Hond neemt afstand

Spannend,succes morgen

Dank je wel

Zenuwslopend, vind ik. Iedereen zou wellicht liever zelf de pijn dragen dan Bink te zien afzien. Virtueel is iedereen hier zeker bij jullie alle twee morgen!

Heel spannend en heel veel succes. Ik ga duimen voor jullie.

Geen sorry nodig hoor, ik was gewoon benieuwd hoe t ging.

Hoe is het gegaan?

Dank voor al jullie medeleven. Uitslagen geven duidelijk aan dat Bink geen pijn heeft. Hij kan zich soms wel naar voelen door de galstenen maar de medicijnen doen hun werk goed en volgens echo is het een stuk minder dan het was. En verder niets raars te vinden. Zijn gedrag duidt dus duidelijk op (nog steeds beginnende) dementie. De status daarvan is moeilijk in te schatten, temeer omdat Bink momenteel weer betere nachten en dagen heeft. Veel meer in zijn gedrag is niet veranderd. Maar hij is rustiger, geniet van een goede wandeling. Maar de afstand blijft. Ik probeer daar wel een draai aan te geven, nog meer aandacht, extra verwennen, maar daarna is hij gauw weer weg. Ik zal mijzelf daar anders in moeten opstellen. Ik laat de keuze wat meer aan hem. Ga hem niet meer overdreven knuffelen als hij laat merken er niets van te moeten hebben. Met DA afgesproken elke maand een consult te doen. Mocht eea verergeren krijgt hij medicatie voor de dementie. Ik wil daar eigenlijk niet aan maar baat het niet, schaad het niet (hoop ik dan maar). Vooralsnog dus wel goed nieuws.

Gelukkig maar! Moeilijk lijkt t me wel om zelf ook wat afstand te nemen van hem. Maar dat gaat je wel lukken als je merkt dat het voor hem beter is denk ik. Sterkte hoor.

Dank je wel Kees. Idd niet makkelijk maar alles om het zo comfortabel mogelijk te maken voor hem

Fijn dat Bink geen pijn heeft,probeer op zijn manier van hem te genieten.Dat lukt jou wel,ik lees hoe gek dat je met hem bent.

Goed om te lezen, Robert. Ook al is het niet wat je zou hopen, nu kun je dingen toch iets beter plaatsen.

Wat medicatie bij dementie betreft. Waarom zou je er mee wachten als het de kwaliteit van Bink's hersenen zou kunnen opwaarderen?

Ik ben zelf ook zwaar anti medicatie, zowel bij mezelf als bij mijn dier(en), maar op een bepaald moment zijn er uitzonderingen, en beginnende dementie was zo een uitzondering.

Dat soort medicatie werkt heel traag en geleidelijk, maar mijn dier is wel terug haarzelf geworden door die medicatie. De dementie was enkel een probleem toen ik niet wist wat er precies aan de hand was, en de medicatie nog niet was gestart.

Ze heeft sindsdien nog 4 jaar heel comfortabel geleefd.

Nou gelukkig toch een beetje goed nieuws.  En geen pijn dat is het belangrijkste.  Sterkte

Niet zo'n slecht nieuws vind ik.  Geen tekenen van echt pijn... sommige dagen is hij minder teruggetrokken dan andere en als het toch dementie zou zijn, dan nog maar beginnend... en nog niet nodig om er nu al medicatie voor te geven...  Met daartegenover wel de mogelijkheid om medicatie te geven mocht Bink op dat vlak toch achteruitgaan.

Het is niet leuk voor je dat Bink niet meer "alles" samen met je doet, minder enthousiast is om bijvoorbeeld mee op bed te liggen, zich vaker terugtrekt en 's nachts onrustiger is en van de ene naar de andere plek loopt...  Maar misschien moet je dat inderdaad toch een beetje aanvaarden... Niet elke oudere hond is hetzelfde, net zoals niet elke oudere mens hetzelfde is.  De een zal ook proberen om nog zoveel mogelijk zelf te doen, ook als het moeilijk is... Een ander zal zeggen, "laat me maar rustig in m'n zetel zitten... de krant lezen en m'n favoriete tv-soap volgen.

De 2 poezen hier zijn ook al een beetje op leeftijd... Nog gezond, slapen en eten goed, lopen nog een paar keer per dag een kwartiertje of een half uurtje buiten rond, maar geen halve dag meer zoals vroeger.  Ze slapen ook dieper en langer en komen nog meer dan een kat al doet knuffelen als ze er zelf zin in hebben en verdwijnen naar een andere plek als ze er geen zin in hebben... 

Er kan dementie ontstaan, maar niet elk ander gedrag op oudere leeftijd is dementie.  En minder goed horen, iets minder zien, beweeglijk worden,... het is ook wennen...  Trek het dus niet te vlug op jou.  Je kunt en mag het niet uitproberen... Maar wat zou hij je missen ... ! 

Ben blij dat Bink waarschijnlijk geen pijn heeft, dat lijkt me heel fijn om te horen als baasje. Het kan idd de leeftijd zijn... mijn hond was later ook niet meer zo aanhankelijk als eerder, ze vond haar plaatsje wel maar dat geknuffel hoefde voor haar niet meer zo. Maar dementie bij zo'n jonge hond.. ik weet het niet, misschien kan het wel. Wat het ook is, je bent iig een super baasje voor Bink! 

Ik herken het ook hoor van onze eerste bull. Was een enorme knuffelkont. Op oudere leeftijd liep ze vaak van ons weg om een eigen en rustig plekje op te zoeken. Op een gegeven moment was het zo erg (ze liep de laatste jaren los in de wijk), stond mijn man op de hoek met iemand te praten, zag ik haar langslopen, dus ik naar de deur, stond ze bij de buren in de voortuin voor de deur te wachten. Maar ze had evengoed nog haar genietmomentjes hoor. Je weet dat je hondje geen pijn heeft, laat hem lekker in zijn wereldje leven en de momentjes dat hij toenadering zoekt met 2 grote handen aanpakken. Het is moeilijk, heel moeilijk dat je het contact lijkt te verliezen. Geniet van de goede momenten.

Geen pijn is het allerbelangrijkste.

genieten en doordoen op de gebruikelijke manier.

af en toe da voor update, meer kun je niet doen.

Leven is onvoorspelbaar,

we doen ons best zolang ons die kans gegeven is.

sterkte Robert en.....geniet

ouderworden kunnen we niet terugdraaien, het zorgen voor...;op de best mogelijke manier.

Jullie hebben gelijk, ik geniet van elk moment, ook als ie alleen ergens ligt te maffen. Ik voel z'n aanwezigheid. En natuurlijk, als hij al eens komt om aandacht krijgt hij dat driedubbel..... Hoop dat als het straks ook weer wat beter weer is we meer naar buiten kunnen, daar geniet hij nog steeds van, maar kou en regen heeft ie nooit leuk gevonden.

Nogmaals dank voor al jullie meeleven, helpt mij ook! Als er meer of ander nieuws is, deel ik dat hier met jullie.

Groet, Robert

ik heb ook een hond van ruim 10 waarmee ik de "klik" een beetje verloren ben. Ik heb hem met 6 weken "gekocht" van een man met een nest van 13 pups en 3 of 4 volwassen honden in een pietepeuterig flatje. Vies! Mijn hond was totaal niet gesocialiseerd, zat onder de wormen, geen puppieprikken etc. Wist ik veel 10 jaar terug. Nu zou ik daar nooit meer intrappen.

Ik heb werkelijk waar heel veel zorgen om hem gehad. 2x verzekering moeten bellen omdat hij weer in de mouw van iemand zat. Muilkorf gedragen, niet komen als hij los liep.

Maar dit allemaal had wel onze band versterkt. Maar dat is helemaal weg lijkt wel.  

En ook zoveel plezier met hem gehad. 7 jaar lang was hij mijn one and only. Behendigheid gedaan, vele cursussen. Uren aan het meer gezeten, hij lekker in het water. 

Nu: Hij is er, that's it. Behalve het laatste, dat kan hij nog goed. 

Hij is een herdermix van 40 kilo, dus groot. En al 10 jaar, dus voor zijn grootte is dat oud. Hij is blind, zit aan de previcox ivm arthrose, heeft hernia's. Hij is super koppig. ongeveer 3 jaar geleden is er PRA bij hem geconstateerd en sindsdien is hij eigenlijk koppiger geworden. Ga ik nou naar een plek wat hij geweldig vind, dat loopt hij gezellig mee. Ga ik nou het uitlaatgebied hier naast mijn huis, dan is hij niet vooruit te branden (zelfs een vriendin van mij die hem weleens uitlaat frustreert dit). Loopt zo vaak tegen dingen aan die al tig jaar daar staan. Lijkt hem niet te boeien. Hij lijk wel in zijn eigen wereld te leven. Gaat alleen op zijn neus af. Ik kan niet meer met hem lekker los wandelen, want hij let niet meer op. Ben hem 2 jaar geleden al kwijt geraakt in een bos in Lelystad. Omdat ik niet zat op te letten. Hij slaat af en gaat gewoon verder. Ook als ik roep, hij reageert echt niet. Neus is belangrijker. Doof is hij niet, "koekje" roepen hoort hij als de beste. 

Heb ook weleens zitten denken aan dementie. Maar toch ook weer niet. Of misschien beginnend. Maar ik heb meer het gevoel dat hij het allemaal maar best vind. Dikke vinger drie bier- achtig. 

Ik rij voor hem 3x per dag naar die plek wat hij leuk vind, het is een wandeling van 5 minuten maar hij wil dan niet teruglopen. Ook terug in de auto springen is een irritatie dingetje. Hij wil er niet inspringen en sta een beetje sullig te kijken. Ik dacht, misschien is het erin  springen te moeilijk aan het worden. Maar nee, want als hij weet dat we ergens heen gaan, dan springt hij erin als een jonge blom. 

Ik heb in de loop van de tijd nog 2 honden erbij geadopteerd vanuit het buitenland. En daar zit het zo snor tussen en kan ik dingen mee doen wat ik met die ouwe niet kan doen, dat dit dus oke is. 

Binnen ligt hij veel te slapen, soms even spelen met de grote ikea peen. Maar meer hoef ik niet meer te verwachten. Maar ook binnen doet hij al enige tijd kleine dingetjes die out of caracter zijn. 

Heb mezelf zeer verbaasd hoe dit kan, hoe je de klik tussen jou en je hond kan kwijtraken. Voelde me voorheen ook zo schuldig om dit alleen maar uit te spreken. Maar het is wat het is. 

Het lijk wel een klaaggezang en dat bedoel ik niet. Maar herkende mijn situatie zo in jouw verhaal. Dus ff spuien. haha.

Mijn senior blijf lekker hier hoor en zingt gewoon zijn leventje bij ons uit. Van iets anders is absoluut geen sprake.

Maar ik ga het volgende week ook eens met de DA bespreken, het is weer jaarlijke vaccinatietijd, dus mijn drie span gaat er dan weer voor.  Ben benieuwd wat hij zegt. 

14-02-2016: mijn lieve oude man is op 14-12-2015 ingeslapen omdat er bij hem een tumor aan zijn mild werd geconstateerd die op klappen stond. Diagnose en einde was binnen 3 uur. Harde klap. Het verhaal hierboven teruggelezen en klopt. Maar godzijdank is de band tussen ons de laatste maanden verbetert en heeft hij geleefd zoals hij wilde leven. We missen hem ontzettend. 

Jouw hond mankeert ook wel iets meer dan Bink maar desalniettemin even vervelend. Je zou juist denken dat ze je harder nodig hebben, maar blijkbaar werkt dat in de dierenwereld anders. S6 ermee en laat je ons ook weten wat de DA heeft gezegd, ben erg benieuwd. Sterkte....

Sommige kleine dingen daarvan had Lobbes ook. Die was niet dementerend. Voor de rest zijn gedrag thuis klopte precies en was zoals altijd. Hij zag nog goed liep nooit ergens tegenaan. Hij is uiteindelijk maar 9 jaar oud geworden door longkanker. Maar hij kon ook gaan manken als we niet "zijn" route liepen. Sjokken.. en sip doen en niet goed meelopen zo erg dat ik hem soms bijna moest slepen, 35 kg AUW! Hij mankeerde aan z'n poten niets... Maar soms zelfs ECHT hinken... Pootjes inspecteren, laten nakijken nooit iets kunnen vinden. Tot we terug liepen of zijn afslag namen. Dan ging ie weer in vol tempo mee hobbelen. Of loslopen.. meneer scheurde als een rally wagen donuts-makend over de zandvlakte heen, compleet met driften en gek doen. Geen rem had hij, rende zo een afgraving van 3 meter af en scheurde na het neerkomen dan weer verder. Maar als we dan gingen lopen aan de riem.. nee dat kon hij ECHT niet hoor. Probeerde mij ook elke keer de straat over te trekken als ik zijn afslag wilde passeren zonder er heen te gaan. Terwijl hij prima wist hoe hij netjes aan de riem moest lopen "NEEEHHH ik wil daaar heeen". Sommige honden zijn gewoon echt raar...Bij Lobbes leek dat gedrag wel erger te worden naarmate hij ouder werd. Maar misschien leerde hij zichzelf aan dat bepaalde dingen werkte voor hem? Of was het toch de kanker die er misschien al heel lang zat (terwijl WIJ pas veel later symptonen gingen zien). En daardoor z'n will to please ging afnemen omdat hij zelf misschien voelde dat er iets mis was? En alleen leuke dingen hem genoeg motiveerde. Vond het heel apart heb nog nooit meegemaakt dat een hond zo kieskeurig was. Obi vind alles leuk en prachtig. 

onze poedel was 9,5 jaar oud en veranderde qua karakter na een tia.

Opeens haalde hij zomaar uit, ging naar 1 punt zitten kijken.

Was onrustig en werd zelfs afstandelijk terwijl het eerst mijn maatje was waar ik was daar was hij.En hij miste me soms niet eens als ik de kamer uit gelopen was.Dat voelde als een afwijzing en deed me pijn.

Later kreeg hij meer tia's en werd het pas duidelijk dat het om tia's ging.Heel veel sterkte .

Kan dit artikel over "TIA" versus Geriatrisch Vestibulair Syndroom (8ste kopzenuw blijkbaar) ook niet iets zijn dat moet worden nagezien?

Wie weet, want dat zou dan blijkbaar wel te genezen zijn en de hond weer 'de oude' kunnen maken.

Link: http://www.daphorst.nl/tiahond.html?fbid=834665649885560> (begin me af te vragen of ik zoiets zou kunnen krijgen als ik nog ouder ben... sorry, ik denk dikwijls in een veel te ruim kader, leiband helpt niet veel bij mij, mea minima culpa).

Dank aan alle mensen hier voor de lieve steun in elk geval!

Hoe gaat het ermee? 

Hoi Anneke en allemaal,

Ben even 'uit de lucht' geweest. Problemen met internet.

Met Bink gaat het redelijk. Eigenlijk weinig veranderd qua gedrag. Hij krijgt nu pillen die o.a. beginnende dementie verminderen. Kan tot een maand duren voor je wel of niets merkt. Na twee weken dus nog niets. Hij heeft goede dagen maar evenveel mindere. Gister heeft hij de hele dag achter me aan gelopen, dan denk je, hij wil aandacht, maar staart me dan alleen aan, alsof hij in trance is. Speelt niet, doet gewoon niets, alleen zitten en je aankijken. De DA heeft, buiten de galstenen, niets lichamelijks kunnen vinden. Zij gaf wel aan waar de steentjes zitten en als je voorzichtig voelt kan je merken of hij pijn heeft. Dit is maar zelden, gelukkig. De pillen daar tegen doen hun werk wel. Ik heb me er min of meer bij neergelegd dat de situatie is zoals hij is. Hij kan er niets aan doen, de DA niet, ik niet. Maken er het beste van. Er wordt wel elk half jaar een echo gemaakt om uit te sluiten dat er wat anders speelt want na wat hij vorig jaar mankeerde sluit de DA niet uit dat er weer iets kan gaan opspelen. Op zich wel fijn want dan weet je in elk geval dat er geen pijn is. En is er wel wat ben je er op tijd bij. Ik kan alleen maar hopen dat hij genoeg van z'n goede dagen geniet. In elk geval rent hij op die dagen als een gek over strand of door bos. Tot zover. Dank voor jullie lieve belangstelling en tips allemaal.

Wat ik me overigens af vroeg, hoe herken je een tia bij een hond?

 Hoi Robert,

Een tia is niet zo bekend bij honden naar het schijnt, vaak gaat het over het Geriatrisch vestibulair syndroom.

Ik ken er weinig of niks vanaf, maar deze linken zijn eventueel interessant om es nader te bekijken?

http://www.barfplaats.nl/forum/index.php?topic=38380.0

En deze:

http://www.daphorst.nl/tiahond.html

Een oud topic van deze site (misschien zijn er nog leden die je kan aanspreken):

http://www.hondenpage.com/hondenforum/1823/tia---verlamming.php

En deze ook:

http://www.hondenpage.com/hondenforum/55545/tia-bij-oude-hond.php

En nog wat info:

http://www.mcvoordieren.nl/tia-hond

Nog een forumtopic :

http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=73&t=764151

Goed om te lezen dat het een beetje stabiel is gebleven bij Bink alvast.

Succes hoor!

Dank je wel Hein, ik ga de links bekijken. Hoe gaat met het jou?

Een TIA kun je eigenlijk zien als een klein herseninfarctje dat binnen de 24 uur weer voorbij is.(spontane genezing, niet zoals een CVA, dat heeft restletsel)

Je kunt het misschien merken, als  je hond even 'anders' is. gek lopen, hoofd vreemd houden, niet blaffen oid, even 'ander' gedrag laten zien, dat de volgende dag weer voorbij is.

Mijn hond heeft vorig jaar een Tia gehad. Het was s'nachts gebeurd, ik heb er niets van gemerkt. s'ochtends gedroeg hij zich heel zenuwachtig en had verschrikkelijk lopen kwijlen in de gang.

Vanaf dat moment vertoonde mijn hond ander gedrag. Hij kon altijd goed alleen zijn, dat kon opeens niet meer, hij begon spullen te slopen. Hij kreeg ontzettende verlatingsangst en duldde geen vreemde mensen meer in huis. Hij heeft Clomicalm gekregen om deze klachten te verminderen. Mijn hond begon ook te dwalen, hele nachten door de gang en de kamer en het geluid van zijn nagels over het laminaat hoorde ik dag en nacht door. Hij heeft nog een periode van intense afhankelijkheid meegemaakt, hij stond constant voor, naast,achter mij, en op dit moment is hij zich aan het distancieren, zoekt af en toe nog contact. Het is dementie, het zijn ongeveer dezelfde tekenen als bij mensen.

Denk niet dat Bink een tia heeft gehad. Medicijnen voor (beginnende) dementie deden niets. Ik laat hem nu lekker z'n gang gaan. Zoekt ie aandacht krijgt hij dat uiteraard maar verder laat ik hem. En dat gaat eigenlijk wel goed..... Ze zullen het wel aanvoelen als je je er te druk om maakt, dus dat ik maar niet meer. Als hij op zijn manier met niet teveel ongemakken oud wordt ben ik allang blij.