Voel me schuldig na het inslapen van mijn hondje

Vorige week woensdag heb ik met veel verdriet mijn franse bulldog in laten slapen. In een korte periode ging hij heel erg achteruit en van een enthousiaste altijd actieve hond veranderde hij erg. Hij ging heel erg veel drinken en plassen. Dus buik echo. Hieruit bleek zijn prostaat vergroot en er zaten cystes in. Behoorlijke grote ook. Het verklaarde niet het vele drinken, maar misschien wel zijn ongelukjes in huis. Dus chemisch laten castreren en medicijnen om zijn prostaat te verkleinen. Intussen leek het er ook op dat hij pijn had. Dus hij ging op de pijnstillers. Daarnaast raakt hij in de war en ging slechter zien. Vanwege alles heb ik een ct scan laten maken van zijn koppie en rug. Hieruit bleek dat hij chronische middenoorontsteking had, met vocht achter de trommelvliezen. Ook bleek zijn rug erg veel artrose te hebben en drukte zijn tussenwervels op zijn merg wat het pijn en uitval gaf. Ik lag 's nacht met hem op de bank om dat hij ging spoken. Vaak 4 keer naar buiten en onrustig.  Op het laatst zat hij met tramadol toch te rillen van ongemak of pijn. Hij keek niet meer naar zijn favo speelgoed en dinsdag op woensdag had ik hem laten plassen en tilde ik hem op de bank. De blik die hij me gaf was hartbrekend. Hij zat te shaken en ik pakte zijn koppie en zei, het is genoeg geweest vriendje. Heb de dierenarts gebeld en 's middags is ze om 17.00 aan huis gekomen. De hele middag heeft Boots met ons op.het balkon gelegen en geslapen. Hij is heel rustig ingeslapen bij.ons in onze armen op de bank. En alhoewel ik weet dat ik de keuze uit liefde maakte. De dierenarts me verzekerde dat Boots zijn blij kwijt was en ook niet meer op miraculeuze wijze beter was geworden. Voel ik me er zo schuldig over. Bijna 11 jaar lang was hij mijn schaduw, wat als hij zelf een andere keuze had gemaakt. Hij was mn beste vriend, mn harige kind.

Wat naar voor je! Ik kan goed begrijpen dat je daar kapot van bent. Het klinkt alsof het echt wel goed was zo. Gelukkig weten honden ook niet beter, ze weten niet of ze misschien nog een maandje meer hadden meegekund. Ze merken het wel als je te laat bent en nog jarenlang doormoddert terwijl het eigenlijk niet meer gaat, maar zolang dat niet het geval is, hebben ze dat besef verder niet. Je hebt de beste keuze gemaakt die je voor hem kon maken, maar ik kan me goed voorstellen dat het enorm rot is. Veel sterkte met het verlies.

Het meest verdrietige wat je meemaakt met je hondje. Wb het schuldgevoel, niet nodig. Uw hond had aan u laten weten wat hij wilde en u hebt geluisterd. Als u dat niet gedaan had en dit voorgesleept had, dan had ik zich zoveel slechter gevoeld. Uw diertje had dan zoveel meer pijn gehad, dat is hem bespaard gebleven. Veel sterkte 

Allereerst gecondoleerd, we zeggen dit niet vaak bij dieren. Wat je nu voelt is normaal bij een rouwproces, "Heb ik het wel goed gedaan, had ik nog iets anders kunnen doen?" Lees er maar eens over want het rouwproces bij dierenverlies is idem dat je zult hebben bij het verlies van mensen. Ik heb veel aan dit forum gehad, wel in het engels maar je vind hier mensen die in dezelfde rollercoaster zitten https://forums.rainbowsbridge.com/?forum=150830

Esther...dat hebben we allemaal, ons schuldig voelen, maar denk eens anders, je hebt aan je vriendje gedacht, het ging niet langer meer, je hebt je vriendje zijn rust gegeven, koester de herinneringen die je al die jaren hebt gehad, samen....zo blijft tie dicht bij je...heel veel sterkte.

Het klinkt zo herkenbaar, maar je hebt gedaan wat kon voor je dierbare vriend. Hij kon niet meer en nu heeft hij rust. Je hebt aan zijn welzijn gedacht. Koester de mooie herinneringen. Heel veel sterkte

Klinkt mij dat je gehoor hebt gegeven aan zijn wens.

En een nog verdere lijdensweg hebt bespaard.

Sterkte met uitvinden wat voor jou werkt om dit verlies een plekje te geven. 

Waarom schuldig voelen? Je hebt het juiste gedaan. Hij is rustig ingeslapen en heeft geen pijn meer. Het gemis is echter hartverscheurend. Heel veel sterkte.

Het is altijd zo moeilijk als je voor die beslissing staat. Wat je beschrijft over zijn rug, dat is verschrikkelijk pijnlijk. Goed dat je hem verder lijden hebt bespaard.

Heel veel sterkte hoor. 

Respect voor je snelle beslissing..In de nacht zien aan de blik in zijn ogen dat het echt niet meer gaat en direct de volgende ochtend de dierenarts gebeld. Nu voel je je schuldig, slaat de twijfel misschien toe of hij het misschien anders had gewild.Dat is heel menselijk. Je emoties en verdriet gaan nu alle kanten op. Je vriendje had pijn, zou volgens de dierenarts ook niet meer beter worden. Je hebt hem zo snel mogelijk uit zijn lijden verlost. In mijn ogen had je het niet beter kunnen doen. Heel veel sterkte gewenst!

Het ging niet in 1 nacht hoor die beslissing. We sliepen denk al 5 weken op de bank en het hele proces van achter uit gang was zeker 2 maanden. Wat ik beschreed was mijn laatste nacht met hem.op de bank. Dat mijn hart brak bij het zien van zijn pijn en verwardheid. Ik wilde eigenlijk wachten tot de volgende dag en toen was het hemelvaart en ik wilde hem niet nog zo'n spooknacht aan doen, dus koos ik voor diezelfde dag. 

Het is gewoon zo'n heftig besluit en ik mis hem nu zo vreselijk. Dat het soms moeilijk is om me te herinneren hoe hij er aan toe was en hoeveel pijn het me deed hem zo te zien.

Natuurlijk begrijp ik dat er een heel proces aan vooraf is gegaan. Maar ik ken helaas mensen die in een dergelijke situatie alsnog niet de beslissing kunnen maken hun maatje zijn rust te gunnen. Die doorgaan met nog meer onderzoeken, andere medicatie uitproberen enz.. Jij hebt die bewuste nacht de beslissing gemaakt, geen dag langer te wachten...Je hebt hem meer lijden bespaard. Zo'n besluit is altijd heftig.  Ik hoop dat je troost vindt in de gedachte dat je je vriendje meer pijn hebt bespaard. Het verdriet en gemis is er niet minder om.Je zit nu vol in een rouwproces, dat heeft tijd nodig..Nogmaals heel veel sterkte..

Dankjewel, ik schrok gewoon even dat je misschien dacht dat ik zo snel was met deze beslissing. Die nacht brak mijn hart en maakte ik die keuze. 

Hij had na een leven vol activiteit dit niet verdiend. Maar het valt me moeilijk. Dat ik die keuze moest maken. Ik hield van hem met heel mijn hart. En ik had met liefde nog 2 maanden op de bank geslapen. Maar ik dacht soms, lag je maar dood in je mandje. Ging jr vannacht maar slapen en werd je maar niet meer wakker. Als ik hem zo zag strompelen en in de war zag zijn. Dus ik moest die keuze maken..

Bedankt voor je berichtjes ?

Je hebt voor hem de beste keuze gemaakt, dus voel je niet schuldig.

Maar het gemis, en verdriet is er niet minder om, ik wens je heel veel sterkte.

Beste Esther, iedereen weet wat jij voelt. Er zijn meestal twee gedachten :

1. heb ik het niet te vroeg gedaan?

2. had ik nog wat kunnen wachten?

Het verdriet zal slechts langzaam slijten, maar je hebt het beste voor hem gedaan wat je kon.

Heel veel sterkte gewenst.

Liefde is ook loslaten.

Gecondoleerd met Boots, ik voel wat je doormaakt , Ik moest 20 juli 2022 ook mijn allessie Bowy laten inslapen, zijn tumor tussen zijn voorpootjes was plots open gebarsten, was niets meer aan te doen.Ook ik had hem 16jr,8mnd,en20dg  dag en nacht bij me,het verdriet is ondraaglijk, maar probeer steeds aan onze prachtige herrinneringen te denken. Heel veel sterkte !!!

Tjarda, jij ook heel veel sterkte, nog maar zo kort geleden, wat een pracht leeftijd voor een hond, bijna 17 jaar bij je geweest, nietemin een heel groot gemis, voor jou ook heel veel sterkte gewenst..

De meesten die hun geliefde hond in moeten laten slapen zitten met de vraag 'was het niet te vroeg" of met een schuldgevoel. Dit hoort denk ik bij het verwerkingsproces, het is ook nogal een beslissing die je hebt moeten nemen.

Heel veel sterkte.

Ik kan het verlies van mijn hondje Bowy niet verwerken ,heb zo'n zielspijn ,heb een boek besteld om me te helpen mijn verdriet te verwerken, wat een ondraaglijk verdriet ????