schuldgevoel : toch een nieuw maatje / maatje erbij??

Sorry voor de mobiele typfouten

Ik denk inderdaad dat iedereen hier anders instaat.

Toen ik mijn vorige hond, mijn lieve golden, na 15 trouwe jaren moest laten gaan, was ik maanden van slag . Zelfs de gedachte aan een andere hond voelde zowat als ontrouw.....

Ik had gewoon tijd nodig. En na ongeveer een half jaar was ik voldoende ' geheeld' en kon voldoende afstand nemen. Toen ging ik rustig over een andere hond nadenken. Er zat dus al met al bijna een jaar tussen voor hier weer een pup rondhupste.....

Ik denk, zolang je twijfelt moet je misschien nog even wachten.

Want de nieuwe hond moet helemaal de kans krijgen om zichzelf te zijn en jullie moeten 100% eraan toe zijn. Het is makkelijk genoeg om te smelten voor een prachtig puppy, maar je moet dit ook, en éérst met je verstand besluiten. Je moet er ook kwa emotie rijp voor zijn.

Voorpret kan wel natuurlijk en kan ook helpen je zinnen te verzetten. Maar neem alsjeblieft de tijd...2 honden verliezen binnen een jaar is echt geen kleinigheid....

Maar nogmaals, het op de wachtlijst staan en je verheugen op n prachtige landseer; tuurlijk. Dan leef je er langzaam naar toe.

Daar is absoluut niets mis mee!

" Als jullie je huiswerk gedaan hebben naar een landseer.
Dus dat jullie weten wat voor Landseer jullie willen.
Gedrag, uiterlijk. enz..
Dan zie ik echt geen enkele reden om het niet te doen. "

Landseer ect

er moet gespaard worden , de kosten van Penny zijn hoog geweest, een nieuwe pup is nimmer gratis... maak een afspraak eens met de fokker waar je graag een pup van wilt hebben, en kijk dan eens wanneer ze geboren worden , en tel de acht weken bij op. dan iedere week wat wegleggen, je hebt nog tijd om te sparen, wat je graag wilt... dat komt er.

Lastig hè Jaimie. Aan de ene kant is het verdriet en het gemis om Penny nog heel groot, aan de andere kant merk je dat je in een gat valt wat je heel graag wilt opvullen. Penny en Luna vervangen, dat gebeurt niet, die blijven altijd in jouw hart.

Een nieuwe pup kan jou, je vriend en Hus wel heel veel vreugde geven.

En jullie weten ook al dat je bij de Landseer qua ras gaat uitkomen. 

Ik (maar wie ben ik?) zou echt voor 500% achter mijn beslissing moeten staan. Dat kun je echt alleen zelf bepalen op welk moment dat is. 

Als het goed voelt, ga er dan voor.

Meiske toch.

Als jullie er allemaal klaar voor zijn is het tijd en anders niet.
Ik neem aan dat jullie gekozen fokker van de situatie af weet? Die kan eventueel bijspringen, mocht dat op een bepaalde manier nodig zijn.

Hus neemt je sowieso niets kwalijk, jij kunt er ook niets aan doen dat ie nu alleen zit.
En misschien vind hij het stiekem wel even fijn: rust en meer aandacht.

Uiteraard gaan we eerst de lening die we nu hebbn afgesloten voor penny afbetalen.
Gelukkig hadden we al iets gespaard voor de Landseer dat scheelt weer in de aflossing.
En daarna gaan we terug weer sparen.

Ons huiswerk hebben we wel gedaan als het goed is Landseer.

We doen over de afbetaling zo wie zo al een aantal maanden dus als er niet wéér wat tussen komt gaan we tegen die tijd opnieuw bekijken.

Ik heb zelf nog teveel twijfel.....

Uiteraard ken ik jullie gevoel!! Wij hebben besloten om te gaan voor ons gepland Sheltie pupje. 

Het is niet dat als je nu beslist , de pup er morgen al is. Het duurt altijd even voor je een pupje vind. 

Een pupje zal je zinnen verzetten. Zo'n keuze kan niemand voor je maken 

We hebben toch besloten ervoor te gaan.
Maar eerst zorgen dat alles betaald is en we gespaard hebben.
Tegen die tijd zijn we al een aantal maanden verder.

super! een nieuw maatje zal een beetje troost brengen!

Het voelt toch stom.
Snel nadat de je een hondje verliest toch kiezen voor een 'ander' hondje.
Net als bij jou zat deze Landseer ook in de planning.
Het word nu wel opgeschoven naar waarschijnlijk volgend jaar dus we hebben genoeg tijd om er zeker van te zijn.

ik ken het gevoel. Aan de ene kant ben ik blij dat we al een fokker hadden voordat max stierf.. ik heb nu niet de fut om nog een fokker te zoeken. Het voelt dubbel aan .... je verliest je ene hond en je neemt een andere. Onze toekomstige pup zal altijd het broertje van max zijn en zal hem nooit vervangen. 

Het zal altijd een dubbel gevoel blijven maar je mag je nooit schuldig voelen om een pup te nemen. (ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan). 

We hebben nu genoeg tijd ( althans ik want mijn vriend was al overtuigd )
Om het een plaatsje te geven.
Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat hij zo snel toch aan een pup dacht.

 Mijn vriend dacht er ook sneller aan dan ik. Moest ik nog niet bij een fokker staan had het ook allemaal wat langer geduurd bij ons. 

Ik denk altijd maar zo. .. er komt vanzelf iets op je pad als de tijd rijp is. Heel veel sterkte en ik snap echt je gevoel wel. Maar het is jullie gevoel en dat moeten jullie beslissen. 

De Fokker is voor ons al wel bekend.
En we hebben al contact gehad.
Ik heb ook een uitgebreide lijst toen gehad.
Het was enkel wachten tot penny stabiel genoeg zou zijn.