Prinses Mielemuis op visite

Ik heb hier wel eens het verhaal verteld van een teefje uit ons eerste nestje, die we terug gehaald hebben omdat de eigenaresse er niet meer voor zorgen kon. We hebben het hondje, wat erg depressief was geworden door de stemming daar in huis, 5 weken in huis gehouden en toen herplaatst bij mensen die altijd herplaatssamojeden hebben gehad. Het gaat nu hartstikke goed met haar en we die mensen waren deze week hier op het eiland, dus gisteren samen gewandeld.


De eerste eigenaresse had haar Amalia genoemd, maar omdat wij dat een vreselijke naam vinden voor een hond hebben we haar toen ze terug kwam, omgedoopt tot Mila. Maar ja, je weet hoe dat gaat, de verbastering sluipt er snel in en daarom werd het al snel Mielemuis...prinses Mielemuis en zo gedraagt ze zich ook.

We hadden afgesproken in het bos achter ons huis, omdat Brumma het niet zo fijn vindt als er vreemde honden opeens binnen komen. Toen ik aan kwam lopen en Nuka blafte, werd Mila gelijk onrustig volgens haar baasjes. Ze herkende gelijk de blaf. De dames begroeten elkaar heel rustig, met voorzichtig kwispelende staartjes en duwen tegen elkaar snuit. Bamse likte haar dochters snuit en daarna ging alles in goede harmonie het bos in. Wat genieten is dat toch dat ze zo verdraagzaam tegen elkaar zijn. We hebben een lange wandeling gemaakt, met Mila voorop met een air van: Ik weet hier de weg wel, ik ben hier eerder geweest!

Daarna nog even koffie gedronken thuis en hoewel Bamse op de bank kroop moesten Nuka en Mila toch even kijken wie de sterkste was, maar alles in goede harmonie, geen grommetje te horen. Brumma wou alleen maar spelen en hoewel Mila als prinsesje zijnde niet zo'n speler is, kreeg Brumma het toch voor elkaar om met tante Mielemuis te spelen.

Ik heb me 3,5 jaar zorgen om dit hondje gemaakt en ik ben zo blij dat alles zo goed met haar gaat. Gelukkig lijkt ze erg op Bamse en heeft ze hetzelfde stabiele karakter. Wel kan ze absoluut niet tegen onenigheid tussen mensen en harde stemmen. Ze heeft dan ook midden in een scheiding gezeten bij haar eerste eigenaar. Dat merk je. Ook wil ze absoluut niet op de bank, of op schoot knuffelen. Dat zal haar vroeger wel ten strengste verboden zijn. Maar gelukkig gaat het goed met prinses Mielemuis!

Wat fijn he om dan te weten en te zien hoe goed het toch weer met haar is gekomen ! ! lang niet elke hond mag deze vreugd delen helaas.

Wat trouwens ook heel grappig was, is dat onze sheltie zich nooit met visite-honden hier in huis bemoeit. Ze wil zelf ook met rust gelaten worden en als ze te dicht bij haar komen kunnen ze een snauw krijgen. Maar Mila begon ze uit te dagen!
Heel leuk, ze herkende haar dus toch nog van die 5 weken dat ze bij ons gewoond heeft.

Wat een mooi positief verhaal over prinses Mielemuis , dat ze zich zo goed stand gehouden heeft in moeilijke situaties, zegt toch wel wat over haar karakter.

Haha en dan komt ze terug en loopt vol zelfvertrouwen voorop bij het wandelen..
Fijn dat ze nu weer zo lekker in haar velletje zit, dat verdiend elke hond.

Och germ ja die arme Mila...

Dat eerste baasje wilde toen toch een nieuwe samojeed...heb je daar ooit nog iets van gehoord?

He ik duwde al op enter...beetje snel..

Het is erg zielig wat dieren soms meemaken..
Arme Lucky, i kvergeet het nooit meer..
Ik hoefde maar te zingen en ze kroop in elkaar..
Wat die eerste eigenaars met haar gedaan hebben zal ik nooit weten maar het is niet niets geweest..

Waarom sommige mensen een hond nemen is soms een groot vraagteken...

dat is echt leuk nieuws voor jou en voor haar!! gelukkig heeft ze nu lieve baasjes die om haar geven en dan moet jij ook niet bezorgd zijn!!!

Niki, het laatste wat ik gehoord heb over de oude eigenaresse is dat ze dus weer een samojedenpup hebben wou. Omdat ik alle fokkers in Nederland en Belgie gewaarschuwd heb, was dat, voor zover ik weet, niet gelukt. (Maar misschien heeft ze er nu wel een via een broodfokker, dat zou wel kunnen.)

Ze mailde toen toevallig ook mijn vriendin, of ze van haar een pup kopen kon en vertelde erbij dat ze een samojeed gehad had, maar dat die helaas overleden was...Dus nog liegen ook.

Zo zie je maar weer hoe gevoelig onze dieren zijn, die eerste indrukken blijven hangen.
Doet me denken aan het boek "blackbox" daar komt dat duidelijk in naar voren.
Een mooi verhaal van een goeie afloop
En mielemuis is een leuke koosnaam hihi

hoi nienke



wat een positeif verhaal
gelukkig dat ze nu zo'n goed baasje getroffen heeft


gr liesbeth

Nienke, wat een prachtig verhaal van prinses Mielemuis! Geweldige naam ook

Wat fijn dat je nu je zorgen om haar kunt laten varen. (toepasselijk woord voor jullie )

De prinses heeft haar gouden mandje gevonden dus.
Dankzij jullie!!!

Prinses Mielemuis 6 weken oud...ooooh

Wat mooi als je de herkenning bij de honden ziet, als ze andere honden tegenkomen die ze kennen of een plek herkennen . Fijn dat de princes een warme kasteelmand heeft gevonden ergens anders.

Wat een aandoenlijke foto...