Bink

Dank je wel Danielle

You're welcome

Je mag het altijd van je af schrijven Robert het is nu 9 maand en dat moet ik soms ook nog doen maar weet dat je gedaan hebt wat je kon sterkte

Robert alles is nog zo onlangs ,je moet het echt nog allemaal verwerken en een plaatsje geven.Maar zeker de schuldgevoelens moet je van je afgooien je hebt er geen.Schrijf het van je af we zijn er om jou te steunen sterkte verder.

Oh Robert, wou dat ik een beetje verdriet van je kon weg nemen.

Kop op en een knuffel!

Het is ook nog zo kort en we weten allemaal hoe jij je nu voelt.Het schuldgevoel,ik heb het zooo lang gehad en soms nog,maar dan vooral ,zo van ,waarom ik niet gezien had,dat het niet goed ging met Bobby,maar ja hij liet ook niet veel merken,ja toen het al te laat was.Maar je moet heel vaak tegen jezelf zeggen,ik heb het goed gedaan,het was het allerbeste wat ik voor Bink kon doen,je vond Bink belangrijker dan jezelf,dat is pure liefde.Het gaat nu eenmaal niet makkelijk ,het gemis ,gewoon de alledaagse dingen die je met Bink deed,je moet het de tijd geven,je verdriet moet eruit.Sterkte Rianne

thanks......

Ik weet niet of dit vreemd is maar toch maar huisarts en DA geraadpleegd.... ook al is het kort geleden, ik kan er geen echte vrede mee vinden..... Blijf me schuldig voelen. Ik heb respect voor mensen die er beter mee omgaan. Maar ik mis Bink elke seconde

Je voelt je nog steeds rot en verdrietig en daar is niks mis mee.

Je mist je maatje die er altijd voor je was, waar je mee op stap ging en waar je leuke dingen mee deed. 

Nu is er geen maatje die thuis op je wacht als je even de deur uit bent. Nu mis je de dagelijkse wandelingen en heb heb je geen doel meer in je leven of heeft het geen nut meer om naar buiten te gaan en erop uit te trekken. 

Het is heel logisch dat je in alles  Bink mist! En het is heel moeilijk om dat een plaats te geven.

Maar waarover voel je je nou precies schuldig dan? Had Bink nog vrolijk en blij verder kunnen leven? 

Toen Bambi dood ging miste ik haar met elke cel in mijn lichaam maar ik miste ook vooral het hebben van een hond om daar weer mee op stap te kunnen gaan en om niet alleen thuis te hoeven zitten. 

Natuurlijk huilde ik elke dag om Bambi en voelde ik me echt verschrikkelijk, maar het was voor mij wel heel snel duidelijk dat ik niet zonder hond kon en wil leven. Dus ik had best wel erg snel weer een andere hond. Daardoor miste ik Bambi niet minder erg, maar ik had wel weer een doel. En in het begin vergeleek ik onbewust,  maar ook bewust Moh met Bambi. Ik voelde me daar echt niet schuldig om en geloof ook niet dat ik Moh daarin te kort deed. Wij moesten natuurlijk ook erg aan elkaar wennen en een band krijgen.

Natuurlijk wil ik niet zeggen dat jij een nieuw hondje moet nemen, maar misschien helpt het je wel.

Bink was m'n eerste hondje... ik kan het niet opbrengen door een nieuwe te nemen. Ik begrijp heel goed dat iemand dat wel doet, maar ik moet dit eerst verwerken

Ja dat begrijp ik ook heel goed,  Bambi was ook mijn eerste hondje...

Iedereen staat daar ook anders in natuurlijk! En niets is raar of verkeerd. En ik vind het ook erg moedig dat je je huisarts heb ingelicht.

Dank je Ciska

Ik wil gewoon van dat rotgevoel en schuldgevoel af. Ik weet dat Bink beter af is. Het ging allemaal te snel. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, ging allemaal te snel. Niet meer in oogjes kunnen kijken.... Maar goed, hij is idd beter af nu

  Dat rotgevoel moet slijten, de leegte moet je accepteren en met andere dingen kunnen opvullen. Het is een hele invulling geweest,  het hebben en verzorgen van een hond dus het gat en leegte wat zo'n hondje achterlaat is ook enorm. En natuurlijk mis je ook nog eens heel erg de liefde die je krijgt van zo'n beestje!

Schuldgevoel?  Je weet dat hij beter af is, dus schuldig moet je je eigenlijk niet voelen ( makkelijker gezegd dan gedaan)!  Wat had je anders willen doen dan? Waar voel jij je zo schuldig over? 

Hoi Robert,goed dat je de Da en je huisarts hebt verteld hoe je je voelt.Ik heb dat ook gedaan,ben bij de huisarts geweest,ik moest alleen maar huilen en vond niks leuk meer en ook zij zei,je moet een andere hond nemen,dat was al wel enkele maanden verder,maar ik kon geen ander hondje nemen,dacht van ,nee,wat moet Bobby dan wel niet denken,dat ik hem gewoon vergeet.Ook ik heb me maandenlang schuldig gevoeld,maar dat is grotendeels wel over,mag ook wel na 19 maanden.Ik mis bobby nog elke dag,dat gaat denknooit over ,dus zo raar is het niet ,hoe je je voelt,het is nog zo kort geleden.Maar echt,ooit gaat het beter met je en kan je glimlachen als je aan Bink denkt.Sterkte

Heel goed dat je naar je huisarts en je da bent geweest. Je hoeft het niet alleen te verwerken.

Toen mijn eerste Pers overleed, kon ik ook geen nieuwe nemen. Ik miste haar ook heel erg. Pas na een paar jaar, ging ik de gezelligheid en warmte zo erg missen, toen kwam Momo hier wonen.

Neem je tijd en blij dat je naar de huisarts bent gegaan. Het is niet de bedoeling dat je in een depressie beland.

Het is echt verschrikkelijk dit gevoel, ik weet er alles van. Raffi was ook mijn eerste en enige hond. Heb precies hetzelfde rot schuldgevoel gehad. Door mijn toedoen was ze er niet meer. Het was mijn schuld, ik had de beslissing genomen. Maar waarom ik die beslissing had genomen vergeet je snel. Soms denk ik nog had ik het niet uit kunnen stellen.  Had ik haar niet beter kunnen laten opereren. Aan de ene kant is het mooi dat we ze niet hoeven te laten lijden.  Maar denk dat schuldgevoel daar bij hoort. Accepteer die gevoelens en neem je tijd. Bink is zo belangrijk geweest voor je en dat verlies is erg. En een andere hond komt vanzelf of niet. Ik wilde er echt niet aan denken. En wilde dat raffi het alleenrecht had mijn hond te zijn. Maar het leek wel dat ik niet meer gelukkig kon zijn. Miste het zo erg een hond om mij heen. Buiten liep ik alleen maar naar honden te kijken en was jaloers op mensen met een hond. Elke hond wilde ik aaien en knuffelen.... ik leek wel gek..... denken denken en denken. En toen na 5 maanden toch maar aan het rond kijken.... dat was al een hele stap... en toen op een wachtlijst gekomen voor een rood cocker meisje. Tegen de tijd dat het nest geboren zou worden heb ik aan raffi gevraagd: als de tijd rijp is stuur je dan een lief meisje mijn kant op....

Drie dagen later kreeg ik bericht van de fokker. Er was 1 rood meisje geboren in het nest en die was voor mij. En vanaf dat moment begon ik weer op te bloeien en nu weer net zo verliefd.... op mijn 2e kleine cocker meisje. 

Het is geen vervanging maar weer opnieuw een avontuur. 

Ik wil je alle sterkte wensen en volg je gevoel. Rouwen kost tijd. Helaas.....

Robert goed dat je om raad geweest bent,ik heb het in de tijd ook gedaan,neem je tijd om alles een plaatsje te geven.Veel sterkte verder.

Robert, ik voel me net als jou. Blues is 4 januari dit jaar overleden. Ook ik kan het nog niet echt loslaten. Sta er mee op en ga er mee naar bed.

Ook Blues was mijn eerste hond. Ook ik wil op dit moment geen andere hond. Wij geven het een jaar en kijken dan of de wens er is of niet. Het zal in ieder geval geen Berner Sennen meer worden. Blues blijft onze enige Berner vriend. Zijn te bang om hem in een ander te zien en toch te gaan vergelijken. Dat zou niet fair zijn.

Goed dat je naar je huisarts bent gegaan Robert.

En ik herken het ook hoor.

Ook al heb ik nu meer honden, vroeger niet.

Toen mijn eerste hond, Alfa een boxer, overleed, heeft het jaren geduurd voordat ik het weer aan kon.

En dan nog mocht Ayla, expres een teefje en geel ipv gestroomd, niet teveel op Alfa lijken.

Sterkte Robert, ik kan niks anders zeggen maar meen het des te meer.

Ik ben ook moeten by de huisarts gaan Robert zo ziek was ik geworden maar de medicatie die ik kreeg was te straf voor my op hp heb ik veel steun gehad nu met lilly gaat het beter maar ik vergeet nooit myn lieve queenie en ik denk dat het by allen zo is sterkte verder

Wederom dank voor jullie reacties en begrip. Vandaag gaat het dan weer wat beter maar het is echt een ups en downs periode. Maar ja.... Fijn dat we dat hier kwijt kunnen.

Het wordt voor iedereen tijd dat het voorjaar wordt!

Met alle respect maar ik denk niet dat dat veel uitmaakt.

Mijn Vera ging vorig jaar hartje zomer, ik zag die zon niet erg toen ;)

" Met alle respect maar ik denk niet dat dat veel uitmaakt.
Mijn Vera ging vorig jaar hartje zomer, ik zag die zon niet erg toen "

Manon & *Vera's* Gipsy's: Lexi, Mara & Pientje

 Ach ja, t zal wel persoonlijk zijn. Mij helpt t voorjaar wel. 

Wat zei de huisarts Robert?

Myn lieve queenie was in mei en ik heb van deze zomer niks gehad ik wou nergens naar toe maar dat is persoonlijk hoor

Ik heb een aantal gesprekken gehad met huisarts en DA. De eerste adviseert dingen te blijven doen die je met je hondje ook deed, DA heeft me overtuigd dat het goed zo is. Tis raar maar ben vanavond gewoon het rondje gaan lopen wat ik altijd deed, voel me daar wel ok bij. Maar goed, tis een begin....

Goed hoor!

 Jullie rondje zonder Bink lopen, best confronterend. Ook een deel van de verwerking.

Eerlijk gezegd ben ik niet meer naar de grote duinen terug geweest, waar ik altijd met alle was en war Vera's as is uitgestrooid, omdat Lexi dat ook niet meer redt. Ik denk dat als ik daar op haar berg sta ik alsnog in tranen uitbarst.

Ik hoop dat het je allemaal een beetje helpt Robert, om dat rotgevoel kwijt te raken.