Weinig energie om uit te laten, op zoek naar tips

Hallo allemaal,

Voordat ik begin zou ik graag willen vragen om het vriendelijk te houden.

Ik stel mij kwetsbaar op en ik weet hoe sommige mensen hier kwetsend kunnen reageren.

Ik zet mij 1000% in voor onze honden en zal alles voor ze doen.

Onze eerste hond Willem kochten wij in januari 2019. Ik zat toen midden in mijn depressie en Willem is de beste keus ooit geweest. Ik kwam buiten, had contact en had onvoorwaardelijke liefde elke dag.

Langzamerhand ging t beter met mij en werd ik officieel depressie vrij verklaard. 

Vorig jaar zijn we verhuisd van een flat naar een prachtige woning met een grote tuin. Het is hier heerlijk wonen en we zijn erg gelukkig hier. Mijn sombere gedachtes klaarde steeds meer op, ging zelfs weer een beetje aan t werk.

Toen kwam de 2e corona golf en merkte ik dat mijn sombere gevoelens weer op kwamen zetten.

We hadden al een hele poos een wens voor een 2e hondje. Na een heel nare ervaring met een herplaatser vonden wij een fantastisch pupje die de naam kreeg Toos.

Toos is onze hartendief en samen met Willem zijn ze het olijke duo.

Een pup is ontzettend zwaar, ik was t zelfs al weer een beetje vergeten hoeveel werk het is haha.

Maar het gaat goed.

Helaas is mijn depressie volledig terug. Mijn energie is - 100 en elke dag is toch een worsteling.

Ik sta al sinds 10 oktober op de wachtlijst bij een ggz instelling. Dus uiteindelijk ga ik hulp krijgen. 

De honden zijn altijd nummer 1 prioriteit. Ik laat ze in de ochtend/begin middag een flink stuk uit, ze spelen bijna om de dag met de hondjes van mijn vriendin, zowel buiten als binnen.

Einde van de dat laat mijn vriend ze uit. Soms alleen de oudste, ligt eraan hoe moe Toos is.

Ik heb gewoon geen energie om ze meer dan die keer in de ochtend uit te laten, nu lukt dit me gewoon niet. Huilend kan ik op de bank zitten en mijzelf de slechtste hondenmoeder op aarde vinden.

Maar mijn vriend zegt, je bent altijd thuis, we hebben een grote tuin met een stuk waar ze hun behoefte kunnen doen. Ik loop om de dag met 2 andere hondjes en ze mogen dan altijd los.

Verder krijgen ze elke dag een gevulde kong of lickie matje. Ze spelen samen heel veel. Ik heb een ton aan speeltjes haha, we knuffelen en kroelen veel. Ik heb een strak regiem voor onze pup, met uitdaging, opvoeden en slapen/rusten. 

Ze hebben buiten een grote stretcher, met droog weer zet ik die buiten en speeltjes, botjes en kleedjes. 

Maar toch vind ik t gewoon heel moeilijk om dit zo te zien. 

Hebben jullie nog tips of ideeën? 

Heb ook wel nagedacht over een uitlaatservice ofzoiets. Maar vind t moeilijk om ze mee te geven denk ik. 

[Edit] We zitten met Toos op cursus en Willem doet elke zaterdag agility met mijn vriend. 

Nogmaals, graag vriendelijk blijven, dit is al moeilijk genoeg. 

Groetjes Tessa 

Heeee...als ik het goed heb en goed lees, komen je honden niets te kort, ze worden uitgelaten, ze kunnen vriendjes ontmoeten...laat het daarbij en ga aan de wandel als je je goed voelt en anders blijf jij thuis, je hebt een vriendin, kan zij ze eens meenemen als het jou te veel wordt, ? Je vriend laat ook de honden uit, zo te zien komen ze niets te kort, denk maar even aan jezelf.

En je hebt de tuin....ga zelf op een stoel of bankje zitten en laat de honden met elkaar spelen in de tuin...niets mis mee...je vriendin en je vriend zijn er ook nog...blijf toezicht houden als ze in de tuin spelen dan hoef jij niet te wandelen...zitten en kijken hoe hun zich vermaken, je kan hun buiten een gevulde kong geven, en daar blijf je bij hoef je ook niets te doen...alleen te vullen.

Nou, een baas die ganse dag thuis is, dat vind ik een uitstekend leven hoor.

Ik wandel zelf ook niet veel met mijn honden , mijn jongste doe ik er ook geen plezier mee.

Ik ben er thuis veel mee bezig en dat vinden ze veel leuker! 

Je er rot om voelen is voor niets nodig, het gaat zoals het gaat. En op een dag zal het wel weer anders gaan. 

Hoi Tessa,

Wordt je niet rustig dan van boswandelingen?  Ik had dat wel na een burnout. Vond echt een heel gedoe om mezelf ertoe te zetten maar eenmaal wandelen in het bos? Werd ik daar heel rustig van en toen had ik nog geen hond. Weet dat hoe langer ik op bed bleef liggen, des erger het werd. Dus een tip en je honden hoeven niet eens mee. Wat Willemijn al zegt? Als er voldoende te doen is? Maak je nu maar even niet te druk erover. Soms is het gewoon even niet anders.

Als je echt denkt dat je ze tekort doet? Betreft een uitlaatservice? Als het voor hun niet gaat dan hoor je dat snel genoeg. Maakt voor hun geen reclame als er ellende gebeurd tijdens de wandeling . Daar moet je een beetje vertrouwen in hebben. Anders heb je ook nog prive wandelaars  https://www.huisdierenoppas.nl/

Sterkte en komt wel weer goed, het is met pieken en dalen.

Zijn je honden voldaan en tevreden? Dat is je graadmeter of je het goed doet. Als ik je verhaal zo lees klinkt het prima, en komen ze niks te kort. Als je honden zich lijken te vervelen zou ik wel hulp inschakelen dmv een uitlaatservice. 

Zelf doe ik ook één grote wandeling per dag en de rest flut rondjes. Je hoeft ze niet de hele dag te vermaken, als ze maar hebben kunnen uitrazen.

Wat de honden betreft zou ik me zeker geen zorgen maken, menig hond zou jaloers zijn op zo'n mooi leven als jouw honden hebben.

Zo te lezen komen ze niets tekort. Eens een dagje alleen in de tuin of in huis, als het echt niet gaat, is ook helemaal niet erg. Je vriend laat de honden zowiezo s avonds nog uit. Prima toch.

(Ik dacht trouwens dat ik een heel verwaarlozings verhaal zou gaan lezen maar je doet meer dan de gemiddelde baas zonder depressie, haha).

" Heeee...als ik het goed heb en goed lees, komen je honden niets te kort, ze worden uitgelaten, ze kunnen vriendjes ontmoeten...laat het daarbij en ga aan de wandel als je je goed voelt en anders blijf jij thuis, je hebt een vriendin, kan zij ze eens meenemen als het jou te veel wordt, ? Je vriend laat ook de honden uit, zo te zien komen ze niets te kort, denk maar even aan jezelf. "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Bedankt voor je lieve reactie!

Zij neemt ze inderdaad weleens mee of we gaan samen. 

Nouja, ik denk dat je honden het enorm goed bij je hebben eerlijk gezegd.

Ze krijgen hun wandelingen, gaan naar cursus, krijgen volop de aandacht.

Misschien wel het 'strakke regiem' voor de pup iets meer loslaten, kijk naar je pup en beweeg met je pup mee. Dat kost je zelf misschien iets minder energie. 

Dan heb je een fijne vriendin en daar mag je ook met je problemen terecht...zeggen is weten, soms wordt het niet herkend een depressie...

Precies ! Petje af hoor 

En leg de lat niet te hoog , ook binnen kun je leuke dingen doen , als naar buiten gaan even niet lukt 

Ik heb zelf ook een stevige burn out gehad , ben twee jaar bezig geweest om mezelf weer bij elkaar te rapen .Ik vond het juist heerlijk om wel naar buiten te gaan.  Het kostte,ook heel veel energie . Maar ik liet andere dingen gewoon liggen . Prioriteiten stellen en je energie goed verdelen.  Als ik thuis kwam met mij hondje,plofte ik op de bank , zij kwam altijd bij me liggen 

Ik had een vriend die me heel goed monitoorde . Als ik echt slechte dagen had liepen we samen , of hij nam mijn hondje mee 

Ik wens je beterschap,  pas goed op jezelf en leg de lat vooral niet te hoog . En honden in zo'n situatie ? Ze,geven Zo veel liefde , je hoeft  niets te zeggen , niets uit te leggen 

Wauw bedankt voor jullie hartverwarmende berichten. Ik had verwacht dat ik onwijs veel shit over me heen zou krijgen.

Die hondjes zijn mijn alles. Wij hebben bewust geen kinderen en de hondjes zijn ons alles en doen we ook alles voor.

Inderdaad is het zo dat ik altijd thuis ben al sines 2017 helaas.

Bedankt voor het delen van verschillende van jullie over jullie burn out.

De uitputting die een depressie creëert is een van de moeilijkste dingen. Daarbij de hopeloosheid en het jezelf altijd niet goed genoeg vinden is uit mijn verhaal wel te lezen. Ik ben onwijs streng voor mijzelf dus jullie berichtjes doen echt zoveel voor mij! Nogmaals bedankt. 

" Dan heb je een fijne vriendin en daar mag je ook met je problemen terecht...zeggen is weten, soms wordt het niet herkend een depressie... "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Zij heeft ook een depressie, dus daarin hebben wij elkaar gevonden. Nooit een veroordeling, altijd begrip.

Maar dus ook altijd allebei moe haha!

Gelukkig halen we elkaar niet naar beneden maar kennen we elkaars moeilijkheden. Samen is het soms net even wat makkelikker

Nee helaas word ik daar niet rustig van! Ik heb t allemaal geprobeerd, maar op slechte dagen heb ik veel moeite met lichamelijke inspanning. Restje van een trauma helaas.

Wel ben ik door Willem zo goed als van mijn pleinvrees afgekomen. Je moet wel naar buiten en met Willem kan ik alles aan. Dus ik vind het niet erg om te wandelen, maar het geeft geen ontspanning helaas. 

Heb je wel professionele hulp ? 

Als je het niet wilt hoef je geen antwoord te,geven hoor 

Ik dacht ook altijd ik red het zelf wel . Dat heeft me uiteindelijk ok gesloopt . Ik ben uiteindelijk wel in therapie,gegaan . Het heeft me veel gebracht 

Zeker, zit al sinds mijn 15e helaas in de hulpverlening.

Nu sta ik al sinds 10 oktober vorig jaar oo de wachtlijst voor nieuwe hulp. Ik ben verhuisd en had verwacht t wel alleen te kunnen, maar helaas ging dat niet. Heb mijzelf meteen op de wachtlijst laten plaatsen. Maar volgens de laatste berichten sta ik nog lang niet bovenaan... Tsja welkom in de Nederlandse ggz.

Goed dat je hulp hebt gezocht! Allerbelangrijkste om te doen en fijn om te horen dat het je zo geholpen heeft.

Ik heb onwijs fijne therapeuten gehad in mijn verleden maar helaas ben ik keer op keer verkeerd gediagnosticeerd. 

Ik heb een fris en vrolijk voorkomen, ben vriendelijk, intelligent en heb een natuurlijke vorm van zelfvertrouwen.

Hoewel ik mij altijd volledig open stel is er weinig gehoor aangegeven.

Vorig jaar heb ik een groot psychologisch onderzoek "geeist". Eindelijk is hier gehoor aan gegeven. Maarja nu nog die enorme wachtlijst.

Probeer er altijd open over te zijn bij iedereen, het is niet iets om je voor te schamen. Ik had ook liever gehad dat mijn wiegje ergens anders stond maar daar heb ik geen invloed op. Op mijn toekomst wel dus ik zal altijd hard werken om tevredenheid in mijn leven te bereiken.

Maar soms... Is dat een hele pittige uitdaging

Reddit als je het aandurft. Heel veel subs in dat onderwerp, wel op scherpst van de snede. Je hebt ook forums speciaal op dat gebied met mensen die hetzelfde hebben.  Pak eens een boek, doen de die therapeuten/psychologen ook  Pak niet een zelfhulp boek of filosofisch maar eentje op de leeslijst die in de opleiding staat. Bieb is weer open... Je vind er vele tips waar je niet voor op een wachtlijst hoeft te staan. EN je kan dit, je kan dit zelf. Doe waar je prettig bij voelt en wij allebei weten dat op bed liggen het niet is.

Nog iets? Ik ga soms echt helemaal waterlander op de Dodo https://www.youtube.com/watch?v=Mqj0xt4MUko  Lucht ook even op om soms even ongegeneerd te janken. Zoek iets waar je het gewoon even kan vrijlaten. Hoeft niet dit te zijn als je maar keihard kan huilen. Dat lucht ook op soms.

Een soulmaatje in moeilijke tijden...samen komen jullie er zeker...en ook met hulp van buitenaf...steun elkaar, samen,  lukt het voor dr een niet dan kan de ander klaar staan, en Tessa......honden maken je dag mooi.    Zag op journaal dat er lange wachtlijsten zijn bij de  ggz, hun voornemen , ze gaan er wat aan doen, hopen maar.

Ik heb niet alle reacties gelezen.

Maar ik herken je situatie, o,o energie, depressief ben ik gelukkig niet meer.

Maar oh die energie. 

Volgens mij doe het super goed, wat een steun heb je aan een hond he, zo fijn dat ze er zijn al kan je ze soms ook achter het behang plakken.

Op internet kan je spUlletjes kopen voor een mini behendigheidsbaantje,  je kan het ook net zo duur en groot maken als je wilt,  misschien is dat wat. Je honden hebben wat anders, leren wachten op hun beurt (rust)  en jij kan het net zo lang en zo druk maken als je zelf wilt, misschien is dat een optie?

Waar een hond, van alle leeftijden ook tevreden van wordt is, detectie. Maar dan heb je iemand nodig die je de eerste beginselen goed bij brengt. Het kost jou minimale energie om dit thuis te doen, dozen met een gat koop je bij Ikea, kan met de post, maar nogmaals misschien ken je iemand die je hier bij wilt helpen, anders wordt het alleen maar frustratie,

Ik zal een linkje proberen te plaatsen naar die behendigheidsspulletje,

https://www.sportenspelvoordieren.nl/agility-en-behendigheid

Het linkje, volgens mij zit ook overal een gebruiksaanwijzing, opbouw en zo bij, maar dat kan je even navragen.

Hee! Voor zover ik lees hebben je honden het goed, zoveel honden moeten het met minder doen.

en ik weet precies hoe je je voelt heb zelf ook depressie en nog veel andere mentale problemen waardoor de dagelijkse dingen zwaar kunnen zijn voor me.

maar toch probeer ik sws met de hond er altijd uit de gaan en waar wij lopen ga ik vaak ook lekker even zitten in het gras genieten van de natuur.

ik wacht ook op therapie weer opnieuw ivm verhuizen en de wachttijden zijn verschrikkelijk lang. 

ik heb al 7 jaar zo ongeveer deze problemen en dolcinea sinds nu bijna 3 jaar. Maar als ik haar niet had zat ik hier nu echt niet.

probeer voor jezelf ook structuur de creëren hoe moeilijk dit ook klinkt. Dus bepaalde dingen op vaste tijden doen. Zoals opstaan , uitlaten , zelf eten , koken enzo.

opruimen maak ik altijd een lijst voor wat ik over meerdere dagen verdeel. Zo doe ik toch iets kwa schoonmaak per dag wat me dan weer goed doet voelen. En beloon je zelf dan ook erna ( ik heb dat bijv door te gamen of lezen).

mijn pb staat open voor je sterkte ik weet hoe het voelt 

Hoi Tessa,

Het klinkt alsof jouw honden een heerlijk leven hebben! Een grote tuin, speelmaatjes, baasje die de hele dag thuis is.. ze komen niks te kort!!

Ik hoop dat je gauw de hulp krijgt die je nodig hebt. Wat een k*t ziekte is depressie ook he :( 

Veel sterkte!

welke rassen zijn het

Nou Ressa, ik vind ook dat je toch flink je best doet voor de honden hoor!

Niet teveel zorgen daarom maken dus....

Wel een ellendig situatie waar je in zit en het duurt al zo lang. Jemig.

Ik snap best dat het soms gewoon onmogelijk lijkt om zelfs maar de ene been voor de andere te zetten en te lopen....

Dat dat nog teveel energie vergt.

Maar wat dacht je van de mogelijkheid om je op een andere maniet voort te bewegen? Een die geen of bijna geen energie kost?

Ik heb een tijd geleden door fysieke problemen slecht kunnen lopen. Maar heb een grote hond , die moet echt elke dag wel een stuk de bossen in gezellig te blijven (uik ook trouwens, maar dat is voor iedereen anders)

Toen heb ik een step voor volwassenen gekocht, een met vrij grote luchtbanden zodat je ook over wat ruigere paden kunt steppen

Dat was zo leuk! Ik ging als een speer, en Wanda kwam met haar tong op dr voeten thuis zo moegedraaft was ze

Is dat niet een mogelijkheid?

En je kunt natuurlijk ook voor een elektrische step kiezen, die zijn wel een stuk duurder maar dan kun je zonder energie toch op pad omdat je niet hoeft te lopen maar wel lekker erop uit kunt.

Echt, overweeg het eens.....

Erop uit kunnen is wel zoooo belangrijk, voor de honden maar vooral ook voor jouzelf.

En als dat dan met een hulpmiddel moet en kan, waarom niet!

Gas geven en gaan.......

Aan jullie liefde voor de honden zal het niet liggen. Jullie doen voldoende met de honden. Menig huishond zou hier jaloers op zijn.

Jullie honden geven liefde en energie terug; sta hiervoor open.

Probeer je beperkte energie gedoseerd te gebruiken, zodat je niet over je grenzen gaat.

Nu het beter weer is, ga naar buiten. Zie buiten de frisse en mooie voorjaarskleuren.

De zon schijnt ook voor jou!

Wat een lief bericht, dankjewel! Met de zon is alles wel ietsjes makkelijker ja

Willem is een dwergschnauzer mix en Toos een Jack Russel mix met beetje shih tzu

(op deze foto is Toos nog een stuk kleiner )

(

Heel fijn om dit van iemand anders te horen! Dankjewel, dat hoop ik ook. 

Ik lig ook praktisch nooit op bed overdag hoor. Alleen in t weekend als mijn vriend thuis is, dan vind t wel lekker smiddags even naar bed gaan. 

Op bed liggen word je idd niet beter van maar is soms wel gewoon noodzakelijk. Deze opmerking kan heel hard aankomen bij mensen die niks anders kunnen als op dit moment op bed liggen. 

Een paar jaar geleden was ik blij dat ik kon opstaan en eten op sommige dagen/weken. Dat was al een dag taak.

Zelfhulpboeken zijn t niet voor mij. Het simpele “je kan het geloof er gewoon in en dat komt alles goed” werkt miss bij mensen met wat lichtere klachten. Maar voor mensen met trauma’s of slechte jeugd of allebei en nog meer is dit weer een extra bevestiging dat je t niet goed doet, want het is toch zo simpel.

Ik ben hier zo pittig in, niet op jouw persoonlijk maar op dit soort uitspraken. Het zijn vaak net de opmerkingen die je beter niet kunt maken. Je hoeft er verder niks mee, vind t gewoon belangrijk om het toch even aan te stippen