Een hond, twee huisjes

Mijn ouders en ik hebben samen een hond uit Bosnië geadopteerd. Hij heet Barnie, is bijna 7 maanden oud en een kruising tussen een retriever en een windhond. Hij is nu een maand bij ons.

Nou ja, bij ons... Mijn ouders en ik wonen niet samen. Ik woon alleen en werk fulltime. Daarom woont Barnie doordeweeks bij mijn ouders. Tijdens het weekend is hij bij mij. Tenminste, dat was het idee. Ik merk dat Barnie bij mij thuis onrustig is. Hij loopt veel rond, piept regelmatig of blaft soms en hij slaapt minder (en korter) dan bij mijn ouders. Fikse wandelingen, speeldates en zelfs de hondencursus op zaterdagochtend zijn vaak niet voldoende om hem een paar uurtjes languit te krijgen. Bij mijn ouders slaapt hij na een drukke dag juist wel urenlang in zijn mand. Na overleg met de hondentrainster kwamen we beide tot de conclusie dat Barnie mijn huis vooral als logeeradres ziet en mijn ouders en hun huis als zijn baasjes en zijn thuis. Dit vind ik erg jammer en ook pijnlijk, maar ik snap het wel. Het is voor Barnie veel logischer.

De trainster adviseerde me om de band tussen mij en Barnie te versterken, o.a. door zijn hersenen te stimuleren en hem niet alleen fysiek, maar ook mentaal moe te maken. Verder moet ik een veilige en vertrouwde omgeving voor hem creeëren. Bij mijn ouders heeft hij een grote mand met een kussen, bij mij alleen een groot kussen. Ik denk erover om ook een mand te kopen, omdat hij daar de voorkeur aan geeft. Wie weet helpt het. Ook ga ik hem (voorlopig) geen hele weekenden in huis nemen, maar dit rustig opbouwen. In de hoop dat hij mijn huis ook als een thuis gaat ervaren.

Poeh, dat is een heel verhaal geworden. Sorry! Mijn vraag is of iemand hier dit al eens heeft meegemaakt en verdere tips/suggesties heeft. Ik wil zo graag dat Barnie zich bij mij thuis ook prettig voelt en rust heeft.

Edit: Barnie is wel hartstikke dol op mij en wordt helemaal blij als ik bij mijn ouders kom. Soms jankt hij zelfs een beetje uit enthousiasme. Volgens mijn moeder piept hij ook altijd even als ik weer naar huis ga. Het lijkt er dus op dat Barnie mij wel als onderdeel van zijn roedeltje ziet en dat ik daar op verder moet borduren.

Poeh geen ervaring mee, maar ik wil wel even zeggen dat ik (ondanks dat het voor jou vast heel logisch is) het super vind dat je zoveel rekening met Barnie houdt! Dat je jezelf even wegcijfert en zegt 'nou dan even geen hele weekenden hier en rustig opbouwen'. Dus daarvoor mijn complimenten!

Het klinkt wel heel goed hoor, wat je bedacht hebt. En misschien kun je anders ook eens bij je ouders gaan logeren en daar veel dingen met hem doen? Zodat hij jou wel goed leert kennen en de vand versterkt, maar wel in een voor hem vertrouwde omgeving. Dan heeft hij niet ook de spanning daarvan en is hij echt even lekker met jou bezig. Wie weet als hij dan daarna weer bij jou thuis komt is hij heel vertrouwt met jou en is hij minder gespannen :)

Lief van je, dankjewel. Barnie is van nature heel vriendelijk en meegaand en ik wil graag dat hij een lieve, vrolijke hond blijft. Stress en frustraties werken alleen maar averechts en dat wil (en kan ik vaak) voorkomen.

Logeren bij mijn ouders is geen optie. Ze hebben daar niet echt meer plaats voor. Maar ik woon drie straten verderop en binnen 5 minuten (te voet ook nog) bij ze. Ik kan mijn ouders en Barnie gelukkig heel vaak zien. Ik denk dat het dan ook makkelijker is om hem vaker een paar uurtjes of een dagdeel mee naar mij thuis te nemen en het zo dan maar op te bouwen. In combinatie met allerlei bandversterkende oefeningen. Ik zal mijn idee ook nog met de trainster bespreken.

Ik denk dat 'pa en ma' altijd thuis #1 zullen zijn, maar als Barnie in de toekomst met plezier en met rust in zijn lijf een paar dagen bij mij kan blijven, ben ik al heel tevreden!

Is het niet fijn om z'n mand die doordeweeks bij je ouders staat in het weekend mee te nemen naar jouw huis?

Dat lost natuurlijk niet je probleem op.

Misschien ligt een deel van de oorzaak van zijn onrust bij jou thuis ook wel id fikse wandelingen,  speeldates en de cursus. Dat is best wel veel wat hij goedbedoeld opeens vanuit een heel andere levensstijl op zijn bordje gegooid krijgt binnen een paar weken tijd. Met een wat rustiger tempo en je nieuwe plan van aanpak zal het uiteindelijk allemaal wel loslopen.

Ik wens jullie iig een heerlijk leven samen.

soort van ervaring hier.

ik ben de oppas, maaar de baas is stewardess, ofwel ong het halve jaar weg..

ik heb haar hond leren kennen bij een uitlaatservice, vorige oppas. was even wennen maar uteindelijk kwam ze bij mij, geen probleem want ze kende me al langer, heb natuurlijk vaak met haar gelopen en leuke dingen met haar gedaan.

maar toen nam de vrouw nog een hond, ook uit het buitenland. waar ze een paar weken voor vrij nam, waardoor hij erg aan haar kon wennen. in die periode ben ik ook wel 2 a 3 keer meeglopen. maar de eerste keer dat hij op loge kwam, was het precies hoe jij zegt. ookal was die andere hond nog zo rustig omdat ze het al gewend was..

met de tijd kwam het goed. en ben ik ook vaker met die vrouw gaan lopen. haar andere hond hielp uiteraard ook mee.

maar neem de tijd, loop eens met je ouders mee. en ga dingen doen die hij leuk vind. bv speuren/snuffelspelletjes. 

nu heb ik zelf een eigen hond, waar de oppas hond gek op is.maar elke keer als hij komt rent hij heeeel vrolijk naar binnen. het komt vast goed!

ik heb ongeveer dezelfde situatie, maar dan niet met mijn ouders.

Ik woon nog samen met mijn ouders. Maar vaak ga ik in het weekend naar mijn vriend. 

Thuis slaapt zelda in de bench. Ik ben pas naar mijn vriend gegaan met Zelda wanneer zelda heel graag in de bench sliep. Ik sleur nu elk weekend de bench mee naar mijn vriend en ik probeer zoveel mogelijk dezelfde routine aan te houden. Zelfde uren eten & slapen..

natuurlijk is zelda hier sneller moe omdat hier een maatje is voor haar die vaak met haar speelt en dit is thuis niet het geval. Wel een maatje, maar deze speelt niet met haar :D 

En eigenlijk gaat dat heeeel goed! Mijn vriend slaapt boven de hal en zijn hond slaapt in de hal. Daar is een wc aan en de bench past daar juist perfect in. Daar slaapt zelda dus. (met de deur op een grote kier want er moet ook zuurstof binnen komen hé :D)

Misschien dus tips: 

* zelfde routine heeeel goed aanhouden

* de slaapplaats goed nabootsen

Wat bij mij goed hielp en nu nog altijd: zelda aan de leiband als ze echt geen rust vind. Eens aangeklikt, gaat ze direct liggen..

Ergens logisch , je ouders geven de hond een geborgengevoel.........hooooooo jij ook hoor, maar de langste tijd is tie bij je ouders....het is voor iedere hond wennen als die twee huisjes heeft, bijvoorbeeld bij een scheiding, dat men beiden voor de hond gaat zorgen op gescheiden huisjes....dat heeft tijd nodig, voor een herplaatser meer dan een hond die de baasjes al goed kent, niet opgeven, deze hond gaat zich zeker ook aan jou hechten, en naar je uit kijken.....wat kan je doen om deze band te verstevigen ? Bij je ouders komen op het tijdstip van eten, en eten geven, daarna of er voor ook met de hond iets leuks doen, al is het maar lekker op de grond gaan zitten met een zalig bot.......de hond is onrustig omdat het adres bij je ouders net even wat meer vertrouwd is, maar heus dat gaat over als die jou ook graag gaat zien......

In de mand van je ouders een kleedje leggen en als jij hem meeneemt naar jouw huis het meenemen, is er iets wat heel vertrouwd is, de geur van...thuis.

Misschien hem eens doordeweeks savonds mee naar jouw huis nemen. Aangezien je ouders dichtbij wonen, kan je hem in de ochtend dan naar hun brengen als je gaat werken.
Of heb je nog wat vrije dagen die je op kan nemen, zodat je door de weeks wat tijd met hem door kan brengen.
1 maandje is nog erg kort, het zal zijn tijd nodig hebben.

Geduld, tijd, geduld, tijd en geduld en tijd
Ondertussen goed de tips bekijken/uitvoeren die hier gegeven worden. Mijn moeder heeft een herplaatser uit Bulgarije en die komt regelmatig logeren. In het begin was dat hoe jij het omschrijft, nu vindt ze het geweldig. Als ik d'r kom ophalen maakt ze een duikvlucht de auto in. Hoe lang ik de klep ook openlaat eruit gaat ze niet meer. Zo van, nu zit ik en ga er niet meer uit!,

Bij mij thuis is ze helemaal thuis en als de logeerpartij over is gaat ze ook weer graag naar mijn moeder.

Aangezien je het beste met haar voor hebt, gaat dit helemaal goed komen.

Ik denk dat je het vooral tijd moet gunnen. Ga ook eens samen met je ouders iets doen met de hond. Ik denk dat dat ook wel helpt.

Onze pup gaat ook weleens een middagje naar mijn ouders / zusje en is daar ook onrustiger dan bij ons, maar volhouden helpt. En afspraken maken hoe je dingen aanpakt zodat het bij beide huizen hetzelfde is.

Ik heb een beetje hetzelfde, mijn vriend en ik wonen nog niet samen, dus mijn hond is vaak bij mij. Op dit moment heb ik ervoor gekozen om haar niet teveel naar mijn vriend te nemen, eerst te laten wennen aan mijn huis en ritme. Als ze 5 maanden is en redelijk zindelijk zet ik bij mij vriend ook een bench neer en gaat ze vaker daar zijn.

Overigens gaat ze afentoe wel uit logeren, bij vrienden of bij opa en oma. Dit heb ik vanaf het begin gedaan ze ze vindt het meer dan prima.

Maar ik las dat je dichtbij je ouders woont, kun je Barnie niet s'avonds bij jou laten slapen en hem s'ochtends naar je ouders brengen? 

 Dat vind ik inderdaad ook een hele goede. Zo ziet ze jou huis ook meer als 'thuis' denk ik.