Eerste keer naar de trimsalon...

Vandaag ben ik voor de eerste keer naar de trimsalon geweest met onze cocker pup Yoshi. Ik moet deze ervaring even kwijt!

Hij vond het best wel spannend en kon nog niet heel goed lang stilzitten maar al met al bleef hij best rustig. Hij is geborsteld, voetjes en nagels zijn geknipt, en ook rondom de staart en oren is ze bezig geweest. Ik heb thuis ook al veel geoefend met vooral borstelen. Uiteindelijk ben ik wel trots op hem dat hij het zo lang heeft volgehouden! 

Helaas eindigde het echt stukken minder leuk, ik ben zo geschrokken.. 

Yoshi is namelijk naast een ontzettend lieve, leuke, grappige, vriendelijke hond ook nogal een grenzen aangever (wat goed is). Hij gromt af en toe als hij iets niet leuk of prettig vindt, bijvoorbeeld naar een onbekend iemand die te snel op hem af komt of als je ergens aan hem zit waar hij op dat moment geen zin in heeft. Dit gebeurd bij ons thuis wel eens bij zijn pootjes en gezicht, daar heeft hij niet altijd zin in. Wij vinden dit niet erg en bestraffen hem hier ook niet voor. Wel schrik ik soms gewoon van zo'n lage grom. 

Bij de trimmer ging hij dus ook een paar keer grommen omdat hij vooral weer de pootjes en bij zijn gezicht het niet fijn vond. Op het laatste, toen waren we er al een dikke 45 min, ging ze bezig met zijn oren. Een beetje aan de binnenkant knippen en schoonmaken. Bij het tweede oor begon hij weer te grommen en stopte het niet, ze bleef wel bezig met het oor. En toen hapte hij naar haar gezicht. Ze had hem gelukkig wel bij de borst vast waardoor hij niet echt kon happen maar het zag er echt wel heel eng en 'agressief' uit. Terwijl hij dat dus echt niet is, alleen als hij iets echt niet leuk of fijn vindt. 

Nou de tranen sprongen in mijn ogen want ik schrok echt heel erg en voelde mij ook heel schuldig naar haar toe. Het is namelijk wel mijn hond, mijn verantwoordelijkheid. Ik zag dat zij ook wel erg schrok. Daarna zei ze dat het niet erg was en dat ze een onbekende is voor hem die hele rare dingen bij hem deed, dus dat ze het wel kon plaatsen. Maar het is haar nog niet eerder gebeurd zoiets. 

Moet ik hier nu iets mee qua opvoeding van Yoshi? Ik wil hem niet straffen voor grommen, want ik wil niet dat hij die stap over gaat slaan en vaker gaat uithalen. Maar het is natuurlijk ook niet oké dat hij dit heeft gedaan en het moet niet vaker gaan gebeuren. 

Hoop even wat moed ingesproken te krijgen van jullie, wellicht dat iemand dit herkent qua grommen? 

Hoe oud is je pup?

Was je al vaker bij de trimsalon geweest om te wennen aan op tafel staan in een trimsalon?

Ik heb ook 2 trim honden en bij beiden toen ze ongeveer 3 maanden waren, zijn ze een paar keer wezen wennen bij de trimster.

Op tafel staan, beetje borstelen, belonen, beetje nep knippen om aan het geluid en gevoel van de schaar te wennen, oortjes optillen etc

Ook thuis oefende ik dit wel.

Toen ze eenmaal zo oud werden dat er echt een stukje van de vacht af moest, vonden ze het heel gewoon. 

Zoals ik jouw verhaal begrijp, was het teveel voor je pup.

Na drie kwartier op tafel staan en dan nog aan de oortjes beginnen wat lastig is voor een hond, dat was misschien net teveel voor hem.

Je kan de komende tijd afspreken om af en toe naar de trimsalon toe te gaan om te oefenen.

Een kwartiertje per keer, en zorgen dat het positief is voor je hond.

Niet te moeilijk maken, je hond moet geen weerzin krijgen voor de trimster.

Ook kan de trimster in de toekomst eerst het gezicht en de oortjes van je hond doen.

Dan is je pup nog niet moe en kan het beter handelen.

Het is ook niet fijn voor een hond om de moeilijke dingen als laatste te doen, dan wordt het lontje ook al korter.

Bepraat het met de trimster of je de volgende keer beter er niet bij ben, vreemde ogen dwingen, en ze kan dan een snuitje bij de hond omdoen...geen paniek er is toch niets gebeurd...zelf zou je thuis ook de oortjes eens kunnen verzorgen zodat je hond dat gewend is...

Yoshi is bijna 6 maanden en dit was de eerste keer, ze had eerder geen plek. Ik dacht ook dat het eigenlijk meer kennismaken en laten wennen was, hoe jullie het zo zeggen was het inderdaad waarschijnlijk veels te veel voor hem zo in 1 keer. 

Ik zit thuis ook veel aan de pootjes en oren en over het algemeen vindt hij dat gewoon prima. Dus ik denk dat het de combinatie was van spanning, onbekend persoon, op de tafel en dat als allerlaatste.

Daarna zijn we nog even gebleven en hij vond haar ook gelijk weer leuk, kwispelde, kreeg wat lekkers, liep naar haar toe. Dus volgens mij was het niet naar haar persoonlijk bedoeld

Ik zou even naar de dierenarts voor controle op oorontsteking.

Bij het ene oor niet grommen en het andere wel en ook nog zo heftig. Je kan het maar beter even uitsluiten denk ik.

Een andere trimsalon zoeken. Hier zat jij of je hond niet fout, maar de trimmer. De trimmer is over de grenzen gegaan van je hond, en wilde teveel in een keer. Focus op een goede ervaring in plaats van een mooi resultaat is zoveel belangrijker, zeker bij een pup die het trimmen nog moet leren. 

Zo wie zo is dit een nieuwe ervaring voor je hond en duurde het te lang. Maar voor jou thuis zou ik hier aan werken, je zegt zelf ook, als hij er geen zin in heeft gromt hij en schrik ik hiervan,

Misschien ben ik hard. Maar grommen en happen is bij mij not done, nee ik sla niet, ik mishandel geen hond, maar ga wel gewoon door. 

Ik , heb iedere hond het commando nee aangeleerd. En ja, ook mijn hondje vond borstelen vroeger niet leuk en liet dit merken, 1 x fors eheh en nee, was voldoende dat ik weer verder kon. Zou ik stoppen bij grommen, dan leert ze dat grommen effect heeft op iets wat ze op dat moment even niet wil en  dan kan ik steeds eerder stoppen met borstelen en krijg ik een totaal vervilte hond. Iedere hond en ook (kind en mens) moet leren dat er dingen zijn die soms gewoon moeten, al is het niet leuk, Ook cockers kunnen een enorme vervilte vacht krijgen en dan is de ellende nog veel groter. 

Ga hem uitgebreid borstelen, niet te lang,  desnoods geef je hem, een kluif waar hij op kan knabbelen, als dat niet voor problemen zorgt,  ,zit aan voeten, staart en snuit, maar ga wel door bij grommen. Pak hem dan stevig vast, tegen je aan, zodat hij niet kan bijten, maar ga door, Stoppen, dan zal je hond steeds sneller met grommen reageren en ja je ziet het nu, ook met happen, dit kan je voor zijn, grommen is een stevige NEE, en verder gaan,

Uiteraard laat je de oren even controleren, cockers staan bekend om de zware oren, in verhouding nauwe gehoorgangen  met broeien in de oren en ontstekingen. Je merkt dit doordat hij zijn kop,scheef houdt naar het aangedane oor en veel krabt in en bij het oor, ook kan het oor er vies uitzien(hoeft niet) en stinken (hoeft ook niet)

Leer wel je hond het commando nee aan, zodat hij weet dat nee betekent, stoppen waar je mee bezig bent, de hond dan he.

Ik,heb 20 jaar een trimsalon gehad, en totaal vervilte honden op tafel gehad, baasje zei dan, ja hij bijt mij. Dan werden ze bij mij afgeleverd en ja bij mij beten ze ook, 1 keer. En nee ik heb nooit een hond geslagen of geknepen, maar wel,laten merken, met mijn stem, dat ik dat niet fijn vond, 

Ik vind dan ook dat deze trimster niets  meer te verwijten valt dan dat ze misschien te lang door is gegaan, even had moeten pauzeren. Aan jou de taak de hond te leren steeds langer te accepteren dat er aan hem wordt gezeten. Het is een ras die naar de trimmer moet.

Anecdote.

In de jaren 80,deed ik geen cockers, juist omdat ze zo vaak dit gedrag lieten zien , daardoor volledig in de klit zaten en ik had daar gewoon geen zin in, maar de cocker was toen berucht, vooral de rode, ,door zonder grommen , direct flink toe te happen. Gelukkig is dit gedrag een heel eind uit de cocker verdwenen. 

Dan  gaat het heus goed hoor, zeker als je thuis ook de oortjes even doet, beetje friemelen meer niet, je kan ook vragen aan de trimster of je gewoon zonder behandeling eventjes mag langs komen zodat de trimster je hond gaat kennen en ook andersom....

Ik ben zelf meestal van de aanpak even doorpakken, soms moet iets even gebeuren, dat is niet anders. Toch zou ik daar in deze situatie juist niet voor kiezen. Je hond is nog jong en vindt sommige dingen spannend. Het is een andere locatie, een onbekend persoon en 45 minuten vind ik ook echt erg lang. Als het gaat om een lastige teek verwijderen vind ik dat ze even pech hebben, na een minuut is het klaar en kunnen ze lekker even kluiven ter ontspanning. Je hond deed het nu eigenlijk erg goed alleen op sommige momenten was het teveel, juist door dan een stapje terug te doen leert hij dat er naar hem geluisterd wordt. 

Ik dacht meteen even aan de tandarts. Ik heb een tijdje terug zelf een onprettige ervaring gehad met een tandarts. Ik heb geen tandarts angst en doe alle vullingen normaal zonder verdoving. Ik had een stuk van mijn kies gebroken en wilde dit na laten kijken. We woonde net in Bulgarije, ik sprak amper Bulgaars en mijn vriend een beetje. Uiteindelijk een afspraak kunnen maken bij een tandarts. Toen we binnen kwamen schrok ik een beetje van de inrichting, ik houd van retro maar zegmaar niet bij de tandarts. Vervolgens ga ik liggen en begint ze te kijken en ziet direct wat het probleem is. Daarna gaat ze met een hamertje flink op al mijn tanden tikken vervolgens houd ik haar handen nauwlettend in de gaten en zie ik iets dat op een boor lijkt en ik voel vrij snel dat het inderdaad een boor is (en geen hele moderne). Ik heb op dit moment geen idee wat ze aan het doen is, begint ze met een wortelkanaalbehandeling of gaat ze het gewoon vullen? Het boren doet ontzettend pijn, waarschijnlijk door het oude gereedschap en de ontsteking. Tussendoor wil ik eigenlijk vragen wat ze aan het doen is maar ze blijft maar doorgaan en mijn Bulgaars is toch wat minimaal voor een duidelijk antwoord dus ik laat het maar gebeuren. Vervolgens stopt ze en zegt ze dat ze klaar is, maar er zit nog geen vulling in, dat kon ze nu niet doen. Ze stopte er wat antibiotica in en ik moest na een aantal dagen terug komen. Helaas heb ik dat ook nog gedaan ook, blijkbaar moest er nog meer geboord worden, ik dacht dat ze het alleen zou vullen. Hierna moest ik nog een keer naar de tandarts en dat zou zeker een andere worden. Ondanks dat ik een andere gevonden had merkte ik echt dat die slechte ervaring toch spanning gaf die ik eerder echt nooit had. Wat dus best interessant is aangezien ik al vrij veel vullingen heb en die altijd zonder verdoving heb gedaan heeft toch het gebrek aan communicatie en het doorpakken voor mij een verschil gemaakt. Dus ook al kan ik als mens de slechte ervaring relativeren, toch doet het iets met je als iemand dingen doet die je niet wilt maar je kan je grens niet aangeven. 

Een hond begrijpt niet waarom er door zijn grens wordt gegaan en leert dat zijn communicatie genegeerd wordt, dan is het best begrijpelijk dat hij zijn communicatie opschroeft en hapt. Ik zou dat gevoel van onmacht dus proberen te voorkomen, misschien kan je ergens meerdere afspraken maken voor twintig minuutjes? Ook niet te voorzichtig zijn aangezien trimmen natuurlijk noodzakelijk is maar met respect even een paar seconde rust inbouwen kan denk ik wel een verschil maken voor hem. 

Ik zou voor de zekerheid zijn oren even laten checken. Verder heb je hem niet laten wennen aan de trimster tijdens de socialisatie, dat is jammer. Ik zou er vanaf nu wat vaker heen gaan voor korte afspraakjes en dat langzaam uitbouwen naar een volledige trimbeurt.

Dat hij een x hapt zou ik niet van wakker liggen, hij geeft gewoon een grens aan. Pech voor hem dat t nog niet klaar was.