Mijn lieve Beau 
Ik heb donderdag onverwachts afscheid moeten nemen van mijn lieve labrador Beau. Ze was net 11 jaar geworden. De pijn en het gemis is zo zwaar. Ik ben alle geluk en vreugde verloren. Ze was mijn beste, trouwste en liefste vriend. Ik heb zelf geen kinderen maar zij was als een kind voor mij.
Hoe ga je om met zo een verlies? Ik heb het gevoel dat ik dit nooit meer te boven kom. Ik word net verscheurd vanbinnen. Haar nooit meer horen, voelen, zien, ... Ik word misselijk als ik er aan denk.
Morgen wordt ze gecremeerd en breng ik haar terug mee naar huis. Ik wil ook graag was as in een hangertje aan en ketting.
Ik wens je van harte héél véél sterkte ik weet wat je voelt mijn lieve queenie is bijna 3j ingeslapen nog heb ik zoals nu sommigen dagen dat ik haar enorm mis en ween heel veel sterkte verder
Wat een gemis voor je...neem de tijd ervoor om het verlies van Beau te verwerken....11 jaar een hele lange tijd bij je geweest dan nu Beau moeten missen is vreselijk verdrietig...Kelly, voor jou heel veel sterkte.
ik hoop dat wij jou een beetje troosten kunnen,
heel veel sterkte. Beau voor altijd in jou hart.
een verdrietige tijd, die ik ook nu meemaak, maar hier soms vergeten kan, een goeie stap je hier bij de hondenvrienden aan te melden.
sterkte!!
Er zijn op dit forum een heleboel mensen die precies weten wat je bedoelt en hoe het voelt, Kelly.
Zeker als zo'n afscheid onverwacht komt is het heel erg zwaar om mee te maken. Het verdriet is nu heel groot. Huilen moet, huilen mag. Het gaat nog een hele tijd duren voordat je hier overheen bent.
Ga aan het schrijven, alle herinneringen aan Beau, hoe je je nu voelt.
Heel veel sterkte gewenst.
Hoi Kelly,
Ik wil je heel veel sterkte toe wensen met het verlies van Beau!!
Het is altijd al verschrikkelijk om je maatje te verliezen.
Maar totaal onverwachts maakt het nog veel verdrietiger.
Morgen ook heel veel sterkte toegewenst.
En dat wordt vast een hele herinnering met dat hangertje.
Wat ontzettend verdrietig.
Het heeft tijd nodig en het is een proces om alles te verwerken. Toen mijn vorige hond onverwacht overleed was het de eerste dagen alleen maar huilen, ik heb me toen ook een week ziek moeten melden omdat ik me ook echt ziek en slap en krachteloos voelde. Zowel dokter als werkgever hebben dat begrepen.
Ik heb zelf ook wat van de as in een hangertje, en ik heb de urn hier op een kastje staan achter een schilderijtje van haar.
Heel veel sterkte!
Dankjewel iedereen voor de steun. Ik vind troost in jullie woorden. Dankje.
Dat het zo onverwachts is . Maak het zo ontzettend moeilijk.
Ik had het ook met gover op een ochtend tijd van vrolijk naar er niet meer zijn .
Maar geef het tijd en je tranen ruim baan .
Langzaam maar zeker krijgt het een plekje . En daar blijft ze voor de rest van je leven .
Heel veel sterkte.
Recentelijk een hondje verloren en het verdriet kan zo intens zijn dat het echt pijn doet.
Maar, achter elke traan van verdriet schuilt echter een mooie herinnering.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht om dit ooit een plekje te kunnen geven.
Dit doet zo enorm veel pijn (weet ook ik helaas door ervaring)
Zelf heb ik ooit gezegd: Het is net alsof ik mijn schaduw kwijt ben.
Wat een ontzettend verdrietig bericht.
Ik heb afgelopen jaar ook mijn hond onverwachts moeten laten inslapen.
Sindsdien weet ik heel goed wat het woord hartverscheurend betekent.
De pijn is zo rauw, zo heftig, zo intens.
Je denkt dat die pijn nooit meer over gaat.
Dat het gat in je hart nooit meer zal verdwijnen.
Maar uiteindelijk doet het dat gelukkig wel. Dan wordt het opgevuld met mooie dierbare herinneringen aan Beau.
Het kan wel lang duren, maar op een gegeven moment gaat het echt weer beter.
Schrijf hier het verdriet van je af.
Er zijn hier zoveel mensen die weten hoe hoe vreselijk het gemis is.
Er zal veel begrip zijn voor je verhaal.
Heel veel sterkte!
Dag Kelly, heel veel sterkte met het onverwachte heengaan van je liefste vriend.
Het doet enorm veel pijn je hondenkind zo plots te moeten afgeven, ik heb het helaas ook meegemaakt.
Neem je tijd om je verdriet te verwerken, praat erover en huil maar, tranen verzachten de pijn.
Een dikke sterkteknuffel voor jou
Heel veel sterkte met het verlues van Beau.Ook ik weet hoe jij je nu voelt,wat doet het pijn.En het grote gemis,bij alles wat je doet.Bij mij heeft het heel lang geduurd voordat ik niet meer elke dag moest huilen.Maanden heeft het geduurd.Wat je zegt,het idee dat je je hondje nooit meer ziet,nooit meer kunt knuffelen,dat doet zo zeer.Ik heb hier op de site gelukkig veel steun gehad en inderdaad wat ze zeggen,je mag zoveel verdriet hebben,als jij wil er staat geen tijd voor.Ik heb ook een hanger met wat as en een mooie urn en wat foto's staan.Ik brand nog elke dag een kaarsje en dat al 3 en half jaar,ik mis mijn bobby ook nog steeds en hoop dat wanneer het mijn tijd is,dat we elkaar weer zien.Heel erg veel sterkte.
Allereerst heel erg veel sterkte
En ja hoor , velen van ons weten wat het is om een geliefd maatje te moeten verliezen
Wij zijn vorig jaar twee honden verloren binnen 5 maanden . En dat doet heel veel pijn , zeker als je ze zolang hebt gehad .
Ik haal veel troost uit muziek , de meesten van onze honden moesten we in laten slapen
Dan zocht ik een mooi nummer uit voor die betreffende hond . Het helpt mij erg goed om de tranen te laten stromen , en later als de meest scherpe randjes er vanaf zijn koester ik die muziek , dan komen alle mooie herinneringen terug
En verder helpt erover praten ook goed , met andere hondenbezitters . Of erover schrijven op een forum
Ik heb ook weleens achter de computer gezeten , en dan tikte ik zonder erbij na te denken en wat in me opkwam . Op een gegeven moment kwamen de gevoelens bij mij goed los
En dan zag ik door de tranen niet meer wat ik typte
Later las ik het , en de ene keer was het bv woede en dan las ik veel gevloek . Een andere keer leek het alsof ik een brief naar mijn overleden hond had geschreven
En rouw kost tijd en is heel normaal , er staat geen tijd voor . Een ieder verwerkt het op zijn /haar eigen manier
Ik hoop dat je ooit , als de tijd is gekomen met een grote glimlach aan je hond terug kan denken
Want mooie herinneringen ? Die verlaten je nooit
Hallo allemaal
Hartelijk dank voor jullie steun. Wat doet het deugd om begrepen te worden en jullie troostende woorden te mogen ervaren. Een oprechte dank aan elk van jullie.
Intussen zijn we een week verder en het doet verschrikkelijk veel pijn. De leegte in huis is niet te beschrijven. En het "nooit meer" is zo zwaar... Maar anderzijds heb ik rust gevonden na de crematie. Ze heeft een mooi plekje thuis gekregen (waar ze hoort) alsook diep in mijn hart.
Dankjewel!
Veel liefs
Kelly
Veel sterkte met het verlies van je allerliefste maatje. Weet precies wat je voelt. Ik moest mijn Labje indertijd afgeven op 15 jarige leeftijd en mijn Golden op 11 jaar.
Het is echt vreselijk, ze laten een enorme leegte na. Ik ben indertijd vrijwilliger geworden in een asiel, andere, minder gelukkige hondjes helpen, deed me goed. Gaf me weer wat reden om verder te gaan.
Zo vond ik ook mijn nieuwe maatje. Niet dat ze ooit vergeten worden, maar het hielp me wel. Dat is echter voor iedereen anders.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?