Chow pup in het asiel

Beste,

Zoals ik al in een eerder bericht schreef heb ik mij ondertussen ingeschreven in de rasvereniging van de chow.

Nu zagen we dat er in het asiel in onze buurt een chow pup verblijft.

De pup is geboren op 22/11/14, dus iets meer dan 4 maanden oud. Ik heb al geinformeerd en de pup komt uit een dierenwinkel (meer uitleg hoeft daar niet bij :() en heeft daar uit angst gehapt naar een verzorgster.

De winkel wou de pup niet meer verkopen en bracht het naar de dierenarts om te laten inslapen... Dierenarts vond het zielig om de pup te laten inslapen, nam contact op met het asiel en het asiel heeft het overgenomen.

Dus de pup heeft nog niet veel positieve ervaring gehad in haar jonge leven en is uiteraard angstig, vooral naar mensen.

Wij zijn geneigd om de pup bij ons een warme thuis te geven...

Mijn vriendin is nog thuis tot begin mei en daarna werkt ze terug halftijds. Ik werk voltijds.

We weten dat chows niet de "gemakkelijkste honden" zijn naar opvoeding toe, maar we zijn bereid er veel tijd en energie in te steken. Uiteraard ook om naar de hondenschool te gaan.

Ik vind het een voordeel dat mijn vriendin nog een maand thuis zodat ze de pup voorzichtjes aan kan laten wennen aan het dagdagelijkse leven en zo het vertrouwen in mensen kan terugwinnen.

Wat is jullie ervaring met pups met dergelijke achtergrond?

Graag hadden we hier nog advies ingewonnen alvorens we de beslissing nemen!

Als jullie open staan voor een hondje met een rugzakje dan kan ik alleen maar zeggen: ga ervoor!!
En met alle vragen of twijfels die nog gaan komen kan je steeds hier komen

Als je idd bereid bent om flink aam de slag te gaan met de rugzak dan zou ik er ook voor gaan, maar ik twijfel of je een pup na een maand al halve dagen thuis kan laten. Hou er rekening mee dat dit misschien langere tijd nodig heeft en zorg voor opvang, indien nodig!

Ik heb het hondje zien staan op de site...zou zeggen, think worst case scenario...en denk je dat je dat aankan, ga er voor!

Jullie hebben geen kinderen?En je hebt tijd te over?

Tsja, ik weet inderdaad niet of het hondje het al aan gaat kunnen om vanaf eind mei een halve dag alleen thuis te zijn. Nu is een chow over het algemeen een zelfstandige hond, maar inderdaad door het rugzakje weet je niet of dat wel gaat lukken. Ik zou het persoonlijk wat krap vinden, want stel dat het niet gaat lukken tegen die tijd, hebben jullie dan een oplossing zodat hij niet alleen hoeft te zitten?

Ik zou daar wel rekening mee houden en ook overleggen met het asiel, zij kennen de pup al wat en kunnen daarover misschien beter een inschatting maken.

Een chow is een hele eigenwijze hond haha (ik heb meerdere keren de opvoeding van een chow meegemaakt) dus je zult veel tijd moeten steken in het trainen. En misschien wel dubbel zo goed moeten socialiseren als een andere hond. Ten eerste omdat het een chow is en die hebben de neiging erg moeilijk zijn naar vreemden, zeker als ze daarin niet goed begeleid worden (ze houden ze meestal liever op afstand en kunnen echt wel snauwen en als ze zich echt niet fijn voelen ook happen als iemand aan ze zit). Ten tweede omdat het hondje al uit de socialisatieperiode is en hoogstwaarschijnlijk niet of nauwelijks geslcialiseerd is als klein pupje, waardoor hij wat dat betreft wel een achterstand heeft. Je geeft zelf al aan dat hij vreemden niet vertrouwd.

Maar goed, hou inderdaad rekening met the worst case scenario en ga voor jezelf na of je dat aan kunt en wil gaan. Ga eerst eens kennis maken met de pup en ga er dan even over nadenken voordat je beslist. Het moet natuurlijk wel klikken :-) Als de klik er is en jullie zijn bereid veel tijd in hem te steken dan denk ik zeker wel dat jullie een super hond zullen hebben. Al zal hij waarschijnlijk nooit fier zijn op vreemden. Maar je weet maar nooit, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Alle chows waar ik mee ben opgegroeid waren/zijn in ieder geval top honden, dus mocht hij bij jullie zijn gouden mandje krijgen dan wens ik jullie toe dat jullie enorm veel van elkaar gaan genieten. 

Succes met de beslissing!

Poe, ik zou er niet aan beginnen, maar als je er rekening mee houdt dat je er heel veel werk mee hebt, dat ie voor alles en iedereen bang kan zijn, dat je m nergens mee naar toe kunt nemen, dat ie jullie ook zal bijten omdat de bijtrem waarschijnlijk niet is aangeleerd. Dat ie verlatingsangst kan hebben en dus veel kan blaffen als ie alleen is.

Als je t dan nog ziet zitten moet je t doen. Mits je veel geduld hebt en niet boos op de hond wordt als hij minder gewenst gedrag laat zien.

Zo te lezen hebben jullie er samen al goed over nagedacht... jullie beseffen dat een pup opvoeding nodig heeft en dat kost tijd & geduld!

Ik zou zeggen, maak een afspraak met het asiel, ga in gesprek en maak kennis met de pup.

Mocht de pup bij jullie komen wonen, begin dan meteen met de opvoeding, zoals socialiseren, leer de pup dat ervaringen ook positief kunnen zijn, de kennismaking met vreemde geluiden, maar daarnaast ook een goede balans met rust.

En zorg dat je consequent bent in de opvoeding, zorg dat je samen op 1 lijn zit.

We zitten nu begin april, vanaf half mei gaat je vriendin parttime werken.

Dat is over ongeveer 6 weken.

Je zou bijvoorbeeld de eerste maand kunnen regelen dat iemand de pup tussendoor een keer uitlaat, ongeveer een uurtje met je pup bezig is, dit kan je dan vervolgens gaan afbouwen naar een half uurtje, een kwartiertje en dan zou het moeten goed komen.

Succes... 

Hmm, door jullie reacties zullen we er toch voor passen.

We zullen vermoedelijk teveel moeten opgeven en er zullen ongetwijfeld betere kandidaten zijn!

Bedankt!

Goede beslissing van jullie denk ik. 

Al gaat mijn hart naar dat zielig hoopje pup dat weer door broodf.. Is verknoeid.

Hopelijk wilt er nog een heel bekwaam persoon veel tijd en geduld insteken, euthanaseren van een jonge pup...ik word er ziek van.

Ik denk echter wel dat het diertje zó nog een kans maakt . 

Ik zou het echter  vreselijk vinden moest het asiel hem verkopen aan mensen zonder enige kennis, dan wacht het hondje een echte lijdensweg zonder einde.

En wie zegt dat het happen agressief bedoelt was en niet meer van "laat me even met rust". Wie weet hoe de aanpak van de verzorgster was...

Een pup van 4 maanden verkoopt niet meer zo goed, dat zal er ook wel veel mee te maken hebben gehad. Ik heb alle verhaaltjes al tig keren gehoord en als je dan achteraf ziet hoe de hond echt is denk je, weer leugens...mijn vertrouwen in de mens is ver te zoeken.

Met deze pup komt het bij de juiste mensen beslist wel goed, mensen die weten wat een hond is en ook het ras ChowChow kennen. 

Inderdaad niet altijd het makkelijkste ras, maar wel de moeite waard. In ons asiel zit er nu weer eentje, heel makkelijk en zo sociaal dat hij gewoon los mag lopen tussen de kleine hondjes. Niet alle Chow's zijn moeilijk of zogenaamd moeilijk...

Is trouwens niet de eerste Chow pup die in het asiel beland, jaren geleden zag ik het ook, beestje was als kerstcadeau gekocht, was reeds zindelijk en erg braaf, maar ach, het was teveel moeite en Kerst was voorbij, dus dumpen maar.

Ik duim me blauw voor dit pupje, dat het asiel ze niet meegeeft aan de eerste de beste, maar aan iemand, met geduld, liefde en verstand van honden !!

Mijn vriend had 2 chow chows uit het asiel, en dat ging prima. Het waren geweldige honden, lekker met een eigen kop zoals chow chows zijn. Daar moet je van houden en het niet gaan proberen te veranderen lijkt me. Met een bal spelen oid vinden de meeste chows geen bal aan, die twee van mijn vriend waren ook niet echt knuffelhonden.

Ik zou zelf zijn gaan kijken naar de pup. Natuurlijk moet ze wennen en heeft ze een slechte start gemaakt, maar met inzicht en geduld en respect voor wat het ras is lijkt het me zeker niet onmogelijk om er een leuke lieve hond aan over te houden. Maar misschien niet de pup voor jullie.

Een maandje tijd om te wennen en dan gelijk al een paar uur alleen is  voor elke hond teveel. Je moet wel een oppas hebben.

Ik heb trouwens vroeger ook een pup van 4 maanden gehad die alleen maar dierenwinkel heeft gezien. En dat was een stafford. Nooit problemen mee gehad. Rugzak niet te merken.
Misschien zien jullie het nu iets te duister in.
Welke dingen zou je bv moeten opgeven?

Misschien informeren of er mensen zijn uit de omgeving die back-up kunnen staan als blijkt dat de chow chow straks nog niet klaar is om een halve dag alleen te zijn. Als je daar vangnetten voor hebt is dat al een zorg minder.

Verder kan ik niet zeggen wat jullie wel of niet moeten doen.
Het miet voor jullie goed voelen.
En miet er echt voor willen gaan ook als blijkt dat sommige dingen door een rugzakje veel meer tijd en geduld kosten. Ik heb wel ervaren zelf dat de band die je opbouwt met een rugzak hond enerzijds langer duurt vaak maar vooral een meer bijzondere band is als die met een ongeschonden hond.

Geloof je erin en kun je er tijd en geduld in steken, ik denk dat de chow chow jullie heel dankbaar zou zijn.

Maar wellicht eerst eens erheen, contact maken kijken hoe t voelt en hoe de chow chow op jullie reageert.

De pup komt uit de winkel, drukte -> overprikkeld. Misschien zat ze achter een raam, werd daar veel op getikt en geklopt. Je weet ook niet waarom ze hapte, misschien schrok ze.

In een winkel krijgen pups doorgaans te weinig echte rust en zijn ze soms ook oververmoeid.

Ik zou zeggen ge eens kijken en kijk hoe de pup op jullie reageert.

Ik vind het niet raar dat een pup hapt. Bijten hoort bij pups. Wij mensen leren pups dat ze mogen bijten, alleen niet in ons.
Dat vind ik dus geen rede om de pup niet te nemen. Wie weet lag de oup lekker te slapen of pakte ze hem van boven op.

Wat wel belangrijk is, is de gezondheid. Meestal gaan dit soort pups te vroeg bij de moeder weg, worden onder zware omstandigheden in t buitenland geboren. Slecht voer, slechte verzorging. Goed na laten kijjen door een DA en op heel goed voer zetten.
Een maand thuis is super, alleen zou ik voor erna voor opvang zorgen. Zo kan je de tijd nemen om het alleen zijn op te bouwen.

https://www.facebook.com/323751174499114/photos/a.323786004495631.1073741839.323751174499114/371964839677747/?type=1&fref=nf

Dit hondje kwam ik ook op facebook tegen, maar als ik het hele verhaal zo lees is het een zeer bang hondje, wat mensen graag uit de weg gaat.

ach is dat haar, ik begrijp wel dat ze nu angstig is, alleen nog maar slechte ervaringen dus eigenlijk in haar leven.

Bij de juiste mensen die veel geduld, liefde en inzicht hebben zal ze wel opbloeien hoor soms is het gewoon een wonder wat een veilg mandje en goede verzorging kan doen.

Ow, kon je ze allemaal maar helpen.  Arm hondje, ik hoop dat er iemand voor haar komt die veel tijd en geduld heeft.

Hier een Duitse dog x Bouvier van 4 maanden uit het asiel gehaald. Blue was zoooo lief, maar had een verleden in een drugsmilieu en was uiterst bang van mannen.

Na enkele maanden bij ons, alles ging ogenschijnlijk prima, begon hij angstagressie te vertonen naar mannelijke bezoekers toe. Niet fijn!

Ik ging ook met hem naar school, ...

We hebben uiteindelijk een GT ingeschakeld en na 2 sessies privélessen, hebben wij geleerd hoe we hiermee om moeten gaan en hoe we de hond, maar ook de bezoekers moesten trainen.

Nooit nog problemen gehad, maar Blue blijft op zijn hoede bij vreemden, dus wij ook als er 'vreemden' op bezoek komen. De mensen die hij vaak ziet, worden uitgebreid begroet, maar nog steeds met een soort van 'bange' blik in zijn oogjes.

Een trauma kan je niet wegnemen, je kan er alleen maar leren mee omgaan en je hond er leren mee omgaan. Je moet bereid zijn om ook de stap naar een GT te zetten, eens je hond volwassen wordt (moest dit nodig zijn natuurlijk!) Alle nare ervaringen als pup worden meegenomen in het karakter van je hond, je kan je hond helpen, maar je kan die ervaringen helaas niet wegnemen.

Anderzijds heb ik nog nooit zo'n lieve hond gekend! We hadden er 4, nu nog 3 (helaas), maar Blue is echt de liefste hond ter wereld (voor mij). Hij kijkt me altijd aan alsof ik zijn hele wereld ben, alsof hij zooooooveel van me houdt, alsof hij me dankbaar is ...

Goed nadenken erover, eens met een GT bellen eventueel om te vragen wat je misschien kan verwachten? Die mensen doen dit niet enkel voor het geld, maar vooral voor hondenwelzijn. Zij zijn idealisten en gaan je zeker ook telefonisch raad geven. (Toch als je een goeie belt)

En als je de contra's overwogen hebt, en je verstand spreekt nog steeds dezelfde taal als je hart: DOEN!!!

Laat ons wat weten wat het geworden is!

als jullie die hond heel graag willen, zou ik hem zeker nemen.

als je een goede band met het dier opbouwt, zal het ook zeker niet happen. als de hond van je houdt, en jij van hem dan zou die achtergrond denk ik niet veel  meer uitmaken

zo ik zou zeggen: Go for it!

Als de pup er nog is, ga ervoor.

We hebben ook een Chow uit het asiel, de eerste paar dagen was hij met geen tang aan te pakken, nu de allerliefste hond die je kunt vinden.

Heeft de chow al een tehuis
ik heb wel ervaring met chows
ik heb er nou een van bijna 4 jaar heel lief
laat van je horen theo .