Sorry, moet het even van me af schrijven...

Vandaag weer in het ziekenhuis geweest, ging vol goede moed heen.
Loop inmiddels al 7 jaar met rugklachten die bijna met de dag erger worden.
Vandaag dus weer naar het ziekenhuis, waren al Röntgenfoto's en MRI gemaakt, nou krijg dus te horen van de arts, ja ga maar naar fysio, terwijl mijn klacht door fysio juist erger word.
Dit was inmiddels mijn 7de of 8ste arts waar ik ben geweest en 3 ziekenhuizen.

Kijk dat ik zelf de rugklacht heb, maakt niet zoveel uit, zou mijn hele leven wel zo blijven.

Maar ik voel mij ontzettend schuldig tegenover layka, ik kan niet even lekker met haar stoeien, lange wandelingen zijn een hel.
Ik voel me zo ontzettend schuldig en vind dat ik haar niet de aandacht kan geven wat ze verdiend. Ik zit me elke avond weer te verontschuldigen tegenover haar dat ik het zo erg vind voor d'r dat ik juist haar heb uitgekozen en dat zij nu met mij opgescheept zit.
Ook ben ik op het moment vaak chagrijnig deels door de mishandeling van augustus en deels door dit weer is slechte nieuws en dat reageer ik soms op Layka af, vind dit echt niet leuk voor d'r. Ik voel me zo vaak een slechte baas, ik probeer het altijd zo goed mogelijk te doen, maar vind het zo jammer voor layka.

Hoe kan ik ervoor zorgen dat Layka toch een super leventje krijgt bij mij?

misschien kan ik je helpen met je pijn.gewoon gratis.ik heb dan een foto nodig.
als je dit wilt,stuur dan een pb,dan krijg je mijn e-mail

Is er niet iemand anders die lange wandelingen kan maken met haar? of een hondenuitlaat service ofzo...Dan krijgt ze in ieder geval haar beweging en kan ze lekker spelen!

Het afreageren is natuurlijk niet eerlijk tegenover de hond, die snapt er niks van. Toch een andere manier van afreageren proberen te vinden..ook al is dat misschien makkelijker gezegd dan gedaan....

Probeer jezelf niet zoveel schuld toe te wijzen, dat is nergens voor nodig hoor. Dat is al erg belangrijk, want ook dat merkt je hond. Ga lekker knuffelen met je hond, vind je hond ook heerlijk hoor en als je tegen hem praat. Heerlijk vind een hond al die aandacht.

Kan je niemand vragen om Laike goed uit te laten op momenten dat jij dat ff minder kan?

Is wellicht homeopathie niet wat voor jou? Ik probeer maar met je mee te denken hoor..

ik probeer natuurlijk ook om niet af te reageren op Layka,,, maar soms gaat het per ongeluk

Wat rot voor je dat je zoveel pijn hebt.

Zelf ben ik ook regelmatig in het ziekenhuis te vinden, al dan niet voor een ingreep. Dus ik kan me wel een beetje voorstellen hoe het voelt. Er zijn ook voor mij periodes dat ik dus wat minder kan wandelen.

Maar ik heb een hele lieve buurvrouw (zij is ook mijn vaste wandelmaatje) die mijn honden dan eens uit wil laten. En de baasjes van mijn 'lease-hond', zoals ik het hondje noem waar ik regelmatig op pas, willen mijn honden altijd mee naar het bos nemen als ik zelf niet kan.

En als er iets met hen is, laat ik alle honden uit.
Dat doen we al vanaf dat ze allemaal puppies waren en het is fijn dat we dat zo samen kunnen regelen.

Misschien kun jij ook zoiets organiseren?

Veel sterkte.

Hoi mariska,
Bah balen zeg! Ik weet niet hoe je je voelt, maar als ik een griepje heb vind ik het al zo naar voor Mila dat ze maar kleine rondjes loopt.

Woon je niet in de buurt van iemand op het forum?

Hoi Mariska,

dat van je rug zal niet beter worden en ook niet door de fysio zoals je schrijft,
Maar doe dan de dingen met Layka die je wel kunt.Ik denk niet dat je het in het negatieve moet zien, je doet voor je hond wat je kunt. En heb je een dag veel pijn dan kun jij daar niks aan veranderen en de hond ook niet. dan moet je het die dag nemen met de dingen die je wel kunt. En voor mij part is dat alleen met haar op de bank hangen dan geef je haar toch de liefde die ze wil. En jij voelt je er zelf ook fijner bij. Probeer elke dag iets positiefs te zeggen tegen jezelf.
Ik ben zelf 1 jaar ziek geweest dat ik weinig kon. Ook ik voelde me schuldig naar Indy toe.Maar de kleine wandelingen die ik wel kon maken die deed ik. En verder gaf ik haar veel aandacht.En Indy is altijd ontzettend lief voor me geweest alsof ze het voelde als ik niet lekker in mijn vel zat.Dan lag ze naast me. Ik denk als jij positiever bent dat het voor jullie beide beter zal worden.

Liefs Wilma

Jeetje zeg wat maak jij allemaal mee

En die rug_oijn die maar niet over gaat ja ik kan me wel een beetje voorstellen dat je je afreageer op Layka. Layka heeft het goed bij jou en kan het niet beter krijgen denk ik hoor jullie zijn een team.

Ik wens je toch veel sterkte en kop op he

Gr. Anita

@ Karin,

Je maakt me wel nieuwsgierig...

Zover als ik weet woon ik niet echt in de buurt van iemand van hier.
Hondenuitlaatservice zit hier ook niet in de buurt.
En buren die haar voor mij meenemen zijn hier ook niet te vinden, want tja, we zijn import hier dus we worden hier als het ware weggepest (is ze nog gelukt ook, want hebben verhuisplannen).

Ik probeer echt zo goed mogelijk te zijn voor layka, maar ik zit er regelmatig volledig doorheen.
Ik doe in huis wel altijd spelletjes met Layka, en zonder layka zou ik niet nog zo goed erbij zijn, want zij trekt mij echt door de moeilijke tijden heen.
Maar ik voel me gewoon vaak echt schuldig tegenover haar.

Ik ben nu al op zoek naar alternatieve behandelmethoden voor mezelf, maar weet niet precies waar ik naar moet zoeken.
Zit er ook aan te denken om nog eenmalig een second opinion aan te vragen, maar geen flauw idee waar.

Het enige waar ik wel goed in ben voor Layka, ik zit daags bij huis dus ze is nooit alleen. Kan niet werken vanwege mijn rug en vanwege posttraumatische stresstoornis (dit laatste door het gebeuren in augustus).

Waar woon je mariska?

schrijf het van je af zo vaak je wilt



wat is dit vervelend zeg,al 7 jaar
voel je aub niet schuldig
je bent een goed baasje


sterkte en de kop der foar(fries voor kop op)




gr liesbeth

@wilma, ik woon in drenthe, tussen coevorden en Emmen in.

Ik ga is even uitpluizen hoever dit van Nieuw Roden afligt moment. Misschien als het niet te ver is dat ik je kan helpen.

Moment meissie.

Tja, eerlijk gezegd denk ik niet dat de lengte van de wandelingen hetgene is wat een hond een goed leven doet hebben. Ik denk dat het hem zit in baas-hond interactie.

Als ik zie hoe Dobby opbloeit nu ik iedere dag met hem ballen ga gooien... Ik denk dat Dobby volkomen gelukkig zou zijn wat betreft beweging al zou ik alleen maar om de hoek met hem gaan om op het veldje ballen te gaan gooien.

Ik dacht ook dat ik mijn tijd en beweging moest investeren in de hond zodat hij in mij ging investeren. Had ik het toch even goed mis. 3x per dag wandelen vond hij wel leuk ja, tuurlijk, maar het liefst slaat Dobby nu rechtsaf de deur uit naar het ballen veldje.

Als je even doordenkt ook wel logisch. Het is interactie. Ik maak enthousiaste geluiden als hij de bal wel heel goed vangt, of als hij heel snel naar me toe komt spurten. Ik knuffel hem en hij krijgt héél vaak een aai of een krauwel achter zijn oor.

Ik roep "kom hier" als hij naar me toekomt, en nu krijgt hij daardoor ook nog eens een goed gevoel bij het hierkomen. Het resultaat? Hij luistert ineens als een gek.

Ja, beweging heeft een hond nodig, maar in de vorm van lange wandelingen? Nee, hoeft niet.

Ik heb ook mijn slechte dagen door een te trage schildklier en oogziekte waardoor te fel licht zeer doet aan mijn ogen. Strak blauwe luchten zijn voor mij een pijnlijke hel.

Ik denk dat je met wat creativiteit ook dingen kunt verzinnen waardoor lange wandelingen niet hoeven. Ja, ik doe ze ook soms, maar ze vormen niet het normale ritme.

ik wil je veel beterschap toe wensen.


groetjes noor en een pootje van jazzy

woon je meer de kant van Emmen op of Coevorden?

@ wilma, ik heb je PB gestuurd.

Ik heb net gekeken bij routeplanner ik woon 1 uur rijden en een kwartier van je af.Ik heb dan wel geen ferrari testarossa maar een 45 km autootje en mijn vriend is nu voorlopig toch thuis. voor de honden en mijn dochter dus ik zal is even gaan kijken wat voor afspraken ik met hem kan maken en dan kom ik desnoods naar je toe..Ik kom hier zeker nog op terug meissie

Wilma, je bent nu al super!.
Dat je hier uberhaupt aan denkt!...

ik doe niks geheimzinnigs,hoor.ik magnetiseer mensen en dieren.meestal persoonlijk,maar het kan ook met een foto.
ik mag niet altijd helpen,maar vaak wel,en alle beetjes helpen.

Goh meid wat sneu voor je ,maar super dat je geholpen wordt door Wilma als ik je kon helpen had ik het zeker gedaan maar ik woon in brabant een beetje te ver weg

Maris,

Als jij het goed vind dan kom ik maandag aanstaande de hele dag naar je toe

Misschien een advertentie zetten dat iemand in de regio haar kan uitlaten? Veel sterkte met je rug, ik hoop dat je in de nabije toekomst toch weet wat het precies is en er iets tegen te doen is.

Ik weet niet of je nog thuis woont of op jezelf,maar anders wil ik ook wel wat huishouden voor je doen hoor. Dus laat maar even weten of maandag uitkomt?

Liefs Wilma

hey ja ik zit met zelfde ellende..oke niet helemaal zelfde! heb ook al es een topic over gedaan..ik voel me ook erg schuldig en zit ook geregeld in rolstoel,krukken gaat niet meer zo goed door mn ellebogen en polsen te veel druk krijgen...heb steeds meer steun nodig!
ik weet hoe je je voelt ten opzichte van je hondje!
ik heb geen idee of jehond er onderlijd!
Luna in elk geval niet,zij is een husky en past zich bijzonder aan! zij merkt dat ik soms niet veel kan en ze acepteerd het gewoon...ze loopt niet weg of maakt iets kapot of wat dan ook! ja we hebben echt getroffen met haar, en dat met een husky! kun je nagaan...die hebben zeker veel beweging nodig! en soms kan ik dr niet geven...en is geen probleem voor haar! echt ze verdient een pluimpje! en luisterd goed haha heerlijk makelijke husky hebben we

wauw,eilma,jij bent echt een schat!!!fijn dat er nog zulke mensen zijn

Hey maris,

ik lees dit nu pas joh. Waar jij woont is het echt als je daar niet geboren bent of geen familie bent van wie er wel woont ben je niks.

Ik wil heus ook wel een keertje met layka gaan wandelen hoor. Heb nu ook niks beters te doen

groetjes

Allereerst wat ongelooflijk rot voor je.
En dan heb je ook nog een hond die wat activiteit wel nodig heeft.
Ik heb ook zitten denken.
Zou je mischien wel kunnen fietsen en dat je, indien je fysieke gesteldheid het toelaat, regelmatig een fietstochtje gaat maken met haar.
Zo raakt ze wat energie kwijt. En als je dan thuis nog wat denk en doe spelletje doet, naast alle knuffel momenten en samenzijn, dan lijkt me dat ze een fijn leventje heeft bij en met jou.