Happen in arm

Als pup heeft Ayden behoorlijk last gehad van het puppybijten. Daar kwam bij dat hij zelf geen rust nam en regelmatig overprikkeld raakte, waardoor we echt met een hellehond in huis zaten.

Gelukkig is ie nu (ruim 6 maanden) wel zo'n beetje puppy-af en zijn bovenstaande dingen eigenlijk geen issue meer. Hij slaapt als ie moe is, af en toe wil ie nog wel eens je vingers in z'n bek nemen maar hij weet heel goed dat dat toch niet de bedoeling is.

Het enige waar ik nog echt tegenaanloop is dat hij, met name 's ochtends, uit het niets in m'n arm kan gaan hangen. Hij zit dan lekker naast me op de bank z'n eigen ding te doen, en (schijnbaar) uit het niets draait ie z'n kop om en hapt in mijn arm. Niet gedragen = niet op de bank, dus ik zeg één keer een duidelijke nee (waar hij meestal op reageert door naar me te blaffen en me uit te dagen) en dan gaat hij van de bank. Dan staat hij echter voor de bank en blaft/gromt naar me. 

Als ik het zo opschrijft klinkt het bijna alsof hij er niet tegen kan als hij z'n zin niet krijgt, maar in andere situaties hebben we daar totaal geen problemen mee... hij weet donders goed dat hij niet op de bank mag als we aan het eten zijn. Soms probeert hij dat een keertje, maar zodra we hem wegsturen gaat ie lekker in z'n mand of bij onze voeten liggen. Om maar een voorbeeld te noemen. Hij luistert ontzettend goed, zowel binnen als buiten, en op af en toe wat streken na is hij echt heel braaf.

Ik snap zelf denk ik niet helemaal hoe ik dit gedrag kan verklaren én natuurlijk wat ik het beste kan doen om het in goede banen te leiden. Zelf heb ik het idee dat ie inmiddels toch wel de leeftijd heeft om dit soort dingen niet meer te doen.

Ik volg even. Charlie heeft een beetje dit probleem, kan 's ochtends ook opeens proberen om me te pakken. Hebben altijd een knuffel op de bank liggen die ik dan meteen voor z'n hoofd houd, en daar gaat hij dan mee spelen. 

Als aanvulling trouwens: het eerste dat hier 's ochtends gebeurt is het uitlaten, daarna krijgt ie z'n brokjes. Het lijkt niet echt verschil te maken of ik een kwartier of een half uur met 'm loop, tenzij ik zolang intensief naar buiten ga dat ie echt zo moe is dat ie letterlijk in slaap valt zodra we de drempel over zijn zeg maar.  Maar om dat nou elke ochtend te doen is ook zoiets, haha

Ik denk dat je hond de link nog niet helemaal legt met dat hij je pijn doet. Nee gebruik je vaak in meerdere situaties, niet alleen bij bijten. Dat is gewoonte. Hij krijgt dus door, oh dat mag ik niet. Maar als puber is dat soms natuurlijk extra leuk, als iets niet mag. Ik zou dus echt alleen nog AUW zeggen als hij bijt. Bijt hij tijdens het spelen? Auw, en niet verder spelen voor n minuut. Bijt hij zomaar? Auw en van hem vandaan gaan en negeren. Uiteindelijk moet hij gaan beseffen dat hij je pijn doet, en niet gewoon iets doet wat niet mag. Hoe het auw zeggen werkt op je hond verschilt ook, en ook dat moet je even uitzoeken. Bijvoorbeeld met n hoge stem, of gewoon wat harder. Als hij blijft bijten is het van de bank zetten gewoon nog steeds goed hoor. 

Een hond weet dus niet dat hij iets niet mag. Verboden, dat kennen ze gewoon niet.

Iets heeft nut voor een hond, of niet.

Stel je hond mag niet op de bank. Jij stuurt hem er elke keer vanaf. Het is voor hem verspilde moeite om op de bank te gaan, dat heeft nl toch geen nut, ze houden niet van energie verspillen, dus hij zal niet meer op de bank gaan.

Aangezien je op geen enkele manier kan duidelijk maken, dat het verboden is om op de bank te gaan, zal hij het, als jij er niet bent toch doen, op de bank. 

Dan heeft het wel succes.

Een hond is er ook niet op uit, om zijn zin te krijgen, honden willen wel aandacht. 

Als jij op de bank zit, dan bijt hij en zo heeft hij gelijk je aandacht en dat is leuk.

Hij heeft de hele nacht geslapen en wil actie.

Boos worden, corrigeren, omdat hij aandacht wilt, zou ik niet doen, heeft ook geen zin, want, dan krijgt hij toch aandacht.

Ik zou lekker met hem gaan spelen. Pak een speeltje, of iets en daag hem uit.

Op een gegeven moment, wordt de speel behoefte veel  minder, dus geniet van die momenten, voor je het weet, is het voorbij.

Als je een keer niet wilt spelen, zorg dat zijn gedrag geen nut heeft. Dat je niet op hem ingaat, dus ook geen nee zeggen, of corrigeren, dan heeft zijn gedrag nl wel succes.

Dus loop de kamer uit.

Dat hebben ze heel snel door, dat ze met dat gedrag juist niet bereiken wat ze niet willen. 

ik zou dit gedrag gewoon corrigeren. een hond van ruim zes maanden die mij in mijn arm gaat hangen, nou, nee, die leert van mij dat dat niet de bedoeling is

Ik herken dit meteen haha :) Bij Benji is het meestal een roep naar aandacht om te spelen. Dan is het aan jou of je hem zijn zin wilt geven of niet. Maar het lijkt me beter om er niet op in te gaan, omdat hij anders leert dat hij met bijten jouw aandacht kan krijgen.

De effectiefste manier bij ons thuis is om meteen weg te lopen, kamer uit en heel eventjes weg te blijven. Dan kijkt hij namelijk meteen van: huh? Oh.

Als ik namelijk al een harde strenge stem opzet krijg ik al geblaf en uitdagerij terug en daar wil ik gewoon geen gewoonte van maken. Als ik hem eraf wil zetten ontstaat er een stoeipartij en dat vind hij natuurlijk helemaal geweldig. 

Dus echt: Negeren en weglopen. Het is niet dat je over je heen laat lopen, het onderbreekt zijn gedrag :)

 Wat is gewoon, hoe zou je adviseren te corrigeren? 

dat hangt van de hond af. zo zacht als kan. zo hard als nodig.

ik lees hier allemaal adviezen als "hem negeren, jezelf verwijderen uit de ruimte, met hem gaan spelen (?), loop de kamer uit".

ik ga echt mezelf niet van de bank verwijderen omdat er een hond in m'n arm hangt. omgedraaide wereld

Wel of niet corrigeren hangt ook van de hond af.

Bij sommige honden werkt negeren beter dan corrigeren. Ik weet bijvoorbeeld dat ik mijn hond juist feller, wantrouwend en baldadig maak met corrigeren (Ik heb het geprobeerd toen ik naar een oplossing zocht, maar negatieve aandacht is ook aandacht), en met het weglopen is het ongewenste gedrag meteen weg. Bij jouw hond zal het andersom zijn, dat moet je zelf weten. Het zijn maar adviezen. OP zal zelf moeten kijken welke manier bij haar hond werkt nadat ze wat soortgelijke ervaringen heeft kunnen lezen.

 dan corrigeer je niet op de juiste manier

 Wat is de juiste manier? 

Je zegt namelijk zo zacht of zo hard als nodig is. Dan ga ik rare dingen denken. Wat meer uitleg dus aub. Hoe corrigeer jij?

Onze hond had/heeft er ook een handje van. Mij lastig vallen op de bank.. dan pak ik rustig z'n halsband en begeleid hem naar de gang. toedeloe..!! Gaat hij daar rustig liggen gaat de deur weer open. 

Heeft hij dit gedrag tijdens het wandelen. Zeg ik duidelijk nee, zit. Even laten afkoelen, daarna belonen en weer verder lopen. Gaat het afkoelen niet dan pak ik rustig de halsband vast en hou die even vast. Kijk hem verder niet aan maar wil wel dat hij rustig gaat zitten. Zie ik dat hij rustig is geworden laat ik de halsband los geef ik het commando af en daarna weer vrij en belonen. 

Een alternatief aanbieden tijdens zo een bui werkte niet. Negeren ook niet. Het voor zijn ook niet altijd. Kijk naar je hond waar die het beste op reageert en waar jij je prettig bij voelt. 

 Hoe corrigeer je als je hard of zacht corrigeert?

Je zegt wat je niet doet, maar wat dan wel?

Wat doe je in het geval van de bank.

Ts heeft er niet veel aan, als je alleen maar zegt: corrigeren.

eigenlijke probleem is hier niet de bank, maar de (nog) niet volledig aangeleerde bite inhibition.

dus dat correct aanleren is stap 1, feitelijk. je hond leert dat te hard bijten negatieve consequenties heeft (een correctie, dus. ook al valt iedereen op HP flauw als je dat woord gebruikt )

 Waar lees je dat hij te hard bijt?

Ik corrigeer ook bij puppy bijten als nodig, handen op de rug.

Zeer duidelijk voor een pup.

Vraagje voor ts:

Hoe lang doet je pup dit al?

Is er iets verandert in de ochtend?

Ik zou als je opstaat een wandeling gaan maken, met je hond gaan spelen, aandacht geven.

Je hond is waarschijnlijk blij je te zien.

Waar slaapt je pup trouwens?