Hond alleen laten

Hi iedereen, onze hond (golden retriever van 10 maanden oud) heb ik geleerd om nu zo'n 2,5 uur alleen te kunnen blijven. Alleen het probleem waar ik tegen aan loop is niet het alleen blijven zelf, maar het moment waarop mijn vriend en ik vertrekken. Als we op het punt staan om te vertrekken, heeft hij dat door. Ook in de zomer als we geen jas aan doen. Als de deur openstaat naar buiten, zorgt hij ervoor dat hij buiten is en hij is dan op geen enkele mogelijkheid naar binnen te lokken. Een kong, snoepjes, stukjes kipfilet: echt de lekkerste dingen laat ie staan zolang wij maar niet zonder hem weg gaan. Hij zorgt zo voor dat hij niet afgeleid is waarop wij het huis kunnen verlaten. 

Als hij binnen is gaat hij pal tegen de deur staan. We moeten dan de deur op een heel klein kiertje zetten zodat wij er uit kunnen, maar vaak glipt hij toch snel naar buiten en dan begint alsnog de klus weer om hem binnen te krijgen. Wat we de afgelopen keer hebben gedaan, omdat we geen andere mogelijkheid zagen, is hem buiten zijn tuigje omdoen en heb naar binnen 'gesleurd'. Hij zette wel de rem erop omdat hij dus niet naar binnen wilde omdat wij dan weg gaan. Heeft iemand betere tips voor mij? Ik vind het namelijk ook gewoon zielig om hem naar binnen te 'sleuren' terwijl hij zo graag meegaat, maar dat kan niet altijd. Zodra wij weg zijn, gaat het wel goed. We hebben een camera die we altijd aanzetten als hij alleen is. Hij zit eerst nog even voor de deur te kijken, maar daarna gaat hij gewoon slapen. Het alleen zijn hebben we heel rustig opgebouwd en de eerste tijd is hij helemaal niet alleen geweest. Sinds dat hij 3 maanden oud is hebben we het heel rustig opgebouwd naar inmiddels dus ongeveer 2,5 uur. 

Kan het zijn dat er misschien iets gebeurd is in de tijd dat jullie niet thuis waren? Wat ervoor heeft gezorgd dat hij niet echt meer alleen wil zijn (op het moment van vertrekken)?

En ik heb ook geleerd hier op het forum, geen aandacht geven bij thuiskomst (paar minuutjes) en bij het vertrekken juist ook niet. Hoe doen jullie dat nu?)

Ik denk dat hij gewoon heel graag bij ons is, of met ons meegaat. Daar is het natuurlijk ook een hond voor en al helemaal een Golden. 

Bij thuiskomst gaat het eigenlijk altijd heel goed. Als er vreemden of bekende komen, is hij dolenthousiast en gaat hij tegen de mensen opspringen. Dan moeten de bezoek hem wel even negeren tot hij rustig een laag blijft. Bij ons is hij ook dolenthousiast, maar hij begroet ons nooit springend, altijd met een speeltje in de bek en vrolijk om ons heen lopend. Dat doet hij dus wel heel goed, dus het voelt tegenstrijdig om hem dan te negeren.. 

Bij het vertrekken heeft hij al door dat we gaan al voordat we hem aandacht kunnen geven of kunnen laten weten dat we vertrekken. Dan staat ie al voor de deur of is ie al buiten..

Ik denk dat jullie vertrek nu een groot ding is geworden. Als hij naar buiten geglipt is zou ik sowieso niet terug proberen te lokken met lekkers. Eigenlijk zou ik er überhaupt heel weinig aandacht aan besteden. Één keer vragen of hij naar binnen komt en zo niet inderdaad optillen of meesleuren.

Is het zo moeilijk om zelf uit de deur te gaan zonder dat hij tussen je doorglipt? Ik vind de oplossing heel simpel eigenlijk. Gewoon zorgen dat hij niet ontsnapt. Het moet vanzelf een keer saai worden. Heb je een tussendeur die je alvast dicht kan doen?

Ik interpreteer dit dan ook niet als zielig of verlatingsangst eigenlijk. Meer als een trucje die hij nu uitvoert om nog even lol te trappen.

Tsja, iedere hond is anders.  Zo te horen heb je het goed opgebouwd.

Mijn hond heeft daarmee nooit problemen.  Hij heeft ook direct door wanneer we weggaan. Als hij niet mee kan, zeggen we dat gelijk.  'Nee, Pepijn kan niet mee, Pepijn moet even op het huis passen, we gaan een boodschap doen'. 'Dag hoor, tot straks, we zijn zo terug'.   Daar heeft hij vrede mee, hij gaat dan meestal direct op zijn plaats liggen

Als we terugkomen is hij soms heel blij, dan hoor je hem blaffen als hij bijvoorbeeld de auto gehoord heeft. Dan negeren we hem even bij binnenkomst en dan is hij zo weer rustig. Hij blaft niet als wij weg zijn.

Misschien moet je anders gaan 'denken'. Dus niet denken, "wij gaan weg en dat is zielig voor de hond".  Ik denk altijd dat honden gedachten kunnen lezen.  Spreek het ook uit :  'wij zijn zo terug hoor, jij moet even thuisblijven'.

.

Ik laat mijn hond(en) niet eerder alleen voor ik ze minimaal 1,5 heb uitgelaten. De hond hier is juist blij als ik ophoepel, zodat hij rustig zijn plekje kan kiezen en kan gaan slapen, hij is hartstikke moe.

Wel rekening houdend met de pubertijd kan hij het nu wel wat moeilijker vinden om wat eerst goed ging nu ook goed te laten gaan...maar moe=moe.


EDIT: ik heb ze ook al meteen geleerd wat wachten is. Op verschillende plekken oefenen. Als ze zelf stilstaan/liggen(voor de keukendeur of zo) dan erbij zeggen: ben je mooi aan het wachten en benoem ook vaak het liggen als een lovend iets.
Dus dat zeg ik ook altijd als ik de deur uit ga.

Haha, wat een slimme hond. Hij rekt gewoon nog even de tijd, en ondertussen zijn jullie flink gefrustreerd :-)

Ik moet altijd wel lachen om honden die zulke dingen bedenken, want het is duidelijk uit het vervolg dat je hem prima heb geleerd om een poosje rustig alleen thuis te zijn, en hij dat deel ook geaccepteerd heeft en zelfstandig genoeg is om lekker te gaan slapen.

Is het niet mogelijk om de hond bv al in de huiskamer te laten met de deur dicht?

Mijn huidige hond was altijd in een bench gepropt met alleen zijn, en aangezien ik niet van dat ding hou en de hond er duidelijk ook afkeer van had (al onderging ze het, omdat ze duidelijk had geleerd dat protest geen zin had, heel sneu om te zien). Om haar duidelijk te maken dat ze niet mee mocht als we samen weg gingen, ging 1 van ons vast weg. De 2e volgde kort daarna en trok de huiskamer deur dicht. Moet je even wachten als 1e maar het werkte prima. Want als ze met ons mee mocht dan nodigden we haar daar ook duidelijk ruim op tijd voor uit. Binnen een week wist ze het al: gaat er maar 1, dan mag ik niet mee, gaan ze samen, dan mag ik mee. Naar mate ze langer bij ons woonde hoefde dat niet meer.

Ik zou dus proberen te bedenken of je de routine zo kan wijzigen, dat zijn grapjes niet meer kunnen. Lukt het hem wel, sluit ik me aan bij eerdere opmerkingen, zorg dat hij tuig of halsband om heeft en zet hem zonder enig commentaar weer binnen. Niet boos, en niet belonen, gewoon neutraal, jullie moeten even weg, en hij mag niet mee, en dat kan hij prima aan.

Fijn hoor, een jonge hond die al goed alleen kan zijn, en nogmaals, ik moet zo lachen om zulke verhalen, ik zie dan zo'n pretletter al in de tuin staan feesten :-)

Haha.. hier ook zo’n slimmeriken.

We hebben nooit gezegd dat we weggaan, altijd gewoon gegaan. Maar toch hebben ze het door.

Hier glippen ze dan ook wel eens naar buiten als we aan het treuzelen zijn, maar ze laten zich gewoon terug roepen.

Als je hem een kong geeft voor jullie de deur uit lopen?

Of via de voordeur weggaan?

En als je eerst wat lekkertjes op de grond strooit? 

Jenna interesseert het niet meer maar in het begin wilde ze ook altijd meelopen als ik richting deur ging. Ik zei dan zoiets als: ik moet even weg en ben zo terug, jij blijft.  En maakte met mijn handen dan even een soort stopgebaar.

Jouw hond is ook nog wel heel erg jong, ik zou toch ook weer een beetje interval inpassen af en toe, dat je de deur uitgaat en in korte tijd weer terugkomen. 

Verder als hij blij met een speeltje aankomt mag je hem best begroeten vind ik, niet heel opgewonden en druk gaan doen met knuffelen en aaien e.d. maar gewoon rustig begroeten, even het speeltje aannemen (als dat zijn bedoeling is) rustig belonen voor het brengen en klaar.

Waarschijnlijk vind je het zelf ook lastig om je hond alleen te laten en maak je er onbewust een te groot dingetje van. Hierdoor voelt de hond de ruimte voor onderhandeling. Ik merk hier bijvoorbeeld verschil als ik even boodschappen doe of ik een paar uur ga werken. Als ik even weg ga loop ik zonder problemen de deur uit, ga ik een paar uur werken controleer ik twee keer of de deur naar de voorraadkast echt dicht zit er voldoende water is en zet ik de webcam aan. Gevolg jongste zit als een hoopje ellende in de gang tegen de voordeur geplakt :). Ik roep hem gewoon even terug en krijgt iets lekkers en ik verlaat het huis alsnog. Maar de oorzaak van het verschil in gedrag komt dus door mijn eigen handelingen. 

Hahaha geniaal beestje  Maar honden hebben dat altijd door onbewust doe je dingen standaard het zelfde op zo'n moment. 

Als wij naar cursus gingen dan wist die het ik was dan wat gehaaster omdat ik uit me werk kwam en even snel moest eten en hield dan ook me schoenen aan en ondertussen stond Aizen al bij de deur te trappelen.

Als we in het weekend naar familie gingen bleven we ook altijd slapen dus moest er altijd wel even tas ingepakt worden en voer gepakt en werd er dus niet lui op de bank gehangen en stond Aizen dus alweer om ons heen te drentelen van schiet eens op haha hij stond er al helemaal klaar voor bij de deur.

En wat hierboven ook gezegd word probeer er gewoon geen groot ding van te maken. Ik zei altijd vrouwtje gaat even weg en ben zo weer terug en dan was het prima. 

Ik geef Maui altijd standaard bij weggaan een goed gevulde Kong. Die krijgt ze als ze dan rustig in haar mand gaat liggen. 

Ze krijgt haar Kong alleen als ze even alleen moet zijn en we zijn nu zover dat ze gelijk in haar mand gaat zitten als ik de Kong opraap. Ze is nu zelfs “blij” als we weggaan want dan krijgt ze tenminste haar Kong. Wel zorg ik altijd dat ze helemaal voldaan is, zowel fysiek als mentaal zodat ik zeker weet dat ze lekker gaat slapen als de Kong leeg is. Ze ligt dan ook altijd op haar rug te slapen als we weer thuis komen. 

Is het wellicht dus gewoon een idee om de Kong standaard te geven als nieuw ritme bij het weggaan?