buurvrouw wil weer aan een puppy beginnen.

Dat snap ik heel goed.

Ik heb hier in de buurt lieve Elly, altijd honden gehad. En mist dat ook zo. Zou ik ook doen.

Elly kan in ieder geval lekker mijn meiden knuffelen.

En dan helemaal in het geval dat ze Emma vraagt om te helpen, terwijl Emma, waarschijnlijk ook met pijn in haar hart, na zoveel honden, zelf nog de bewuste keuze heeft gemaakt om zelf geen hond te nemen momenteel.

Je vraagt nogal wat ook, vind ik.

Het permanent 's avonds uitlaten van de buren vragen (of verwachten misschien zelfs) vind ik te ver gaan, kan dan ook heel goed begrijpen dat jullie dat niet willen. En dat staat dan nog los van het feit dat jullie kort geleden jullie hond hebben laten inslapen (en voorlopig geen andere hond willen).

Het is nogal wat om aan je buren te vragen áltijd, élke avond je hond uit te laten.

Kijk, als het alleen zou gaan om periodes dat het glad is door sneeuw ofzo, omdat ze dat op haar leeftijd niet zo fijn vindt lopen: dan kun je er nog over nadenken. Maar elke avond, waardoor jullie dus eigenlijk zelf niet meer weg zouden kunnen? Nee, vind het best brutaal zelfs dat ze dat van jullie vraagt.

 

Mevrouw kan inderdaad beter een oude kat nemen, óók heel aangenaam gezelschap maar hoeft niet te worden uitgelaten.

 

 

Katten zijn ook leuke huisdieren ja. 

Lichamelijk, durf ik ook niet in de sneeuw te lopen, laat staan als het glad is met 2 nieuwe heupen en 2 nieuwe knieën. Maar we zijn een stel egoïsten, en als je iemand al jaren geholpen hebt komt dit hard aan.
Ik kan er nu over praten, maar een paar weken geleden was ik er kapot van. Ik doe niets meer, want het wordt niet meer gewaardeerd en dat is na zoveel goede jaren dood zonde.

Toch denk ik in mijn achter hoofd dat het geestelijk niet goed gaat met haar. Maar ze laat me niet meer toe. Nu maar eens de stoute schoenen aantrekken en met haar dochter gaan praten waar ze geen contact meer mee heeft.
Die woont 5 huizen verder.

 

Nee, dat is dan ook geen goed idee inderdaad 

 

Voor wat het waard is: ik vind jullie niet egoïstisch.

Misschien is de buurvrouw juist wel een beetje egoïstisch: zij wil persé een pup, terwijl ze al behoorlijk op leeftijd is en bij voorbaat al zegt dat ze het hondje 's avonds niet wil uitlaten (want: eng). Een pup moet er wel wat vaker uit, óók 's nachts. Hoe stelt ze zich dat dan voor? Moeten jullie dat óók doen voor haar?

 

Nee hoor, ik vind het goed dat je voor jezelf hebt gekozen. Iemand af en toe uit de brand helpen is heel wat anders dan het praktisch delen van de hond.

 

 

Toch vind ik het heel lief en bijzonder dat je je zo om haar bekommerd. Ik vind dat heel mooi en ook wel bijzonder eigenlijk. Want hoeveel mensen kennen hun buren niet meer tegenwoordig.  Het is moeilijk... vooral als iemand zo oud is. Mijn ouders hebben ook zo'n soort band met onze buurvrouw, die is dus nog ouder. Nu is er geen ruzie hoor of zo hier, maar als je eens een weekje niet op bezoek komt omdat het druk is. Dan praat ze je zowat een schuldgevoel aan. Waar was je? Was er iets gebeurd? Ze is echt een hele lieve mevrouw maar zo alleen. Als ik daar even heen loop voor het één of ander ontkom je er niet aan om naar binnen te gaan, even te zitten en praten. Het is bijna smekend... Ze verteld heel veel over vroeger... en haar geheugen is slecht. Zo dacht ze dat ik een klein zwart hondje had. Nou Obi is megagroot en spierwit.. hahaha ik bedoel maar. En ik loop elke dag voorbij haar raam, met Obi die ruim boven het venster uitkomt hoor. En vertelde ze me laatst dat ik toch echt veel was afgevallen.. ik weeg al bijna 15 jaar hetzelfde, en dat is altijd weinig. Toch was ze verbaasd.. En Lady die kende ze wel nog maar ja Lady is net zo oud heeft bijna hetzelfde bouwjaar haha. 

 

Ik vind het heel moeilijk... ik vind zulke mensen die zoveel alleen zijn zo ontzettend zielig eigenlijk. En toch ook.. kiezen ze er zelf vaak voor. Deze mevrouw woont al zeker 40 jaar alleen.  Neemt niet weg dat het moeilijk is want dat soort mensen weten vaak niet zo goed meer wat ze precies zeggen of gezegd hebben. Soms herinneren ze zich dingen zelfs compleet anders! Dat heb ik laatst nog meegemaakt met mijn eigen oma. Dat kan ook verklaren waarom ze niet altijd helemaal goed reageren misschien.

Het ergste is dat ze haar zoon en haar man heeft verloren en dat de dochter ook niets meer van haar wil weten. God allemachtig wat heb ik een medelijden met die vrouw.
Dat is nog het ergste.
Maar hoop diep in mijn hart dat het niet door gaat....
Nu ik jullie reacties heb gelezen ben ik er van overtuigd dat ik het moet laten rusten. Wil wel van de week kijken of ik haar dochter kan spreken.

Het is ook heel zielig, Emma. En het is ontzettend lief dat je het je zo aantrekt, ik ben daar hetzelfde in en ik wil ook altijd iedereen helpen en blij zien. Maar dit kan ze niet van je verwachten.

Ik hoop echt dat ze dat door iemand gaat inzien en ik hoop ook echt dat ze misschien nog een lieve ouwe kat een huisje geeft en dan heeft ze toch gezelschap en iemand om te knuffelen (en weer een dier gered ).

Ik begrijp haar ook. Maar een puppy is wel het andere uiterste.

Soms kan iets gewoon niet.

Ik vind het goed dat jij je grens hebt aangegeven. Ook omdat je de gevolgen ervan inziet dat het hondje deze mevrouw w.s. overleeft wat ook heel zielig kan zijn. Misschien is deze mevrouw heel eenzaam. Misschien heeft ze heel veel moeite met het verlies van haar vorige hondje. Misschien zou je met haar in gesprek kunnen gaan naar de onderliggende reden waarom ze zo graag een jong hondje wil.

En om al die redenen ben ik dus nu in het bezit van mijn huidige hondenmeisje.... haar vorige bejaarde baasjes hadden haar cadeau gekregen van zoonlief, de pup bleek iets te veel te plassen en te spelen...gevolg...ze zat de eerste vier maand van haar leven constant in een bench (wat een oplossing bleek die stalen kooi te zijn....) Enfin, om een lang verhaal kort te maken...Stel haar voor dat je eens langs asiel wilt gaan...een oudere hond is een veel betere optie... Laat die dame niet links liggen, de huidige maatschappij is al verzuurd genoeg, koop een taartje, bel aan en ga een gesprek aan...leg haar uit waarom je zo reageren gaat, wie weet dring je wel tot haar door en zijn de plooien gladgestreken, succes

 

Hier ben ik het wel mee eens. Toen ik als puper nog bij mijn ouders thuis woonde,, is bij ons een bijna identieke situatie voorgevallen.

Alleenstaande buurvrouw van ''jawel'' 87 jaar, verloor haar bejaarde hondje Misty op de gezegende leeftijd van ruim 17 jaar.

Nu had mijn moeder al heel wat uurtjes gespendeerd aan Misty. Heel wat ritjes naar de dierenarts, een blokje om, de hele rataplan.

Het gaf niet, zoiets is heus wel op te brengen voor je bejaarde buurvrouw en haar bejaarde hondje.

Maar toen was Misty weg.... zo rustig ingedommeld in haar mandje.. maar de buurvrouw viel in zo'n gigantisch gat!

En toen kwam al snel ook bij haar het puppy verhaal... Als gezin hebben we het er met elkaar over gehad, want uitlaten e.d zou voor onze rekening komen. Natuurlijk gunde we het de buurvrouw zo van harte... maar we hebben toch aangegeven dat het 'niet kon'
van onze kant.

Het hondje zou geheel onder onze verantwoordelijk vallen en dat het hondje de buurvrouw zou overleven was zeer realistisch gedacht... dan zouden we er dus weer een hond bij krijgen.

De buurvrouw was hier best wel ontstemd over. Ze liet ons goed merken dat wij haar de kans ontnamen om weer gelukkig met een hondje te zijn.

Hoewel dit niet fair van haar was, is deze frustratie natuurlijk niet geheel onbegrijpelijk. Altijd had ze honden gehad, allemaal hadden ze Misty geheten of Mathilda, de muren hingen vol met foto's.. en nu was dat voorbij... nu was ze echt alleen!

Ik bedoel maar te zeggen, en ik denk dat Blaise daar ook op doelt:
''give her a break'' ze is in de rouw en is alleen.

Het is niet leuk dat ze nu de bokkepruik op heeft naar jullie toe, maar ik denk dat ze het gewoon even heel moeilijk heeft. Geef haar even de tijd en reken haar dit boze gedrag niet te zwaar aan.

Tot slot, vind ik dat iemand op hoge leeftijd niet aan een hond moet beginnen?? dat zeker niet.

De oma van mijn zwager haalde op haar 90e jaar nog een stokoud teefje uit een asiel. De beide oma's rijden samen nog dagelijks op scootmobiel door de stad. Inmiddels alweer 2 jaar. Dat zijn natuurlijk ook fantastische verhalen! Maar zonder Back up, kun je er niet meer aan beginnen.

 

dat haar dochter niets met haar te maken wil hebben kan een rede hebben die buitenstaanders niet begrijpen omdat ze altijd zo aardig naar haar buren is.

Ik vind je buurvrouw behoorlijk egoïstisch als ze op deze leeftijd een pup wil en dan nog verwacht dat buren haar helpen.

Het is eigenlijk best zielig voor je buurvrouw Emma.
Ze moet in zien dat een pup niet meer haalbaar is voor haar, weer een fase die ze achter zich moet laten.
Jij doet er goed aan om haar dat in te laten zien en niet meer voor een pup wil of kan zorgen als buren.
Voor haar een klap. Maar laat het niet jou probleem worden omdat je nee gezegd hebt.
Het is erg wijs van je.
Maar je kan haar misschien wel helpen.
Er zijn genoeg instanties die ouderen willen helpen aan een huisdier.
Ze zou dus een oppas oma kunnen worden b.v.
Misschien ziet ze dat wel zitten.

http://www.oopoeh.nl/over-oopoeh
http://www.hartvannederland.nl/algemeen/2014/huisdier-te-leen-voor-ouderen/
Je hebt nogal wat stichtingen, misschien zit er iets in de buurt.
Google eens om daar achter te komen.
http://www.huvor.nl/Home.aspx
Zoiets zit er misschien ook bij jullie in de gemeente.

Ik denk dat een hond ook niet haalbaar is voor haar maar een oudere kat misschien wel.
Dieren hebben een hele goede invloed op ouderen. Niet alleen gezelschap maar ook de zorg om ergens voor te leven.

Ik wil je een dikke pluim geven omdat je om je buurvrouw geeft.
Ze geeft ook om jou ook al is ze nu boos. Ze moet het alleen nog snappen.

Na heel veel jaren zelf honden te hebben gehad ,hebben we besloten om geen hond meer te nemen. Daar is heel wat aan vooraf gegaan om dat niet meer te doen. Voor ons is het klaar. Wij willen op elk moment kunnen zeggen we gaan een paar dagen weg.
We hebben haar met haar hondje geholpen tot het eind. Wat daar allemaal bij kwam kijken willen jullie niet weten.
Welke of wat voor een hond er ook zou komen of een oppas hond, dat maakt niet uit. Ze kan het niet alleen.
Hopelijk komt het nog goed tussen ons, maar ga eerst met haar dochter praten.

Dat is het 'm juist Emma, ze was zo gewend aan jullie hulp, het was gewoon geworden. Nu zit ze in een zwart gat (hond overleden en alleen.....). Overspoeld door emoties kan ze echt niet meer rationeel denken en probeert uit alle macht dat het weer wordt als het altijd was.

Laat haar niet vallen alleen omdat je het niet meer wilt en kan (normaal) maar probeer het haar duidelijk te maken op een voorzichtige manier.

Ze mag dan alleen je buurvrouw maar er was een band en vriendschap, die heeft ze nodig.

Sterkte, zal je nodig hebben.

 

Het is een probleem dat mensen op die gezegende leeftijd inderdaad dikwijls heel egoistisch worden.
Ze hebben niet meer echt een realistische kijk op het werkelijke leven.
De mensen rond hun moeten dan ingrijpen, de kinderen dus eigenlijk.
En jullie "neen" is zeker terecht.
Neen ik zou zeker geen oudere hond hond uit het asiel halen voor deze vrouw.
Wel proberen de dochter aan te spreken, want misschien vraagt ze het aan anderen om naar het asiel te gaan.
Uiteindelijk zijn haar kinderen hulp verschuldigd.
Desnoods ga je naar de wijkagent.
Morgen kan ze in het ziekenhuis liggen of verder dement worden.
Vooral de hond is dan de dupe.

Het lieve oude buurvrouwtje bedoelde er waarschijnlijk helemaal niets verkeerds mee, wilde met zo'n opmerking over "het ééns een keertje 's avonds uitlaten" jullie betrekken in haar puppyvreugde. Niet wetende dat er zo'n felle tegenreactie op zou volgen.

Ik kan me de verslagenheid van het oude mevrouwtje goed voorstellen

 

Ik zou het eerder eenzaam noemen als egoïstisch.
En om zo een vrouwtje een hond te verbieden vind ik wel wat ver gaan hoor.
Iemand van 30 kan ook dood gaan hoor.
Dan maar geen hond meer nemen?

 

Egoistisch? Ik vind dat zo'n onvriendelijke 'ikke, ikke, ikke' uitdrukking.

Is het mens niet gewoon eenzaam en daarbij ook nog eens afhankelijk?? zijn die 2 niet onlosmakelijk met elkaar verbonden?

Valt niet mee hoor, als je voor een halfje wit bij de bakker vandaan eerst maar moet afwachten wanneer iemand het voor je wilt halen, omdat je dit zelf niet kunt.

Niet zo gek dat wereld dan wel erg klein wordt.

En waarom moet er in vredesnaam een wijkagent ingelicht worden over haar hondenwens? Allemachtig, alsof het mens van plan is een misdaad te begaan of compleet getikt en seniel is!

Ze is 82, wie weet leeft ze nog 10 jaar. Waarom zou een oud besje uit het asiel niet nog een paar fijne jaren bij haar kunnen hebben?

Ja, ze kan volgende week dood en begraven zijn... maar dat geld voor jou en mij ook!!!

Kom zeg! Laten we deze vrouw niet gaan begraven voordat ze dood is. ''Je bent oud, dus je mag geen hond meer!'' en dan familie en zelfs politie optrommelen... hoe krijg je iemand een depressie in zeg!
Het is belangrijk dat ze een back-up heeft, dat wel. Maar dit mens lijkt totaal afgeschreven te worden. Ik schreef eerder al over de oma van mijn zwager... haalde op haar 90e nog een oud teefje uit het asiel. Het gaat al 2 jaar super met die twee.

Ik werk al meer dan 15 jaar in de ouderenzorg en geen enkele bewoner is egoïstisch.
Er zit achter elk gedrag een reden. Net als het feit dat kinderen niet meer komen.
Dat TS en de dochter niet mee willen of kunnen helpen met de pup is hun goed recht.
Maar misschien kunnen de eerder genoemde instanties wel helpen.
Alleen moet mw daar wel Hulp bij krijgen.
In die zin zouden TS en dochter voorwaardenscheppend kunnen zijn.

Toen mijn Mams (80 jaar )haar yorkje stierf na 17 jaar, kwam ze niet meer uit haar kamerjas. Wilde niet meer leven. 

Maar een hondje ging echt niet meer met haar gezondheid. 

 

Ik kwam dan met een poes af, de Rosse (nu bij mij)....eerst wilde ze hem direct terug mee geven. Maar het asiel waar hij van kwam was al dicht. 

S 'avonds belde ze al, dat hij op haar schoot lag . 

Ze fleurde helemaal op, en vier jaar is ze blij geweest met hem.

 

 

EEn buurvrouw , 84 wilde ook een pupje van bij mijn kweker. Toen die hoorde van haar hoge leeftijd weigerde ze . Die mevrouw vond wél een kweker en kreeg haar pupke.

Jaar later stierf ze. In haar testament stond dat het hondje doodgespoten moest worden.  DA weigerde.

Gelukkig is dat niet gebeurd.

Hondje is goed terechtgekomen maar na vreselijke maanden van spanning voor mij. 

 

Neen op zulke leeftijd, dan zou nooit een pup nog mogen. Maar zulke oude mensen hebben zeker ook nood aan een huisdier. Dus dan is een vogeltje of poes een betere oplossing. 

 

 

 

 

 

En NOGMMAALS ik ken dus een oma die op haar 90e nog een hondje uit een asiel haalde.

Ze zijn nu alweer 2 jaar gelukkig met elkaar en mocht oma eerder wegvallen dan het hondje (welke inmiddels ook al 14 is) dan vangt haar dochter dit hondje op.

Er kan veel,, met een beetje goede wil. Als er maar duidelijke afspraken worden gemaakt, er een back up is, want je gaat wel een verantwoordelijkheid aan! (ik vind het overigens ook een beetje raar dat wij vanachter onze computer menen te kunnen bepalen wanneer iemand nog aan een hond mag beginnen. We kennen de vrouw en diens situatie geenszins)

Voor de oude mensen in kwestie is het vaak wel goed. Ze hebben een reden om de deur uit te gaan, aanspraak, regelmaat, gezelschap etc. 

Mits eea goed geregeld is, is het een prima idee.

 

Een kat of een vogeltje zou inderdaad een goede oplossing zijn voor je buurvrouw.

(want wie zou het hondje dan moeten uitlaten 's avonds wanneer jullie niet kunnen, of op vakantie zijn, of stel ze is ziek en jullie het overdag vaker moeten doen)

 

 Je hebt voor jezelf een goede keuze gemaakt om nee te mogen/kunnen zeggen.

Dat had ze kennelijk niet verwacht omdat je steeds voor haar klaar hebt gestaan, maar er zijn grenzen, ze mag jullie niet claimen.

 

Haar reactie is nu een beetje te vergelijken met een klein kind wat niet haar zin krijgt, boos gaat worden, en lekker tegen de draad is.

Maar ook haar emotie speelt mee ze mist iets...mist de gezelschap van een dier om zich heen.

Haar reactie naar jou toe is niet aardig gezien je al heel wat voor haar gedaan hebt in het verleden.

 

Dus krijg geen schuldgevoel.

 

Ga dat gesprek maar aan met haar dochter.

Of schrijf een brief aan de buurvrouw waarin je nog een keer duidelijk uitlegt waarom je nee hebt gezegd.

 

Misschien is het dan duidelijker voor haar en draait ze wat bij.

 

Sterkte!

 

 

Een back up, inderdaad, in zo'n geval moet er iemand zijn die er kan op toezien of alles blijft goed lopen, er moet opvang zijn als er iets mis loopt, iemand moet dagelijks kunnen controleren of de hond op tijd zijn wandeling heeft en of de oudere het niet vergeten is om het eten en drinken te geven.
Maar dat is er niet in dit geval he?

Wat niet is kan misschien geregeld worden.

Ik begrijp alleen niet waarom je met de dochter wilt gaan praten, als er geen contact is tussen moeder en dochter.

 

Stuur je buurvrouw gewoon een aardige kaart, zeg dat je t contact met haar mist of zo. En laat haar dat met die hond lekker zelf uitzoeken.

 

Ze hoeven bij mij ook echt niet met een kat of een parkiet aan te komen als ik een hond wil. En dat kan ik dan zelf ook nog wel verzinnen.

 

 

 

Heb je het haar gevraagd dan? Ben jij volledig geinformeerd middels dit forum.

Wat weten wij over een mogelijke back up?

En sinds wanneer krijg je wanneer je rollator nodig hebt, meteen het label van zo vergeetachtig dat je vast je hond water vergeet te geven??

Misschien wil ze wel iedere dag een uitlaatservice langs laten komen... ik zou het niet weten, jij wel ??

Tjonge, jonge zeg! Mijn oma is 93 jaar geworden en heeft tot haar 90e huisdieren gehad.. met hulp van.

Als het kan, prima! Kunnen wij niet over oordelen, wel dan?