Mijn pupske is er niet meer - Hij is weer thuis

Dat vind ik mooi omschreven! In mijn geval ook wel letterlijk, want hij liep me overal achterna. Waar ik was, was hij. 

Dat was bij mij toen ook zo....als ik hier....of in de winkelstraat......of in de bos liep.......was mijn schaduw weg.........

Dat gevoel heb ik erg lang gehad.

Ondanks ik mijn andere hond gewoon bij me had......waar ik evenveel van hield !!.

Maar dit was een heel speciaal gevoel.

Misschien herken je hier wat in.

Verschrikkelijk! Heel veel sterkte.. 

Ja zeker! Ik hield ook van alle twee evenveel, maar gewoon op een andere manier... Of hoe zeg je dat. Je verbindt je met allebei op een andere manier want het zijn andere karaktertjes. 

Vreselijk zeg, ik heb er geen woorden voor. Heel en heel veel sterkte!!!

het maakt idd een groot verschil een of twee honden in huis.

herkenbaar hier.

Die mensen die zo lekker gevoelloos zijn.... Ene oor in andere oor uit , jij weet beter.

Nog héél veel sterkte weet hoe het voelt 

Ik ben in ieder geval heel blij dat er zoveel mensen zijn die het wél begrijpen! Zo lief, mijn hele brievenbus zat ook vol met kaartjes gister. Ook van mensen die ik helemaal niet super goed ken maar gewoon wel eens op show of jacht heb gezien. Met hele mooie collages van Ronin zijn foto's voorop. 

En de fokker leeft ook ontzettend mee, ook zij slapen al een paar nachten nauwelijks door het verdriet. Ze kunnen geen foto's en filmpjes van hem kijken want dat doet hen teveel pijn. Ze waren ook super dankbaar dat ik ze had gebeld... Maarja ik dacht wat moest ik anders, toch niet dat ze het via Facebook zouden zien... Er is me een hondje uit het komende nestje aangeboden, omdat Ronin en ik de oogappeltjes waren van de fokker en ze zo'n medelijden met ons hebben en zo dankbaar waren dat ik een hondje van hen had. Niet dat ik dat kan, maar ik waardeer het enorm! 

En ik weet het wel hoor, dat het het ene oor in en het andere oor uit moet. Maar op zo'n moment denk ik even niet met mijn hoofd maar met mijn hart... 

De fokker van de reu zei heel mooi: mannen kunnen kapot zijn van verdriet en daar op het moment zelf zo door in beslag zijn genomen dat ze niks meer kunnen, maar daarna komen ze er meestal wel snel overheen. Vrouwen kunnen op het moment zelf rationeel zijn omdat het moet, maar hebben nog heel lang de tijd nodig om het te verwerken. Het klopt hier. Mijn vriend kon die dag geen enkele beslissing maken, ik heb alle beslissingen zonder hem gemaakt in het belang van mijn hondje. Ondanks dat de grond onder mijn voeten was verdwenen, ik moest sterk zijn voor hem. Maar nu hoeft mijn vriend er niet meer om te huilen en ik zie eruit als een soort wandelend lijk... 

Wat een verschrikkelijk nieuws. Ik ben er gewoon stil van. Even niet op hp geweest en dan lees ik dit. Sterkte.... pfff dit is echt heel erg....

veel sterkte
en lief dat de fokker een nieuw hondje aanbood
hoe is het nu?

wat een lief gebaar van de fokker, voor hen moet het ook een enorme klap zijn.

Het is ook gewoon niet te bevatten dat door dat rotgif een jonge gezonde hond moest overlijden.

Je zult wel door verschillende fases van rouw gaan, toen Lola overleed, ben ik een week ziek geschreven, terwijl ik dat normaal nooit doe, de dokter snapte het gelukkig en op mijn werk ook. Ik was gewoon te zwak op mijn benen om iets te kunnen doen.

Ik vind het "mooi" al is dat misschien niet het goede woord, om te lezen hoe je ermee om gaat. Zo liefdevol. Ronin was zo jong en mooi en heeft zoveel plezier gebracht, dat zal nooit vergeten worden.

Meid dikke knuffel voor jullie

er zal  zoveel door jullie heengaan komende tijd

laat het gebeuren..je hebt intens verdriet

xxx ik leef met jullie mee (ook al ben ik nog met mijn eigen verdriet bezig..dus niet helemaal aanwezig)

Soms moet je je laten gaan in je verdriet en machteloosheid

en soms zal je even moeten zeggen...ik ga mijn best doen om ondanks dit verdriet iets fijns te doen/ervaren

geef je twijfels niet teveel kans...

Je bent een super baasje voor je honden in hart en nieren!

dus je hebt alles gedaan wat je kon..en kon hier niks aan doen!

Ik weet dat je dat weet

maar zijn momenten dat je daaraan twijfelt opeens

laat het ,ervaar het even en,laat het los...

Ronin had alles bij jullie

dikke dikke knuffel en geniet  extra van je meisje

en wie weet zit er een Ronin tussen haar pups 

volg je gevoel

Ik denk dat Ronin niet kan wachten om zijn leven af te maken bij jullie..wat is een betere gelegenheid  tot  reincarneren dan via pups van Aiko 

Na een paar dagen niet op het forum geweest te zijn lees ik dat Ronin is overleden.

Heel veel sterkte Charlie.

Dankjewel, lief van je

" Meid dikke knuffel voor jullie
er zal  zoveel door jullie heengaan komende tijd
laat het gebeuren..je hebt intens verdriet
xxx ik leef met jullie mee (ook al ben ik nog met mijn eigen verdriet bezig..dus niet helemaal aanwezig)
Soms moet je je laten gaan in je verdriet en machteloosheid
en soms zal je even moeten zeggen...ik ga mijn best doen om ondanks dit verdriet iets fijns te doen/ervaren
geef je twijfels niet teveel kans...
Je bent een super baasje voor je honden in hart en nieren!
dus je hebt alles gedaan wat je kon..en kon hier niks aan doen!
Ik weet dat je dat weet
maar zijn momenten dat je daaraan twijfelt opeens
laat het ,ervaar het even en,laat het los...
Ronin had alles bij jullie
dikke dikke knuffel en geniet  extra van je meisje
en wie weet zit er een Ronin tussen haar pups 
volg je gevoel
Ik denk dat Ronin niet kan wachten om zijn leven af te maken bij jullie..wat is een betere gelegenheid  tot  reincarneren dan via pups van Aiko  "

Roos,Jeff † en Waldo

Natuurlijk ben je nog met je eigen verdriet bezig, ook jij moet daar de tijd voor nemen! 

Als dat gebeurt dan zal ik het vast weten...

Nog heel veel sterkte by my is het byna 2j ik ween nog steeds veel om myn schatje ze was 12j toch blyf ik haar missen ik hen nu een Maltezer 18maa nd het geeft wel plezier eentje gelukkig te maken terug toch blyf ik myn lieverdje missen nog heel veel sterkte 

 Wat een lieve fokkers. Snap dat ook zij het moeilijk hebben.

Ik begrijp dat je niet op hun aanbod ingaat, maar zou het misschien toch niet gelijk afwijzen. Voor Aiko. 

Mannen kunnen ook flink ruzie maken en daarna weer samen vrolijk de kroeg ingaan. Wij vrouwen, kunnen heel lang boos blijven.

Lijkt me zo moeilijk je hond zo ziek en je hoofd er bij te houden, regelen en beslissen.

Ik hoop dat je wel goed kan slapen en toch je dingen kan doen.

"  Wat een lieve fokkers. Snap dat ook zij het moeilijk hebben.
Ik begrijp dat je niet op hun aanbod ingaat, maar zou het misschien toch niet gelijk afwijzen. Voor Aiko. 
 
Mannen kunnen ook flink ruzie maken en daarna weer samen vrolijk de kroeg ingaan. Wij vrouwen, kunnen heel lang boos blijven.
Lijkt me zo moeilijk je hond zo ziek en je hoofd er bij te houden, regelen en beslissen.
 
Ik hoop dat je wel goed kan slapen en toch je dingen kan doen. "

Suzanne en Luca

 Méé ééns Suzanne het blyft moeilijk 

Heel herkenbaar. Eind 2015 was het hier chaos i.v.m. de ziekte van onze pup. Er was veel spanning, het overvalt je. Ik bleef kalm, mijn man was één hoopje ellende. Zo is het gegaan tot het overlijden van Henkie.

Mijn man had het zelf wel door, merkte ik achteraf. In zijn Sinterklaas gedicht voor mij, haalde hij deze verschillen zelf aan en gaf mij een compliment omdat ik zo sterk was gebleven in deze hele periode en hij niet...

Omgaan met verdriet doen we allemaal anders. Laat je daarin door niemand zeggen hoe jij dat moet doen. Je hebt hier al gelezen dat sommige mensen het na jaren nog niet los kunnen laten. Ik ook niet hoor. Verlang nog vaak naar honden van ons die er niet meer zijn. Zeker van mijn Dusty. Dat was helemaal mijn hondje. Zonder de andere honden tekort te doen. Zoals jij Aiko niet tekort doet door toe te geven dat Ronin een apart plekje in je hart heeft.

Ik denk dat het gemis juist nu groter begint te worden. De chaos en het regelen is klaar. Nu komt het besef pas echt binnen. De verdoving ebt weg. Sterkte  met deze fase

"  Wat een lieve fokkers. Snap dat ook zij het moeilijk hebben.
Ik begrijp dat je niet op hun aanbod ingaat, maar zou het misschien toch niet gelijk afwijzen. Voor Aiko. 
 
Mannen kunnen ook flink ruzie maken en daarna weer samen vrolijk de kroeg ingaan. Wij vrouwen, kunnen heel lang boos blijven.
Lijkt me zo moeilijk je hond zo ziek en je hoofd er bij te houden, regelen en beslissen.
 
Ik hoop dat je wel goed kan slapen en toch je dingen kan doen. "

Suzanne en Luca

Nee dat is waar hoor, er komt zeker wel weer een pupje voordat Aiko een nestje krijgt. Ik kan niet minstens een jaar zonder tweede hondje en dat is voor Aiko ook niet leuk. Dus er zal vast sneller een hondje bij komen dan dat ik zou doen als Aiko er niet was. Maar ik zou dat zeker niet zo dichtbij Ronin willen, qua familie. Dit is dan de zus van zijn moeder die pupjes gaat krijgen. En als ik nog een nestje wacht dan weer zijn ouders. Maar dat is allebei te dichtbij. Straks lijkt dat hondje heel erg op hem of niet, maar ga ik misschien toch erg vergelijken. Dat is niet eerlijk voor het hondje dan. Dus wanneer er een hondje bijkomt dan zal dat van een andere fokker zijn. Ik moet er nu wel al mee bezig dus, want anders duurt het toch nog een jaar... Maar ik wil niet over 2 maanden al een pupje in huis hebben. Dus tot die tijd spreek ik gewoon heel veel af met Aiko haar vriendinnen, zodat ze wel haar sociale contacten heeft ook al is dat natuurlijk wel anders. 

Daar heb je ook gelijk in haha, grappig hoe dat werkt. Het was ook heel moeilijk, maar weet je ik had heel duidelijk in mijn hoofd dat ik absoluut niet wou dat hij zou lijden. Dus toen de dierenarts zei dat de kans nihil was dat hij het zou halen was dat wat ik in mijn hoofd hield. Wil ik hem dat aandoen, allerlei toeters en bellen en waarschijnlijk pijn alleen maar omdat ik egoïstisch ben en die nou misschien 1% kans wil hebben dat hij het haalt? Nee dat wou ik niet. Ik heb ooit een stukje gelezen over afscheid nemen. En daar stond in dat je hond zijn hele leven alles aan jou heeft gegeven, dat het minste wat je kunt terug doen is zorgen dat jij niet egoïstisch bent als het tijd is... Dat vond ik zo mooi dat ik altijd heb gehoopt dat ik dat kon, toen hoopte ik nog over 15 jaar natuurlijk. Maar het was een besluit dat ik alleen met alle liefde in mijn hart heb genomen, zo had ik de kracht. Het klinkt misschien raar hoor. Ook toen ze de spuitjes ging zetten wou ze nog uitleggen, maar ik wist het al dus ik heb hem gezegd hoeveel ik van hem hield en dat hij op me moest wachten aan de overkant... Toen een dikke kus en toen heb ik gezegd dat de arts het maar moest doen. Ook al zei ze dat hij eigenlijk geen pijn meer voelde. En ik had gelijk, want hij was zó snel weg wat gewoon zei dat zijn lijfje op was... Ik moet zeggen, ik ben wel "blij" dat ik de kracht heb gevonden om zo te handelen, ik denk dat mijn andere engeltjes op mijn schouder zaten. 

Slapen lukt echt heel goed eigenlijk, ik voel me compleet leeg gezogen qua energie dus ik hoef maar even te liggen en ik ben weg. En ik slaap ook zo diep dat ik geen bewuste dromen heb. Naar school gaan kan ik momenteel niet, ik kan me echt niet concentreren. Maar dat komt later wel weer. Voor Aiko zorgen kan ik wel gelukkig. 

Och meisie,

ik lees dit nu pas. Wat heftig en vreselijk verdrietig. Je kleine ukkepuk (niet letterlijk) Tranen lopen ook bij mij over mijn wangen. Die van mij drinken ook uit alle plassen en duiken bosjes in. 

Wat een groot gemis. Zo enorm verdrietig. Zo stil, kil, en natuurlijk super verdrietig voor Aiko. Heel veel sterkte met dit grote verlies. Onverteerbaar als ze nog zoooooo jong zijn. 

 Daar heb je idd gelijk in, dat je zou kunnen gaan vergelijken als ze familie van elkaar zijn.

Dat is te dicht bij. Ik snap hem helemaal.

Aiko zal ook niets te kort komen. Jullie hebben elkaar.

Dat is mooi gedacht, je hond doet zijn leven idd alles voor je, voorkom zijn lijden.

Toch makkelijker gezegd.

Ik vind je heel,dapper en heb echt de enige juiste keus gemaakt. Hoe vreselijk moeilijk en verdrietig het ook is, zeker gezien zijn leeftijd.

De hond van een vriendin van mij, heeft kritiek in Utrecht gelegen, na vergiftiging, ze is nooit meer dezelfde geworden. Epilepsie, heel angstig 

en mankeert echt van alles. Geen fijne kwaliteit van leven heeft ze meer.

De vraag is altijd hoe ze erdoor heen komen. Laten gaan, is wellicht humaner, maar niet makkelijk.

Denk goed aan jezelf Aiko is belangrijk en jezelf de tijd gunnen.

Kop op! 

Met tranen in mijn ogen lees ik je topic. Woorden schieten mij tekort. Het is heel moeilijk om een jonge gezonde hond te moeten afgeven. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies.

"  Daar heb je idd gelijk in, dat je zou kunnen gaan vergelijken als ze familie van elkaar zijn.
Dat is te dicht bij. Ik snap hem helemaal.
Aiko zal ook niets te kort komen. Jullie hebben elkaar.
 
Dat is mooi gedacht, je hond doet zijn leven idd alles voor je, voorkom zijn lijden.
Toch makkelijker gezegd.
Ik vind je heel,dapper en heb echt de enige juiste keus gemaakt. Hoe vreselijk moeilijk en verdrietig het ook is, zeker gezien zijn leeftijd.
 
De hond van een vriendin van mij, heeft kritiek in Utrecht gelegen, na vergiftiging, ze is nooit meer dezelfde geworden. Epilepsie, heel angstig 
en mankeert echt van alles. Geen fijne kwaliteit van leven heeft ze meer.
De vraag is altijd hoe ze erdoor heen komen. Laten gaan, is wellicht humaner, maar niet makkelijk.
 
Denk goed aan jezelf Aiko is belangrijk en jezelf de tijd gunnen.
Kop op!  "

Suzanne en Luca

Ik ben wel aan het kijken nu voor een pupje hoor. Gister met Aiko haar fokkers gewandeld met alle hondjes en ik zie haar dan toch weer opbloeien, ook al is het nog maar zo kort dat we ons vriendje missen. Maar ik ben nu aan het rondkijken, dan informeren en dan nog wachten tot de loopsheid en dergelijke natuurlijk. Dus het duurt echt nog een paar maanden. Nu pijnlijk om ermee bezig te zijn, maar Aiko haar fokkers zeiden ook dat als ik begon met zoeken als ik er klaar voor was dat het dan toch nog een halfjaar (of langer) kon duren en dat is dan weer niet handig voor mijn eigen nest. Maar ik word wel misselijk als ik de telefoon moet pakken... En wat je zegt, de periode dat er nog geen pup is gaat Aiko niks tekort komen hoor! Ze slaapt lekker op bed nu, ik ben extra met haar op pad, we gaan veel met hondenvriendjes wandelen...

Ze is wel echt wat uit haar doen, extra beschermend naar mij toe en extra oplettend. Zo blafte ze gisteravond naar een mevrouw in een zwarte hoodie, die kwam met capuchon op naar buiten en dat was ineens verdacht (ze blaft nooit). Maar ik heb wel echt het idee dat dat aan mij ligt, als ik ontspannen ben dan is zij het ook alleen zij voelt natuurlijk ook dat ik niet lekker in mijn vel zit.

Daar zat ik later ook nog aan te denken inderdaad, op dat moment niet eens bij stil gestaan. Dat als hij het wel had gered dat hij dan permanente orgaanschade had gehad en dat je inderdaad geen idee hebt hoe hij er dan uit was gekomen... Wat naar voor die vriendin!! Dat lijkt me ook vreselijk, dan heb je je hond nog wel maar toch ook weer niet.

Had je topic al gelezen maar wist gewoon niet hoe te reageren. Kippenvel krijg ik er nog steeds van. Wat een verdriet en groot verlies van je maatje Ronin die er niet meer is. Trek het me ook best aan, want hier ook een jonge hond die in regio Amsterdam woont en wandelt en ook uit plassen kan drinken... een beangstigend idee en geen woorden voor als dit je overkomt. Wil je heel veel sterkte wensen!!!! 

oh wow, ik ben een week niet op het forum en had dus dit helemaal niet meegekregen. Wat intens verschrikkelijk. Zo jong, zo'n lieve uitstraling op de foto's

Ik keek ernaar uit om jullie te ontmoeten op de PWT en Ronin ook een keer te zien.

Ik heb hier echt geen woorden voor. Heel veel sterkte de komende periode en Luan en ik dragen zondag een paar dummies aan hem op...

Dat snap ik... Het belangrijkste is om ervoor te zorgen dat je hond niet uit plassen op een parkeerplaats drinkt. Maar dit, antivries vergiftiging, komt gelukkig zelden voor! Tenzij er één of andere gek aan de slag is, maar dan nog is het heel moeilijk denk ik omdat het natuurlijk vloeibaar is dus tenzij je het in elke plas gaat gieten als het regent is het zo weg. Dan zou iemand al bakjes neer moeten zetten. Er zijn ook geen andere gevallen bekend in de buurt, dus het is waarschijnlijk gewoon echt toeval. ***** toeval dan, dat wel... Ik vind het ook wel eng hoor nog steeds met mijn andere hond nu. Maar ik probeer het van me af te zetten, want je kunt ze niet in een kooitje stoppen en dat moet je ook niet willen. Dankjewel!

Nu zijn er in Someren ook verschillende dieren waaronder 2 honden hoogstwaarschijnlijk ook vergiftigd.

Hij was ook een schatje... Net kwam Aiko met de knuffel aanzetten die hij voor zijn verjaardag had gehad en ik zag hem er weer trots mee rondlopen. Ik heb me de hele dag groot gehouden maar toen knapte ik weer even. Hij had geen slechte vezel in zich, hij wou alleen maar lief gevonden worden.

Ik zit wel met Aiko bij jullie in het groepje zondag zag ik, dus ik zie jullie evengoed maar dan dus met een ander hondje...

 Antivries vergiftigingen komen best vaak voor. Jagers gieten antivries in kleine kadavers (zoals een dode vogel) en leggen die dan uit in de natuur. Om roofvogels mee te vergiftigen, of vossen die ze als concurrent beschouwen bij de jacht. Het is dus niet zo dat je dit enkel in plassen zal vinden.

Twee nestgenootjes van mijn honden zijn door antivries vergiftigd in een losloopgebied. Doordat er dus lokaas met antivries in de struiken lag… Er zijn toen trouwens nog meerdere honden gestorven. Weerzinwekkend!