Cocker puppy in huis: leuk en spannend!

Alle foto’s die ik upload worden gedraaid…. Oeps. Maar ja. Knapperd is het hè!!

Het is zeker een knapperd .

Heb je al eens geprobeerd een gevulde kong te geven en dan even de ruimte te verlaten? Of een lickimat. Iets waar de hond even druk mee is?

Kong en lickimat heeft hij tot nu toe nog niet echt door haha, dus dat nog niet veel gebruikt. We geven hem wel soms zijn brokjes via een snuffelmat, dan kan ik wel de tijd dat hij daar mee bezig is boven zijn (5-10 min). Maar zodra Yoshi ermee klaar is heeft hij gelijk door dat ik er niet ben en gaat hij piepen bij de trap. 
Misschien dat ik de volgende keer dan weer beneden moet komen als hij er nog mee bezig is en bijna klaar is? Zodat hij de kans niet krijgt om ‘in paniek’ te raken?

Dat is inderdaad een goed idee, fijn dat dat al wel goed gaat! Wij gingen met de kong en lickimat er wel eens bij zitten, in het begin er gewoon los op leggen tot hij het door heeft. Zo zijn wij ook begonnen. Nu vries ik het in voor de hele week en zijn ze er best even zoet mee! Op deze manier kon ik met onze 2e pup ook het alleen zijn opbouwen. Uit eindelijk kon ze na dat ze 8 weken bij ons was, al 3 uurtjes alleen zijn! Terwijl het begin echt rampzalig was..

Slim, daar ga ik deze dagen dan ook mee beginnen! En fijn om te horen dat het uiteindelijk bij jullie dus ook goed is gegaan. 

Weet jij nog wat je in de kong/op de lickimat deed voor de pup? Ik merk dat hij van alles last van de buik krijgt behalve door zijn brokjes, snoepjes en natuurlijke kauw snacks. Natvoer werkt bijv ook niet goed…

Onze hond is ook erg gevoelig.. blikvoer van goede merken zoals carnilove gaan wel goed. Dan wel met diersoorten zoals rendier/hert etc. Af en toe doe ik ook leverpastij, vinden ze heeeerlijk. Klein beetje yogurt met wat fruit kan ook. Watermeloen.. We hebben ook wel eens ei er in gedaan en dan in de magnetron maar onze hond verdraagd ei niet goed.. op internet zijn heel veel recepten te vinden.

Even van me afschrijven… Groot verantwoordelijkheidsgevoel / angst

Niet echt een vraag om tips, wellicht eerder om herkenning? 

Deze week was een onwijs spannende week voor ons met ons nu 14 week oude pupje. Woensdagochtend had Yoshi namelijk perongeluk een steentje doorgeslikt voordat ik hem te pakken kreeg. Braken bij de dierenarts, geen steen… op de röntgenfoto leek die echt te groot om normaal door de darmen te kunnen gaan dus uiteindelijk met redelijke spoed een endoscopie moeten doen bij Yoshi. Met pijn en moeite is de steen er uit gehaald en hoefden we dus niet te kiezen voor een eventuele operatie. De arts gaf aan dat de steen inderdaad hoogstwaarschijnlijk was komen vast te zitten.

Nu voelde ik al een erg hoog verantwoordelijkheidsgevoel voor het hebben van een pup, en ik weet dat ook zeker nodig is! Maar ik kan daar nog al in doorslaan, ook op andere dingen in mijn leven. Maar nu is dat gevoel alleen maar erger geworden. Ik voel een hele zware druk van angst op mij voor het hebben van zo’n klein beestje en alles wat er mis kan gaan, ook doordat wat er woensdag is gebeurd. Het voelde echt alsof hij nooit met de oude zou zijn, zo emotioneel was ik haha. Nu vandaag was het weer mis en viel er een klein siliconen frommeltje, 2cm groot op de grond, ik zag hem kauwen en weg was het. Dierenarts gebeld, we konden wachten en kijken of het goed zou gaan maar toch maar geprobeerd het eruit te laten komen door braken. We zagen het niet terug en nu moeten we dus de komende dagen afwachten of het eruit komt. Of ik ben nu dus zo paranoïde dat ik me heb ingebeeld dat hij het heeft opgegeten… 

Over 2 weken ga ik weer full time (thuis) werken en ik voel alleen maar meer spanning daardoor omdat ik dan natuurlijk meer dingen aan mijn hoofd ga hebben. 

Herkennen jullie deze bangheid of dat hoge verantwoordelijkheidsgevoel? Is het gewoon een kwestie van loslaten? Mijn vriend heeft er trouwens beduidend minder last van. 
Ik kan er soms echt buikpijn van krijgen, vooral nu ik heb gezien dat het ook echt mis kan gaan…

Zo dat was even behoorlijk heftig voor je en je pup! Begrijpelijk dat de schrik er dan even extra in zit. Fijn dat het zonder operatie verholpen kon worden. Hopelijk ebt het te erge verantwoordelijkheidsgevoel en de bangheid van lieverlee weer een beetje weg. Het is niet meer dan normaal dat het na zo'n voorval even wat heftiger is. Ik had het heel in het begin met sigarettenpeuken. Wist dat dat gevaarlijk was en kon alleen maar naar de grond kijken om in de gaten te houden wanneer er weer een lag. Gelukkig heb ik dat nu niet meer want ze pakt ze ook echt nooit gelukkig. Uiteraard is het een kwestie van loslaten, maar dat is vaak het moeilijkst hè......nou hopelijk gauw weer wat relaxter en geen gekke dingen meer

YES zekers herkenbaar, alles met... "Waar ben ik aan begonnen" "Kan ik dit wel?" "Wat is ie druk en wat smerigheid in huis!" "Heeft ie niks ernstig opgelopen want gedraagt zich ineens anders" Ect, ect.

Hele verantwoording een pup en een inbreuk op wat je gewend was, zodra dat koppie je schoot ligt? Denk je "Mwaaaaauhhh, gij bent een blijvertje"