Eten van straat afleren

plaats een nieuw onderwerp in het hondenforum meest recente onderwerpen in het hondenforum

Luna (Gast)

Dag allemaal, Ik ben het baasje van een 2,5 jarig labrador teefje genaamd Luna. Zoals veel labradors is ze gek op alles wat ook maar enigzins eetbaar is: resten van fruit (appelklokhuizen, bananenschillen), kattenpoep, paardenpoep, brood, karkassen, vogelvoer en verpakkingen waar iets eetbaars in heeft gezeten. Graag wil ik haar afleren dingen van straat te eten, en zou hier graag wat tips over krijgen. Wanneer ze aan de riem loopt en ik zie dat ze iets wil pakken zorg ik dat ze er niet bij komt, zeg "nee", wacht tot de riem weer slap hangt en geef haar dan een koekje. Echter heeft ze vaak veel eerder dan ik in de gaten waar iets lekkers ligt en ben ik dus te laat. Het commando 'los' zou ik haar daarom graag beter leren. Tijdens het spelen kan ze dit goed. Als we bijvoorbeeld samen sleuren met een touw en ik geef haar het commando laat ze los, waarna we weer verder spelen. Dit hebben we een tijdje getraind met een clicker. Wanneer ze echter iets van de straat pakt ligt het er erg aan wat dit is of ze naar het commando luistert of niet. Wanneer het iets niet eetbaars blijkt te zijn laat ze los en komt ze naar me toe om een koekje te krijgen. Wanneer ze datgene lekkerder vindt dan mijn koekje luistert ze niet (en dan maakt het niet uit hoe lekker en speciaal hetgene ook is wat ik bij me heb). Wanneer ik het 'lekkers' dan uit haar bek wil pakken loopt dit vrijwel altijd voor ons beiden uit op veel stress en spanning: zij begint te grommen en probeert wel eens naar mij uit te halen, ik word boos en kan niet meer rustig reageren. Alle tips zijn welkom, want naast dat ik gewoon graag wil dat ze goed naar mij luistert wil ik natuurlijk ook ellende voor haar gezondheid voorkomen. Bedankt!

Ineke (Gast)

Hoi Luna,

Ik snap je probleem helemaal. IK heb een ex-straathondje sinds een half jaar en zij at alles wat los en vast zat van straat, of uit iemands handen of waar dan ook vandaan. Logisch want daar heeft ze van moeten leven. Ook ik vond het gevaarlijk, maar ook frustrerend.

In heb het de eerste maand aangekeken en was telkens te laat. Dan probeerde ik het eten uit haar bek te krijgen en soms lukte dat maar echt helpen deed het niet. Ik zal je mijn minder fraaie didactische acties besparen.

Toen ben ik "laat" en "los" gaan trainen. Eerst binnen met haar maaltijden. Ik voerde haar alleen nog maar uit de hand. Dan hield ik het in mijn hand onder haar snuit en als ze het wilde pakken dan zei ik "laat" en deed ik mijn hand dicht. Telkens herhalen tot ik mijn hand open kon houden en ze me aankeek. Aankijken was toestemming vragen/krijgen om te eten. Dat heb ik in allerlei variaties binnen geoefend. Parcour met snoepjes op de grond en dan er langs laten lopen. En telkens extra belonen als ze succesvol was. Dus wat er lag mocht opgegeten worden plus iets extra. Het avond eten doe ik nog steeds met een paar "laat" oefeningen.

En ondertussen ook buiten. Dat ging natuurlijk honderd miljoen keer mis. Op sommige dagen nam ik haar maaltijd mee naar buiten. Wilde ze iets pakken van de grond dan zei ik laat en schoof ik haar avondeten onder haar snufferd: aan jou de keuze meid. Soms at ze door en dan verdween haar avondeten in de dummy terug en gingen we meteen terug naar huis. Dan bleef ik een half uurtje thuis, totdat ze zich in haar lot schikte en op dat moment nam ik haar "vrolijk" weer naar buiten en gingen we opnieuw op stap. Dan gingen we weer langs dezelfde plek en liet haar aan dummy ruiken en leidde haar over het eten op de grond. 

Tegelijkertijd heb ik haar een dummy leren apporteren met eten erin. Als ze de dummy terugbracht kreeg ze er wat eten uit. Ze heeft zeker twee maand alleen uit die dummy gegeten. Daarmee hoopte ik haar te leren: alles wat eten is breng je naar mij. Bovendien werd ik er aantrekkelijk van, zodat ze meer in mijn buurt bleef met loslopen. 

Ze is nu een half jaar bij mij en deze week bracht ze voor het eerst een zakje pepernoten bij mij af .... Als ik op tijd ben en laat zeg, pakt ze het eten niet meer op. En inmiddels kijkt ze meestal automatisch naar mij als er eten op de grond ligt. Wat er gebeurt als ik het niet doorheb.......?  (-:

 

succes, gr Ineke

 

 

Volgende forumvraag: 's Avonds alleen zijn: drama...
De HondenPage maakt gebruik van cookies. Dit zorgt er voor dat onze website voor jou als bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken en advertenties.info / verbergen en toestaan
^