Help me alsjeblieft

"  

@ Mick naar mijn idee als je echt een droom hebt heb je die al langer als 5 jaar
Net als mensen die bijvoorbeeld moeder willen worden die hebben die droom over het algemeen al vanaf kleins af aan.

Waarom 5 jaar geleden dan toch een hond nemen??
En dit zou ik ook zeggen tegen iemand die aankomt met mijn hond moet weg want ik wil ineens een kind.

Het zou fijn zijn als mensen eens gingen nadenken voordat er weer wat besloten wordt onder het mom van dat zien we dan wel.
En ja als je 5 jaar geleden voor een hond hebt gekozen omdat je 5 jaar geleden die droom nog niet had dan kan je naar mijn idee ook nog wel een paar jaartjes wachten want is het dan wel een droom of heb je dat idee dan ineens op je heupen gekregen?? "

chaitan

Ik heb wekelijks nieuwe dromen, maar helaas ben ik voor het meeste al te oud en niet meer instaat om....

Situatie waarin mensen zitten kunnen snel veranderen. 5 jaar geleden had ze wellicht een vriend en droomde ze van huisje boompje beestje, maar helaas is vriend vertrokken met de buurvrouw en moest ze een nieuwe droom ontplooien. Zomaar een voorbeeld......

Toevallig ken ik een stel die een hond (zeer zeer mensscherp) heeft moeten herplaatsen door komst van een kind. Jaren door de medische molen geweest, nee er was geen enkele kans dat ze zwanger zou kunnen worden. Van alles hadden ze gedaan en geprobeerd maar het wilde niet lukken. Die droom opgegeven, dus een lastige hond in huis genomen die niemand wilde hebben. Word ze spontaan 3 jaar nadat ze het hadden opgegeven, toch zwanger. Tja en dan?

Ik vind dat je wel heel erg hard oordeelt en om eerlijk te zijn, dat deed ik ook (en soms nog), maar of het juist is.... Nee ik denk het niet in deze.

Als ik 20 jaar geleden wist wat ik nu weet, had ik wel een stuk zuiniger geweest op mijn lichaam, wijsheid achteraf.... Je moet handelen in het nu. Overigens vind ik 5 jaar wel een heel ander verhaal als 1 a 2 jaar, zeker als je jong ben.

De meeste dromen zijn bedrog.

"  Ik vind mezelf geen furmommy maar ivm kinderwens zou ik nooit een hond nemen die niet met kinderen kan. Daar kun je toch gewoon rekening mee houden als je voor een hond gaat? Zelfde met reizen/emigreren. Als je weet dat je leven de komende vijf/tien jaar onzeker gaat zijn in de mate waarin je wel of niet voor een hond kunt zorgen. Dan neem je toch nog geen hond? Daarom heb ik ook geen hond genomen toen ik nog studeerde... Ik had mijn eigen appartementje en tijd genoeg, maar ik wist niet zeker of ik na drie jaar niet een baan zou hebben waar het mee zou lukken. Dus deed ik het niet. 
 
That said is het in Europa helemaal niet zo moeilijk om met hond te reizen. Wij nemen haar altijd mee je moet alleen iets creatiever zijn soms. Kijk eens rond in het "hippie circuit", daar doen ze meestal minder moeilijk over het meenemen van dieren. En als je toch naar zuid europa gaat kun je inderdaad heel veel kamperen.
 
als het meer gaat om verschillende landen ontdekken/onderzoeken om te kijken waar je het liefst terecht wilt, dan zou ik het weer anders doen. Korte reizen maken naar steden/regios en dan de hond tijdelijk in pension (of evt korte opvang bij familie/ vrienden). Daar heb je niet een lange reis voor nodig. "

Aurelia

Aurelia, jij neemt alleen volledig stabiele herplaatsers in huis waarvan het karakter niet kan wijzigen door eventuele trauma's en/of ervaringen?

Mag ik bij je aankloppen als ik voor een volgende hond ga kijken? Want ik wil die garantie ook heel erg graag hebben.....

Mick,  natuurlijk kan je niet alles voorspellen. Dus ja een rugzak van een hond kan anders zijn dan dat ie in eerste instantie leek te zijn. En dan zou je inderdaad tegen dingen aan kunnen lopen waardoor je je hond moet gaan herplaatsen. Dat snapt ook wel iedereen hier. En de ene eigenaar doet dat misschien iets makkelijker dan de andere. En hierdoor kunnen idd heftige discussies ontstaan. 

Maar als je weet dat je kinderen wilt dan neem je uiteraard geen hond die niet met kinderen kan, toch? Natuurlijk kan het zo zijn dat je een hond neemt en dat door trauma of iets de hond toch niet met kinderen kan. Dit kan je niet voorspellen. 

En als je weet dat je een jaar wilt gaan reizen en dat sowieso zonder hond. Dan ga je toch eerst reizen voordat je aan een hond begint? Stel dat je idd een hond neemt om samen mee te willen reizen en door trauma of iets dat dit dus ineens niet met kan. Ja ook dit kan je dan niet voorspellen. 

Ik vind het ook eerlijker naar de hond om dan een definitief goed baasje te zoeken. Dat heen en weer gezeul lijkt me veel lastiger voor een hond. 

En een definitief baasje is waarschijnlijk ook beter te vinden dan een oppas, want na een jaar is het ook voor de oppas erg moeilijk om weer afscheid te nemen. 

Heel vervelend voor jou dat je haar dan definitief kwijt bent, maar dat is dan helaas de consequentie van het najagen van jouw droom.

Veel succes met de keuze.

Zou het niet iets zijn om te investeren in een goede camper?
Dan kan je overal staat met je caravan, heb je letterlijk je bed bij je en kan je daarin je hond meenemen.

Chek alleen wel voor vacsitaties even de landen waar je naar toe wilt om zo je hond legaal over de grens mee te nemen.

 Super antwoord!

Of een busje dat je ombouwt.

Een camper is geïsoleerd en een busje vaak niet. En als je een busje wilt ombouwen staat je bus niet automatisch geregistreerd als camper en kost dus meer in wegenbelasting. Ik wil zelf ook zo'n ding gaan kopen en ze zijn niet eens heel duur. Lekker met Moh rondtrekken. In Portugal woont mijn vader (met zijn vrouw) in de wintermaanden. Zij wonen ook in een camper en zitten ook vaak tussen de hippies  en idd daar zijn heel veel honden. Wat voor de topic starter dan weer niet handig is als ze toch met haar hondje op stap gaat. Haar hondje kan niet goed met andere een in de hippie locaties lopen de honden vooral los en overal 

Ik snap het niet zo goed. ( ligt waarschijnlijk aan.mij)

Je verteld dat je baangarantie hebt in Spanje. Wat is dan potverdikkeme je probleem? Zoek voor anderhalf maand opvang voor je hond en laat hem overkomen?? Je verdiend dan toch? Je kunt NU je toekomstige baas vragen of hij weet waar je onderkomen kan krijgen.

Dat zei ik dus ook al. Je hebt ze zelfs met airco, dan kan een hond daar ook prima in verblijven. Of als je op een camping staat met stroom aansluiting, of op een andere manier.

Overigens heb ik al sinds mijn 10e een droom om een aantal maanden naar Australië te gaan. Toen ik mijn middelbare school had gehaald, had ik zo gekund. Maar onze hond was toen 13 en had niet meer zo lang. Ik ben toen niet gegaan, ze was al die tijd bij ons geweest en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te vertrekken terwijl zij in de tussentijd misschien zou sterven.

Toen een tijd later een andere hond genomen, Chico. Toen die in 2009 overleed had ik ook weer de keus: Australië of weer een hond. Het was Juni en ik werd gek van mezelf. Iedere keer keek ik naar een lege hondenmand. Australië moet je ook niet naartoe gaan in Juli/Augustus en dus had ik of maanden moeten wachten of... Dobby genomen.

Het moge duidelijk zijn welke keuze ik heb gemaakt. En spijt? Nee, geen moment.

 Haha ik snap t ook niet meer eerlijk gezegd... 

Maar baangarantie in Spanje (en bijna overal elders) is wel even anders dan in NL. Totaal andere regelgeving en nog meer werkloosheid dan hier. Je moet van goede huize komen (WO/PhD) of knap creatief zijn wil je daar een toekomst op kunnen bouwen zonder geld. En wat als je na een maand weer terug wilt, dan heb je niet zomaar een huurhuisje en zeker geen die goedkoper is dan nu? Ik blijf erbij dat je plannen zoals nu uitgelegd te vaag zijn. Ik ga inderdaad mee met andere reacties dat het impulsief en ondoordacht lijkt. Nu geen geld, maar wel op reis? Een jaar gratis opvang voor je hond en haar daarna ook nog weer terug ophalen? Alleen contact over een baan, dus geen contRact? Maar veel plezier gewenst! En mocht je toch gaan, tip: kijk meteen even naar dingen als verzekeringen en bepaalde rechten die je kwijt kunt raken, regel dit goed!

Heb niet echt een goed antwoord, het is een hele uitdaging, wellicht heb jij er wel goed over nagedacht. Ik hoop dat je een tijdelijke opvang voor jouw hondje vind om jouw droom waar te maken. Ik wens jouw alle geluk hierbij en ben verder heel benieuwd

Ik weet niet hoe oud je bent (heb ik misschien overheen gelezen), maar als je echt naar het buitenland wil gaan, dan zul je dingen achter moeten laten.
En misschien is dat wel je hond.
Stel dat je een drukke baan in het buitenland hebt, is de hond dan de hele dag alleen?
Dan zul je ook weer opvang moeten regelen.
Mijn jongste zoon heeft een half jaar in Spanje stage gelopen en daar heeft hij enkele weken op een hond van een collega gepast.
Gelukkig was dat een makkelijke hond en kon hij hem tussendoor even uitlaten en na het werken lekker naar het strand.
Maar hij was blij toen de hond weer terug naar de eigenaar ging, want het belemmerde hem in zijn doen en laten.
Ik heb mijn 3 zoons afgeraden om een hond te nemen, hoe gek ze er ook op zijn.
Ze hebben nog teveel in de planning.
De jongste is net terug van een half jaar studeren in Boedapest en de 2e zit voor een half jaar in Kaapstad.

Jij zult moeten beslissen wat je wil: je hond bij je houden of afstaan.
Als je zoveel om je hond geeft, dan zorg je dat je haar naar je toe kunt laten komen, als je een baan hebt gevonden in een ander land.
En tot die tijd misschien in een pension onderbrengen?
Maar ik denk dat het voor je hond niet goed is om daar te verblijven.
Moeilijke situatie voor je.

Zo hey wat een reacties.

Ik merk dat vele van jullie mij veroordelen (vooral alsof ik nergens over nadenk) gelukkig weet ik dat veel van die veroordelingen uit jullie eigen staat van zijn, zijn gecreëerd.

Ik vond het niet nodig om mijn hele levensverhaal hier op het forum te delen en al mijn plannen die ik heb gemaakt of niet heb gemaakt.

Ik vraag enkel of jullie met me mee willen denken.

En gelukkig zijn die mensen er ook   Jullie bedankt voor het meedenken en het mogelijke begrip! Mick jij hebt het goed door :)

Maar alsnog omdat vele zo hongerig zijn:

Ik kom uit een gezin waar ik mishandeld werd, ik heb op straat gezwerfd, omdat ik mezelf te weinig waard vond om maar ergens aan te kloppen (thuis blijven zou zelfmoord zijn geweest) bij ongure personen gelogeerd (lack of self love) in opvangen gezeten, de hele mallemolen van het systeem door geweest en uiteindelijk urgentie gekregen. In die tijd dat ik bij m'n ouders woonde tot nog een periode dat ik eindelijk op mezelf woonde heb ik nooit geen liefde voor mezelf gekend, cijferde mezelf compleet weg, maar streed toch nog om niet mee het verkeerde pad op te gaan. Ik ben moeten gaan leren om om mezelf te gaan geven en onderweg daar naartoe ben ik Luna tegen gekomen (die ik overigens niet 5 jaar heb, maar 2,5 jaar ong) een hondje dat een lief stel gered had van haar situatie, maar ze kon niet blijven want ze ging niet samen met hun andere honden. Ik werd geraakt door haar verhaal en nam haar in huis om haar liefde te geven, die ze verdiend! Alsnog gaf ik mezelf nog niet de liefde die ik verdiende en cijferde ik mezelf nog steeds weg en opdat moment vooral met het zorgen voor Luna. ik heb altijd al de droom gehad om de wereld rond te reizen maar mezelf het nooit waard gevonden. Nu weet ik dat ik het wel wat waard ben, net zoveel als ieder ander en dat je het pad zou moeten volgen waarvan jij denkt dat goed voor je is. (en dat pad zou ik echt wel wat willen aanpassen voor Luna)

Ik heb veel research gedaan en gespaard (al is dat blijkbaar moeilijk te geloven) En reizen met je hond is echt niet zo makkelijk als dat het lijkt. Busje is ook een erg leuk idee, maar de kosten stoppen niet na de aanschaf en voordat ik dat geld bij elkaar heb is Luna al een stuk ouder en ergens geloof ik wel dat van uitstel afstel komt. Ik heb er ook nog over nagedacht (denk er nog overna) om met de fiets te gaan en een hondenkar, maar geloof niet dat dat zo goed voor Luna is, het is geen 3 weken vakantie ofzo. Ik heb echt al miljarden ideeen door m'n hoofd gehad en kan het allemaal gaan uitschrijven maar schieten we niks mee op. Ik vroeg jullie alleen of jullie op dit stuk met mij wilden denken maar blijkbaar moet er eerst een hele soap omheen gebouwd worden.. Vraag me ook af of jullie je nou beter voelen ¿

Voor de mensen die wel oprecht mee hebben gedacht, bedankt! Nu heb ik ook weer stof om over na te denken. En zal jullie later op de hoogte houden.

Verder heb ik nu wel genoeg meningen gehoord..
Mijn besluit staat nog niet vast en ik blijf alle kanten nog bekijken.

Voor de mensen die nog iets negatiefs te zeggen hebben, bespaar het jezelf en de ander ;)  

* kort samengevat verhaal, dus denk niet dat je me nu ineens kent

Ik had op je manier van schrijven wel geïnterpreteerd dat je een verleden hebt. Doe je dit ook om op de 'vlucht' te gaan? Weg uit het land waar je allerlei ellende hebt gehad en 'opnieuw' te beginnen?

Uiteraard is iedereen het waard om te reizen en om dromen te volgen.

Ik snap best dat een hond je tegen kan houden, kom op hondeneigenaren, dat is zelfs waar voor de kleinste dingen. Je kunt niet zo maar besluiten dat je vandaag niet thuis komt etc. Er zijn ook heel veel mensen die steun hebben aan een hond, verdriet en blijdschap delen. Als je gaat reizen en je brengt je hond ergens anders onder, valt dit natuurlijk wel weg. Maar als je daar inmiddels sterk genoeg voor bent, ik houd je niet tegen

Ook al leven we met zijn allen in Europa, er zijn wel regels verbonden aan honden. Bovendien, mensen in andere landen gaan ook anders met hun dieren om. Als je daar een werkgever hebt, die betrouwbaar is, en je kunt via hem een huisje krijgen of die kan de weg voor je vrij maken, is het maar de vraag of jij je hond zo mee mag nemen. Zorg wel dat je eerst met die werkgever in conclaaf gaat dat je daar mag komen werken. En zorg dat je weet wat je moet doen als je daar heen gaat en het loopt anders. Je bent wel een 'toerist' en een makkelijk doelwit voor kwaadwillenden.

In het 'ergste' geval zou je ervoor kunnen kiezen op je hond op facebookpagina's e.d. te kunnen zetten, marktplaats. Maar dat is dan (meestal) geen tijdelijke opvang. Voor zo'n lange tijdelijke opvang moet je mensen goed vertrouwen. Mensen hechten zich aan dieren, je zult van te voren goede afspraken, op schrift, moeten maken.

Wat je ook besluit, ik wens je veel geluk toe.

 Nou ga je een beetje kort door de bocht volgens mij want volgens die redenatie zou niemand met kleine kinderen een hond kunnen nemen. Terwijl het volgens mij in de meeste gevallen toch wél goed gaat. Een pup van een ras waarbij je weet dat er weinig risico is, bijv.

maar ja, inderdaad, wij hebben een (wat kinderen betreft) volledig stabiele herplaatser in huis genomen. Hetgeen overigens niet wil zeggen dat ze gegarandeerd nooit een kind zou bijten, maar ik zou sowieso vrijwel alle honden niet alleen laten met kleine kinderen, haar dus ook niet. Maar dat is wat anders dan een probleemgeval met flinke risico's.

" Zo hey wat een reacties.
Ik merk dat vele van jullie mij veroordelen (vooral alsof ik nergens over nadenk) gelukkig weet ik dat veel van die veroordelingen uit jullie eigen staat van zijn, zijn gecreëerd.
Ik vond het niet nodig om mijn hele levensverhaal hier op het forum te delen en al mijn plannen die ik heb gemaakt of niet heb gemaakt.
Ik vraag enkel of jullie met me mee willen denken.En gelukkig zijn die mensen er ook   Jullie bedankt voor het meedenken en het mogelijke begrip! Mick jij hebt het goed door Maar alsnog omdat vele zo hongerig zijn:Ik kom uit een gezin waar ik mishandeld werd, ik heb op straat gezwerfd, omdat ik mezelf te weinig waard vond om maar ergens aan te kloppen (thuis blijven zou zelfmoord zijn geweest) bij ongure personen gelogeerd (lack of self love) in opvangen gezeten, de hele mallemolen van het systeem door geweest en uiteindelijk urgentie gekregen. In die tijd dat ik bij m'n ouders woonde tot nog een periode dat ik eindelijk op mezelf woonde heb ik nooit geen liefde voor mezelf gekend, cijferde mezelf compleet weg, maar streed toch nog om niet mee het verkeerde pad op te gaan. Ik ben moeten gaan leren om om mezelf te gaan geven en onderweg daar naartoe ben ik Luna tegen gekomen (die ik overigens niet 5 jaar heb, maar 2,5 jaar ong) een hondje dat een lief stel gered had van haar situatie, maar ze kon niet blijven want ze ging niet samen met hun andere honden. Ik werd geraakt door haar verhaal en nam haar in huis om haar liefde te geven, die ze verdiend! Alsnog gaf ik mezelf nog niet de liefde die ik verdiende en cijferde ik mezelf nog steeds weg en opdat moment vooral met het zorgen voor Luna. ik heb altijd al de droom gehad om de wereld rond te reizen maar mezelf het nooit waard gevonden. Nu weet ik dat ik het wel wat waard ben, net zoveel als ieder ander en dat je het pad zou moeten volgen waarvan jij denkt dat goed voor je is. (en dat pad zou ik echt wel wat willen aanpassen voor Luna)Ik heb veel research gedaan en gespaard (al is dat blijkbaar moeilijk te geloven) En reizen met je hond is echt niet zo makkelijk als dat het lijkt. Busje is ook een erg leuk idee, maar de kosten stoppen niet na de aanschaf en voordat ik dat geld bij elkaar heb is Luna al een stuk ouder en ergens geloof ik wel dat van uitstel afstel komt. Ik heb er ook nog over nagedacht (denk er nog overna) om met de fiets te gaan en een hondenkar, maar geloof niet dat dat zo goed voor Luna is, het is geen 3 weken vakantie ofzo. Ik heb echt al miljarden ideeen door m'n hoofd gehad en kan het allemaal gaan uitschrijven maar schieten we niks mee op. Ik vroeg jullie alleen of jullie op dit stuk met mij wilden denken maar blijkbaar moet er eerst een hele soap omheen gebouwd worden.. Vraag me ook af of jullie je nou beter voelen ¿Voor de mensen die wel oprecht mee hebben gedacht, bedankt! Nu heb ik ook weer stof om over na te denken. En zal jullie later op de hoogte houden.Verder heb ik nu wel genoeg meningen gehoord..Mijn besluit staat nog niet vast en ik blijf alle kanten nog bekijken.
Voor de mensen die nog iets negatiefs te zeggen hebben, bespaar het jezelf en de ander  * kort samengevat verhaal, dus denk niet dat je me nu ineens kent "

Luna

 En zoals ik zei, meerdere korte reizen ter onderzoek/kennismaking? Dan hoef je haar niet langere tijd te herplaatsen. 

Ik weet niet welk werk je wil doen, maar is dit misschien iets voor je?
Daar kun je je hond waarschijnlijk mee naartoe nemen.

SOS strays, daar kan je werken bij grote asielen voor kost en inwoning.

Ik snap dat je graag de wereld wil ontdekken, ik heb er hier ook 3 die dat graag willen (zoons).

Het is echt heel vervelend om te lezen waarom je wilt vluchten. Maar ik heb geen hongerige vragen over je verleden voorbij zien komen hoor? Of hoop je dat we je nu beter begrijpen? Wil je nu dat we zeggen: jaa ga!!!

Nee. Zoals ik al eerder vroeg; Je hebt een baan aangeboden gekregen. Wat is het probleem? Werk er anderhalve maand, laat daarna je hond overkomen.

misschien kan je het zo afspreken met de oppasmensen:

spreek af dat ze voor een jaar oppassen.

en spreek af dat je als je na dat jaar terug komt, kijkt hoe de hond zich gedraagt in haar oppas huisje.

Gedraagt de hond zich prima, loopt het lekker.... Spreek af dat je je hond dan daar laat. Het zou egoïstisch zijn om haar dan daar weer weg te halen.

gaat het voor geen ene meter goed bij de oppas, spreek dan af dat je haar terug neemt.

is dit wat?

Ik vind het echt belachelijk dat een bepaald groepje wat erg klikt met elkaar hier op het forum er alles aan doet om iemand die als gast komt of zich nieuw aanmeldt een waanzinnig gevoel van welkom te geven.

mogen er überhaupt nieuwe mensen bijkomen of is het te gezellig met het clubje wat er nu is? Op een aantal na dan hè, die altijd een rotreactie krijgen, wat ze ook plaatsen of vragen.

iedere keer als een gast of nieuwe dan logisch haar account opzegt komt er een discussie dat er misschien wel anders gereageerd had kunnen worden en toch...... Ik begrijp het niet.

Wat is er nu toch zo verkeerd aan hetgeen TS vraagt. Vraagt!!!!! Ze vraagt of we ideeën hebben, mee kunnen denken omdat zij ook het beste wil. Ze wil haar hond helemaal niet wegdoen. Je kan hier gewoon op antwoorden, ja.....ik heb ideeën, je kan dit of dat, of nee...geen idee maar succes!

 Eens!

 Kijk je hebt een droom,ga hem achterna...je bent jong en je zou gek zijn om heel je leven in teken van een hond te plaatsen.

Maar je kan niet alles hebben,ga je,je droom achterna dan zorg je gewoon dat je hond goed herplaatst wordt. Je zoekt zelf een baasje uit,

je plaatst foto's,eerlijke info zodat je hond een eerlijke kans krijgt.

Je zegt dat je bang bent dat je hond haar draai niet zou vinden en daarom zoek je een gastgezin. Onzin als je een jaar wegblijft,verbreek je sowieso de band met je hond.

Ik ben dol op mijn honden heb ze al jaren en toch als jij morgen een hond van mij meeneemt,een warme mand geeft,lekker te eten geeft en veel liefde dan zullen zij net zo gelukkig zijn bij jou als bij mij. Stop met vermenselijken van een hond,daar maken zoveel mensen zich schuldig aan.

Volg je hart,ik hoop dat je een goede oplossing vind.

 Vermenselijken ben ik ook geen voorstander van, maar er zijn wel degelijk honden voor wie herplaatsen echt een issue is. Net als er honden zijn die het geen fluit uit zou maken. Onze buurhond (border collie) was op een gegeven moment zo veel hier op bezoek dat hij mij leuker vond dan zijn baasje. Maar álle mensen vind hij leuk. Hij had geen probleem hier herplaatst kunnen worden, maar ik denk dat hij bij alle actieve, lieve mensen geen probleem zou hebben.

Onze hond (ook border collie) echter is een nerveus ding, gereserveerd, en geeft over het algemeen geen klap om andere mensen (en al helemaal niet om andere honden). De reden dat herplaatsen hier goed ging, is omdat ze van familie was en ze mijn man dus al van pup af aan heel goed kende. Het heeft twee jaar geduurd voor ik enigszins in dezelfde richting kwam als mijn man in haar optiek; nu pas is ze echt een beetje aan mij gehecht. Herplaatsen bij wildvreemde mensen? Het zou kunnen, en uitéindelijk zal het denk ik ook wel goed komen. Maar in haar geval denk ik dat ze er het eerste half jaar, jaar of zelfs langer echt heel erg ongelukkig (of als je dat een te menselijke term vindt, gestrest) zal zijn. Om diezelfde reden doen wij onze hond dus ook niet naar een pension.

TS weet zelf het best hoe dat met haar eigen hond zit :)

 Ja, er wordt heftig gereageerd als een hond wordt gedumpt. (Zeker ook door mij, maar dan wel bij iedereen die haar/zijn hond wil dumpen. )

behalve als deze hond van een populaire HPer is, dan is er alle begrip voor. 

Verder weet ik niet wat jij leest hoor? Ik lees nl nergens dat TS haar hond wil dumpen. Of in een asiel wil doen. 

Zielige verhalen doe ik nooit wat mee. Ook niet met al die zielige verhalen die in de koffiehoek staan.

 Even 10 jaar wachten is natuurlijk niet realistisch. We weten natuurlijk, ondanks het 'zielige' verhaal wat hier staat, niet wat deze jongedame heeft meegemaakt en nog steeds meemaakt.

Als ik bij mezelf afga. Wanneer wordt je gedrongen om je van huis en haard te keren en het 'geluk' in een ander land te zoeken? Ik denk dat zoiets niet als donderslag bij heldere hemel wordt bedacht.

Laten we haar niet veroordelen, omdat we haar mening niet delen. Ik deel haar mening ook niet. Ik hoop wel dat ze een goed plekje voor haar hond en voor zichzelf vindt en ik ben bereid hierover mee te denken. Je kunt iemand nooit jouw mening opdringen of een ander veranderen, je kunt misschien wel helpen denken naar de beste oplossing.