mijn podencomeiden

ik heb twee podencomeiden maya van drie en pitoufa van zes maya is bang van alle vreemde geluiden en pitoufa heeft aan een ketting gelegen in een grot in spanje en heeft jonkies gehad maya word wel  steeds losser en pitoufa is de chameur die vraagt van iedereen aandacht ze lopen los en dat gaat goed ze zijn leuker dan gewone honden

Hoi Daniel wat leuk klinkt alsof ze al aardig opknappen na alle ellende

Ik heb geen podenco's wel Spanjolen

Podenco's zijn een heerlijk ras en je boft met je loslopers 

Hier ook een Spaanse prinses. Wel een galgo...

Heb je ze al lang uit Spanje? Nala (aka Naaltje) is hier bijna een jaar...

Wat knap dat je ze kan (durft) loslaten! Ik durf dit dus niet met Naaltje. Ik ben doodsbang dat ik haar zou kwijtraken (bij ons zijn er veel velden en dus ook heeeeel veel hazen!) Nochtans wandelt ze perfect aan de lijn, trekt nooit, ...

Heb je geen foto's? Dit is onze langneus:

Hier wonen ook drie Podenco's :) Ook twee meiden (Cosmic van 5 en Wispa van 7) en een klein heertje (Luuk van 3).





In de duinen lopen Luuk en Cosmic soms los, op andere plekken niet. Wispa loopt nooit los (tenzij we op omheind terrein zijn). Zij is blind én heeft het sterkste jachtinstinct én de meeste zelfstandigheid. Geen fijne combinatie m.b.t. loslopen.

Hoelang zijn jouw meiden al in Nederland? Hopelijk blijft het loslopen goed gaan! Mijn ervaring is helaas dat het de eerste 3 tot 6 maanden goed gaat (gebrek aan zelfvertrouwen nog, misschien?) en dat daarna het jachtinstinct het wint van de onzekerheid. Erg jammer, om mij heen heb ik het al zo vaak gezien.. Podenco komt naar Nederland, kan goed loslopen, mensen zielsgelukkig, en een half jaar later rennen ze toch ineens de weg op (met alle gevolgen vandien) of blijven ze toch ineens uren weg. Hopelijk heb je een uitzonderingsgevalletje te pakken en kunnen ze heerlijk los blijven lopen, want dat is natuurlijk wel erg fijn voor ze! (en voor jou natuurlijk ook)

Ik ben ook wel heel erg nieuwsgierig naar foto's! :D

Mooi Daniel dat je voor hen een warme mand biedt.

niet te geloven wat er ginder in Spanje allemaal,met Podencos gebeurt, als ze niet meer mee kunnen gaan jagen...

of in t geval van windhonden....als ze niet meer hard genoeg rennen.

Gaat het wat met hun angsten in het gewone leven hier ?

en wat een mooi en warm gevoel vanbinnen moet jij hebben als je hen kan knuffelen en verwennen. 

" Mooi Daniel dat je voor hen een warme mand biedt.
niet te geloven wat er ginder in Spanje allemaal,met Podencos gebeurt, als ze niet meer mee kunnen gaan jagen...
of in t geval van windhonden....als ze niet meer hard genoeg rennen.
 
Gaat het wat met hun angsten in het gewone leven hier ?
 
 
en wat een mooi en warm gevoel vanbinnen moet jij hebben als je hen kan knuffelen en verwennen. 
 
  "

Anny en Lance

 Om een of andere rare reden (denk echt door en door goed zijn vanbinnen) gaan podenco's en galgo's hun angsten 'vergeten' als ze hier lang genoeg zijn.

Heel raar en knap om te zien hoe die dieren toch nog vertrouwen kunnen krijgen in de mens, ondanks de vele mishandelingen enz.

De ene hond past zich snel aan (bij Naal was het met 1 maand in orde), de ander doet er een half jaar of een jaar over... Dat is moeilijk in te schatten natuurlijk. Maar je gaan vertrouwen doen ze, lijkt me, allemaal wel weer op een bepaald punt.

Ik ken geen enkele getraumatiseerde hond van bij ons (bedoel daarmee: herder, rottweiler, ...) die zich na een trauma zo herstelt en zoveel vertrouwen in mensen heeft als galgo's en podenco's. Ik denk dat het mede is door hun 'zelfstandigheid', want dat zijn ze wel eigenlijk. En het zachte karakter dat ze hebben, spreekt voor zich natuurlijk...

Mooi weer een paar honden die een goed tehuis gevonden hebben.

Ik vind podenco's en galgo's ook inderdaad een uitstraling hebben dat ze "door en door goed zijn van binnen", een mooie energie stralen ze ook uit als ze eenmaal tot rust gekomen en gewend zijn.