Hoe had jij gedacht dat het zou zijn om een hond te hebben?

 ja inderdaad

we zitten in het zelfde schuitje

tot nu toe ben ik dit jaar al 800 aan de honden kwijt

200 belasting 600 da waarvan ik 500 niet vergoed krijg

Hebben van thuis uit altijd honden gehad dus ik wist wel waar ik aan begon. Alleen nooit op curcus geweest. Dat wilde ik bij mijn hond wel proberen. En ik zou het iedereen aan raden een wereld ging open. Ik vond honden altijd al leuk. Maar zo had ik het niet verwacht. Dus dankzij de hondenschool is het voor mij nog beter uit gepakt dan ik in gedachte had

Mijn vriendin en ik zijn beide met honden opgegroeid wel is onze smaak hier totaal verschillend in. En tot heden hebben alle honden alles waargemaakt. Wij dachten altijd goed opvoeden niet op de bank enzo nou dat lukt niet want ze worden als kinderen vertroeteld en hebben hun eigen dekentje op de bank :P zou ook niet anders willen.

Toen ik een kind was, kreeg ik een hond, Boefje. Twee jaar later moest hij weg, mijn moeder was allergisch, trauma. Ik zie de beelden nog.

Mijn kinderen zeurden al drie jaar om een hond. Maar, een hond daar draag je als ouders de verantwoording en de zorg voor. 

Toen ze alle drie groot genoeg waren om een hond uit te laten, kwam Moos. Nu Moos drie jaar oud is, nemen de kinderen eindelijk hun verantwoordelijkheid, gelukkig. Voor ons is het in de avond een fijne time-out van drie pubers ...

Het blijft schipperen, ik heb andere werktijden gekregen, en de kinderen krijgen het steeds drukker. Maar al met al, zijn we tevreden. Moos hopelijk ook!

Wat leuk om al die verhalen te lezen!

Ik zag het helemaal voor me zoals in het spelletje nintendogs, dat speelde ik als kind heel veel. Ik wilde een lief, klein hondje waarmee ik kon knuffelen op de bank en waarmee ik behendigheid kon doen. Ik wilde graag een dwergkees, maar toen kwam Luna aanwaaien min of meer. Luna voldoet aan de meeste verwachtingen, ze vindt behendigheid onwijs leuk is super snel, ze is heel knuffelig en achteraf gelukkig een stuk groter geworden dan ik verwacht had. Heb gemerkt dat sinds ik een hond heb, vooral (middel)grote hondenrassen me aanspreken.  Wat ik niet verwacht had was dat ze zo onwijs angstig zou zijn, wat zich uitte in angstagressie. In het begin wist ik niet zo goed wat ik daar mee aan moest want alle hondjes in mijn omgeving waren heel vriendelijk tegen vreemde mensen en honden. Inmiddels kan ze in het algemeen goed met andere honden overweg, maar vreemde mensen blijft soms lastig.

Nooit geen honden gehad. Wel na de dood van Lobbes wad het erg slikken omdat ik geen actieve hond meer had. Lady was toen al 12 en door haar handicap niet in staat lang te wandelen. En ik ben toch meer het persoon voor grotere honden. Ik was blij toen Obi de leefijd bereikt had en hij onbeperkt mee kon.

Hier is het super leuk.ik kan met Max heerlijk naar het bos toe zonder mezelf druk te maken dat ie gaat lopen. Op gebied van sport ben ik ontzettend blij met hem. Hij en ik doen agility heel graag dus dat klikt ontzettend goed. Ik heb nooit het gevoel gehad had ik maar geen hond. 

Wij staan op de lijst voor een sheltieke dus ik hoop dat mijn gevoel zo blijft ook met een tweede hond