Ervaringen gevraagd twee honden

ik heb even een vraag, ik ben op zoek naar meningen en ervaringen.  Ik heb twee teven, moeder en dochter. Moeder is 10, dochter net 4. Nu gaat de oudste de laatste tijd rap achteruit. Ze mankeerd (nog) niks maar je merkt dat ze ouder begint te worden... Ze word wat zwakker in haar achterhand, heeft minder energie, haar vacht word aanzienlijk minder... En tja, ken je hond denk ik, ik zie het gewoon aan haar.  Ik heb altijd gezegd, als zij er op een dag niet meer zou zijn, neem ik er gelijk een andere hond bij voor mijn jongste teef. Zij is gewent aan honden om haar heen en vanaf dat ze geboren is woont ze samen met haat moeder, die zijn nooit apart geweest.  Nu zijn de plannen veranderd, we willen niet meer meerdere honden. In de toekomst willen we het gewoon bij 1 hond houden, door omstandigheden. Dus er een hond bij nemen voor de jongste is geen optie meer... Maar ik vrees dat zij zal wegkwijnen als haar moeder er niet meer zou zijn en ze ook geen afleiding/gezelschap heeft in een andere hond.  Hoe zouden jullie dat oplossen, of hoe hebben jullie dat opgelost? ps. Het lijkt misschien cru dat ik hierover nadenk terwijl mijn oudste teefje er nog gewoon is, maar wil graag het beste voor mijn dieren en maak me toch al lichtelijke zorgen om mijn jongste teef... 

Ik vind het helemaal niet cru klinken,  maar heel verstandig om et nu al over na te denken.

Zijn ze heel erg close? Zoals altijd samen zijn en samen slapen enzo?

Ik weet niet of jullie het al doen,  maar onderneem veel dingen met de honden apart. Neem bijvoorbeeld eens een dagje 1 hond mee bijvoorbeeld op visite ofzo of voor een lange wandeling terwijl de andere hond bij je partner blijft en ook leuke dingen met de andere hond gaat doen. Dit kan je langzaam uitbouwen, begin met een korte wandeling. Je kan met je jongste hond op cursus gaan. En als ze wat meer los van elkaar komen of zijn,  dan zou je misschien zelfs af en toe, met bijvoorbeeld een vriendin, en 1 hond een weekendje weg kunnen gaan. Zoiets 

Het siert je dat je daar nu al bezorgd om bent!echter zou ik enkel kijken naar wat jullie voor jezelf willen.Heb hier ook 1 hond,en die speelt dolgraag met andere honden.

Wat kun je doen?als je ooit maar 1 hondje hebt,daar veel mee doen:wandelen,doggydates,hondenschool,...zodat ze veel te doen heeft.uiteraard zal je hondje rouwen,dat mag en moet ook...en het begin zal zwaar zijn...

Je hebt al zeer goede tips van ciska gekregen, ik zou er aan willen toevoegen, dat als je hond komt te overlijden, laat je andere hond er dan bij, zodat zij ziet dat ze dood is en dan op haar manier afscheid kan nemen en verwerken.

en probeer er daarna voor haar te zijn, door wat extra wandelingen en aandacht/knuffels. 

Ja helemaal mee eens! Dieren begrijpen het allemaal stuk beter als ze weten dat hun maatje overleden is ipv ineens verdwenen. Stel nou dat het toch ineens spoed is en je je oude hond op de praktijk ineens moet laten inslapen terwijl je andere hond er niet bij is. Dan zou je er zelfs nog voor kunnen kiezen om je overleden hond even mee naar huis te nemen. Daarna kan je hem eventueel weer terug brengen naar de praktijk of (zoals ik gedaan heb)zelf naar het crematorium brengen. Ligt eraan wat je van plan bent om na het overlijden met je hondje te gaan doen.

dank jullie wel voor de reacties! 

Ze zijn inderdaad erg close, slapen veel samen, spelen veel, zijn eigenlijk altijd wel bij elkaar. De tip om dingen apart met ze te gaan doen vind ik een goede. Ergens wist ik dat ook wel maar had daar ff niet bij nagedacht, bedankt, daar heb ik echt wat aan! Dan ben ik weer blij dat ik me er nu al zorgen om maak, want op die manier kan ik ze toch nu nog leren wat afstand van elkaar te hebben... 

En sowieso wil ik de jongste tegen die tijd ook graag afscheid laten nemen inderdaad. Dus de oudste mee naar huis nemen, zodat ze haar kan zien... 

Ik hoop natuurlijk dat ze nog een paar jaar mee kan gaan, maar bedankt voor de tips en andere tips zijn ook nog altijd welkom!

Het is per hond afhankelijk hoe ze er mee omgaan. Wij hebben het zelf meegemaakt, de ene hond vond het wel prettig meer ruimte voor zich zelf te hebben, de ander had er echt moeite mee. We hadden toen een kleintje erbij genomen.

Veel doen alvast met vooral je jongste hond alleen. Stel dat het zover is (heel goed om al over te denken) je jongste extra verwennen.

Een vriendin heeft net haar oudste hond verloren, thuis ingeslapen, de jongste moest er niets van hebben, liep weg.

Hij voelde waarschijnlijk al aan dat de oudste niet ok was, hij was al een tijdje erg afstandelijk naar de oudste. 

Complimenten dat je hier nu al over nadenkt. Veel mensen doen dit pas op het moment dat de oudere hond overleden is. En dan moeten ze soms met spoed oplossing vinden.

Wat door de voorgangers ook al vermeld is toch langzaam aan proberen dingen apart te gaan doen. Misschien dat je nu al merkt dat je oude hond na 30 min wandelen al terug wil terwijl de jongste nog wel 30 min extra wil.

Afscheid van elkaar laten nemen is ook goed. Vaak voelen ze dingen zelf wel aan dus het kan ook automatisch gaan dat je jongere hond bijvoorbeeld al wat meer afstand neemt.

Misschien kun je een speelmaatje zoeken voor je jongere hond zodat die nog wel contact heeft met een andere hond en daardoor ook iets loskomt van haar moeder. En dan zou je misschien gewoon paar keer in de week/maand met de andere hond kunnen gaan wandelen/spelen.