Castreren of niet?

Hallo,

Mijn puppy is bijna 7 maanden. Hij zou in principe dus al gecastreerd mogen worden. Nu had de dierenarts ons in het begin gezegd dat ze het alleen zou aanraden als de hond dominant/agressief is of als hij begint te 'rijden'.
Hij heeft dat 'rijden' enkele maanden geleden eens gedaan bij de bank, daarna niet meer.

Nu is hij vrij onzeker/bang bij/van andere honden. Ik heb al vaker gehoord en gelezen dat je een onzekere hond niet moet castreren omdat ze dan nog onzekerder worden. 
Bij mensen is hij vrij hevig haha.

Ik wil hem eigenlijk wel laten castreren... Ik vind het sowieso al niet fijn voor de hond dat hij met zijn hormonen niks mag doen.. Ik ga hem nooit gebruiken om ermee te fokken. Ook neem ik hem regelmatig mee naar de paarden en daar mag hij dan spelen met de hondjes die daar zitten. Dat zijn teefjes die niet gesteriliseerd zijn dus handig is dat ook al niet. Ook ben ik een beetje bang dat hij binnenkort gaat beginnen met 'sproeien'...

Wat is wijsheid hierin?

Persoonlijk ben ik geen voorstander van preventief castreren om het maar zo te noemen. Het is een operatie en dat brengt altijd risico's met zich mee (hoewel de ingreep redelijk veilig is moet je toch denken aan stress, kans op complicaties achteraf, enz), en je weet niet hoe je hond eruit gaat komen. Sowieso zou ik wachten tot de hond ouder is, met 7 maanden kun je nog niet zeker weten wat zijn uiteindelijke gedrag wordt. 

Wat betreft de hormonen; als je er vanuit gaat dat de voorouders van honden zich ook niet allemaal voortplanten (alleen de alfa's) dan is het vrij duidelijk dat het voor een hond niet zo erg is om nooit iets met zijn hormonen te doen. Het zit ze zeker niet dwars zoals het veel mensen dwars zou zitten ;) 

Ik snap wel dat het niet handig is met de teefjes. Ik zou echter liever de hond af en toe weghouden bij de teven als die loops zijn dan dat ik uit voorzorg de hond castreer. Bij alles zou ik zeggen: wacht eerst rustig af wat er gaat gebeuren. Kijk of je hond gaat sproeien of niet, kijk of hij last krijgt van zijn hormonen of niet, maar doe het niet preventief. Ik heb honden gehad die wekenlang stopten met eten omdat er loopse teefjes in de buurt liepen en die heb ik laten castreren, maar ik heb ook honden gehad die nooit gecastreerd zijn omdat er geen reden toe was. 

Nu goed, dat is mijn insteek tov castratie. Ik ben geen dierenarts, ik ben geen expert, ik ben gewoon een hondeneigenaar met een mening ;) Vraag vooral ook advies aan meerdere dierenartsen en eventueel ook fokkers.

Ik zeg zelf altijd, in een gezonde hond moet je niet snijden.

De hormonen heeft je hond juist nodig om te groeien en heeft het nodig voor het uiteindelijke gedrag. Vooral omdat je een bange/onzekere hond hebt, zou ik het zeker niet laten castreren.

Dominantie, dat is al zeer achterhaald en agressief word je hond niet zomaar.

Rijden is vaak een teken van overprikkeling. De hond heeft dan teveel indrukken opgedaan en heeft op dat moment moeite met het verwerken ervan.

Je zegt dat je hond onzeker/bang is van andere honden. Hoe gaat hij dan om met de honden die bij de stal lopen?

Een hond sproeit niet, dat doen alleen katers. Een hond markeert. Dat betekend dat die her en der wat meer kan 'plassen' op plekken waar ook andere honden hun plasje hebben achter gelaten.

Dominant, agressief, woorden die te pas en onpas worden gebruikt.

Rijgedrag is prima te begeleiden of te voorkomen zonder castratie.

Wanneer hij teefjes ontmoet die loops zijn, is het aan de eigenaar van de teef om haar tijdens de loopsheid te beschermen tegen ongewenste dekking, dus niet los laten lopen tussen intacte reuen.

Kan sowieso voor onrust zorgen onder de honden, maar daarvoorhoef jijje reu niet te castreren.

Sproeien, wat bedoel je daarmee?

Wijsheid is in mijn ogen je hond gezond laten opgroeien en uitgroeien, en hem indien nodig voor de juiste redenen castreren, ik lees ze nu niet in jouw post.

Tja, als ik jouw verhaal lees, zeg ik absoluut niet castreren.

Je redenen zijn, in mijn ogen, ongegrond.

ALS hij gaat markeren, ALS hij last krijgt van zijn hormonen of voor andere mensen die het nodig vinden om hun loopse teef mee te nemen? 

Je schrijft verder ook dat de hond vrij onzeker/bang is, castratie KAN dit gedrag verergeren. 

Nee, ik zou lekker wachten tot je reu volgroeid is (lichamelijk en mentaal) en het dan nog eens allemaal rustig bekijken. 

Ik heb een intacte reu van nu 17 maanden, rijdt ook wel eens op zijn kussen.. Meestal net na een wandeling of wanneer de kinderen het hier in hun bol hebben.. Overprikkeling dus.

Hup, kussen aan de kant, even wat brokjes strooien en weg rijgedrag. 

Wat jij 'sproeien' noemt, mag ik dat vertalen naar markeren? Ja dat doet mijn reu ook, zeker wanneer er een leuke teef heeft gelopen moet elk grassprietje geroken en even bepiest worden! 

Maar ja, ik heb voor een reu gekozen (gelukkig) ... Dus ik neem het hem maar niet kwalijk! 

Mijn zus haar hond heeft angstagressie ontwikkeld na de castratie.... Of je hond zijn angst versterkt wordt is nooit met zekerheid te zeggen maar je moet er bij stilstaan dat dit wel kan gebeuren. 

Verder zorgt testosteron voor de stevigheid van de botten en zorgt voor een goede bespiering. Dus als een hond ouder wordt kan je hond dus sneller "versleten" zijn. 

Ik lees even mee. Mijn reu is ook 7 mnd en heel erg bezig met zijn hormomen. Bij elke hond hangt hij gelijk aan zijn/haar geslachtsdeel. Ook heeft hij voorhuidontsteking. 

Wij hebben lang honden hier in huis altijd teefjes. Nu een reu van net 2 jaar. De 1e afspraak bij mijn d.a. voor de inenting, je laat hem castreren? Euh..hoezo. nee dus. Jazz heeft ook alles gedaan wat niet moet.. oversl tegen piesen.steeds ergens naar toe willen wat ik niet wilde. Hij is best onzeker buiten bij veel dingen. Nu let ik wat beter op hem en hij hoeft niet ieder grassprietje te ruiken en tegen iedere boom wat te doen. Dat kost je wel energie maar het gaat me lukken hoor. Rijden op dingen en andere honden komt niet meer voor.       Het mag van mij ook niet en werkt dus.                                                                    Dan nog. De hond van onze dochter is geadopteerd uit Spanje dan ben je verplicht om hem te castreren.  Hij vliegt nog steeds bovenop mijn honden. Wij plukken hem eraf. Voor Jazz onze reu is hij te zwaar en onze spaniel is te oud. Mijn honden grauwen die reu niet weg blijkbaar. Ook als een hond iets spannend vind rijden ze op een andere hond. Wat ik nu beschrijf gebeurd hier in huis.En die reu doet het bij andere honden ook als iets spannends is. Dus voor dat rijden op iets of iemand maakt geen verschil. Zelf opletten dat het niet gebeurd.

Bedankt voor de reacties.

Ruby88: Honden die hij kent, vindt hij niet zo eng. Het zijn vooral honden die hij niet kent waarvan hij bang heeft (blaffen en zich stoer voordoen om vervolgens weg te kruipen). De honden van de stal gaan dus best goed en zo heeft hij nog een paar 'vriendjes'. :) Uiteindelijk lukt het wel met nieuwe honden, maar het is geen hond dat meteen naar andere honden trekt om er mee te gaan spelen.

Met sproeien bedoel ik idd dat markeren.

Ik ben nog steeds niet helemaal overtuigd.  Maar binnenkort gaan we toch nog eens naar de dierenarts en kan ik het daar ook nog eens bespreken. Gelukkig heb ik een DA die het niet voor het geld doet, dus ze zal me zeker niet zeggen om te castreren. 

Mss denk ik teveel aan paarden in dit geval, maar een hengst zou ik ook castreren. Als hij er toch niks mee mag doen, is het toch erg? Lijkt me toch dat er in dat geval een beperking is.

Ik heb een intacte reu van 2.5 jaar.

Natuurlijk heeft hij in z'n puberteit last van opspelende hormonen gehad.

Maar als je je hond begeleidt, groeit hij daar overheen.

Nu is hij een stabiele, volwassen reu, misschien is hij makkelijk hierin want hij heeft nog nooit gehad dat die niet eet, of piept ect als er een loopse teef is.

Sproeien heeft hij sowieso nooit gedaan, dat doen volgens mij katers.

Of bedoel je dat een reu tijdens een wandeling overal plast, dat doen gecastreerde reuen echt niet minder.

Zolang het bij jouw hond niet echt nodig is om te castreren zou ik het niet doen.

En anders even wachten tot hij helemaal is uitgegroeid.

Alsjeblieft, doe dit niet te vroeg, wij hebben zo'n spijt gehad dat we onze hond hebben laten castreren met een jaar oud. Hij was ook onzeker in het contact met andere honden waardoor hij hyperactief gedrag liet zien dat wij ten onrechte als 'dominantie' bestempelden. 

Zijn onzekerheid is hierdoor flink verergerd alsmede zijn hyperactieve gedrag in contact met andere honden. Met veel training is dit langzaam beter aan het worden. Volgens de gedragskundige kan een castratie het uitgroeien tot een stabiele volwassen hond belemmeren. 

Probeer dan eerst een chemische castratie zodat het nog omkeerbaar is. 

Waarschijnlijk hadden we Rik uiteindelijk ook wel laten castreren (als zijn hormonen in de weg zouden zitten) maar zeker niet op zo'n jonge leeftijd. 

Ik was blijkbaar niet ingelogd, maar bovenstaande tekst is dus van mij...

Ter aanvulling op wat ik eerder schreef en op Elske.

Wij zijn destijds op het advies van de trainster afgegaan en daar heb ik echt spijt van.  

Onze dierenarts vond castratie niet nodig en adviseerde om eerst een chip te proberen alvorens een ingreep te doen die onomkeerbaar is.

Nou hadden we Santa pas een paar maanden maar na de castratie begonnen ook zijn jeuk klachten en iets later de verdere huidproblemen.

Een gezonde hond zal nu en dan last hebben van zijn testosteron. 

Zolang hij niet op elke andere hond gaat rijden , of er zelf teveel last van ondervindt, zou ik hem daar zeker niet voor laten castreren. Ook niet chemisch.

Lance heeft sporadisch last van zijn hormonen. Even..... Één keer per maand ong.

Die last neem ik erbij , dan gaat zijn dekentje in de wasmachine.

Nooit  rijdt hij op andere hondjes of op ons been, nooit piept hij als er ergens een loopse teef is,  dus blijft hij intact.

ik merk wel dat als zijn probleem zich stelt, het altijd is nadat hij dicht tegen me aan heeft gelegen  zou het kunnen omdat ik zijn vrouwke ben , ik vind dit raar. 

ik heb ook al zoveel medisch slechte ervaringen gehoord ná castratie, ook veel over lelijke vacht nadien krijgen , onzekerheid...etc 

Ik ben dan weer heel tegendraads.

Castratie verkleint ook de kans op  tumoren. 

Ik ben van mening als je niet gaat fokken met een dier eraf met die ballen. 

Om het niet te doen omdat je hond onzeker is is geen excuus dat betekend alleen maar dat je aan het werk moet met de hond wel of niet gecastreerd. 

Ik kreeg het advies ook om mijn onzeker bange hond niet te laten sterilliseren 

ze kreeg een fikse baarmoederontsteking waar we pas achter kwamen toen het al te laat was. 

Nu heb ik helemaal geen hond meer gecastreerd of niet. 

Volgens mij heb ik ergens gelezen dat er wel degelijk een verschil is wat betreft het risico op tumoren tussen een reu of een teef. Voor een teef wordt sterilisatie aangeraden in verband met tumoren. 

Beetje kort door de bocht om te zeggen dat onzekerheid van de hond geen excuus om niet te laten castreren. Waarom zou je je hond eerst niet laten uitgroeien tot een stabiele reu, met behoud van hormonen, waarna je alsnog kunt castreren.

De weg naar volwassenheid is voor onze hond nu geen gemakkelijke met veel hobbels en angsten waar hij overheen moet groeien en vergt van zowel hem als ons veel geduld en inspanning. Zonder de castratie was dit waarschijnlijk op een evenwichtiger en minder negatieve manier verlopen gezien het feit dat zijn probleemgedrag verergerde na de castratie.


De gedragsdeskundige die ons begeleidt vertelde dat van alle reuen die bij haar onder behandeling zijn zeker 90 % gecastreerd is op jonge leeftijd, dus voordat volwassenheid was bereikt. En zij draait toch al een behoorlijk tijd mee dus trek ik daar ook mijn conclusies uit.

Ik vind het heel erg wat er met jouw hond is gebeurd maar het lijkt nu alsof je dit projecteert op andermans situaties. 

Allereerst heb ik niet geschreven over leeftijd.

Ik vind 7 maand ook erg jong om te castreren.

Dan heb ik weer gelezen dat een castratie bij een reu de risico's op prostaatproblemen en testikelkanker kleiner worden.

Wat betreft het onzekere blijf ik persoonlijk van mening dat je dan aan het werk moet met de hond. 

Of dit nu voor of na een castratie is.

Ik trek mijn lering uit wat er met mijn hond is gebeurd.

Een harde pijnlijke les maar waarom zou ik mijn bevindingen niet doorgeven aan iemand anders? 

Ookal stroken deze niet met de meningen van andere mensen.

Ik ga ervoor mijn eigen mening niet veranderen dan maar een schaapke alleen 

 aja als ze weg zijn .... Geen kanker .

maar je kan toch niet uit voorzorg normale organen gaan wegsnijden alleen OMDAT er iets zou kunnen aankomen ? Vind ik toch niet hoor.

Ik zou er wel voor zijn als er verdachte cellen worden aangetroffen en mijn hond er een voorgeschiedenis mee heeft. 

"  aja als ze weg zijn .... Geen kanker .
 
maar je kan toch niet uit voorzorg normale organen gaan wegsnijden alleen OMDAT er iets zou kunnen aankomen ? Vind ik toch niet hoor.
 
Ik zou er wel voor zijn als er verdachte cellen worden aangetroffen en mijn hond er een voorgeschiedenis mee heeft. 
 
  "

Anny en Lance

Ben het hiermee eens. Met die redenatie hoef je niet bij de ballen te stoppen. Amputeer je ook nog een stuk oor, wantja ook niet nodig, maar stel je voor dat er juist daar huidkanker ontwikkeld! Of een staart... Het is nogal wiedes dat je geen kanker meer ontwikkeld in lichaamsdelen die bij de dierenarts in de kliko liggen. Daarbij komt nog dat het missen van hormonen ook andere soorten kanker juist weer meer kans geeft. En het skelet ondervind ook een heel andere ontwikkeling bij het ontbreken van hormonen.

Toen ik met onze Obi op de hondenschool was vroeg men al heel vroeg "En wanneer wordt hij geholpen?" Nou, wat dacht je van niet...  mijn stresskipje heeft zijn hormoontjes hard nodig. Maar alleen al het idee dat het gewoon standard practice is. Bevalt mij echt helemaal niet... een hond hoort gewoon compleet. Moet er niet aan denken dat hij nog angstiger zou zijn, omdat ik het gewoon "handig" vond om hem te laten castreren. Wij hebben ook nooit reuen gehad die ergens tegenaan reden? Obi gaat zelfs niet echt achter loopse teven aan... 

Bij een hond met een medische reden is een ander verhaal. Onze Lady was 12-13 en rond die leeftijd begon haar baarmoeder regelmatig te rommelen. Ik heb verschillende keren met een vals alarm bij de DA gestaan omdat ik dacht: Dat gaat fout.  Achteraf gezien had zij misschien beter geholpen kunnen worden omdat ze er gewoon last van heeft gehad. Maar ze was toen dat zo'n beetje begon op een leeftijd dat we dachten van nou.. die narcose doe dat maar niet, dat is niet zonder gevaar. Ze is niet overleden aan baarmoederontsteking ze is overleden door ouderdom. Maar er zijn ook honden die daar nooit last van krijgen dus waarom zou je dan wat gaan laten weghalen? 

"  aja als ze weg zijn .... Geen kanker .
 
maar je kan toch niet uit voorzorg normale organen gaan wegsnijden alleen OMDAT er iets zou kunnen aankomen ? Vind ik toch niet hoor.
 
Ik zou er wel voor zijn als er verdachte cellen worden aangetroffen en mijn hond er een voorgeschiedenis mee heeft. 
 
  "

Anny en Lance

Inderdaad.

Je hebt dan misschien geen kanker in die organen, maar wel weer meer kans op botkanker bij gecastreerde honden.

Dus wat kanker betreft houdt het elkaar allemaal in evenwicht.

Charlie is niet gecastreerd. Vorige reu op hoge leeftijd gecastreerd om medische redenen.

Wat mij wel een voordeel lijkt... minder gedonder t.o.v. Gecastreerde reuen. Mijn hond ziet hen als teefjes denk ik soms. En de gecastreerde honden lijken ook minder conflict te zoeken met mijn intacte reu.


Dat is wat ik ondervind tijdens het wandelen.


Dat is de enige reden waarom ik het zou overwegen. Om conflicten te vermijden maar wat ik op het forum erover lees klopt niet met wat ik ervaar. Misschien gewoon toeval.


Hier enkel als 't moet dus.

Binky is gecastreerd op de leeftijd van 8 maanden. Hij had echter last van chronische voorhuidsontsteking, wat hem dermate pijn bezorgde dat hij agressief werd. 

Mocht hij die ontsteking niet hebben gehad, had hij nog intact geweest. Binky was enigszins onzeker voor zijn castratie en na zijn castratie is dat alleen maar verergerd. Het is keihard trainen om dat eruit te krijgen. Daarnaast vind ik dat je niet in een gezonde hond moet snijden voor eigenbelang. Bij Binky was het echter nodig om hem van het ongemak af te helpen.

Tja je kan het gewoon testen door 1 maal chemisch te doen, zie je vanzelf of het voordelen of nadelen met zich mee zal brengen.

Bedenk wel, je pup is nog maar 7 maand, die gaat zich langzaam aan ontwikkelen tot volwassen hond en dan steeds meer hormonen aanmaken, de meest kruiperige hond met 7 maand, kan de grootste ruziezoeker zijn met anderhalf a twee jaar. Misschien gewoon nog even wachten en misschien blijft je hondje gewoon een held op sokken, dat kan ook.

Onze hond moesten we helaas laten castreren omdat hij door het mannelijk hormoon een gezwel had bij zijn sluitspier. Die is verwijdert en hij is direct gecastreerd omdat het anders terug zou komen. Na de operatie werd hij opeens angstig voor andere honden, zodra er een andere hond in huis kwam die hij wel kende kroop hij weg, hij was opeens bang voor onweer. Dus ik zou toch maar afwachten tot hij volgroeid is. 

Ik probeer niemand te overtuigen 

Ik geef alleen een andere visie die niet overeen komt maar ik ga die daarom niet veranderen 

Het is aan de topicopener wat hij of zij ermee doet natuurlijk.

 Ik haal uit je schrijven geen noodzaak om te castreren, dus ik zou t op dit moment niet doen.

Misschien beter eerst werken aan zijn angst en onzekerheid?

Waarom snijden in een gezonde hond? Gedrag is bijna altijd te trainen en toch zie ik om me heen, dat het bijna standaard is, reuen te castreren. Vooral ook omdat dierenartsen het bijna altijd adviseren en die echt niet kijken naar bv. rangorde in huis of naar een hond, die al onzeker is! Ik heb Luca niet laten castreren en Romeo, die nu 7 is, ook niet. Loopse teven worden gewoon losgelaten op losloopvelden en als de reuen reageren is het toch het probleem van de baasjes met reu. Een reu kan een loopse teef op 5 km. vinden en dan is het niet vreemd, dat reuen daarop reageren.  Ik heb in het park achter mijn woning meegemaakt, dat Romeo een teefje wilde bestijgen, waar hij altijd mee speelt. De baas van het loopse teefje was nergens te bekennen en gelukkig kon ik Romeo net beletten het teefje te dekken. Het antwoord van de baas die eerst nergens te zien was, maar aan kwam lopen: Dan laat jij je hond maar castreren!

Sja ik ben een groot voorstander van snijden in gezonde honden. Er zijn zo weer een hoop puppy's en als je dan daar een vraag over wilt stellen mag het niet hier want dan is het niet fokken volgens de regels Bedenk zelf maar hoe serieus je het dus moet nemen.

Voor mij is het allemaal iets overdreven wat hier staat maar goed, dat is misschien wel omdat ik nog nooit een karakterverandering heb gezien van dichtbij. Ja, ik lees het wel eens maar door het nog nooit meegemaakt te hebben ga je je afvragen wat die mensen zijn gaan doen.

Vachrveranderingen zijn een serieus ding, net als dat je hond nog even te jong is. Wat hier boven al gezegd is chip hem dan eerst. 

 Serieus??

Oproep aan alle eigenaren van een intacte reu, hou ze ten alle tijden aan de lijn, er KAN namelijk een loopse teef loslopen, maar mocht je dit een probleem vinden dan even naar de dierenarts... 

Heb het net even aan Willem gevraagd, nooit meer los of je zaakje eraf? 

Hij dook bang een hoekje in!