Runar

Herkenbaar hoor. Mijn dagelijks ritme stond in het teken van Dobber die eruit moest, die dan ineens ziek was midden in de nacht en stond te braken, de zorgen om haar welzijn en vooral telkens de vraag: 'wanneer slaat de weegschaal door naar kwaniteit i.p.v. kwaliteit en is het tijd voor inslapen'. Dat laatste tijd maakte dat het voor mij erg zwaar. 

ja hier ook herkenbaar, minder zorgen, toen we daarna Sam kregen waar we steeds verwonderd dat er gewoon een drol uit kwam, dat vonden we heel bijzonder.

Vandaag ging levering wel goed.

hij is geïnstalleerd tot wanneer ik samen met hem & de andere honden gemengd kan worden 

Ach wat verdrietig, heel veel sterkte Dagmar!

Mod: Verwijderd ivm ongepast 

Richard, wat een stomme opmerking van je, die had je net zo goed achterwege kunnen laten.

Fijn dat het nu wel goed gegaan is!

Jep, het zou moeten lukken dat het 2x fout ging, zou wel typisch mij zijn 

Hopelijk komt het nog in orde met de verloren zendingen (2 pakjes verdwenen die dag) en anders pech. Ik moet er gelukkig geen boterham minder om eten.

Daarnet spaghetti saus gemaakt. Normaal stond de Pooh-chef altijd bij me om de verloren stukjes op te eten. Nu heb ik zelf moeten oprapen. Toch vele kleine gewenningen die komen opduiken nu.

Je zou bijna denken dat empathie besmettelijk is , maar geen zorgen, jij loopt geen risico.

Ach Dagmar ,wat een verlies voor je ,

Hij heeft zijn mooie naam wel eer aan gedaan ,

Sterkte !!

Dank je. De rauwe pijn is er ondertussen wel vanaf. Hij heeft het leven & de dood gehad die ik ieder dier & mens toewens.

Dat maakt het allemaal wel draagbaar.

Er zijn zoveel herinneringen om aan terug te denken. Het gat dat hij nalaat zal nooit gevuld kunnen worden, maar dat was met Ds ook. 
De andere doen het gelukkig uitstekend, die zijn zelfs superlief. Hopelijk is Treskor eenmaal oud wel zo verstandig dat ik er dan een nieuwe hond kan bijplaatsen, want zonder hond vallen zie ik nog niet zitten. Dat lijkt me wel vreselijk dan. 

Winnie de pooh 

Ja de enige mogelijke ‘urne’ voor mijn Poohbeer 

Ds zit in een rottweilerknuffel die ik als kind gekregen heb (jarenlang een hond gevraagd aan sinterklaas maar die rottweiler is het hoogste dat ik heb kunnen krijgen ) & waar ze zelf vakkundig de vulling uitgehaald heeft op het einde van haar leven 

Ik hou zelf niet zo van de standaard urnes, die overduidelijk een urne zijn. Wie het niet weet, ziet gewoon een knuffel als ze binnenkomen in huis.

Ach heel veel sterkte met het verlies van Runar. Ik lees het nu pas. Een mooie passende urn voor hem. Verdrietig dat je afscheid van hem hebt moeten nemen,hij zal zeker gemist worden. Nogmaals sterkte de komende tijd.

Ieder vult zijn eigen ritueel, in Dagmar. Zo ligt er een beetje as van Peanut hier en daar op de plekken waar we kwamen. Ik heb zoeen kits mops beeldje ergens staan, een rete grote tattoo op mijn arm en ja het opbarings procces, we hebben hebben zelf gewassen. 

Ik schaam er niet voor, je vult het in zoals jij zelf wilt, de één vind het fijn ze begraven op een plek waar ze vaak kwamen, de ander heeft een moderne urn, een ander weer iets anders. Ik vind het iig fijn dat je nu kunt kiezen hoe je zoeen afscheid invult. Voorheen was die optie er niet, gewoon de vrieskast in en naar weet ik veel wat.

Ik vind het ook altijd heel bijzonder dat mensen denken dat honden en katten wel de 20 kunnen bereiken, dat is gewoon niet zo. De meeste gaan tussen de 12 en 16, hoe goed je ze ook verzorgd, mijn grootste shock was met russische dwerghamster, die haalde 2 jaar en ik dacht "Die leeft voor altijd" In het wild worden die krengen net een jaar, wist ik veel Zo heb ik meerdere dieren gehad die eerder het leven verlieten met dezelfde verzorging en nu eens mazzel met mijn huidige kat. Zolang ze de energie blijft houden om nieuwsschierig te blijven, gaan we door.

Dus hoe dan ook, niet venijnig zijn. Runar heeft een bijzondere normale leeftijd bereikt voor een hond en nogmaals? Adoptie olifant? Je hebt toch een grote achtertuin, 65 tot 80 jaar 

Ff serieus, ik weet dat je er alles insteekt aan energie en verzorging maar doe jezelf ook niet tekort in deze tijd. Je hoeft niet altijd hard te zijn, kwetsbaar mag ook.

Hoe is het met je nu Dagmar? Lijkt me echt moeilijk Runar te verliezen, je hebt je ziel en zaligheid er in gestoken. Zal best een gat zijn, zonder hem.

Hoop dat het goed gaat met je en je het een plekje kan geven.

Bedankt om te vragen. Het gaat, het intense verdriet is er vanaf, het leven gaat door.

Bij het erover praten tegen anderen schiet ik nog wel vol, maar dat kan ik zelfs bij Ds nog hebben 

Zijn leven is compleet geweest. Mijn pa sukkelde zelfde periode ook wat met zijn gezondheid dus ik denk dat Runar vertrokken is om tegen wie dan ook eens te gaan zeggen dat dat gedoe met mijn pa wel eens afgelopen mag zijn.

En het heeft geholpen, want de vrijdag na Runar zijn dood zei de dokter dat er geen sporen van kanker meer waren 

Het is een leegte in huis, maar een leegte die vele mooie herinneringen nalaat. Het is geen zwart gat, maar een kleurrijk.

Mooi gezegd Dagmar.

Een goed bericht voor je pa Dagmar, dat is enorm fijn. 

Absoluut! En ook 1 van mijn broers die MS heeft, kreeg vandaag goed nieuws.

Het was een jaar met medische mokerslagen, maar het lijkt alsnog positief te eindigen. (Of zo positief als mogelijk is in alle geval)

Leuk, die goede uitslagen. Het zijn toch geluksmomentjes dan. Het saaie aan ouder worden, die medische perikelen die er bij komen :/ 

Wat fijn Dagmar, dat is een feestje waard.

Hier hebben we een uitspraak in het dialect, ik zal hem in het NL schrijven.

Oud worden is mooi, maar oud zijn...

Dat is een goede inderdaad.

Er zijn vele manieren om oud te zijn, ik hoop dat als ik oud ben/mag worden, ik in alle geval de conditie van mijn tot nu toe overleden honden heb & er dan ook zelf een mooi einde kan van maken.

Nah, dat is goed nieuws zeg, vier het, geniet er van!

Dat hoop ik ook voor je.

Ja dat heb ook vaak gehad, moet je het ineens gaan vertellen aan een ander, komt het weer heel erg dichtbij. Fijn dat je ook goed nieuws hebt in andere facetten van je omringde. Leven vieren en soms janken niet?

Absoluut!

doorgaan met een lach & een traan.

Het scheelt natuurlijk dat ik een job heb waarin liefde voor dieren een centraal begrip is, dus de paar mensen die ik al wenend heb ontvangen, begrepen dat ten volle.

Maar ik ben ook nuchter genoeg om dood ook te aanvaarden, zeker na een mooi leven.

En nuchter genoeg om even heel erg blij dat ze zijn dat mijn pa & broer nog wel een mooie toekomst tegemoet kunnen.

Het is soms allemaal moeilijk te verwoorden. Het verdriet is er, maar de opluchting dat het met pa & broer wel goed gaat, is er ook.

maar het neerschrijven als zodanig kan je weer emotieloze, beledigende reacties opleveren… waar ik gelukkig bovensta. Maar ondertussen lees je ze wel natuurlijk.

al bij al een bizarre periode. Die ik on huiselijke sfeer gelukkig goed kan omarmen & waar emotie in wat voor soort ook, altijd kan.

Same, same