Jou honden onderling.

Altijd ga ik met de honden naar de dierenarts of dan toch samen.

Nu moet Prisca er naar toe voor een a.b.injectie.

ik dacht man gaat ik blijf maar eens thuis.

Zo gebeurd.

Jazz is de weg kwijt joelt,piept en zit achter de deur.

Komt een knuffel halen.

Bijna zielig om te zien.

Voor Jazz hadden we een jrt die werd 15 toen bleef Prisca achter,ook janken en zoeken een paar maanden in huis.

Toen kwamen we Jazz tegen.

Soms ga ik met Jazz alleen naar buiten omdat hij flink jonger is dan Prisca.

Als de 1 de ander niet om zich heen heeft vinden ze heel erg.

Maar ja wij niet niet echt oud en niet jong meer.

Als Jazz overblijft,Prisca is ruim 12 blijft hij toch echt alleen.

We hebben al een jaar of 20 2 honden tegelijk in huis,dus ja met het oog op de toekomst...maar ja zeg nooit nooit

Hangen jullie honden ook zo aan elkaar?

Nee, hier geen last van. Met het oog op 'ooit zal er eentje wegvallen en dan....?' doe ik heel veel apart met ze en zijn ze gewoon gewend dat de ander er af en toe niet is.

Daar ben ik meteen mee begonnen toen we een tweede hond erbij kregen.

Ik wandel (bijna) elke dag apart met ze, ik doe met beide honden andere dingen; met de één ga ik naar de hondenschool en de ander heeft meer wandelingen nodig per dag, etc.

Ze zijn het dus wel gewend om dingen apart van elkaar te doen en op die manier missen ze elkaar ook niet als de één weg is en de ander blijft thuis 

Ik leer mijn honden dat de wereld niet vergaat zonder de ander. Er zijn allerlei redenen waarom je honden niet samen kunnen tijdelijk, sneu als ze daar dan zo van in de stress schieten. 

Hier hangt Wispa enorm aan Cosmic. Cosmic en Luuk alleen thuis gaat goed. Cosmic en Wispa alleen thuis gaat goed. Maar Wispa en Luuk alleen thuis.. dan is het vaak onrustig. Als de dames, om wat voor reden dan ook, even gescheiden worden, is Wispa daarna door het dolle heen als ze Cosmic weer ziet.

Ik doe zelden iets met de hondjes alleen. Af en toe een wandelingetje. Ik heb de energie niet om er eentje mee te nemen, en dan terug te komen bij twee stuiterballen die óók hun energie kwijt willen..

Als ze samen zijn: zeker weten! Ze steunen elkaar, jagen samen die ene kat weg. 

Als ze alleen zijn: totaal niet. Dan zou je denken dat ik gewoon maar 1 hond heb die zichzelf prima kan vermaken.

Ik heb geluk dat ik van die heerlijke zelfstandige rassen heb, die toch gek zijn op hun roedel.

Mijn flatcoated retriever en mijn aussie kunnen heel goed met elkaar en heel goed zonder elkaar.

Ik doe dan ook regelmatig dingen met mijn honden alleen, ga regelmatig alleen met mijn aussie op pad ( wandelingen ) omdat mijn flatcoat dat door de ouderdom en de artrose niet meer goed aan kan.

Ook ga ik momenteel om de 2 weken met alleen mijn aussie een hele dag op pad,naar flyball wedstrijden, doe mijn andere hond geen plezier om haar een hele dag mee te nemen, zij is dan bij mijn ouders ( woont daar nu ook sinds ongeveer 1,5 jaar )

Toen finn nog jonger was wel, maar daar heb ik toen meteen op getraind. Heel vervelend als je met 1 hond weg wil of moet en de ander dan helemaal door het lint gaat.

Dit dus! 

Ik vind het minstens zo belangrijk dat ze zowel met als zonder elkaar kunnen. Daarnaast vind ik dat zowel mijn kereltjes als ik die 1-op-1 tijd verdienen, zonder zou lang zo intens niet zijn. Die hebben we hier dus ook ruimschoots elke dag weer. Zou niet anders willen.

Nala hangt erg aan Zoë. Omdat ze doof is let ze heel erg wat Zoë doet en doet haar dan vaak na. Dat is heel handig als ze los loopt. Toch kan ik ook prima alleen even met haar weg. Omdat ze nog pup is, is dit nooit heel lang.

Zoë is een hele zelfstandige hond die gewend is alleen te zijn. Ze kan samen met vrijwel elke andere hond, maar heeft er geen nodig om zich te redden. Herkenbaar :).

Wel heb ik vaak gezien dat honden die samen zijn best ook los van elkaar het goed redden. Maar als éénmaal eentje van de twee overlijdt het gemis toch heel erg groot is. En terecht natuurlijk. De ene hond laat gemis misschien heel duidelijk zien, maar ik denk dat veel honden hun maatje wel even missen als hij of zij er niet is, maar dat niet zo laten zien. Tot ze weten dat hij of zij nooit meer terug komt.

Hier vanaf het begin dat onze tweede kwam, elke dag minstens één lange wandeling apart. Ik wil ze ook graag één op één aandacht geven. Ook wandelt het veel prettiger met één hond. De ene loopt een stuk sneller als de andere, dus wordt ik in tweeën gesplitst. Een tripje naar de DA, doe ik ook meestal met één hond tegelijk, gewoonweg omdat ik het teveel gedoe vind met 2 honden tegelijk of mijn man moet meegaan. Hier geen problemen, ze vinden het leuk om elkaar weer te zien, maar echt missen als ze alleen zijn....... Nee hoor. 

Nee.  ze kunnen met elkaar, maar vinden het nog plezanter om enkel met mij bezig te zijn.

Hierboven schreef ik..samen naar de dierenarts. Daar bedoelde ik mee, mijn man en ik. We nemen daar naartoe de honden nooit samen mee.

Ik heb geen rijbewijs.

Hier moeten ze ook dingen apart van elkaar doen maar toch missen ze de ander.

Ik moet toegeven dat ze hier ook erg aan elkaar hangen . Dat heeft overigens wel een goede uitwerking op Quincy. Normaal gesproken trilt hij enorm bij de dierenarts en bij de trimsalon constant janken en piepen. Sinds Beertje met hem meegaat heeft ie dat helemaal niet meer. Als ik met een vd honden alleen op pad gaat, dan gaat de andere in de bench, ze zijn de bench gewend als ik wegga, dus dat is geen probleem.

Wat leuk om al die verschillende reacties te lezen, zal er ook iets meespelen van het ras of de samenstelling van de roedel? Hoeveelheid honden, leeftijd enz?

Hier een roedel van 4, ze zijn gék op elkaar en doen als roedel heel mooi samenwerken en regelen onderling alles samen.

Maar, ze kunnen ook goed los van elkaar zijn. We oefenen dit zodat we er altijd één of twee mee kunnen nemen en de rest stressloos achter kunnen laten mocht het nodig zijn.

Zo neem ik graag een wisselend aantal mee naar het bos, vaak individueel even eropuit of alleen de meiden of mannen.

Hier zijn ze heel zelfstandig. Dat heb ik ook expres gedaan. Ze krijgen elke dag twee individuele wandelingen en twee samen.  Ook doordat de ene artrose heeft. Regelmatig gaat onze familie hond met me ouders weekend mee en de mijne blijft dan bij mij thuis. Ik moet zeggen is me nog nooit opgevallen dat ze elkaar dan gemist hebben haha. Ze kunnen elkaar luchten en leven met elkaar en spelen of en toe samen :p

Ik denk dat de mijne blij zijn als ze even een paar uur zonder elkaar met alleen mij kunnen doorbrengen haha. Ik doe ook regelmatig dingen apart met ze. Dit doe ik vooral omdat ik het belangrijk vindt dat ze ook 1 op 1 tijd met de baas hebben. Buddha is ruim 2 jaar alleen geweest voordat Muis kwam. En hij geniet er ontzettend van als ie met mij alleen op pad is.

Bij verlies van onze dobermann dacht ik dat de Duitse dog er heel veel last van zou hebben, maar dat leek niet het geval.

Hij ging niet zoeken en deed heel normaal, behalve dan wat rustiger zijn, maar het was ook winter en dan is ie sowieso al wat rustiger.

Bij de eerste lentekriebels werd hij weer mijn speelse Blue, zij het dat nu ik of mijn man steeds met hem moeten spelen, waar anders Tierra hem wel bezig hield.

Hier zijn de vier honden ook echt een roedel... Vooral Sammy en Deva hangen heel erg aan elkaar, zijn ook een tijdje met zijn tweetjes geweest en echt samen opgegroeid.. Maar als we hier 1 van de honden uit de roedel halen dan zijn de andere drie erg onrustig en blaffen veel meer als we dan weg zijn... Ze hebben hier de evenwicht onderling en als er dan 1 schakel van tussen is dan merk je dat inderdaad meteen. Nu is dat wel alleen als we dan ook tegelijk weg zijn, als mijn liefje met 1 van de honden weg is en ik ben gewoon thuis dan de stabiele rust er nog wel gewoon

Nu ik dit zo lees heb ik er met de opvoeding eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan. Ik heb ze wel apart mee genomen (vroeger). Maar de laatste tijd is het samen uit samen thuis.
Die 2 van mij hangen ook wel aan elkaar, Gruul kon voorheen goed alleen thuis blijven. Nu kan hij dat alleen nog maar als Thalia er ook is. Als Thalia buiten bang voor een hond is, dan komt Gruul er zo snel mogelijk aan om haar te helpen. Thalia lijkt ook zekerder als Gruul erbij is. Ze hangt erg aan Gruul. Soms vragen we ons af of ze meer aan Gruul hangt of aan ons. Gruul irriteert zich wel vaker aan Thalia dan andersom, maar als puntje bij paaltje komt dan staat Gruul altijd klaar voor die kleine meid. 
De dierenarts is op loop afstand en dus gaan ze altijd samen mee. Dan hebben we gelijk een wandeling gehad. Onze foster hond kon ik wel alleen mee nemen zonder dat de andere 2 er last van hadden. Ook kon ik hem veel makkelijker even alleen thuis laten. 

Gelukkig zijn ze nog jong, maar ik moet er niet aan denken als 1 van de 2 overlijd. Ik denk dat we dan best een pittige hebben aan degene die overblijft. 

Er hieft niet persee 1 te overlijden. Bij mij had er 1 twee weken hokrust en daarna max 3-5 keer per dag 5 minuten (schuifeltempo, elke week 5 minuten erbij). Dan kan je niet je andere hond ook op rust zetten. Of met twee honden lopen.

Jack en Bailey vinden het fijn met elkaar... maar kunnen ook goed zonder elkaar.

Ik doe bewust ook dingen afzonderlijk met de honden.

Zo vindt Jack zwemmen geweldig, maar Bailey niet... dan neem ik toch alleen Jack mee naar het meertje.

Met Bailey ga ik dan een eind fietsen, zij vindt dat geweldig.

Maar ze kunnen ook heel goed met elkaar ravotten in huis, dan zijn ze goed aan elkaar gewaagd.