Mijn lieve Mara is naar haar zusjes toe 
Mijn lieve, dappere Marameisje is naar haar zusjes in de hondenhemel gegaan. Ze werd 19 jaar.
Altijd met zijn tweetjes waren we, nadat Vera, Lexi en Pientje er niet meer waren, onafscheidelijk.
We hebben samen genoten van je oude dag, je sliep naast me, tegen me aan, we hebben wat afgeknuffeld, gekletst.
Je kon absoluut niet meer zonder mij, nadat ook Pientje overleed, logisch, jullie waren altijd met zijn allen.
Al ging ik de post halen beneden, dan keek je al buiten of ik wel terugkwam, lekker wijffie. Ik vertelde je alles wat ik ging doen, op het laatst behoorlijk hard, want je was flink doof.
En als ik ergens heen moest, kwam je oppasvrouwtje, dat hadden we goed geregeld, meis.
Je at hapjes uit mijn hand, die je eerst met een hoop gedoe verstopte tussen de dekens, lekker in ons hemelbed. Wat heb ik gelachen met je.
Op het laatst ging je 's nachts lopen spelen en grobbebollen door het huis, met veel vrolijke geluiden. Ik moest daar zo om lachen, ook al was ik 's morgens moe. Jij ging de hele dag slapen, boefje.
Je had tot het laatst zo'n lol in je kleine rondjes. Rollen op het grasveld, knuffies van alle kindjes buiten.
Je was zo lief en vrolijk tegen iedereen, mijn meisje.
Ik mis je zo, echt ieder moment van de dag en nacht.
Je was gezond tot de laatste dag, ook al was je zo oud.
Die laatste dag ging het opeens mis, je had ook opeens pijn.
Dat wilde ik niet voor je, wanhopig was ik op zoek naar een dierenarts die bij ons thuis kwam om je daar veilig en rustig in te laten slapen.
Maar niemand wilde komen door die rotcorona.
Uiteindelijk vond ik een lieve jonge dierenarts die die avond naar ons toe zou komen. Ik heb tot die tijd alleen maar bij je gewaakt, een knuffel, een beetje water van mijn hand, zelfs je kopje optillen deed je zeer.
Een lieverd, wat heeft hij het goed gedaan.
Maar wat ik voorlopig niet vergeet, meiske, was hoe zeer die eerste prik deed, toen sprong je overeind, maar dat kon je helemaal niet meer en toen gilde je van de pijn in je hele lijfje, vreselijk.
Ik heb je stevig vastgehouden zodat je je niet nog meer zou bezeren en zo werd je langzaam rustiger in mijn armen.
Meerdere vervolgprikken waren nodig, je hartje was nog zo sterk.
Toen je eindelijk ingeslapen was, heb ik nog een hele tijd tegen je gepraat en met je geknuffeld.
We hebben je samen in je eigen dekentje naar zijn auto gedragen en ik heb je nog een kusje op je neusje gegeven, voordat ik je helemaal instopte.
Ontroostbaar, liefje, is je vrouwtje. Je was zoooo lief.
Niet alleen mis ik jou de hele dag, bij alles.
Ook mis ik jullie nu allemaal, het is hier zo stil, niks aan zonder jullie.
Je bent voor altijd een deel van mij, mijn lieve, lieve Marameisje.
Jullie allemaal, Vera, Lexi, Pientje en Mara.
Ik ben dankbaar voor alle mooie jaren met jullie, mijn meiden.
Vrouwtje houdt van jullie 
Marijke - Aila, Dinja & Evi
3 doggies
Ach 
heel veel sterkte met het verlies van je oude lieve vriendinnetje !!
sylvia 3 doggies
Wat verdrietig, wat zal dat een groot gemis voor je zijn.
Maar wat heeft ze een geweldige leeftijd behaald en ook zulke fijne jaren bij jou.
Heel veel sterkte met het verlies van Mara!
Ja, het waren heel veel mooie jaren, daar hou ik me aan vast, Sylvia
Hettie & Charlii
3 doggies
Ach Manon..... je Mara-meisje. Ze mocht zo oud bij je worden. Wat heb je t prachtig omschreven, wat zul je je roedeltje missen. Heel veel sterkte.
Loesje 3 doggies
Wat verdrietig dat je nu de laatste van je roedel moest laten inslapen
.
Naar dat ze geleden heeft door het inslapen. Wat een sterke hond zelfs op 19-jarige leeftijd. Een opmerkelijk hoge leeftijd voor een hond.
Het zal je zwaar vallen om zonder Mara en nu zonder hond te zijn.
Ik wens je kracht met het verwerken van dit grote gemis.
Dank lieve Hettie en Loesje, jullie woorden doen me goed
Thanks Chantal, weet je, ik ben een moeder en een oma, maar die meiden waren mijn hondenkinderen
Heleen 3 doggies
Drie mopsjes, Twee engelse bullies ,negen gosjes en 20 jack russells .
Roos,Jeff † en Waldo † en Mootje † 3 doggies
sterkte manon
De laatste van je roedel is altijd extra zwaar..zo leeg in huis
Amélie† 3 doggies
De liefde voor je Mara-meisje spat van je verhaal af Manon. Wat een verdriet, maar wat heeft ze het fijn gehad bij je al die jaren..
Het zal vreselijk leeg zijn..heel veel sterkte!
Wauw Heleen, als ik ooit de ruimte heb .......... 
Lieve Lieke, Roos, Janno, Antoinnet en Kees, dank jullie wel.
Hoe gaat het met Mootje, Roos?
Ja, leeg is het zeker pffff, mijn huis is te schoon en ik ook en het is veel te stil hier
Kees, ik ben nog steeds dezelfde digimuts, je raadt het al ....
Wil jij Mara's foto goed plaatsen?
Kath 3 doggies
Veel sterkte Manon!
Wel fijn dat Mara tot de laatste dag gezond was en op zo een hoge leeftijd.
Wat zal je haar missen.
Coby & Wanda en Mathilde 3 doggies
O Manon, wat verdrietig......
Nu ook Mara is gegaan
Men kan zeggen, ja maar ze had een 'gezegende leeftijd' . Maar dat maakt het gemis niet minder.
Soms zelfs integendeel, je bent immers zo ontzettend lang samen geweest.....zo ontzettend veel meegemaakt samen....
Een groot deel van jullie leven waren jullie heel nauw verbonden. En Mara, net als haar zusjes, wist dat ze op onvoorwaardelijke liefde van hun vrouw konden rekenen.
Maar nu is ze gegaan...gelukkig zonder al te veel lijden maar wat zal ze een enorme leegte achterlaten
Ze is ook nog eens de laatste van je roedel......
Lieve Manon, ik wens je alle mogelijke sterkte . Put troost uit het feit dat je alles voor je hondjes hebt gedaan; en meer.
Een dikke knuffel voor jou
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?