Knuffel

Ik weet niet waar naartoe met m'n verdriet. Ik voel me zo schuldig.

Heb maandagavond 01/02/2010, onze maltezer Knuffel, moeten laten inslapen. Hij had in december een soort herseninfarct gehad (of zoiets). Hij kon zijn poten niet meer gebruiken, had geen kracht meer om te staan of te zitten. Hij lag daar gewoon maar, te hijgen. De dierenarts zei dat we een paar dagen konden proberen met pillen, of het beter zou worden, maar als dat niet het geval was, moesten we hem laten inslapen. Gelukkig, werd hij beter! Hij was enorm veel afgevallen en was niet meer 100% de oude, maar hij kon terug lopen, hij was weer vrolijk, hij was gewoon terug Knuffel! Maar het mocht niet blijven duren. Vorige week donderdag, had hij weer een klein infarct, hij kon zijn achterpoot weer niet meer gebruiken. Maar verder was er niks. Dus hij kreeg terug pillen. Maar zondag wilde hij plots niet meer eten. Enkel zijn pilletje heeft hij nog gegeten (verstopt in een stukje vlees), heel de dag heeft hij heel het huis doorgelopen omdat hij zoveel pijn had, hij kon gewoon niet blijven zitten of liggen. Maandag wilde hij zelfs zijn pilletje niet meer innemen. Hij lag daar maar, weer zwaar te hijgen. Mijn moeder belde me 's avonds om me dit allemaal te vertellen, en dat we hem dus misschien beter konden laten gaan. Morgen, zei ze, dan kunnen jullie allemaal nog langskomen om afscheid te komen nemen. Maar ik zei haar dat ik niet wilde dat we het zouden uitstellen als hij daardoor langer zou afzien, pijn zou lijden. Ik vroeg haar om de dierenarts te bellen en haar te vragen wat we best zouden doen. Even later belde mijn moeder me terug om me te laten weten dat we hem best lieten inslapen. De dierenarts zou op ons wachten… We zijn allemaal onmiddellijk naar Knuffel gegaan om afscheid te nemen (als je ’t zo kan noemen…). En zijn dan verder gereden naar de dierenarts. Ik was erbij toen hij zijn laatste adem uitblies…

Ik voel me nu zo schuldig. Misschien hadden we toch één dag langer moeten wachten. Misschien was hij dan terug beter. Misschien…

Het was gewoon zo vreselijk omdat hij zo gelukkig was ons allemaal te zien. Toen we binnenkwamen was hij zo blij, hij probeerde te kwispelen, en probeerde recht te staan. Dat lukte niet, maar zijn ogen spraken boekdelen. Hij was een schat van een hond, mijn beste vriend. Hij was er altijd voor mij, maar ik heb het gevoel dat ik er nu niet voor hem was. Het spijt me Knuffel. Het spijt me.

Xxx

ik voel gewoon je verdriet en schuldgevoel, maar toch hebben jullie de juiste beslissing genomen, knuffel zou nooit meer beter worden,en had veel pijn, het beste wat je dan kunt doen is om hem te laten gaan,ik weet wat je nu voelt, ik heb het 4 weken geleden meegemaakt, ik wens je heel veel sterkte.

Wat jullie hebben gedaan voor knuffel is heel erg moedig! Je hebt een besluit genomen om hem te laten gaan. Als ik je verhaal lees wordt ik intens verdrietig,vindt ik het verschrikkelijk voor jullie, alleen Knuffel heeft het geluk gehad baasjes te hebben die voor hem alleen het allerbeste wilden, voel je niet schuldig! jullie hebben de juiste keus gemaakt voor je maatje!!

Ook ik zit nu in de situatie dat ik zeer binnenkort een beslissing moet nemen voor mijn meisje Joep( 2 jaar) Zij lijdt aan dcm ( een progressief en ongeneeslijk hartfalen) dit weet ik nu twee maanden en sinds twee dagen gaat ze enorm achteruit. Hoop dat ik net zo moedig kan zijn als julie!

sterkte

Ik kan me voorstellen dat het heel erg moelijk en zwaar is, maar ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt..

Sterkte..

Voel je alsjeblieft niet schuldig..
Je hebt het beste voor knuffel gedaan!
Snap het wel hoor...
Hebben vorig jaar onze malthezer Benji in moeten laten slapen, hij had ook iets met z'n hersens, en kreeg hierdoor epeleptische aanvallen..
Het kon gewoon niet verder.. hadden hem kunnen laten opereren, maar de kans was meer dan 80% dat hij zou komen te overlijden op de operatietafel.. en ja.. wat kies je dan..
Hij had pijn, dat zagen we.. het is niet fair om hem dan door te laten gaan...
Ik mis hem nog elke dag.. en hij zal nooit uit mijn hart gaan..
Heel veel sterkte voor nu, het krijgt een plaatstje.. al kan het best even duren.. ik denk nu altijd terug met een glimlach aan Benji!

Veel liefs,

Ik zat het verhaal met tranede ogen te lezen.

Maar je hebt en hoeft ook geen schuld gevoel te hebben je hebt juiste beslising genomen anders had Knuffel nog pijn gehad.

Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte met het verlies van jullie Knuffel.

Je hebt juist datgene gedaan wat het liefst en eerlijkst voor Knuffel was, voel je dus niet schuldig. Sterkte!

Ik kreeg koude rillingen bij het lezen van je verhaal, maar je moet geen schuldgevoel hebben, je heb gedaan wat goed was voor knuffel ...
en dat het hard is begrijp ik zer goed. In september is onze Indy op 5-jarige leeftijd moeten gaan dus ik begrijp perfect wat je voelt ...
Veel sterkte

Ik heb hier ook de tranen in mijn ogen. Maar ik ben ervan overtuigd dat je de juiste beslissing hebt genomen. Het doet pijn en je voelt je natuurlijk schuldig, maar je hebt juist gehandeld.
Ik heb zelf ook al een paar keer op zo'n manier afscheid moeten nemen van een dier en elke keer voelde ik me rot. Het enige waar je je aan kan optrekken is dat het lijden van je hondje voorbij is. Het had een groot hart, figuurlijk, en je zult hem nooit vergeten.
Ik wens je veel sterkte.

Het is gewoon vreselijk om een beslissing te moeten nemen over het leven van iemand waar van je houdt! Je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Ik weet zeker dat Knuffel je erg dankbaar zal zijn. Ik heb het zelf ook bij mijn vorige hond meegemaakt. Hij kreeg ook een attackje en kon niet meer op zijn poten staan. Hij krabbelde weer op en wij dachten joepie hij is weer de oude, maar ook dat was van korte duur. Hij kreeg het één naar het ander. In zijn lichaam kreeg hij op andere plaatsen bloedingen. Zo ook in zijn oog, wat we uiteindelijk nog hebben laten verwijderen, maar wat een spijt heb ik daar van! Hij was na die operatie zo ongelukkig en ging snel bergafwaarts en kreeg na 3 maanden weer een attackje....waardoor we toen besloten om hem zijn welverdiende rust te geven. Ik mocht niet langer egoïstisch zijn om hem maar bij mij te willen houden...Ik was het gewoon al veel te lang geweest.Dat jaar zal ik nooit vergeten....Een jaar vol zorgen en een jaar waarin ik mijn hond af heb zien takelen! Ik wil daarmee zeggen dat je misschien wel af had kunnen wachten, maar had je knuffel daar een plezier mee gedaan. Echt niet...Uit liefde voor knuffel hebben jullie hem zijn rust gegeven. Iets wat hij ook verdiend en het beste wat jullie voor hem konden doen... Nogmaals heel veel sterkte...Ik hoop dat je kracht kan putten uit alle mooie herinneringen aan Knuffel. Zolang je hem niet vergeet, blijft hij verder leven...

Liefs Monique

Je was er voor hem, je was bij hem toe jullie hem moesten laten gaan.
Het kon niet anders.
Maar wat verschrikkelijk moeilijk en verdrietig.
Heel veel sterkte

Voel je niet schuldig, je hebt de juiste beslissing genomen.

Heel veel sterkte de komende tijd.

Thera

Hier ook de waterlanders...
Wat een moedig besluit van je om te zeggen: Knuffel heeft genoeg geleden, laten we de knoop doorhakken. Dat getuigt van heeeeeeel veel liefde en respect voor je lieve hond. Daar hoef je je niet schuldig om te voelen. Natuurlijk denk je 'wat als...', maar Knuffel zou niet beter zijn geworden en zou alleen nog maar meer pijn hebben geleden. Dit heb je nu bespaard voor de hond. Ze rust nu in vrede, vrij van pijn. Hoe moeilijk het ook is om deze beslissing te nemen omdat je je maatje niet wilt missen, je hebt de juiste keuze gemaakt en daar zal Knuffel je eeuwig dankbaar voor zijn. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd...


Twee bruine ogen

Als twee bruine ogen je vragen,
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort,
Dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen,
Dit was het beste.
Ik mocht niet Egoïstisch zijn.
Al die tijd met zijn tweetjes,
Elke dag samen was een feest.
En in al die jaren,
Is hij zelf niet een keer, egoïstisch geweest.

sterkte x

Al is je hondje nog zo ziek,hij is altijd blij om je te zien en zal gaan kwispelen,ook als hij veel pijn heeft.
Dat is ook het trouw zijn van je diertje.
je hebt de juiste beslissing genomen hoor,om hem te laten gaan,en hem nog meer lijden bespaart.
Maar ik begrijp het hoor want het vreed aan je.
Heel veel sterkte

Hoe oud is jullie Knuffel geworden?
Wij hebben een Maltezer van een half jaar en ik moet er niet aan denken om haar te moeten afstaan!
Heel veel sterkte!

Liefs Anja

Hoi, het is naar als je hondje zo heeft geleden en je moet zo afscheid nemen.
Maar je hebt echt het beste gedaan! Waarschijnlijk was je hondje op. Als zelfs medicatie niet meer werkt dan doe je een hond geen plezier meer met 'nog even aankijken hoe het gaat.'
Voel je alsjeblieft niet schuldig, het was een lichamelijke oorzaak en jij hebt je hond gered door hem uit zn lijden te verlossen. Knuffel lijdt nu niet meer!

Succes en sterkte

Bedankt allemaal.


Het lucht echt op te horen dat er zoveel mensen zijn die dit gevoel herkennen. Even niet alleen te zijn. Het geeft me moed, te horen dat ik me niet schuldig hoef te voelen. En ergens in m'n achterhoofd besef ik het al wel... denk ik. Maar het zal toch tijd vergen...

Ook een prachtig gedicht! Waw, ik heb het drie keer achter mekaar gelezen, het is zo mooi, zo waar.

Over een paar dagen zou Knuffel 13 jaar geworden zijn. Maar hij heeft toch meer dan 12 gelukkige jaren achter de rug. Daar hou ik me aan vast. De mooie herinneringen. De mooie tijden die hij ons heeft bezorgd. Hij was fantastisch!

Slaapwel Knuffel, slaapwel...

Xxx

Wat verdrietig....

Maar voel je niet schuldig. Het ging niet meer. De grootste daad van liefde voor Knuffel was om hem te laten gaan, hoeveel pijn dat ook doet. Knuffel hoeft nu niet meer te lijden, daar gaat het om.

Gevoel en verstand gaan soms heel moeilijk samen...
Je weet dat dit een goede beslissing was en je was erbij,
maar toch zegt je gevoel anders...
Je staat hier idd niet alleen in, velen waaronder ook ik
kennen dit gevoel. Ruim 12 gelukkige jaren heeft hij gehad,
hartstikke mooi! Jullie hebben van elkaar genoten, wat is dat toch kostbaar!
HEEL VEEL STERKTE nu je Knuffel moet missen!

Groetjes, Anita.

Verschrikkelijk die keuze, heb twee jaar geleden exact dezelfde keuze moeten maken en ook ik heb me (en af en toe nog steeds) verschrikkelijk schuldig gevoeld. Max (een bouvier) was 14 en kon echt niet meer lopen maar hij was nog zo bij. Verstandelijk weet je dat je de juiste keuze hebt gemaakt het doet alleen zo verschrikkelijk zeer!

Heel veel sterkte en probeer er aan te denken dat je voor hem het juiste hebt gedaan!

dit is het enigste wat je nog voor je hondje kon doen,
uit liefde voor je hondje,
voel je niet schuldig,
je heb je hondje veel pijn en ellende bespaart.
je zou je schuldig moeten voelen
als je je hondje zou laten liggen,
nee,je heb uit liefde gehandeld,
het laatste wat je als baasje voor je vriendje kan doen.
veel sterkte