Pup 12 weken wil niet meewandelen

Hallo, wij hebben sinds 4 weken een nieuwe Oud Duitse herder-puppy, nadat onze vorige herder vorig jaar plots is komen te overlijden ingevolge een hemangiosarcoom. Van zodra wij de pup hadden zijn wij met haar na enkele dagen stilletjes naar buiten beginnen gaan. Echter, tot op heden wil ze amper meewandelen. Soms reeds na 10 meter wil ze reeds terug naar huis/de auto. Kom je dan aan de auto, wil ze er soms plots niet ingezet worden ... Ingevolge de hitte van de afgelopen weken is ze ook tuinzindelijk. Het was echt niet te doen om met haar overdag constant de straat op te lopen om haar behoefte te laten doen. Ten eerste vond ze de straat eng (vooral geluiden die ze hoorde die ze niet direct kon thuisbrengen, of bv zelfs wandelaars in de verte zien naderen en dan freezen ...) waardoor ze al zeker haar behoefte niet wou doen, en ten tweede was ik niet van plan om telkens met haar een half uur in 30° te gaan lopen tot ze uiteindelijk zou willen poepen. Ik nam haar dan soms mee naar een schaduwrijk pad maar ook in de schaduw was het vreselijk warm en wou ze haar 'ding' niet doen. We blijven echter volhouden en af en toe omdat de nood waarschijnlijk hoog zal zijn, doet ze haar behoefte alsnog buitenshuis. Maar al heel snel wil ze dan weer terug naar auto/huis. De instructrice van de hondenschool raadde ons aan om die tuinzindelijkheid zo snel mogelijk eruit te trainen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan met een pup die nooit wat verder lopen wil, of die niet helemaal ontspannen loopt. Ze snuffelt wel maar na meerdere meters keert ze om en is ze niet mee te krijgen. Haar verder meesleuren wil ik dan ook weer niet. Er wordt ons aangeraden om het tempo van de pup te volgen en om haar niet te forceren in situaties die ze niet aankan. Dat snap ik, maar tot op heden zien we niet veel progressie. Ik herken dit gedrag echter niet. Onze vorige herder zou bij wijze van spreken direct 5km hebben gelopen. Die moesten we begrenzen in haar beweging. Deze lijkt totaal het tegenoverstelde te zijn. Al vier weken ga ik meermaals kort met haar naar buiten (zowel op straat, als ergens in een dreef, bos, park ...) maar nog steeds raken we niet verder dan een paar meter. We proberen haar wel te lokken of te motiveren om mee te lopen, maar dat werkt eigenlijk niet. Het wandelen in het park lijkt soms iets beter te lukken. Ze heeft overigens geen schrik van mensen, kinderen, honden ...) Ik heb de indruk dat hoe rustiger het ergens is, hoe terughoudender ze is. Hoe meer actie, hoe minder terughoudend (al is dat ook weer relatief). Waarom ze telkens terug naar huis wil is niet altijd duidelijk: Wil ze liever poepen thuis in haar veilige gekende tuin? Is ze onzeker buiten? Is het te warm buiten? Is dat een gedrag dat iemand eventueel herkent? We willen haar uiteraard alle tijd geven die ze nodig heeft, maar op deze manier lopen we als ze vijf maanden is misschien nog steeds 20 meter heen en terug....

S ochtends in alle vroegte had je natuurlijk prima kunnen wandelen. 

Het was tussen 5.00u en 8.00u in de ochtend prima te doen om te wandelen.

 

Geef de pup verder de tijd om zelf te ontdekken. Gewoon ergens zitten en de pup de boel laten ontdekken is ook niks mis mee. Je hoeft niet gelijk bepaalde tijden of kilometers te wandelen. Beweeg mee als de pup ook wat verder wil lopen.

Kijk wat de pup wil en ga op dat tempo mee. 

Dat deden we wel, 's morgens vroeg en 's avonds laat, zelfs meerdere keren. Maar zoals gezegd vond ze de straat dermate 'eng' dat ze slechts 10 meter liep en al terug wou, zonder iets te doen uiteraard. We forceerden haar dan niet om te blijven op de straat, want dan begon ze te piepen of ontstond er frustratie uit angst. We probeerden verder ook overdag, heel kort, of op een andere plaats waar het wat rustiger was, maar ook dat was niet echt haar ding. Lang bleven we niet rondhangen met die hitte en uiteindelijk deed ze haar behoefte dan in de tuin. Natuurlijk geven we haar de tijd om te ontdekken. Ze mag snuffelen zo veel ze wil, kijken, zitten, en we volgen haar naar waar ze heen wil. We geven haar de keuze. Maar nog steeds niet wat meer vertrouwen op plaatsen waar ze nu toch al redelijk wat keren is geweest. Misschien wil ik te snel gaan en vergelijk ik te veel met onze vorige herder. Wat ik eigenlijk niet zou mogen doen. Geen twee honden zijn namelijk dezelfde.

Dominique , heb je een vriend of vriendin met een stabiele volwassen hond ?   Vraag die eens op bezoek in de tuin , laat ze kennis maken, en ga dan eens samen de straat op, dat de hond nog even de tuin gebruikt, niets ergs, dat is vertrouwd , als de hond ouder wordt gaat die buiten de tuin het prettiger vinden om zijn behoeftes te doen....nu dat het zo warm op de dag is, de tuin gerust even gebruiken hoor...met de slang het weg sproeien...

 Est Ik ben zelf met Duitse herders opgegroeid, mijn eerste eigen hond was een Duitse herder. Ik herken dit gedrag ook niet. Warm of niet ze waren altijd in voor aktie. Waar komt ze vandaan? Is ze bij de fokker goed gesocialiseerd? Ik zou voor alle zekerheid de gezondheid checken. Verder als ze naar huis wil zou ik dat gewoon doen, dan nog maar een tijdje de tuin als toilet gebruiken. Ze voelt zich daarbuiten blijkbaar niet veilig.

edit sorry niet goed gelezen, je hebt een oud Duitse herder. Daar heb ik geen ervaring mee.

De aanpak blijft voor mij hetzelfde.

Kun je ergens een buggy regelen? Tillen zal al wel te zwaar zijn gok ik?

Dobry, morgen moeten we naar de DA om haar laatste inentngen. Ik kan hem dat wel eens voorleggen. Ik zie niet direct iets speciaals aan haar of ze gedraagt zich verder normaal. Een Oudduitse herder is gewoon langharig en een wat rechtere rug, maar ik denk qua aard toch wel wat hetzelfde als een Duitse herder hoor. Ik denk dat ze bij de fokker wel wat gewend zijn aan andere honden, geluiden etc ... maar of ze er effectief vaak mee op pad zijn geweest (behalve dan DA), dat weet ik eigenlijk niet. Ik heb de moeder ook nooit in levende lijve gezien, ook niet tijdens het bezoekmoment (er was maar één bezoekmoment voorzien op 6 weken). Zij zeiden dat ze de moeder apart hielden omdat er reeds gespeend werd en er anders te veel kabaal zou zijn ... volgens mij werden ze ook al vrij snel apart van de moeder gehouden, naar hun zeggen omdat ze op die manier bij het verlaten van het nest hun moeder niet zo erg meer zouden missen ... ik ga wanneer het gedrag blijft aanhouden onze instructrice van de hondenschool dat eens komen laten evalueren.

 

We hebben geen buggy. Tillen lukt nog wel maar is bij haar niet favoriet. Hebben daar ook al eens aan gedacht maar wilden het eerst nog even afwachten ...

 

Dat ze het in de tuin doet/deed, vinden wij op zich niet erg. Maar het lijkt dat ze het enkel daar wil doen. Pas na een tijdje met haar naar buiten te zijn geweest, begon het te dagen dat ze onderweg eigenlijk nooit wat deed, enkel maar in de tuin. Nu plast ze wel al onderweg. De stoelgang blijft nog wat een probleem.

Hoi Dominique, 

 

Wij hebben onze pup flux (nu 4,5 maand) in de tuin zindelijk gemaakt. Wel vanaf dag 1 geoefend met naar buiten gaan en rondjes lopen maar hij hoefde daar van ons niet zijn behoefte te doen. De eerste weken plaste (poepen ging veel eerder goed) flux alleen maar in de tuin. Het ging zo ver dat we soms een aantal uur met hem op pad waren geweest (bv naar een speeldate met een volwassen stabiele hond) en hij het dan al die uren ophield om vervolgens bij thuiskomst meteen in de tuin te plassen. Nu na een aantal maanden wil flux eigenlijk niet meer in de tuin plassen en moet ik snachts met hem een kort blokje om of een halfuur wachten in de tuin tot hij het helemaal bij het verste hoekje van het huis af in de tuin doet. Dus qua tuin zindelijk maken is mijn ervaring dat dit van zelf overgaat. Maarja dat is natuurlijk niet helemaal je vraag, je wilt ook graag met hem gaan wandelen/eruit, daarvoor zou ik naar de andere tips luisteren. 

 

Success!

 

Je tekst lezende gok ik dat je bij een grote broodfokker bent terecht gekomen.

Heb je wel onderzoek gedaan naar de persoon en naam van bedrijf waar je de pup vandaan haalde?

Oeps, eens met Ukke Puck.  Zeer vreemd dat je de moeder niet gezien hebt!

Geen moederhond van de pups gezien dan zou er al een belletje moeten gaan rinkelen dat is echt niet normaal hoor, heel normaal dat de moederhond aanwezig is.......nogmaals een volwassen stabiele hond samen mee gaan wandelen, dan trekt de jonge hond zich daar mee op....eerst kennis laten maken en dan samen een wandeling inplannen.

Dat klinkt idd verdacht.Wie weet waar de moederhond vandaan komt. Dat zou dan dus ook een slechte start voor de pup zijn en evt. een verklaring voor haar gedrag.

 

Wat bij mijn eerste herplaatser, die ook niet graag ver van huis ging, soms hielp, was een paar pasjes in de richting gaan die zij wilde en dan een boogje maken, zodat je af en toe toch de wandeling een beetje kan uitbreiden.

Maar niets forceren natuurlijk.

In elk geval rustig aan na de vaccinaties eerst maar.

 

Neen, helemaal geen broodfokker! Was eerste nestje ODH voor de fokker, ook eerste nestje voor de moeder. Maar geen eerste nestje voor de fokker op zich. Zij fokten vroeger labs, nu eerste nestje ODH. De moeder met kleintjes hebben we wel degelijk gezien op foto's en dat zag er allemaal prima uit hoor. Ik heb heel goed onderzoek verricht en de fokker is echt wel te vertrouwen. Ik denk dat de oorzaak niet persé bij hen te zoeken is. De hondjes waren daar in heel goede handen. Maar van zodra de pups een week of vier/vijf waren hebben we gewoon geen foto's meer gekregen van de pups met moeder. Wel heel veel foto's van wat de fokker allemaal met de pups deed in en rond de tuin. Heel veel speeltjes, waterspelletjes, balance-activiteiten. Ik denk gewoon een gevoelig pupje te hebben getroffen waar we het wat langzamer aan mee moeten doen. Dat vaker rust nodig heeft. Vandaag bv naar DA voor laatste inentingen. In prima gezondheid, totaal geen schrik van DA en omgeving aldaar. We gaan gewoon een stapje terug zetten qua activiteiten. Denk dat dat de remedie is.

Dominique, ik geloof je graag hoor, op fotoos de moederhond gezien, en bij een bezoekje was de moederhond niet aanwezig, ook niet in een andere ruimte, gaat er dan toch niet een belletje bij je rinkelen ?   Je bent op zes weken tijds de pups gaan bekijken...dan moet de moederhond toch nog aanwezig zijn voor de pups, en als ze niet in de ruimte aanwezig is geweest dan toch elders in het huis, kwam het niet bij je op om toch de moederhond te willen zien zodat je kon zien hoe het karakter van de mams was ?    

Ik heb overigens ook uitvoerig onderzoek verricht naar de afkomst van de ouders van de pup en die is prima. Ik wil geen discussie starten over de fokker want die is te vertrouwen. We hebben effectief filmpjes gezien van de moeder met de pups de eerste weken. Maar ik heb haar niet in levende lijve gezien tijdens het bezoekmoment. Er was ikv het bezoekmoment een zaaltje afgehuurd: negen pups en quasi 20 bezoekers, dat ging niet bij hun thuis. Wel zijn we de pup thuis bij hen gaan ophalen. Ik wou alleen weten of iemand met het gedrag bekend is. Maar na ietwat verder nadenken denk ik dat het gewoon misschien een 'te veel willen' is. Socialiseren kan soms te intens zijn voor bepaalde pups. Dus in dit geval denk ik het misschien gewoon met haar rustiger aan te moeten doen.

Ja rustig aan is zeker goed, ga lekker met dr naar buiten en als ze niet verder wil, ga er dan bij zitten, laat ze overal naar kijken , is ze uitgekeken, rustig omdraaien en naar huis, of even een andere weg ingaan, niets overhaasten dan.....

Mijn oudste had dit probleem ook toen ze bij me kwam. Die was wel wat ouder want ze kwam uit het buitenland en ze had effectief nog niet zoveel gezien behalve de shelter. Bij haar heeft het maanden geduurd voordat ze van huis af mee durfde te lopen buiten. Ik heb haar vaak opgetild en dan het stuk terug naar huis laten lopen, dat durfde ze wel. Maar zij was met haar formaat (toen een kilo of 2) natuurlijk goed tilbaar, een ODH til je wat minder makkelijk. Maar zelfs bij haar is het uiteindelijk gewoon goedgekomen. Je hoort toch wel heel vaak dat pups het erg spannend te vinden om vanuit huis weg te lopen en de een komt daar toch sneller doorheen dan de ander. Mijn jongste had het heel erg toen ze bij me kwam, maar zij was er in een week overheen, want ik heb haar in die week alleen maar meegenomen met de stabiele, oudere hond van mijn moeder. Goed voorbeeld doet volgen. Als je iemand met een oudere hond kent zou ik dat het overwegen waard vinden.

Het 'rare' is: daarnet lopen we hier even in de straat ... ze zijn hier bezig met een nieuwe fiber-kabel door te trekken, dus grote werken met grote machines en veel werkmannen. Madam zou niet weten waar ze eerst moet gaan kijken. Grote machines, veel lawaai, niet onder de indruk. ... Maar loop je haar alleen in een rustig gebied, dan wil ze niet mee ...misschien te saai?? Gisteren liep ik opnieuw in een rustige dreef ... weinig motivatie om mee te lopen, maar plots komen er twee wandelaars in de dreef gewandeld en loopt madam er een paar honderd meters achteraan (ben dan teruggekeerd want ze bleef maar lopen) ... kan gezien het ras 'achtervolgingsdrift' zijn maar ik heb daar toch even van gebruik gemaakt en we zijn een heel eind achter die mensen blijven aanlopen (op afstand weliswaar). Dus dan plots kan het wel ...
We houden alleszins vol.

Waar komt de pup vandaan dan, bedoel; opgegroeid waar bijv. Veel machines over 't erf komen en daar dus wel aan gewend is, maar nooit in een rustig bos geweest of het leven kent van dorp of stad?

Ik heb het met mijn pup ook een periode gehad toen we gewoon een blokje om deden. Heel de tijd gaan liggen en weigeren verder te stappen. Ik denk echt dat het te saai kan zijn. Ze loopt het best mee op plaatsen die ze niet kent, maar uiteindelijk moet je ergens starten, en da's toch meestal de omgeving van je huis (tenzij je iedere keer de auto zou nemen).

 

Ik heb haar een paar keer aan een paal vastgemaakt en gedaan alsof ik zonder haar verder stapte. Dan stond ze ineens recht en kwam ze wel mee toen ik haar terug ging halen. Nog beter zou zijn dat ze los zou kunnen, dan komt ze ook vanzelf wel achter.

Ik denk trouwens dat dit enkel maar een  trucje is dat helpt als de hond gaat liggen uit verveling. Als het angst is zou ik het niet doen, wie weet wordt hij dan nog angstiger als hij alleen gelaten wordt.

 

Let wel, dit was gewoon wat ik heb geprobeerd als onervaren pupeigenaar. Ik ben totaal geen deskundige en probeerde maar wat. Maar het deed me er wel aan denken toen je vertelde dat ze die andere mensen ineens ging volgen.

Dus angst voor harde geluiden of vreemde mensen of onverwachte situaties heeft ze niet.

 

Als je in een rustig natuurgebied loopt met haar snuffelt ze daar niet?

Ik herken het van mijn herder vroeger niet, zij zorgde er zelf wel voor dat het nergens saai is, er was altijd wel een tak of andere dingen die heel interessant waren.

Maar goed iedere hond is anders.

 

 

Ik klik hier blijkbaar op iets onderaan en krijg de melding 'je hebt 2 doggies gegeven', nu ja, ik dacht dat ik naar pagina 2 ging , die 'doggies' waren dus niet de bedoeling . Ze snuffelt wel maar wil gewoon heel snel weer terug. Het lijkt alsof ze geen idee heeft wat er op een rustig natuurpad van haar verwacht wordt, gewoon meewandelen, snuffelen, en genieten dus ... Daarnet liepen we in het park. Ook daar is meer afwisseling en hier en daar wat animo. Ook daar liep ze eigenlijk goed mee. Terwijl ik eerder een natuurmens ben en met mijn hond erop uit wil trekken in de natuur. Hopelijk keert haar 'afkeer' voor rustige paden snel ....