Het leven is zo veranderd!

Sinds Max bij ons in huis is, merk ik echt dat ik meer kan genieten. Het leven is echt veranderd in positieve zin!

Laatst liep Max mijn slaapkamer binnen, midden in de nacht. Ik was chagrijnig, had veel gewerkt en was moe. Maar dan kijkt hij met die bruine oogjes zo van: 'Hallo!! Hier ben ik! Leuk ben ik he?' En dan verschijnt er toch weer een lach op mijn gezicht.

Ook het eerste moment dat ik hem zag, toen ik er écht doorheen zat. God, wat hebben wij moeten zoeken voor een hond uit het asiel die goed paste. Dan krijg je echt zo'n gevoel... Ik kan het niet omschrijven. Je ziet hem en je weet het: dit is hem! En dat maakt me iedere dag nog zo gelukkig.

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Hoe is jullie leven veranderd sinds jullie een hond hebben? :)

Heel herkenbaar. 

Als mijn moeder ergens heen is met de hond is het meteen heel leeg en stil in huis, terwijl het zo mijn hele leven is geweest. De hond is zeker een van de beste keuzes die we ooit hebben gemaakt 

" Heel herkenbaar. 
Als mijn moeder ergens heen is met de hond is het meteen heel leeg en stil in huis, terwijl het zo mijn hele leven is geweest. De hond is zeker een van de beste keuzes die we ooit hebben gemaakt  "

Marijn en Ollie

 Ah dat is zo lief verwoord! Ja ik heb precies hetzelfde als mijn vriend even gaat wandelen... Mis hem direct! 

" Heel herkenbaar. 
Als mijn moeder ergens heen is met de hond is het meteen heel leeg en stil in huis, terwijl het zo mijn hele leven is geweest. De hond is zeker een van de beste keuzes die we ooit hebben gemaakt  "

Marijn en Ollie

 Ah dat is zo lief verwoord! Ja ik heb precies hetzelfde als mijn vriend even gaat wandelen... Mis hem direct! 

Mijn leven is met hond.....zou niet zonder willen, nou heb ik Bams, een bijzondere newfoundlander ........maar zeggen de meeste dat niet van hun hond ? Ik lees het graag dat je zo van je hond houdt, want dat doe je, lees ik.

Sinds Binny bij ons woont geniet ik zo erg. Als ik het druk heb en ik wil even ontsnappen aan alles kan ik gewoon even wandelen met Bin, iets wat ik vroeger niet deed. Ik kan genieten van haar als ze eet, als ze snuffelt, als ze het goed doet op cursus. Het is zo'n tinteling van geluk, liefde en blijheid. Iets wat nog nooit zo intens heb gevoeld. Ik ben haar heel dankbaar. <3

Heerlijk he, het leven is veel mooier met honden, wat een prachtige wezens.

Vijf jaar van mijn leven door omstandigheden zonder hond geleefd, had ik natuurlijk wel mijn prachtige zoon (en hij miste het net zo erg als ik)

Maar zonder honden niet compleet!

" Sinds Max bij ons in huis is, merk ik echt dat ik meer kan genieten. Het leven is echt veranderd in positieve zin!
Laatst liep Max mijn slaapkamer binnen, midden in de nacht. Ik was chagrijnig, had veel gewerkt en was moe. Maar dan kijkt hij met die bruine oogjes zo van: 'Hallo!! Hier ben ik! Leuk ben ik he?' En dan verschijnt er toch weer een lach op mijn gezicht.
Ook het eerste moment dat ik hem zag, toen ik er écht doorheen zat. God, wat hebben wij moeten zoeken voor een hond uit het asiel die goed paste. Dan krijg je echt zo'n gevoel... Ik kan het niet omschrijven. Je ziet hem en je weet het: dit is hem! En dat maakt me iedere dag nog zo gelukkig.
Ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Hoe is jullie leven veranderd sinds jullie een hond hebben? "

Miriam en Max

Zo ontzettend herkenbaar.

Mijn leven is ook zo enorm verrijkt met een hond. Door haar wandel ik dagelijks vele kilometers, ik ken heel de buurt door haar want we worden vaak aangesproken. Ik voel met rijk doordat zij op mijn pad is gekomen en dat wij zij aan zij alle paden bewandelen. Ik moet er niet aan denken dat shadow ooit een ander pad zal inslaan zonder mij. Maar hopelijk duurt dat nog heeeel lang en genieten wij van elke gewone dag die zij elke dag bijzonder maakt.  

 Mooi gezegd!! Ik kan me helemaal in jouw bewoordingen vinden 

Zo herkenbaar.. Gijs is mijn eerste hond maar hij heeft al mijn dromen en verwachtingen overtroffen

Naar Taat overleden was en ik kapot was van verdriet.
Dacht ik er zit geen een hond in het asiel waar ik een klik mee heb. regelmatig gekeken in het asiel.
Tot we op vakantie waren in zeeland, ik keek op de dierenasiel sites. En zag daar in Utrecht Sophie op de site staan. Ik zei tegen mijn man moet je kijken een flat coat van tien maanden. Het was donderdag avond en op vrijdag moesten wij uit het huisje. Vroeg vertrokken we waren als eerste
Wat was Sophie klein het was geen flat coat en wat was ze angstig. Ik zie mijn zelf nog op mijn knieën zitten. En Sophie kwam langzaam naar mijn toe. Ik was verkocht Sophie was van mijn dit was mijn hondje die zo snel mogelijk uit het asiel moest.

Nu 16 maanden later Sophie is best een stabiel hondje geworden die er altijd voor mijn is. Zit ik niet lekker in mijn vel dan voelt zij dat gelijk. En vraagt mijn aandacht. Een leven zonder Sophie kan ik mijn niet meer voor stellen en moet daar ook niet aan denken eerlijk gezegd.






Een leven met hond is zo mooi ik kan niet zonder.

Precies wat jij omschrijft... Het zoeken naar een herplaatser die past vond ik een hele intense zoektocht tot ik Lupa zag en gelijk wist: "dit is mijn hondje!" en na drie lange maanden wachten voor ik haar in mijn armen kon sluiten besefte ze vanaf dag 1 dat we bij elkaar horen. Ze is zo'n heerlijk blij, mal en makkelijk ding. Vergeleken met mijn andere hond is zij een verademing en dat doet me zo goed. We zijn zo ontspannen samen.

Na het overlijden van mijn vorige hond raakte ik in een depressie (wat daarvoor al sluimerde, mijn maatje en ritme kwijtraken was alsof mijn lifeline werd doorgesneden) en kon een jaar niet eens aan een ander hondje denken. Na dat jaar had ik me eigenlijk voorgenomen volgend voorjaar weer een hond te nemen maar mijn omgeving raadde aan die herfst al te kijken. En dat was de beste keuze ooit want sinds ik haar heb, ben ik weer socialer, mijn ritme terug en zoveel klein plezier. 

Wat mooi dit te lezen.

Wat heb je nog meer nodig dan je honden vriendje. Ik denk, dat hij heel goed aanvoelde dat je hem nodig had toen hij naar je toe liep 's nachts.

Ik kan heel erg genieten als we samen door een losloop gebied wandenen, zij en ik. Genieten van de buitenlucht, de natuur om ons heen en de dingen die we samen doen. 

Zo veel is er verandert sinds ze er is.

Gisteren een oude van van 84 met zijn poedel, hij zegt: zij is de rede dat ik nog besta. Brok in mn keel.

Awhh wat een mooie reactie. Ik vind het ook altijd prachtig om te zien als ik ontroerd raak van iets wat er gebeurd. Wij mensen kunnen het soms niet aan iemand zien dat die persoon verdrietig is, of merken het niet. Pas als er echte tranen komen, zien we het vaak. Maar Max had het direct door toen ik me een beetje down voelde. Zonder hem te roepen of ook maar aan te kijken zat hij daar ineens voor me. En als die tranen dan komen, worden mijn ogen grondig afgelikt. Zo lief!

Ik merk het nu heel erg van de andere kant. Ik heb elf jaar liefde en leed gedeeld met mijn hond. Hij was echt alles voor me. Nu is het inmiddels 12 weken en 3 dagen geleden dat hij is overleden en ik merk elke dag hoe zijn dood mijn leven heeft veranderd. Het is zo leeg zonder hem en ik ben echt in een gat gevallen. Dit komt ook omdat ik op het moment thuiszit en daardoor extra met de neus op de feiten word gedrukt. Het is zó stil in huis. Voorzichtig ben ik al een paar weken aan het rondkijken voor een herplaatser, maar ik heb tot nu toe nog geen hond gevonden wat goed voelt. En ik weet ook niet of daar al klaar voor ben...

 Wat erg! Kan me het helemaal voorstellen! Ik zou wachten tot je zeker weet dat je er echt klaar voor bent. Straks vind je er een en lukt het niet om er plezier van te hebben. :(

Misschien moet je ook toch wel doorkijken. Word je weer opnieuw verliefd en krijgt je leven ook een wat positievere twist. Je kunt ook eens op ikzoekbaas kijken. Ik val iedere dag wel weer 'in love' met een nieuwe hond. Ik zou er nu denk ik een stuk of twintig hebben! Haha! Heel veel sterkte. Ik denk aan je! 

Leven zonder honden? Zou het niet kunnen ... zij houden mij in balans of zorgen dat ik weer in balans kom. 

Jazzy was 6 mnd toen onze eerste geboren werd en alleen al het samen zien opgroeien, de steun die ze was voor mij toen. 

Bijzondere vind ik eigenlijk wel ... we hebben nu inmiddels 10 honden in ons leven mogen begroeten en hoe elk op zijn / haar manier je wist aan te voelen maar vooral je leven wist te verrijken. 

Soms een beangstigend gevoel van wat als ik oud ben ... kan ik dan nog een hond nemen maar als ik dan lees dat Suzanne een man van 84 tegen kwam met hondje .... 

Ik kwam laatst ook een oudere dame tegen met een rollator, alle hondjes aaien, koekjes geven (hondenmensen hebben standaard koekjes in hun zak hihi).

En zij vertelde ook dat ze haar leven lang honden had gehad.

Nu alleen, haar man kwijt. Kinderen ver weg.

Dus wilde graag maar durfde geen hondje meer te nemen.

Ik weet ook niet of ik het zou durven, misschien een klein oud hondje uit het asiel. Maar dan nog, brrr, als er eerder iets met mij zou gebeuren, wat moet mijn hondje dan? Dat zei die mevrouw ook.

Terwijl het je leven, juist als je oud en alleen bent zo verrijkt.

Moeilijk.

Pepper is ook mijn allereerste hond. En de vriendschap dat je hiervan krijgt is onbeschrijfelijk. Ik heb ook heel veel plezier aan mijn katers want die zijn ook superlief en aanhankelijk maar Pepper ...ja die heeft heel mijn hart gestolen. Het is anders dan met een hond. 

Als we het nu geweten hadden , zouden we al heel ons leven een hond genomen hebben maar mijn man hield het steeds tegen. En nu zegt hijzelf..hadden we het maar vroeger gedaan.

Soms denk ik wel eens wat als zij uit ons leven moet verdwijnt? Hoe ga ik dat aanpakken? Ik denk nog elke dag aan mijn trouwe poes , Toulouse. Zij is 9 jaar oud geworden en gestorven door een klaplong. En daar heb ik het nog altijd moeilijk mee. Dus wanneer er iets zou gebeuren met Pepper..ik weet niet hoe ik er mee zal omgaan. 

 Dankjewel, erg lief van je!

Ik kijk al elke dag op websites als ikzoekbaas haha. Ik ben ook wel heel benieuwd of ik op een gegeven moment toch weer de "juiste" hond tegenkom. In de tussentijd lees ik hier lekker mee en geniet ik mee van jullie honden!

Sterkte Em!

En je loopt zomaar opeens tegen een hond aan waar het mee klikt.

En dan weet je dat je er klaar voor bent.

Ik ben 12 jaar en wou al een hele tijd een hond. Ik zeurde er niet over want ik snapte dat het een hele grote stap zou worden. Maar 2 jaar geleden waren we vastbesloten: we nemen een hond. Maar toen viel dat weg zodra er allemaal andere dingen gebeurde in ons leven. Nu tijdens Corona 4 maanden geleden zij mijn vader: wil je nog een hond? we kwamen net een shiba pup tegen (de hond die we wouden) Ik zei natuurlijk "JA" Ik moest zelfs huilen toen hij zij dat we het gewoon gingen doen, mijn moeder en vader hadden er al over gehad eerder die week. Dus ik negeerde school een beetje en begon tijdens thuisles alleen maar rescearch te doen. Ik had voor het weekend al 2 nestjes en een kennel gevonden. bij de eerste 2 nestjes voelde ik me belabberd het waren al puber shiba's en ze krabde alleen maar, toen mijn ouders zeiden:"wat zijn ze schattig, welke vind jij het leukst?" dacht ik... Ik vind ze allebei niet leuk... Ik dacht dat ik geen hondenmens was want ik was nou eenmaal ook bang voor grote honden, misschien kon ik niet van een hond houden... totdat we naar de kennel gingen met allerlei soorten rassen, er waren wel 16 Shiba'S!!! (nu allemaal verkocht, misschien zijn er nieuwe) Ze waren allemaal 8 weken of iets ouder, ook oudere maar die zaten bij de grotere honden. Ik vond het schattig en voelde meteen een band met een reutje, met snel wat spullen gekocht in de zelfde kennel (Felicitas) namen we hem mee naar huis. De eerste week was een hel! Maar daarna luisterde hij en kreeg je er wat voor terug, nog later begon hij te stoppen met ALTIJD bijten. Nu hebben we een lieve pup van 17 weken genaamd Max, ook al heeft ie soms de Shiba kenmerken, Ik hou van hem!

Ai, een br00dfokker

Maud, zorg goed voor Max, en dat doe je, dan krijg je er een boel voor terug, liefde , vriendschap...en houden van, doet Max dan ook van jou, heel veel geluk met je Max.

Hallo Maud, dit is al een heel oud topic en gaat in het archief, je kunt als je wilt, zelf een topic aanmaken over je hond.