Hoe te reageren!?

Ik loop wel eens met Sibbe in het dorp, woon dan wel dicht bij het bos maar ik vind toch belangrijk dat hij met alles gesocialiseerd raakt/blijft.
Maar er zit ook iets voor gehandicapten in het dorp, en er lopen dus veel (verstandelijk)gehandicapte mensen rond. Nou heb ik dat wel eens met kinderen, daar zeg je dan nog wat van.. Maar hoe moet je reageren als er een gehandicapte op je hond af komt gerend en hem zo half om de hals vliegt. (nou reageert Sibbe er niet angstig op, maar ik weet dat dit erg bedreigend kan zijn voor een hond. En het lijkt me geen prettig idee dat een hond een gehandicapte bijt en dat dan vervolgens de hond de schuld krijgt) Er lopen wel begeleiders bij, maar die zitten er maar een beetje stom bij te lachen.
Op zich wel mooi dat Sibbe op al dat soort dingen zo goed en vriendelijk reageert. Maar ik moet er niet aan denken dat het misgaat. (al kan ik me dat niet voorstellen)
Ik durf er dan alleen niets van te zeggen omdat ik bang ben dat ik niet tot ze doordring, en meestal omdat ze erdoor heen joelen. Zo zijn ze er, en zo zijn ze weg. En dan sta ik met mijn mond vol tanden.

Gebeurt dit jullie ook wel eens? en hoe reageren jullie dan?

ik denk dat je een beetje moet reageren net als hoe je iets zegt tegen kinderen..

DENK ik hoor haha

dus het een beetje kinds en toch speels zeggen dat een hondje dat niet zo leuk vind!

Ik zou er toch wat van zeggen, ze hebben waarschijnlijk dan het denkvermogen van een kind. Zo zou ik het dan ook zeggen. Dat de hondjes dat niet luek vinden en je het eerst aan het baasje moet vragen of hij geaait mag worden. En de begeleiders zou ik dan wat strenger aanpakken : want zij helpen dan die verhalen de wereld in als de hond van zich afbijt. Die mensen weten toch beter en die kunnen toch als ze weten wat die mensen doen al van te voren zeggen dat ze niet op de honde af moeten vliegen en het netjes moeten vragen.

Inderdaad lastig ik heb het vroeger ook gehad met onze friese staby Iemke, zei was dus wel als de dood...

Ik heb op een gegeven moment toch maar gezegd aai haar maar over haar hoofd dat vind ze fijner anders word ze bang, en meestal reageerde ze daar dan wel goed op.

Het ligt er natuurlijk ook aan hoe verstandelijk beprekt iemand is of de boodschap goed door dringt..

Maar ik zou gewoon als je al ziet dat er zo'n situatie zich kan voor doen, zeggen van ho wacht maar even dan laat ik de hond zitten en kan je hem over zijn koppie aaien, dat je ze al voor bent voor dat je hond zich in een heftige omhelzing bevind..

Succes en hoop dat je wat aan de tip hebt.

Groetjes miss V

ja das moeilijk..zou toch zeggen ,,hondje vind dat niet zo leuk..je kunt beter eerst eff vragen ofzo...er zijn ook hondjes die bijten?

Das wel moeilijk ja, het heeft ook te maken met het niveau van de gehandicapte natuurlijk.
Ik denk dat ik in die situatie zal zeggen: 'Dat moet je maar niet bij alle hondjes doen, want sommigen kunnen lelijk bijten'

Ja, is natuurlijk niet altijd zo, maar zo kom je wel lekker duidelijk over. Uit gaan leggen dat het voor de hond bedreigend over komt werkt niet denk ik. Honden kunnen ook bijten, dat is duidelijk.

Misschien is dat wel het beste idee ja.. maar soms is iets zeggen heel moeilijk omdat sommige gehandicapten erdoor heen jammeren zegmaar. Ze hebben dan alleen oog voor Sibbe.

Aan de andere kant ben ik heel trots en blij dat Sibbe zo rustig en vriendelijk op ze reageert

Maar tegelijkertijd ben ik bang dat het misgaat bij een ander.

je kan hier gewoon wat van zeggen je moet dit alleen op niet op een volwassen manier zeggen
ik weet het want mijn zusje is ook gehandicapt
als ik bij mijn zus op bezoek ga
zij is uitwonend neem ik altijd de honden mee en maak dit altijd mee dat ze donja om haar nek vliegen
nou laat donja dit wel toe ze komt haar hele leven al daar
maar je kan het gewoon zeggen en ze begrijpen het wel
maar wat ik niet begrijp dat die begeleiders er niets van zeggen te druk met hun zelf soms

groetjes Lisa

Hoe zwaar gehandicapt zijn ze? Beetje syndroom van Down-niveau. Je kan dan rustig zeggen dat ze voortaan even moeten vragen of ze de hond mogen aaien, omdat niet alle honden lief zijn (sommige bijten). Dus daarom is het belangrijk om eerst aan het baasje te vragen of je de hond mag aaien. Zoiets zou ik zeggen . En ik zou ook zeggen dat honden elkaar anders begroeten dan mensen. Geen dikke knuffel, maar een kriebel onder de kin. Dit zou ik dan even voordoen. Zodat ze leren dat ze een hond zo moeten begroeten.

Ik zou wel die begeleiders er op aan spreken,die zijn tenslotte ook verantwoordelijk voor die kinderen.Vertel ze over de gevaren van een hond om de hals vliegen,en hoe dreigend dat.Veel mensen weten dat niet eens.


En ook zoveel mogelijk zelf uit de buurt blijven,dat zou ik doen.

groetjes Soraya&Mila.

Ik werk zelf met verstandelijk gehandicapten, ik zou gewoon zoiets zeggen als, lief he, maar een hond moet je zo aaien, rustig onder zn kinnetje anders wordt hij bang van je ....

Of de begeleiders aanspreken en uitleggen dat het gevaarlijk kan zijn bij sommige honden om ze zo maar om de hals te vallen.

heb ik ook gehad, iedere dag kwam ik iemand tegen een gehandicapt kind, van een wat oudere leeftijd, nou heb ik zelf een gehandicapt zusje gehad, dus mijn hond was het gewend. maar de eerste keer dat het gebeurde dat dit mensenkind mijn hond pardoes om de hals vloog, schrok ik me kapot. nee mijn hond deed niets.
ben naar het dag verblijf gegaan, en heb met de begeleiders daar gesproken, ze vroegen of ik mijn hond mee wilde nemen om daar de kinderen er mee te leren omgaan, dat is heel positief uitgevallen.

drie keer in de week kwam ik daar met mijn hond {bamse niet} ook een newfoundlander en zo aaibaar, maar we hebben hun toch geleerd om de hond niet meer pardoes om de hals te vallen, na maanden daar drie keer in de week geweest te zijn, kon ik gewoon hun tegen komen zonder dat ze mijn hond aanvlogen. en ik heb er toen dr tijd heel veel plezier aan beleefd, misschien ook een optie voor jullie om eens in het dag verblijf te gaan praten.

Ik werk ook met verst. gehandicapten kids. En ze kunnen er gonverawcht zijn. Het ligt eraan wat hun niveau is, want dat kan verschillen. Wat Dobry zegt is een goede. En dat dan samen doen. Dan leren ze het. Zo hebben wij een groep (wel niveau van 4 jarige) geleerd om een hond te aaien, als die zit. En zachtjes, want ze kunnen hardhandig zijn.

Maaar als ze lager van niveau zijn, of je hebt het idee dat ze het niet begrijpen of eigenlijk standaard. Je hond bij je houden en de begeleiding er op aan spreken. Ik zou als begeleidster de cliënten niet naar een vreemde hond laten gaan.

Liefs,

Ik zou ook met de begeleiders praten. Nu gaat het goed en misschien in de nabije toekomst ook nog, maar op een gegeven moment kan het echt verkeerd gaan. Als je hond bijvoorbeeld pijn heeft en iemand vliegt hem om de hals. Of als hij het niet aan ziet komen en uit automatisme zichzelf verdedigt. Als een hond iemand bijt krijgt de hond of de eigenaar al snel de schuld. Maar als je van tevoren het hele gevaar van zomaar omhelzen etc. uitgelegd hebt dan kunnen de begeleiders daar wat mee doen...

misschien is het een optie om het in de opleiding van de begeleiders te behandelen. want het zijn toch situaties waar je elke dag mee te maken kan hebben.

ik heb het zelf meegemaakt dat een verstandelijk gehandicapte op Stinger afvloog en om z´n nek vloog. stinger deinsde achteruit maar deed niks en toen vloog hij op tj af die nog maar een pup van 4 mnd was en tilde hem aan z´n staart op. en wat deed de begeleidster die was druk bezig met haar fiets en haar tas. omstanders hebben me toen geholpen. die hebben tj uit z´n handen gehaald en iemand anders heeft de begeleidster aangesproken en die kwam toen pas in aktie.

Jeetje Ik wou dat die begeleiders wat meer verantwoordelijkheid konden tonen..

Je kan ns eerst met de begeleiders gaan praten en dan ns 1 of 2 gehandicapten kennis laten maken met je hondje, maakt het voor alle partijen minder gestressed, je weet beter wat je aan elkaar hebt

Hoi Linda,

Ik denk zelf dat een labje heel goed gesocialisseerd kan worden en dat het juist goed is dat hij met verschillende doelgroepen kennismaakt. Mensen met een verstandelijke beperking zijn voor ons soms moeilijk bereikbaar, maar gek genoeg voor honden meestal niet.

Toch kan een plotselinge omhelzing van kinderen of volwassenen met of zonder handicap of beperking misschien angst oproepen bij Sibbe. Als jij zenwuachtig wordt wanneer je deze mensen ziet, zal Sibbe er ook misschien sneller angstig van worden.
Zorg daarom dat jij de situatie onder controle hebt. Je kunt bijvoorbeeld inderdaad Sibbe laten zitten voor ze bij jullie zijn en zeggen dat ze heb alleen zachtjes over zijn hoofd mogen aaien.

Ik zag zojuist trouwens net op je profiel dat je behendigheid doet met Sibbe. Je zult vast ook andere (gehoorzaamheids)cursussen gedaan hebben. Misschien dat je hier ook de oefening staan en bestasten gedaan hebt? Deze kan in situaties zoals je deze in dit topic beschrijft van pas komen.

Zorg er in ieder geval voor je hond voor dat jij de situatie voor jezelf en voor hem onder controle hebt. En mensen met een verstandelijke beperking kun je makkelijk aanspreken op wat ze wel en niet mogen bij jou hond. Vind je dit lastig om te doen, dan kun je dit ook via de begeleiders laten weten en anders probeer je te levellen op hun niveau.

Woezel, heeft in zijn jonge leventje ook al kennis gemaakt met verschillende mensen en doelgroepen. Zo gaan we twee keer in de week samen als vrijwilliger naar een dagactiviteitencentrum voor mensen met psycho-sociale en psychiatrische problematiek. Dit gaat altijd goed. Woezel verricht hier zo af en toe wonderen. Wel merk ik dat het belangrijk is dat ik de grenzen aangeef van wat kan en wat niet kan. Woezel kan dit niet aangeven, dus zal ik dit als baasje moeten doen.

Succes en niet gestressed raken hoor als mensen met een verstandelijke beperking tegenkomt


Lieve groet, Corine en Woezel

Zeggen dat het allemaal wel oke is, maar dat jij je er net wat geruster onder voelt als je lieverd ze al een beetje kent, begeleiders zijn wel wat gewent hoor!

@corine; Ik vind het echt heel mooi werk dat je doet! (en wat Woezel doet)

Ik ben alleen ABSOLUUT niet bang dat Sibbe ooit iemand wat aan zal doen. (tenzij ze mij wat aan doen) Het gaat mij er alleen om dat ik bang ben dat deze begeleiders ook toelaten dat verstandelijk gehandicapte mensen ook op andere honden afrennen en ze vrij hardhandig omhelzen. Ik wil ze graag duidelijk maken dat niet iedere hond daar zo lief op reageert.

Ik heb wel écht wat aan jullie reacties bedankt!!