige mensen snappen mij niet, dus vandaar dit topic.

Hoi Sonja ik wil je nog heel veel sterkte toewensen.
Wij hebben na ruim 12 jaar onze kat Pim onverwachts in moeten laten slapen Hij kon ineens niet meer lopen en had een hartprobleem,we moesten ineens beslissen.Maar jij hebt niet eens afscheid kunnen nemen,dat lijkt mij erg moeilijk.
Groetjes van Suzanne.

Hoi Suzannepeters-naus,

Dank je wel voor je medeleven, we hebben inderdaad geen afscheid kunnen nemen van onze Westy Iggy, daar heb ik nog steeds veel moeite mee, gelukkig gaat het iedere dag een beetje beter, als ik denk aan haar herinneringen, dan gaat het wel weer even, lees anders mijn dogboek: Triest verhaal over onze Westy Iggy, daar heb ik het hele verhaal in uit gelegd.

Groetjes Sonja Vissers.