Volwassen hond adopteren

Nadat ik twee maanden geleden mijn hond ben verloren ben ik nu heel voorzichtig weer op zoek naar een andere hond, het liefst een hond uit het asiel. Mijn andere hond zal nooit te vervangen zijn (en dat wil ik ook helemaal niet, zoals hem was er maar een), maar ik besef nu meer dan ooit dat ik een hondenmens ben en ik mis het hebben van een hond verschrikkelijk.

Nu ben ik inmiddels afgestudeerd en druk op zoek naar een baan. Voorheen bleef mijn hond bij een familielid als ik moest werken of naar school moest, maar nu zal ik iets anders moeten regelen. Mijn buurvrouw heeft (heel lief!) aangeboden om een eventuele nieuwe hond af en toe uit te laten, zij is al op leeftijd en durft het niet meer aan om zelf aan een hond te beginnen. Ook heb ik andere mensen bij wie ik voor nood aan kan kloppen als ik oppas nodig heb. Mijn moeder werkt parttime en zal ook 1 a 2 dagen op de hond kunnen passen als dat nodig is (ik woon op dit moment ook nog bij haar). Daarnaast heb ik verschillende mensen in de buurt wonen die voor een vergoeding op honden passen waar de hond waarschijnlijk enkele dagen in de week opgevangen zouden kunnen worden als ik werk heb. Nu hoop ik dat ik een baan kan vinden voor zo'n 3,5 à 4 dagen in de week, maar dat is natuurlijk niet te voorspellen.

Mijn vraag is eigenlijk hoe dit klinkt. Ik wil een hond genoeg kunnen bieden, maar tegelijkertijd is de toekomst zo onzeker qua werk..Hoewel de toekomst natuurlijk nooit te voorspellen is. Wat zouden jullie doen? Heb ik een hond genoeg te bieden?

Ik denk dat je qua oppas wel goed zit hoor en een hond (mits gewend) kan ook best een aantal uurtjes alleen blijven.

Verder moet je kijken of je de hond datgene kan bieden wat hij/zij nodig heeft behalve de dagelijkse wandelingen.

Denk dan aan cursussen of hondensporten als behendigheid, speuren, jachttraining, flyball en noem maar op. Je kan dit ook wedstrijdgericht gaan doen als je dat leuk vind en als je hond dit aan kan.

Je hebt voldoende back-up qua opvang. Gewoon doen dus!

een nieuwe hond zal jouw vorigeniet vervangen (nooit niet) maar misschien wel het ergste verdrietwegnemen. Hier was dit zo. Hoop voor jou hetzelfde.

Dankjulliewel!

Er zit hier dichtbij een hondenschool, dus ik ben zeker van plan om cursussen te gaan volgen. Dat heb ik met mijn vorige hond nooit gedaan omdat ik toen nog jong was, dus dat lijkt me erg leuk!

Ik hoop ook dat een nieuwe hond het verdriet wat wegneemt, ook al voelt het heel raar om dat te zeggen. Ik zal mijn hond natuurlijk altijd blijven missen. Op dit moment is het wel zo dat ik hem zo verschrikkelijk mis dat ik mezelf niet meer ben. Ik slaap niet goed, vind dingen niet leuk meer, ga minder naar buiten. Het klinkt misschien stom, maar hij was mijn 'basis': als ik thuiskwam was hij er altijd, blij om me te zien. En DE manier voor mij om te ontspannen als ik me rot voelde was om met hem te wandelen, knuffelen en gewoon lekker bij hem te zijn...

Je hebt het nu al prima geregeld qua opvang voor noodgevallen.

En wat superlief van je buurvrouw dat ze dit heeft aangeboden, zo heeft ze tóch een beetje de vriendschap van een hond, maar zit ze er niet helemaal aan vast.

Kijk eens rond op herplaats-sites en bij asiels, wie weet wat voor maatje er nog op je pad komt