anne

Hallo allemaal Dit is mijn eerste berichtje op HP Ik heb ruim 60 jaar honden , vaak 3 of meer de laatste 5 jaar nog twee teckeltjes Mijn Anne heb ik 27 maart moeten laten inslapen ik heb dit veel vaker meegemaakt, maar dit was echt verschrikkelijk omdat ze zo ontzettend aan mij hing, dag en nacht altijd samen, werkelijk zwaan kleef aan Ze was nog actief en dol op lekkere hapjes maar haar lijfje was op, lopen ging heel moeilijk, kon niet blijven staan met eten enz. ze is 16 jaar en 4 maanden geworden, op 6 jarige leeftijd twee keer aan een hernia geopereerd Je hondje zien lijden en zelf machteloos te zijn, ik heb voor haar moeten beslissen, maar het voelt of ik mijn schatje heb vermoord ik heb lieve kinderen en kleinkinderen, maar toch. Het is lente het enige wat ik wil in een winterslaap gaan met Anne en Dotje en pas wakker worden als alles weer goed is

Herkenbaar.

Alleen zijn er in je tekst te lezen genoeg redenen de winterslaap over te slaan.

Verlies van een dierbaar hondje is ongelooflijk zwaar.

Maar probeer jezelf er de schuld niet van te geven.

( al snap ik je heel goed , en is dat makkelijker gezegt dan gedaan )

Je hebt gezien dat het genoeg was , ze kon niet meer.

En je hebt de juiste keuze gemaakt haar te laten gaan.

Voor haar de juiste keuze , voor jou veel te snel.

troost je aan de mooie herinneringen, en de leeftijd die ze heeft mogen halen.

Veel sterkte!

schuldig voelen is zo menselijk, maar in het geheel niet nodig als je rieel bent , Anne is prachtig oud geworden lees ik van je, wees rieel en probeer dat laatste stukje los te laten, en geniet van haar herinneringen van een prachtig leventje bij je.

voor jou is dit heel moeilijk voor een ieder die een dierbaarhondje moet loslaten, maar als je niet loslaat dan kan je het slecht verwerken, maak mooie collages van haar en herinner haar in goede tijden, 16 jaar bij je geweest,jouw hond en jij ook zijn bevoorrecht geweest, en tuurlijk zal het altijd pijn doen dit verlies, gemis zal er blijvend zijn, maar de pijn zal verzachten met de tijd, nietemin wens ik je zoveel sterkte.

Veel sterkte hoor Francien, we weten allemaal hoe je je voelt.

Ik brand een kaarsje voor jou en je schatjes

Heel veel sterkte met het verlies van je vriendje.En idd wat betreft het loslaten,klopt denk ik ,maar ik kan dat nog steeds niet goed.Die van mij had ook de mooie leeftijd van 16 jaar,maar dan nog,doet het zo'n pijn.

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve Anne 

Sterkte Francien. Toen ik mijn hond moest laten inslapen ben ik daarna een week mijn bed niet uitgekomen. Ik begrijp wat je bedoelt denk ik. Je zult ook best moe zijn, zo'n beslissing nemen kost veel energie.

Sterkte hoor.

Heel veel sterkte gewenst en een dikke knuffel... Je hebt aan je hondje gedacht bij je beslissing.  Voor jou nu het gemis... Maar koester de jaren die jullie samen mochten hebben.

Francien,

Honden....de ene raakt je zo bijzonder.

Er staat geen aantal op, het is die relatie, die klik die je hebt.

Op de leeftijd van 16, al een heel leven samen meegemaakt, emoties, gebeurtenissen. En ja, sommige honden zijn meer dan...dat zijn zielemaatjes die je raken, een bepaalde verbondenheid.

Dat je dan -ook al heb je al enorm veel ervaring met verliezen en afgeven- toch geraakt wordt door deze ene bijzondere en je schuldig voelt...niet vreemd.(maar wel ongegrond, hoe leeg je je ook voelt)

Het toont dat jullie een speciale band hadden.

Dat van die winterslaap snap ik.

Maar probeer je los te maken van je schuldgevoelens. Ze zijn niet nodig.

Het eeuwige leven heeft niemand.

Jullie band verdwijnt niet.

sterkte

ik weet wat je je voelt. Wij hebben op 25 februari onze lieve schat in moeten laten slapen. Na meer dan 2 maanden zijn we er nog steeds stuk van. Ik wens je veel sterkte toe