Spijt aanschaf pup

Ik begrijp je wel hoor. Ik heb nu ongeveer 2 maandjes en pup en had het ook veel minder zwaar ingeschat. Heb me tientallen keren afgevraagd waarom ik ook al weer een hond wilde, maar heb er nooit over gedacht om haar weg te doen, want ondanks dat het een kleine draak is ben ik echt gek op haar. Het is wel belangrijk dat je nu goed nadenkt wat je wil gaan doen, want als je het echt niet ziet zitten wordt het een hele lange 10 tot 15 jaar en daarom moet je goed nadenken of je dat wil, want als je niet bereid bent om voor de rest van zijn leven voor de pup te zorgen is hij misschien beter af bij iemand anders. Nu is er nog een grote kans dat je pup herplaatst kan worden, maar die kans wordt hoe ouder hij wordt steeds kleiner.

Okay, even voor de goede orde... dus na 3 dagen was je de kluts al helemaal kwijt en zag je de pup het liefst al vertrekken??

Pak jezelf eerst eens op bij kop en kont, want na 3 dagen het figuurlijke bijltje er al bij neer willen gooien, getuigd natuurlijk van de ruggengraat als dat van een weekdier.. precies.. 'geen'!

Dit waren even strenge woorden.. ik ben echt geen grote boze heks, maar wilde je even ferm toespreken omdat je ook op 15 jarige leeftijd, je verantwoordelijkheid moet leren nemen.

Meteen opgeven als het even niet loopt zoals je had verwacht... dat is niet de juiste instelling.. voor je hele leven niet, zeker niet naar een dier toe dat afhankelijk van jou is.

Pups zijn leuk en schattig,, maar ze vergen ook veel van je. Probeer daar overheen te kijken.. dit is slechts een fase.

Schaam je niet voor je gevoelens van frustratie en opzien.. dit is voor zo velen, en ook voor mij 100% herkenbaar. Maar als de pup wegdoen al meteen optie nummer 1 is en blijft,, dan vrees ik echt dat het je aan de juiste attitude ontbreekt om samen met je hond op te groeien en een kameraadschap op te bouwen.

Praat met je ouders.. geef je onzekerheden toe. Beslis wie jij bent en wat je wilt. Want helaas... even puur zakelijk gezien,, hoe groter je pup groeit, hoe kleiner zijn kansen raken op een snelle herplaatsing.

Maar ik hoop in de eerste plaats dat je er voor zult kiezen je schouders er onder te zetten. Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat de investeringen langdurig en vermoeiend kunnen zijn.. maar de uiteindelijke band en vriendschap met je hond... zijn uiteindelijk 'onbetaalbaar'!

Volgens mij had ze gewoon even een peptalk nodig hoor  merk dat veel mensen niet verwachten hoe hard vermoeidheid mee kan spelen in je gevoelsleven en dit daarmee vertalen als 'ik ben helemaal niet blij, heb ik een fout gemaakt?' 

Ik heb dat zelf ook gehad. Voor mijn pup alleen maar herplaatsers gehad, en die waren direct 'hond' - je kunt er vanaf dag 1 mee doen waar je een hond voor wil. Lekker een uur wandelen bv. Bij een pup ontbreken in de eerste periode toch wel de 'lusten' en moet je hard aan de bak met zindelijkheid, grenzen stellen, slaapgebrek, etc. Ik weet niet waarom, maar dat had ik ook even niet aan zien komen. 

Mijn pup is inmiddels twee, dus we hebben het gehaald  maar of ik weer voor een pup zou gaan... Weet ik niet. Ik ben ook veel handiger in heropvoeden dan 'gewoon' opvoeden merk ik. 

Ik denk het niet Hannah. Als ik het goed begrepen heb (ander topic) wordt het terug brengen naar de fokker serieus overwogen. In mijn ogen (wat ik hier lees en daarbij voel) de betere keus. Een veel te zware taak om volledig op de schouders van een 15-jarige te laten rusten op het financiële na. 

Wat ga je met de hond doen als hij volwassen is? Een Mechelaar heeft nogal wat uitdaging nodig. Ga je alles kunnen bieden wat hij nodig heeft? Uren wandelen, trainen, denkwerk? 

Die puppytijd kom je wel doorheen, schop onder je kont en gaan. Maar daarna...  Als je de hond niet voldoende kunt bieden, kies wat het beste voor de hond is. Hopelijk hebben jij en je ouders je lesje geleerd.

toen ik je op las, was mijn eerste gedachte; waarom hebben die ouders  dat kind (met 15 ben je nou eenmaal nog niet volwassen, al denk je van wel ;-)) een hond gegeven, en dan ook nog een mechelse herder. Als minn kinderen een huisdier willen, krijgen ze het alleen als ik ook de tijd en gelegenheid heb om voor het dier te zorgen. Kinderen overzien over het algemeen de consequenties niet. Geeft niet, hoort bij de leeftijd, maar ik als ouder ben wel verantwoordelijk.

Inderdaad een veel te zware taak.

Had je vooraf kunnen bedenken vind ik niet ook reeël. Volwassenen kunnen dat vooraf vaak niet eens bedenken. Dat kun je van iemand van 15 jaar oud niet verwachten. Ik vind het vooral onverantwoord van de ouders. Voor Alex complimenten dat je nu al denkt aan de dag dat je weer naar school moet en terecht bang bent dat je dan niet goed voor je hond kan zorgen. Verantwoordelijkheidsgevoel heb je wel degelijk.  

Ik vind bijbaantjes en een eigen paard(op stal), die zeker ook de aandacht en verzorging nodig heeft, toch heel wat anders als de fulltime zorg en opvoeding van een pup. 

Een 15-jarige is zeker geen klein kind meer maar hoeft bij lange na nog niet de verantwoording van een volwassene te dragen. Het zijn in mijn ogen juist die jaren waarin een kind met vallen en opstaan naar dat punt toe leeft. Soms te overmoedig zoals in dit voorbeeld maar dan is het de taak van de ouders om vooraf de juiste inschatting te maken en het te voorkomen indien ze niet bereid of in staat zijn om wat voor reden dan ook de zorg zelf op zich te nemen.

Pas rond je 25ste kun je de consequenties van je keuzes goed inschatten. Met 15 jaar ben je dus nog lang niet zover. Dat heeft helemaal niets met ontoerekeningsvatbaar te maken. De ouders van TS hadden dit wel in kunnen schatten en hadden de hond niet moeten kopen. Zij zijn aan het werk, de kinderen zijn naar school en de hond zit alleen. Ik zou niet weten hoe Alex dit zonder hulp op moet lossen behalve door niet naar school te gaan. 

 Dat andere topic heb ik dan gemist, ik reageer hier alleen vanuit wat ik lees in dit topic... En gezien ze op de vorige blz aangaf er weer tegenaan te gaan - vandaar 

Heb medelijden met het pupje... Wat ga je nu ts?

P.s. zo'n prachtdier stop je toch niet in een kennel buiten.....

Zo snel mogelijk met je ouders bespreken en probeer er voor te vechten maar als je het echt niet ziet zitten zou ik hem terug brengen naar de fokker ( enkel indien het een goede !! Fokker is) je kan hem beter hetplaatSen nu hij nog jong is dan dat hij later 1 jaar is.

maar bespreek dit met je ouders!! 

Wat gebeurd er als jij terug naar school moet??

Moeilijk adviseren wanneer de Ts niet reageert. Misschien even afwachten nog. Kan zijn dat ze druk is.

Ik hoop uiteraard dat ts samen met haar familie hier goed uit komt.

Hoi hier ben ik weer.. heb gepraat met mijn mama en mijn zusje (13jaar)  en papa en broertje nog niet.. broertje is te klein kan het klikken aan papa.. en papa is dan heel boos .. want moest veel zagen tegen papa.. maar anyways toen ik het verteld had tegen mijn moeder zei zij dat zij het al gemerkt  had maar , mijn moeder wachte tot dat ik het ging zeggen enz en mijn zusje was heel geschrokken en wil de hond absoluut niet weg.. heb me veel ingelezen en zie veel verhalen hoe ik mij voel enz en in die verhalen loopt alles uiteindelijk goed af.. en heb besloten tog er tegen te gaan... pup is nu al zindelijk  en weet het comando zit en pootje( ga hem nog meer leren)

Nu ben ik bezig met de socialisatie.. loopt een beetje weg van auto's. Enz en kan niet goed aan de lijn lopen.. 

Fijn dat je nu toch voor je pup kiest , kost veel werk vergeet dat niet. Gelukkig had je moeder al gezien dat je ergens mee zat en hopelijk kunnen ze allemaal een beetje helpen.

Kijk of je naar een cursus kan gaan met je hond, dat is goed voor jou en voor je hond en daar kan je ook een heleboel dingen vragen als je ergens tegen aan loopt (hier natuurlijk ook). En jullie leren daar hoe hij goed aan de lijn kan lopen etc.

Gelukkig is hij al zindelijk, maar kan nog een terugval in komen dus kijk daar niet raar van op. Maar een pup is nu eenmaal veel werk

Succes en sterkte

Goed zo. Ga zo door. Het is even een karwei, daarna wordt je beloond met een fijn hondenvriendje.