Blaffen

Goedemiddag,

Ik zit met een irritatiepuntje en ik hoop dat een van jullie een briljant idee heeft.

Shadow, een kruising Catalaanse herder X border collie, raakt van slag als ik uit huis ga en mijn ouders zijn thuis. Dit uit zich in extreem waaks gedrag en blaffen.

Om even een voorbeeld te geven sta ik dus net mijn motor te wassen in de straat. Hond ligt lekker rustig te slapen in huis. Mijn ouders komen terug en vervolgens hoor ik hem tot 3x toe aanslaan. Mijn moeder legt hem dan aan de riem naast haar, maar ik heb niet het idee dat dat echt werkt.

Hij slaat in zulke situaties aan als de bel gaat, de deur open/dicht gaat, motoren, rennende kinderen, blaffende honden, vogels op het hek en dergelijke.

Als ik thuis kom is het vele malen minder en ben ik alleen met hem thuis eigenlijk helemaal niet.

Nu zit waken in zijn karakter en is dat voor hem een raseigenschap. 9 jaar is het eigenlijk best goed gegaan, maar zijn gedrag is nu echt steeds heftiger aan het worden

Iemand tips?

Hey leuk wat van jullie te lezen, al is het onderwerp dan minder.

Ik zou kijken of het helpt als je moeder hem "beloont" voor het blaffen, iets met rustig positieve stem zegt, zoals: "goed zo Shadow, goed gehoord, daar zitten vogels op het hek" En hem dan naar je toe laat komen waarvoor hij beloond wordt met wat lekkers of een spelletje of wat hij maar prettig vindt.

Is hij te hoog in opwinding, zou ik samen met hem afstand maken en dan hetzelfde doen.

Deze taktiek heeft bij Jenna goed geholpen.

9 jaar is het goed gegaan en nu reageert hij wat meer met blaffen, dat lees ik uit je bericht. Gaat zijn zicht wellicht achteruit en is hij daarom nu alerter op geluiden? Dat is eigenlijk het eerste wat in mij opkomt.

Daar dacht ik ook aan, of juist zijn gehoor - als hij niet helemaal meer kan onderscheiden wát hij hoort, blaft hij misschien ook juist eerder?

Als het zicht minder wordt moeten ze andere zintuigen meer aan gaan spreken. Waaronder geur.

Jouw geur is hem wellicht vertrouwder en jij bent volgens mij zijn baas. Meer vertrouwen hebben in jou en wat minder in de andere mensen in het huishouden kan er aan bijdragen dat hij zich veilig voelt als jij in de buurt bent, maar wat minder veilig als jij er niet bij bent. En dat kan zich dus uiten door het blaffen op het moment dat hij zich niet prettig voelt of niet goed kan zien wat er gebeurd en jij niet in de buurt bent.

Ons hondje raakte zicht kwijt (staar) (en ook gehoor ging achteruit) het maakte dat ze ineens kon gaan blaffen in huis, terwijl wij ons afvroegen wat er in 's hemelsnaam aan de hand was.

In de periode dat haar zicht dus achteruit ging gebeurde hetzelfde. De noodzaak om aan te slaan gebeurde niet omdat ze mij opzocht en zich blijkbaar veilig voelde als ik in de buurt was.

ik zeg niet dat het zo is, maar het kan een mogelijkheid zijn. Met name omdat hij dit nu na 9 jaar gaat doen en er verder geen dingen zijn veranderd zoals andere woonomgeving, nieuwe gezinssamenstelling etc.

Wij hebben op een bepaald moment overigens een homeopathisch middel (Cholodin) aan het voer toegevoegd, ook omdat ze af en toe absoluut zichzelf niet leek te zijn. Buiten en binnen niet, maar bij da check was er niets te ontdekken wat duidde op lichamelijk ongemak. Staar was wel geconstateerd, en ook was duidelijk dat haar gehoor niet altijd was wat het geweest was.

Zou je willen adviseren om naast dit gedrag wat je benoemd (het meer blaffen) ook buiten en in de avonduren met uitlaten hem te observeren, puur om te zien of je ander gedrag ziet. Al zijn het maar kleine veranderingen. 

Wij hadden het ook niet direct door, maar pas toen we het beseften snapten we de kleine veranderingen zoals in de schemer ineens niet graag mee willen voor een wandeling, storm was al nooit leuk maar nu nog minder leuk. En nog meer dingen waarvan pas later het kwartje viel voor ons.

Wat Blondie zegt, hij vertrouwt het meest op jou, dan heeft hij ws. sowieso weinig waakneigingen.