Schuldgevoel terecht of niet?

Dat heb je heel mooi verwoord Xtine!

Ik weet het Vincent...... die steen verdwijnt wel.... beetje bij beetje, maar probeer het lieve dier niet te vergeten

Indy vergeten? Al sluit ik mijn ogen met dementie dan zou dat nog niet kunnen gebeuren ;-) Indy is niet mijn eerste hond, hij is wel het oudste geworden en ik heb het meest met hem meegemaakt.. Vergeten is geen optie gelukkig..

mooi Vincent. Ik vind je zinnetje van hij gezinslid en jullie zijn roedel echt prachtig. Heel veel sterkte met het verdriet.

Mooi ook dat je de kindjes er zo goed bij betrokken hebt!

Hier ook tranen in mijn ogen. 

Wil jullie heel erg veel sterkte wensen de komende tijd. Je hebt het beste voor hem gedaan, en daar is hij jullie zeker weten dankbaar voor...

 Dankje 'Indie', dat zinnetje staat nu ook op het bordje op zijn steen.. en eigenlijk is het, beknopt, precies zoals het was. Toen indy nog jong was liep hij bij wandelingen ook altijd tussen de eerste en de laatste heen-en-weer om de boel bij elkaar te houden.. hij koos duidelijk voor 1 leider en de rest was gelijk aan hem. Wel was hij vriendelijk voor allemaal hoor..maar als hij wat moest van het vrouwtje of mijn grote zoon keek hij altijd eerst naar mij of dat commando wel ok was :-)

De kinderen erbij betrekken was nog wel even een dingetje hoor, wat is verstandig..?
De oudste van 19 had het er erg zwaar mee en heeft Indy al heel zijn bewuste leven als soort van broertje..heeft met mij alle begravenis handelingen verricht.. maar zo'n mannetje van 4..sja.. je kunt wel allerlei verhaaltjes verzinnen maar dan krijgt het voor hem ook geen laatsje..  'dood' riep hij wel eens in rare contexten..was iets spannends natuurlijk, vooral omdat wij er dan zo geshocked op reageerden.. nu heeft hij er een duidelijk beeld bij en weet hij dat het niet leuk en erg definitief is.... we houden het wel in de gaten natuurlijk hoe dat verder vorm krijgt..

misschien ter geruststelling , ik begeleid kinderen die middenin verlies en rouw zitten en het is HEEL belangrijk ze zo te betrekken. je hebt dat dus heel goed aangepakt.

Prachtige foto. Sterkte de komende tijd met het verlies van jullie beste vriend.

Een prachtige sfeervolle foto.

Volgens mij doe je het hartstikke goed allemaal ook de vierjarige erbij betrekken al is het nog niet echt te bevatten voor hem misschien.

Ik weet nog toen ik kind was dat mijn ouders altijd vertelden dat de overleden hond op een fijn mooi plekje was nu, de hondenhemel waar hij heerlijk kon spelen met de andere honden, dat vond ik als kind altijd wel een mooie gedachte.

Elk weekend naar Prinsenbeek vanuit Den Haag.. moeders heeft buksesjes geregeld voor op het graf.. iedereen lijkt het al een beetje voor waar te hebben aangenomen.
Ik zit nog steeds met een schulgevoel in mijn maag en zeg nog elke morgen hoi Indy tegen zijn kleed.. ook zijn etens en drinkensbak staan er nog..bah.

Wat mij het meest logisch lijkt wat er gebeurd is: Indy had jeuk of pijn aan de opgezette anaalklier is gaan bijten..
Stram als hij is kostte hem dat veel moeite..
Hij heeft zich teveel ingespakken waardoor er een ader in zijn hoofd is geknapt en hij een hersenbloeding heft opgelopen.. en hij heeft iets bij zijn anaalklier doorgebeten waardoor zijn kleed zo heftig onder het bloed zat, niks interne bloeding.

Hij had die morgen al flinke spierpijn door het voorvalletje eerder die week waardoor het leek alsof hij niet meer op kon staan..

Alles zat tegen voor Indy, mijn schoonmoeder trok de verkeerde conclusie.. Door mijn blinde paniek heb ik zonder zelf te onderzoeken te snel ingestemd met inslapen en heb ik de ontstoken anaalklier pas gezien toen alles al voorbij was.

Ik voel me hier echt beroerd onder, Ook al was hij 16, na 14 jaar trouwe vriendschap en onvoorwaardelijk liefde heb ik mijn grootste vriend per ongeluk in laten slapen... Hoe ga ik dit nou ooit een plaatsje kunnen geven :-(

Heel veel sterkte verder je mag het altijd van je af schrijven het helpt wel ik heb veel steun gehad op hp hier maar ik moest ze laten inslapen wegens hartfalen in mei sterkte verder

Ga je zelf niet van alles onterecht de schuld geven. De dierenarts heeft geconcludeerd dat hij een hersenbloeding heeft gehad. Als je dat aan de ogen kunt zien is er ernstige schade. 

Een hondwaardig leven zou hij niet meer gehad hebben, dus je hebt hem veel ellende bespaard.

Het ging alleen zo snel, dat je nu pas de film kunt terugkijken.

Voor jezelf was het misschien fijner geweest als je wat meer tijd had gehad, maar voor je hond niet.

Beter een dag te vroeg dan een dag te laat vincent, dat houd ik mezelf ook voor. Mijn vriendinneke is vanavond precies een week geleden ingeslapen, dus ik snap je precies van dat blok cement in je maag.

Wat ik graag even wil zeggen..

Indy is een ongelooflijk prachtige hond. Naar wat ik lees ook eentje waar een unieke relatie mee was opgebouwd.

Wat bij onbaatzuchtige hondeneigenaars steeds heel moeilijk is, behalve uiteraard het afscheid zelf. En soms nog erger is denk ik, de moment wanneer.

We moeten uiteindelijk onze keuze baseren op ....?
We willen op de eerste plaats niet dat de onze geweldige vriend lijdt. Alleen is er geen mogelijkheid om hierover met hem te communiceren.
Als mens kan je aangeven dat het genoeg geweest is.
En dat is iets, waarin het rouwproces hapert wanneer er geen, meer dan overduidelijk signaal is dat ons te kennen geeft OK dit was de juiste keuze.
Wat is de pijngrens van een hond? Hoeveel kan een hond hebben?
Op een bepaald moment had ik een hond die zijn kruisbanden had gescheurd.
Het enige wat we zagen was dat hij even piepte tijdens het recht komen. Toch maar naar de dierenarts.
Deze stelden vast dat de kruisbanden volledig over waren. Hij begreep niet dat de hond nog rondliep! Omdat zoiets ongelooflijk pijnlijk is. Terug thuis na zijn operatie, waarbij de bil een zeer deftige snee had wilde hij me 's avonds op 3 poten de trap op volgen zoals gewoonlijk wanneer we gingen slapen. Zoiets doet geen mens na.
Beneden alle deuren dicht gedaan zodat ik gerust een matras kon gaan halen en beneden bij hem kon slapen totdat hij genezen was.

Hier wil ik gewoon aangeven dat het voor ons mens ontzettend moeilijk is om 1) die keuze maken van te laten inslapen. En 2) de hoeveelheid pijn te kunnen vaststellen. Maar ik denk dat we als mens vaak de pijn onderschatten bij een dier.

En wanneer we dan zoiets moeten beslissen op zo'n korte tijdsduur, hebben heel wat mensen het achteraf moeilijker om zoiets te verwerken. Dan wanneer bij een situatie waarbij je geruime tijd de toestand ziet slechter worden en vrede neemt met, ja nu is het tijd. En zelfs dan nog......

Zeker wanneer dit dan nog gepaard gaat met een pijn van afscheid dat een gigantische leegte creëert. Waarbij je het gevoel hebt er een stuk van jezelf is gestorven.

Op een bepaald moment ben je er klaar voor dit een plaats te geven in je leven, zodat je met een glimlach en een heel warm gevoel aan Indy zal kunnen terug denken. Een dankbaarheid de pijn zodanig zal overkoepelen, dat je een vriendschap hebt gekend en houden van hebt ervaren in de unieke vorm van Indy. En je daardoor rijker bent dan vele andere, die zoiets nooit zullen kennen.

Maar het is een heel proces voor jullie daar zullen zijn. En wens jullie hierbij veel sterkte

Dank voor deze inzichten!

Sja, er zijn natuurlijk dingen die ik nooit zal weten..
Indy had prima dagen met soms nog een stukje actief erin maar 's avonds ging hij mee naar buiten omdat het moest..liever eigenlijk maar niet..zo veel was wel duidelijk.

Alle risico's van verdere pijn en aftakeling zijn nu wel uitgesloten.. vanaf vorig jaar was elke maand extra fijn en de laatste maanden was elke week extra fijn.. toch komt het dan toch nog als een klap...zeker als het niet helemaal lekker verloopt in mijn optiek.
Nouja indy is op zijn kussen in zijn eigen huis rustig ingeslapen dat is misschien nog wel het allerbelangrijkste :-(

Ik heb niet zoveel op met van die doordoeners al 'als je eenmaal de mens kent ga je meer van dieren houden' en dat sort dingen. Maar ik ben wel van mening dat het onderscheidt wat de meeste mensen maken tussen verlies van een mens of dier aangeleerd hokjes denken is. ups & downs... ups & downs..