Bo

Hoi allen,

in november 2019 hebben wij Bo opgehaald bij de “fokker”. Onze labrador hadden we kort daarvoor moeten laten inslapen en met een hondje thuis met verlatingsangst was de aanschaf van een nieuw maatje voor Donna erg gewenst. Zo kwam Bo in ons leven.. Een prachtige kruising labrador x golden retriever van naar zeggen 10 weken oud. Hij zou geannuleerd zijn en was snel beschikbaar. Pup gaan kijken hij was er nog als enige en als je hem dan in je armen krijgt ben je verkocht. Keuring bij de dierenarts waar hij erg angstig was maar buiten een kleine  overbeet verder gezond. Alleen .. Bo bleek wel enkele weken ouder en toen hadden alle alarmbellen moeten gaan rinkelen. Bij thuiskomst angstig maar wel gelijk oké met onze Donna. Als pup bang voor onverwachtse situaties, vreemde honden en doodsbang voor kinderen. Dit laatste is er niet uit te trainen. Kortom kleinkindjes uit de buurt houden, bezoek wat binnenkwam/komt even de tijd geven om te wennen want ook dit ging onwenselijk gedrag oproepen. Samen met onze Jack een prima koppel wel met de nodige aanpassingen voor Bo zijn gedrag. Oh jee dit gaat een lang verhaal worden.. kort samengevat angst voor kinderen, achteraf bleek hij uit de broodfok te komen en lijkt er in zijn eerste levensweken iets niet goed te zijn gegaan. Angst voor vreemden maar heb je zijn hart gestolen is er niets meer aan de hand. En toen ging Donna dood in februari van dit jaar.. resultaat een hond die volledig in paniek is zodra wij de deur uit zijn, complete totale angst naar vreemden met sneppen/happen naar vreemden. We werken beiden en er was na het overlijden van Donna geen houden meer aan. Dagopvang in een kennel is onmogelijk hij is angstig en daardoor onbetrouwbaar naar vreemden. Na zo’n dag kunnen wij hem geen seconde alleen laten. April gestart met Clomicalm wat iets effect heeft op zijn verlatingsangst. GT ingeschakeld die vond dat hij moest stoppen met de clomicalm en we zijn geheel terug bij af op dit moment. Bo kan niet alleen zijn huilt alles bij elkaar en in combinatie met alle andere angsten die hij heeft is hij een gevaar voor vreemden. We kennen zijn beperkingen maar ook voor ons sociale leven heeft dit beperkingen.. daar zijn we ons van bewust en willen alles aangrijpen om Bo te helpen. Deze GT was niet echt een goed idee, we zijn niet veel verder gekomen dan terug naar af. Voor ons is hij een geweldige hond zo lief maar ook vreselijk aanhankelijk en verliest je geen seconde uit het oog. Voor Bo is de wereld buiten huis vreselijk bedreigend en is hij gevaarlijk. Het alternatief is ook genoemd door de DA dat we hem in kunnen laten slapen .. herplaatsen zullen we nooit als optie benoemen. Maar wie weet zijn er nog alternatieven .. de vraag is Help!!

Dat is het risico van snel een pup kopen zonder onderzoek.

Als je pech hebt heb je een pup uit het Oostblok,  onder slechte omstandigheden gefokt, geboren, naar Nederland vervoerd.

En voor her leven getekend,  sommige honden blijven levenslang gedragsprolemen en angsten houden.

Daar komen ze nooit meer helemaal vanaf en veel van deze honden worden ook niet oud.

Jullie hond kan er niets aan doen,  hij is afhankelijk van jullie.

Heel erg dat die ellendige broodfok blijft bestaan doordat mensen er blijven kopen, daar is geen excuus voor.

Ik weet niet wat het beste is voor je hond.

Of een plek zonder kinderen , waar wel een andere hond is?

Uit je verhaal haal ik dat de hond geen verlatingsangst had toen hij nog samenleefde met de andere hond? Toen werkten jullie ook en ging het goed binnenshuis? 

Het is niet gek dat een hond niet meer alleen kan zijn nadat zijn maatje sterft. Ook een hond gaat door een rouwproces en als ie erg op de andere hond heeft gesteund, dan is dit nu erg zwaar voor hem. Daar kan hevige angst om verlaten te worden bijhoren.

Je schrijft: DA spreekt over inslapen en herplaatsen is geen optie. Maar als de hond ergens kan leven, waar ie een hondenmaatje heeft om op te bouwen en hij weinig contact met de buitenwereld hoeft te hebben, dan is dat toch een mooie oplossing? Want je schrijft dat ie ook erg lief en geweldig is. Hij heeft dus heel wat te bieden! 

Als je het hem zelf niet kan geven, zou ik zeker wél op zoek gaan naar een plaats waar ie zichzelf kan zijn en zich beter in z'n vel kan voelen.

Och wat heftig voor Bo en voor jullie! Dat de pup uit de br00dfk een slecht idee was, zullen jullie inmiddels zelf ook wel weten. Daar komen jullie dan ook geen steek verder mee op dit moment. Ik vind het ook super goed dat jullie alles willen aangrijpen om hem te helpen. 

Helaas is de ene GT de andere niet.. er zijn ook veel slechte. Ik zou ze dus niet allemaal over een kam scheren en misschien toch op zoek gaan naar een. Dan is het belangrijk dat je heel kritisch kijkt naar welke GT.

Wonen er kind/kinderen in huis? Is het belangrijk dat hij met kinderen kan omgaan? Mijn hond houdt ook niet van kinderen, maar dat is gewoon opgelost door ze uit de buurt te houden. 

Inslapen vind ik op dit moment oneerlijk ten opzichte van de hond. Dat het bij jullie niet werkt op dit moment, betekent niet dat het bij niemand zou werken. Een andere omgeving kan ook veel veranderen. Wel is het belangrijk dat er dan echt heel kritisch geselecteerd wordt bij een nieuw huis. Nieuw baasje die ook echt hard aan de slag gaat met Bo. En misschien wel met een hond die zijn nieuwe maatje wordt! Waarom zou hij dan die kans niet mogen krijgen? 

" Uit je verhaal haal ik dat de hond geen verlatingsangst had toen hij nog samenleefde met de andere hond? Toen werkten jullie ook en ging het goed binnenshuis? 
Het is niet gek dat een hond niet meer alleen kan zijn nadat zijn maatje sterft. Ook een hond gaat door een rouwproces en als ie erg op de andere hond heeft gesteund, dan is dit nu erg zwaar voor hem. Daar kan hevige angst om verlaten te worden bijhoren.
Je schrijft: DA spreekt over inslapen en herplaatsen is geen optie. Maar als de hond ergens kan leven, waar ie een hondenmaatje heeft om op te bouwen en hij weinig contact met de buitenwereld hoeft te hebben, dan is dat toch een mooie oplossing? Want je schrijft dat ie ook erg lief en geweldig is. Hij heeft dus heel wat te bieden! 
Als je het hem zelf niet kan geven, zou ik zeker wél op zoek gaan naar een plaats waar ie zichzelf kan zijn en zich beter in z'n vel kan voelen. "

Alaska's Finest!

Mee eens. Ik vind eerlijk gezegd niet dat je het recht hebt om het leven van een hond te nemen omdat je hem niet wil herplaatsen, terwijl dat een goede optie kan zijn. Vind ik egoïstisch overkomen.. 

Inslapen is door de DA benoemd en bij ons zeker geen optie! Misschien ben ik niet geheel duidelijk geweest in mijn verhaal. We hebben beiden altijd gewerkt maar de honden zijn geen uren alleen. Bo heeft behoorlijk wat gedragsproblemen hij is erg angstig. Kinderen houden we uit de buurt dat is een te groot risico. GT sluit ik zeker allemaal niet uit maar we zijn heel erg zoekende naar tips. We willen graag hulp maar dan wel van iemand die weet wat hij/zij aan het doen is. Bo kan keurig aan de riem lopen, kent de commando’s maar is in zijn paniek/ angst buiten gevaarlijk naar mensen toe. Waarom ik herplaatsen als geen optie benoem is dat ik als de dood ben dat hij niet goed terecht komt. We hebben al jaren honden en dat wil niet zeggen dat we alles weten. Misschien is er ergens een blinde vlek en daarom schakelen we ook alle hulp in. Wat wij willen is dat Bo gelukkig is maar wat we niet kunnen is 24/7 aanwezig zijn bij hem. 

Broodfok is me bekend en iets waar ik niet aan mee wil werken. Bo komt niet uit het Oostblok maar bij een fokker vandaan die ook met van alles fokken voor het geld. Daar kom je later pas achter. Zijn moeder hebben we gezien maar niet de schuur waar nog heel veel honden verblijven. Het wordt ons niet duidelijk wat er in de weken van socialisatie gebeurd is. Daarom nu ook niet de keuze om overhaast weer een hond erbij te zoeken. 

Mijn vraag is of jullie tips, adviezen kunnen geven en wellicht hulp. Ik vraag niet om het opgeheven vingertje met een les over broodfok of hoe immoreel het is om hem in te laten slapen. 

Dit laatste is niet aanvallen bedoeld, ik neem aan dat we hier allemaal zijn omdat je trots bent op je eigen hond(en) en anderen wilt helpen. 

Zou het een optie zijn voor een particuliere oppas ?    Of bij je thuis of bij iemand die alle aandacht aan de hond kan geven zodat tie niet alleen is ?    Uit je verhaal blijkt dat je van je hond veel houd, en dat je Bo zeker niet wilt herplaatsen...en optie om een vertrouwd iemand te vragen om bij de hond te zijn de tijden dat jullie werken....

Als een hond hele erge verlatingsangst heeft nadat zijn maatje is weggevallen, dan komt het er eigenlijk op neer dat je vanaf 0 opnieuw een vertrouwensbasis moet opbouwen. Dus eerst veel ondersteuning bieden, zodat hij weer wat zelfvertrouwen krijgt. Hoe je dat doet, hangt af van je leefsituatie. Voorbeelden: thuiswerk, andere uren werken zodat er steeds iemand aanwezig is, ander werk, meenemen naar het werk (als dit een geschikte omgeving is voor hem), een lieve doggysitter, een hondenmaatje zoeken waar ie zich aan optrekt, enz. 

Als de hond dan doorheen zijn rouwproces is, opnieuw vertrouwen heeft in de nieuwe situatie en zijn draai gaat vinden, kan je van daaruit gaan opbouwen met het alleen-blijven. Maar eerst is er dus dat vertrouwen nodig, de zekerheid dat hij op iemand kan steunen, zodat de hond niet langer angstig is in eigen huis. 

Medicatie gaat dat vertrouwen niet geven, daar heeft de GT gelijk in. 

Dus bekijk wat jullie op dat vlak kunnen bieden. Voor een hele tijd, want dit is geen quick fix. En als je dit niet zelf kan, dan is herplaatsen geen schande. Er zijn goeie organisaties die je hierbij kunnen helpen. Zij zoeken dan een nieuwe thuis op basis van eerlijke info en de noden van de hond. Ook dit kan even duren, voor de juiste match gevonden wordt. Maar het kan je meer gemoedsrust geven, dat je niet zelf op zoek moet en bang bent dat ie fout terecht komt. 

Er komt iemand aan huis om hem extra uit te laten. Mijn ouders komen met regelmaat maar er zijn momenten dat hij een paar uurtjes alleen is. Dierenpension is geen optie, hij is te bang en onbetrouwbaar. Valt dan daarna thuis terug in sloopgedrag. 

Is het een optie om een specific traject voor verlatingsangst te volgen? Ik weet dat er inmiddels in Nederland een aantal door Julie Naismith gecertificeerde verlatingsangstdeskundigen zijn die je hierbij kunnen begeleiden. Dat gaat middels hulp op afstand, is zeker geen quick fix en zal een kwestie van lange adem zijn, maar dat is niet verwonderlijk gezien de problematiek. Er worden in zo'n traject specifieke schema's voor je samengesteld om te zorgen dat je hond altijd 'under treshhold' blijft. Zo'n traject zal niet de andere problemen die je met hem hebt oplossen maar hopelijk wel een positief effect hebben op zijn verlatingsangst waardoor de andere problemen voor jullie wellicht weer wat dragelijker worden? Veel sterkte!

Heb een hond gehad met extreme verlatingsangst. Wij hadden een particuliere oppas voor als we een avondje of een dagje weg waren. Gezien Bo wel alleen kon doorbrengen zou ik zeker doorgaan met gedragstherapie, misschien een andere zoeken die beter aansluit in jullie geval. Dat gezegd? Wat al eerder genoemd is, is dat honden wel degelijk rouwen. Ineens is ook alles anders dan de dagelijkse routine en dat kost tijd aan gewenning.

Het niet herplaatsen maar laten inslapen? Ik vind dat heel heftig wat je zegt. Zelf hier een herplaatser, in het begin de nodige problemen gehad. Agressie naar mensen, kinderen en honden toe, angstig ect. Inmiddels is het een hele relaxte hond geworden, zijn we zielsgelukkig met hem en hij met ons. Wij hebben dan ook de volledige tijd en thuissituatie om alles maar dan ook alles erin te steken. Dus hoezo als jullie er niet uitkomen zou een ander er dan niet kunnen uitkomen of een thuissituatie kunnen bieden die beter aansluit bij Bo?

Ik zou een goede Gter in de hand nemen. Bv Monique Bladder. 

Ik zou een andere hond nemen want Bo raakte in paniek toen die hond er niet meer was. Als je hem een paar uurtjes alleen moest l

Ik zou een andere hond nemen want Bo raakte in paniek toen die hond er niet meer was. Als je hem een paar uurtjes alleen moest laten was die andere hond er nog. Daarom zou ik gewoon een nieuwe hond nemen.

Ik heb een hond bij een hele goede fokker gehaald uit twee stamboom honden maar alle 4 de pups uut dat nest angstig waren.

En nog steeds nu ze 9 jaar zijn bijten ze als vreemde ze willen aaien.

Het kan namelijk ook gewoon de (slechte) combinatie zijn en hoeft niets te maken te hebben met de fokker of de socialisatie.

Wat hier heeft geholpen is juist drukte op te zoeken en dan alleen maar belonen met super lekker voer. Eerst wilde ze het niet eens aanpakken, dat was voor mij een teken dat dat te veel was voor haar en toen heb ik de afstand vergroot. Zo dus uitgebouwd.

Als er mensen naar haar keken, contact zochten of wilde aaien dan draaie ik mijzelf tussen haar en dat persoon en ging ik er een oefening van maken dat ze met mij contact moest maken.

Handtoutch en simpele oefeningen zoals zit en af hebben hier heel erg bij gelopen. Mensen nemen dan ook vaak direct weer afstand als ze zien dat ze geen reactie terug krijgen of als je bezig bent. De gene die toch wilde aaien oid die stuurde ik zelf weg.

Op deze manier leerde mijn hond dat ze niets hieft op te lossen en als ze iets eng vond dat ze naar mij kan komen en ik het oplos. Dat doet ze nu nog steeds. 

Op deze manier leerde ze ook dat zei de controle heeft over iedere situatie. Als ze op die manier meer vertrouwen krijgt in zichzelf en in jouw dan zal ze ook makkelijker alleen kunnen blijven.

En soms kan een andere hond inderdaad ook helpen maar dan zou ik gaan kijken voor een stabiele relaxte hond uit het asiel oid waarbij het klikt tussen de honden. Een stabiele hond kan haar veilig laten voelen als jullie er niet zijn.aar het meeste help je haar met werken aan haar zelfvertrouwen dus dat zou ik dan zeker aanbevelen.