Hond gromt continue

Ik snap niet helemaal waarom rustig en duidelijk begrenzen achterhaald is. Herder-achtingen , zeker pubers, kunnen wel degelijk onzeker worden en gaan claimen als jij niet helder bent over wat wel en niet mag. Hier werkt het perfect om dan even helder te zijn en rustig te corrigeren. Dus niet op de bank als je gaat grommen. Want de bank is niet van jou maar van ons. Je mand is van jou en daar laten we jou met rust. Hier wordt niet in het nekvel gegrepen maar is een strenge stem genoeg. Maar met 8 maanden wordt hier zeker wel eens gemopperd hoor. Zeker ook door de andere honden want die pikken dit gedrag ook niet van elkaar. Dat is niet een kwestie van dominantie maar een kwestie van opvoeden. 

Overigens begrijp ik geen fluit van het argument dat consequent zijn en grenzen aangeven achterhaald zou zijn.

Basic opvoeding en heeft niks met dominantie te maken.

Een hond die niet weet wat van hem verlangt wordt en grenzeloos mag zijn in huis, kan ontsporen.

Ik zeg zeker niet dat dit in jullie geval al aan de hand is, maar een onzeker mechelaar, met een rugzakje ook nog, die dit onrustige en veel te waakse gedrag vertoont in huis......

Dat mag niet te lang zo doorgaan, je hond kan een keer gaan flippen< die heeft echt teveel stress zo lijkt het.

Hij vertrouwt jou of de situatie niet genoeg om er ontspannen bij te gaan liggen.

Het is dus zaak om snel te leren wat voor signalen jij naar hem uitzend en wat jouw hond jou wil vertellen.

Een hond wordt onzeker van ruimte krijgen? Daar zit 't m nou juist. Hoezo? Dat rijmt niet met het idee dat een hond helemaal niets van jou zou willen afpakken oid. Je moet eens het artikel van Monique Bladder lezen over claimgedrag. https://www.moniquebladder.nl/blog/claimen

Een hond kan van keuzevrijheid juist zelfverzekerder worden. Zelf regie hebben over je leven is juist wat een hond kan helpen. Natuurlijk moet je duidelijk zijn. Mijn puber mag ook niet voor het raam liggen, want dan gaat hij blaffen, en dat levert hem stress op. Als een hond gromt op de bank, dan laat je hem inderdaad niet op de bank. Maar dat is management. Hoezo gromt je hond als hij op de bank zit? Voelt hij zich bedreigd misschien? Juist bang dat hij eraf gestuurd gaat worden? Er zitten emoties achter een actie van een hond. En ik zou altijd eerst de emotie willen achterhalen, en pas dan gaan handelen.

Eerlijk gezegd vind ik dit een nogal nikszeggend artikel. We moeten niet bang zijn van het woord 'claimen', vind ik. 

Het lijkt een beetje een trent: het niet mogen gebruiken van een negatief klinkend woord. 

Natuurlijk is het niet de bedoeling om een heleboel uiteenlopende gedragingen onder 1 noemer te plakken, het is altijd kijken naar wat er speelt. Maar dat maakt nog niet meteen dat die ene noemer niet zou bestaan. 

Tuurlijk kunnen honden claimen. Opeisen. Zowel aandacht, ruimte als bezittingen. Wie daar blind voor is (oei nee, een hond doet dat niet want het is zo negatief), slaat zelf de bal mis. Puur mijn mening. 

Goed dat je er een gt bij haalt. Zorg er wel voor dat dit een gediplomeerd iemand is die op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen op het gebied van hondengedrag.

Ik lees dat de hond goed luisterd naar commando's, gehoorzaam is zowel binnen als buiten en als hij opstandig wordt, aangepakt wordt. Geen idee wat dat aanpakken inhoudt.

De vraag kwam bij me op of de hond ook weleens zelf dingen kan beslissen, ook een eigen kop mag hebben, eens zelf de route mag bepalen bijv.

Een herder is een hond die zoveel meer is dan een hond die commando's opvolgt en gehoorzaam is.

Dit was dus de eerste gedachte die bij me opkwam na het lezen van het verhaal. Een hond die de hele dag gromt, dus iets duidelijk wil maken lijkt voor mij de hele dag op zijn hoede voor iets.

Ik hoop dat een goede gt hier snel kan helpen en de hond begrijpt en je wat handvaten kan aanbieden, zodat hij als hij rust, lekker ontspannen is.

Nou ik heb het voorbeeld nu ontspannen aan mijn voeten liggen. Een onzekere hond die vreselijk in de stress schiet als hij geen duidelijke kaders heeft. Veel meer dan de andere twee heeft hij structuur nodig om zich op zijn gemak te voelen. En zo is iedere hond anders. En ja ook hier heeft een goede gediplomeerde GT mee gekeken en was dat dus het advies. Voorspelbaar en betrouwbaar zijn als eigenaar met duidelijk regels. Mijn andere twee hebben die behoefte minder en maken inderdaad meer hun eigen keuzes.  Ook binnen de kaders die ik stel. Kortom opvoeden is vaak maatwerk en niet iedere hond is hetzelfde. Ik claim niet de oplossing te hebben voor TS omdat ik de situatie niet ken en ik zou zeker iemand mee laten kijken.Maar met duidelijk en consequent zijn kom je vaak al een heel eind. 

Toch kunnen honden wel degelijk onzeker worden van ruimte. 

Ik neem Kahlúa als voorbeeld. Zij kan onzeker gedrag vertonen naar vreemde honden wat zich juist uit in héél stoer en imposant gedrag vertonen. Wanneer ik haar aanlijn zodra er een andere hond op ons af komt, komt er een rust over haar heen, ze weet dat ik de situatie in de hand hebt en haar beperking van de lijn, werkt in haar voordeel. 

Zo lijn ik Willow ook geregeld aan in huis, of zet ik simpelweg een hekje tussen haar en iets wat haar triggert. Op die manier werkt beperken in ruimte ook enorm in haar voordeel. Zij 'claimt' mij ook, of hoe je het wil noemen. Ze kan echt op me kruipen, zich vastklemmen, en zodra Kahlúa in de buurt komt fixeren en / of grommen. Dat is geen onzeker gedrag van haar, maar ze wordt op zo'n moment toch wel degelijk gecorrigeerd als in, weg van mij, eigen ruimte en als dat niet werkt aangelijnd in de mand. 

Nu ben ik het niet perse eens met hoe TS met haar hond om gaat, maar de opmerking hierboven is nogal zwart-wit. 

Maar dan haal je toch twee dingen door elkaar. Namelijk structuur en een hond beperken in keuzes/ duidelijke regels hanteren. 

Structuur is meer het rust, reinheid, regelmaat. Een hond is een gewoontedier. Net zoals mensen overigens. Keuzes vind ik meer liggen in een hond iets niet dwingen om te doen, maar hem zelf die juiste keuze laten maken. 

Maargoed, dat is dus mijn hele punt. Er wordt hier een ding vergeten, en dat is de emotie van een hond. Je kunt nog zoveel regels en grenzen gaan stellen. Als jij niet de signalen van een hond serieus neemt, dan ga je geen probleem oplossen. En grommen is een duidelijk signaal. Dan kun je grenzen stellen tot je een ons weegt, maar daarmee verander je op de lange termijn helemaal niets aan de situatie. Want je verandert niets aan de situatie. Want waarom doet een hond iets? Wat is zijn emotie op dat moment? Je kan een hond die gromt op de bank beperken om op de bank te zitten, want hij "neemt anders de boel over." Je kan ook achterhalen waarom hij gromt, en zijn emotie veranderen. Dan hoef je die grenzen niet te trekken, want er is geen probleem meer.

Het probleem met teveel regels en alles willen bepalen voor een hond ligt in het gevaar van aangeleerde hulpeloosheid. En nee, ik zeg niet dat het hier of bij jou het geval is. Maar het is wel de reden dat ik altijd heel voorzichtig ben met het geven van regels en inperken van gedrag als oplossing voor gedragsproblemen. 

Dat beperken herken ik met mijn spets. Bang voor onweer. Proberen onder de kleinste dingen, waar zijn kop zelfs niet onder paste weg te kruipen. Lijn er aan en dat gaf hem zoveel rust. 

Het ene sluit het andere toch niet uit?

Als een hond (algemeen, niet op de hond van TS bedoeld) gromt omdat iemand in de buurt van de bank komt terwijl hij daar ligt, waarom zou dat dan geen claimen kunnen zijn? Vanuit zijn gevoel: "rot op, deze plek is van mij en ik wil 'm niet delen". Dan vind ik het zeer noodzakelijk dat je op dat ogenblik je hond de boodschap geeft: zo gaat dat hier niet in ons huis, onze leefregels zijn anders, de bank is er voor iedereen.

Je neemt in dat geval wel degelijk de signalen van de hond serieus. Grommen was zijn signaal om aan te geven dat hij niet wil delen. De hond van de bank sturen is dan jouw signaal om aan te geven dat dit 'not done' is en hij zich evenzeer aan de huisregels moet houden als iedereen. 

Tsja. De psyche van een hond werkt soms anders. Met mijn eerste herder dreigde ik in conflict te komen omdat hij ineens op bed was gaan liggen en niet van plan was daar vanaf te gaan. En de huidige herplaatser dacht in begin ook bepaalde plekken n huis te claimen, inclusief de bank waarop wij zaten. Terwijl ze echt wist dat ze haar eten van ons kreeg, en ze barstte telkens van de honger toen. In haar geval was het puur onzekerheid en vasthouden aan iets waarvan ze dacht dat ze dat vast moest houden (voor zichzelf) toen op rustige manier haar geleerd werd dat niemand hier iets te kort kwam en dat we allemaal overal konden gaan en staan waar we wilden veranderde dat.

Het hoeft ook niet altijd met een botte bijl of met "wij zijn baas, dus je luistert maar" te gebeuren. Maar een hond moet wel leren dat bepaalde manier van communiceren ook anders kan.

Zij was blijkbaar gewend geworden om te grommen, en aan ons om haar een andere manier te "leren" of door alternatieven te bieden en een bepaalde zekerheid dat het ook goed is als het anders gaat.

Idem met mensen in huis trouwens. Als ik mensen binnen laat heb ik er echt geen behoefte aan dat een van mijn honden het er niet mee eens is en gaat lopen grommen. Dat vind ik persoonlijk een stukje kaderen en bijsturen in gedrag. Heb je een hond die zo angstig is en het daarom doet, vind ik het weer wat anders en zul je daar ook weer anders mee om moeten gaan. Maar grommen omdat zij het niet naar hun wens vinden gaan, dat gaat mij vele bruggen te ver, dan kunnen ze even apart gaan zitten in ieder geval tot ze "normaal" kunnen doen.

Zeker goed dat je de kinderen nooit alleen met de hond laat. 

Verder denk ik dat juist doordat je de hond aanpakt, dat hij gromt. 

Immers is er een mogelijkheid dat hij bij zijn nekvel gepakt wordt. 

Mensen denken dat het een natuurlijke correctie is maar niks is minder waar. 

Voor een hond kan dat een dreiging zijn en eens zal hij tegen je keren. 

Nu met grommen en misschien later met bijten. Er is immers geen vertrouwen vanuit zijn kant. 

" Het ene sluit het andere toch niet uit?
Als een hond (algemeen, niet op de hond van TS bedoeld) gromt omdat iemand in de buurt van de bank komt terwijl hij daar ligt, waarom zou dat dan geen claimen kunnen zijn? Vanuit zijn gevoel: "rot op, deze plek is van mij en ik wil 'm niet delen". Dan vind ik het zeer noodzakelijk dat je op dat ogenblik je hond de boodschap geeft: zo gaat dat hier niet in ons huis, onze leefregels zijn anders, de bank is er voor iedereen.
Je neemt in dat geval wel degelijk de signalen van de hond serieus. Grommen was zijn signaal om aan te geven dat hij niet wil delen. De hond van de bank sturen is dan jouw signaal om aan te geven dat dit 'not done' is en hij zich evenzeer aan de huisregels moet houden als iedereen. 
  "

Alaska's Finest!

Maar waarom zou een hond de bank claimen? Wat zou zijn drijfveer dan zijn? Want, ik wil niet delen, is geen drijfveer. 

Hetzelfde met agressie rond eten. Natuurlijk willen ze niet delen. Maar grommen komt voort uit dat ze bang zijn hun eten te verliezen. Zodra ze doorhebben dat je geen bedreiging vormt, zou je gemakkelijk je hand in de bak kunnen stoppen en brokken eruit halen. Niet dat die handeling nut heeft, maar het kan wel.

Bezitsagressie bij de bank kan. Maar dat heeft ook een oorzaak. 

Nee ik haal ze niet door elkaar. Hier waren inderdaad duidelijke regels nodig om die rust te krijgen. Inderdaad de keuzevrijheid beperken. En inplaats  van ongelukkig  werd mijn hond er ontspannen van. Dat kan echt. Niet iedere hond is hetzelfde.  Ik ben ook gewend om mijn honden te laten kiezen en goed gedrag te belonen maar dat werkt dus niet altijd. Honden zijn individuen. Dat maakt ze ook leuk. Maar dat maakt ook dat er niet 1 opvoed methode is die je op alle honden kunt plakken.

Niet willen delen, dat is nochtans een zeer primaire drijfveer. 'Eerst ik'. 

Het is doordat we wensen dat er omgangsregels zijn, dat we dit gaan sturen. Het aanleren van normen en waarden. Het uitzetten van een sociale structuur, zeg maar. Waardoor 'ik' zich moet aanpassen in 'wij'.

Wil dit zeggen dat élke grom een claim is? Natuurlijk niet. Je moet altijd trachten te kijken wat de achterliggende intentie is. Maar zichzelf op de eerste plaats stellen, dat is niet meer dan een natuurlijk gegeven. Wat we vervolgens in een aanvaardbare vorm willen gieten. 

Natuurlijk zijn honden individuen, en werkt bij de een wat anders dan bij de ander! Maar alsnog houd ik wel vast aan wat voor mij het beste lijkt, en probeer ik ook altijd vanuit de hond te beredeneren. En keuzevrijheid lijkt tot nu wel de beste optie te zijn volgens de theorie, en dat is ook mijn ervaring.

@Alaska's finest: Jaaaa, tot op zekere hoogte. Een hond is wel gebaat bij goede familiebanden en daarnaast zeer conflictvermijdend. Daarom denk ik dat wij die sociale structuren niet hoeven aan te leren, die kennen ze al. Het werkt ook zo goed tussen mensen en honden, al die jaren al, omdat we dezelfde familiestructuren hanteren. 

Maar ik vind eigenlijk dat ik het topic aan het bevuilen en overnemen ben. Dat is niet de bedoeling. Het is wel een zeer interessante discussie. Altijd leuk en leerzaam. :)

Ik denk dat ook nu weer ook gekeken moet worden naar de herkomst van de hond. Het gaat om een herder. Uit wat voor lijn komt deze?

Het is bekend dat in bepaalde lijnen heel erg gefokt en geselecteerd is op bezitsdrang. Zo erg dat dit genetisch is vastgelegd in bepaalde lijnen 

Mensen die daarmee fokken zien het liefst een pup van 9 weken een ijzerenstaaf of speeltje zo vast houden dat de tanden afbreken en bij afpakken ze de eigenaar grijpen. Dat is helaas niet vreemd in die lijnen.

Afhankelijk van de hond helpt begrenzen in gedrag en duidelijke kaders stellen heel erg goed of juist niet. 

Net zoals ieder mens ook een andere manier van leren en een ander karakter heeft.

Denk dat er inderdaad ook wel goed gekeken moet worden naar begrenzing en sturing van deze hond. Ik krijg het idee van TS dat ze zelf niet helemaal de situatie en het gedrag goed weet in te schatten op dit moment.

En het is heus niet zo dat iedere hond vanuit een zelfde perspectief bepaald gedrag vertoont. Wat mij door de jaren heen met herderachtigen en kruisingen is opgevallen, dat de honden die te vrij zijn gelaten of waar je op een bepaald moment geen baas van was maar vriendje, dat ze zelf dingen gingen bepalen en invullen.

Soms heel onschuldige dingen, maar soms ook echt wel dingen als claimen buiten en binnen waardoor het een ding zou gaan worden als een baas niet helder en duidelijk naar de hond kon communiceren dat bepaald gedrag domweg niet ok was.

En ik heb het zelf ook ervaren met mijn eerste hond, die ging van gedwee "ineens" naar defensief en bijna aanvallend als mensen dachten blaffende of grommende honden bijten niet. Heb zelf toen rap pas op de plaats moeten maken, en touwtjes in handen nemen. En niet op een drillmanier of dat ik het met straf moest of kon oplossen, dat had averechts gewerkt. Hij moest alleen helder krijgen dat ik bepaalde en niet hij. En dat is heel kort even mis gegaan toen ik hem een paar maanden had.

Wat Nicole schrijft, een hond een keuze geven.. indirect kan ik me er wel in vinden. Maar niet geheel. Had ik mijn hond destijds keuzes gegeven en geen restricties.. dan had het grandioos mis gegaan.

En nog een toevoeging over het al dan niet claimen van een plek in huis.

Onze dame is herplaatser uit Rusland. Geen hele grote gedragsissues gelukkig, niet angstig of zo en open naar mensen.

Maar na een paar dagen ging ze hier wel stoel en bank claimen. Als zij ergens lag deed ze lelijk naar de hond (katten hadden we toen nog niet eens geïntroduceerd gelukkig) maar ook naar ons.

Het besef dat ze nooit vastigheid had, altijd moest knokken voor een plekje in een druk asiel was voor haar waarschijnlijk de reden dat het haar manier was om duidelijk te maken dat ze haar plek had gevonden en dat wilde verdedigen.

We zijn toen niet boos geworden, maar hebben rustig een alternatief geboden omdat ze op de plek van mijn vriend was gaan liggen.. whaha.

Na 1 à 2 dagen had ze door dat iedereen kon gaan liggen waar ze wilden, er waren zoveel fijne plekjes op de bank, in een stoel, bench, dik kleed weer ergens anders.. dat ze op een bepaald moment ook wel begreep dat er niets meer was om te claimen of te verdedigen omdat er genoeg plek voor alles en iedereen was. Dus we hoefden die discussie niet met haar aan te gaan.

Met grommen en happen of gericht bijten had ze ook een ding.. ze was blijkbaar gewend om te happen en te bijten als haar iets niet zinde. Dus eerst gromde ze niet eens, maar voelde je eigenlijk direct tanden. Ook dat moest ze leren, en daarbij ben ik ontzettend blij met onze andere hond. Die gaf haar naar mate hij haar beter kende wel op een bepaald moment "les" niet continue grommen, en zeker niet ineens snappen of bijten als er niets aan de hand was. Veel van hem geleerd dus ook als het ging om haar gedrag in te schatten. En zij leerde echt van hem.

Dus ook onze hond (herder) stelde grenzen en gaf kaders aan, toelaatbaar speels en onzeker gedoe werd door de vingers gezien, maar bewust grommen en ineens happen of snappen om niets dat accepteerde hij domweg niet en zij leerde dat begrijpen.

Is het niet eigenlijk allemaal een kwestie van vertrouwen, respect en weten waar je als hond aan toe bent?

Jenna (herplaatser uit Polen) is een zeer zachtaardige hond, naar een mens heb ik haar nog nooit horen grommen. Wel pakte ze qua eten in het begin alles wat ze te pakken kon krijgen om zo snel mogelijk op te eten. Ze sprong daarbij gewoon op tafels en kastjes. Dat is nadat ze eenmaal goed gewend was en door had dat ze op regelmatige tijden te eten kreeg vanzelf overgegaan. Ze wist wat van haar was en wat niet en dat er voor iedereen genoeg is.

Ook Lola (inmiddels overleden herplaatser uit een ander asiel in Polen), was in het asiel gewend dat er te weinig eten voor iedereen was. Dus logisch dat ze in het begin bij haar etensbak veranderde in een soort grauwende wolf als je te dicht langs liep. Ook dat is met even geruststellen en gewoon uit de buurt blijven zodat ze rustig kon eten, vanzelf overgegaan toen ze eenmaal doorhad hoe het er hier allemaal aan toe ging en we elkaar met respect behandelen .

Is het niet eigenlijk allemaal een kwestie van vertrouwen, respect en weten waar je als hond aan toe bent?
Dobry

Dat denk ik wel. Maar weten waar je aan toe bent, impliceert een leerervaring. Honden die vechten om hun plaats/bezit, die weten ook waar ze aan toe zijn, namelijk: je moet bereid zijn agressie in te zetten als je wil bereiken wat je wenst, anders ben je de pineut.

De meeste mensen willen het graag anders zien, wensen tolerantie. En dus leer je dat aan. Dat gaat altijd gepaard met sturing. En bij de ene hond gaat dit luchtiger dan bij de andere.

Mijn dames gaan van nature niet snel een conflict uit de weg. De oudste zoekt ze zelfs op. Die hond denkt dat de aardas door haar gat loopt en als ik die had laten doen, dan was ze een echte bullebak geworden. Dus dat vroeg toch een duidelijk en kordaat leefkader, dat omschreef wat hoort en wat niet hoort. Hierdoor zijn m'n honden vriendinnen kunnen worden. Uit zichzelf zou het er veel harder aan toe gaan, daar was geen twijfel over, en dat wou ik echt vermijden.

Dus naar mijn persoonlijke ervaring is het zeer duidelijk: dat vertrouwen, dat respect en dat 'weten', dat is er niet zomaar vanzelf. Dat vraagt regels, begrenzingen, begeleiding. Opnieuw en opnieuw en opnieuw, tot het ook hun normen geworden zijn. 

" Dat denk ik wel. Maar weten waar je aan toe bent, impliceert een leerervaring. Honden die vechten om hun plaats/bezit, die weten ook waar ze aan toe zijn, namelijk: je moet bereid zijn agressie in te zetten als je wil bereiken wat je wenst, anders ben je de pineut.
De meeste mensen willen het graag anders zien, wensen tolerantie. En dus leer je dat aan. Dat gaat altijd gepaard met sturing. En bij de ene hond gaat dit luchtiger dan bij de andere.
 
Mijn dames gaan van nature niet snel een conflict uit de weg. De oudste zoekt ze zelfs op. Die hond denkt dat de aardas door haar gat loopt en als ik die had laten doen, dan was ze een echte bullebak geworden. Dus dat vroeg toch een duidelijk en kordaat leefkader, dat omschreef wat hoort en wat niet hoort. Hierdoor zijn m'n honden vriendinnen kunnen worden. Uit zichzelf zou het er veel harder aan toe gaan, daar was geen twijfel over, en dat wou ik echt vermijden.
Dus naar mijn persoonlijke ervaring is het zeer duidelijk: dat vertrouwen, dat respect en die duidelijkheid, die is er niet vanzelf. Dat vraagt regels, begrenzingen, begeleiding. Opnieuw en opnieuw en opnieuw, tot het ook hun normen geworden zijn.  "

Alaska's Finest!

ja het is zeker zo dat regels duidelijkheid en daardoor een gevoel van veiligheid kunnen geven.

Lola was ook geen hond die een conflict uit de weg zou gaan, zo had ze ook overleefd, ze zat in een asiel met 90 honden, die in groepjes bij elkaar zaten, waar de eerste tijd dat ze er zat maar voedsel voor 30 honden was.

Ik denk dat soms verwarring is hoe men die duidelijkheid kan geven, het betekent zeker niet de hond gewoon maar niet te begeleiden. Waarom is de hond de hele dag aan het grommen, en dus eigenlijk nooit relaxed, dat moet uitgezocht worden. 

Waarom is de hond de hele dag aan het grommen, en dus eigenlijk nooit relaxed, dat moet uitgezocht worden.  

Dobry

Dat zeker! In geval dan de hond in dit topic zou eerst heel goed naar de reden moeten gezocht worden. Want op basis vd tekst kan je moeilijk een conclusie trekken, er kunnen zoveel verschillende dingen spelen.

Een goeie GT laten meekijken is dan zeker geen overbodige luxe. 

Topicstarter heeft helaas het account verwijderd, dus wat er nu met de hond gebeurd zullen we wellicht nooit weten.

Oh echt. Wat jammer. Er was nu juist zoveel goed onderbouwde info door diverse mensen gegeven.

Ook dit van Alaska's Finest "Dus naar mijn persoonlijke ervaring is het zeer duidelijk: dat vertrouwen, dat respect en dat 'weten', dat is er niet zomaar vanzelf. Dat vraagt regels, begrenzingen, begeleiding. Opnieuw en opnieuw en opnieuw, tot het ook hun normen geworden zijn. "

Vind ik een goede opmerking waar ik me zelf ook in kan vinden, want of je nu met een herplaatser van doen hebt of met een hond die je van pup af aan hebt, de basis van begeleiden en aanleren al dan niet opnieuw is toch zo belangrijk. Als je blijft hangen in "hij of zij is nu eenmaal zo, of is nu eenmaal zo gevormd" dan help je daar de hond niet mee en jezelf en je omgeving ook niet.

Ja ik vond het ook een hele interessante discussie hoor. Hopen dat TS nog als gast meeleest

O jammer, ik hoop dat ze nog mee leest.

We hebben het allemaal goed voor met je hond en met je gezin. 

We hadden ook van elkaar kunnen leren. 

Succes verder en ik hoop dat alles goed gaat komen.