Afscheid aan het nemen...

Pfff, dit valt niet mee.... Mijn lieve hondje is nu bijna 14 jaar mijn steun en toeverlaat. Samen hebben we moeilijke tijden overwonnen. Als ik me rot voelde was zij er voor mij, altijd. Zij was de constante factor in mijn leven, als er iets gebeurde, als mensen om me heen me in de steek lieten, zij was er altijd! Bijna alles deden we samen, ze mocht bijna altijd met mij mee, waar ik ook heen ging. Sinds een aantal maanden gaat ze achteruit. Ik ben eerder bij de dierenarts geweest, kreeg pillen tegen de misselijkheid, diarreeremmer en ze knapte weer op. Het viel mij op dat ze zich steeds meer terug begon te trekken. Ze wil rust om haar heen. Ze ligt heel veel boven op een bed te slapen. Komt naar beneden voor eten of een wandeling en na het koekje vertrekt ze weer naar boven. Ik laat haar maar gewoon haar gang gaan. Sinds vannacht gaat het slechter met haar. Ik dacht in eerste instantie dat het door het vuurwerk kwam. Ze heeft een paar grote plassen gedaan in huis en gepoept in huis, wat ze nog nooit heeft gedaan. Ze at wat brokjes, maar moest daarna overgeven. Ze was onrustig en hijgde erg. Vannochtend kwam ik er achter dat ze op de bank had geplast! Dit gedrag past niet bij haar! Verder lijkt het alsof ze mij er nu niet bij wil hebben. Als ik boven ben, gaat zij even later naar beneden en andersom. Het liefste zou ik haar vast willen houden en knuffelen, maar ze wil echt rust nu. Heel moeilijk en verdrietig. Mijn gevoel zegt dat het einde nadert.  Ik weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan...

Bah wat vervelend
Veel sterkte de komende tijd!

Heel erg voor jou als baasje om zoiets te zien en vooral om zoiets te aanvaarden. Ze geeft nu al aan dat ze alleen wilt zijn, andere honden zoeken juist de nabijheid van hun baas. Wsch voelt ze zich ziek......

Respecteer haar wil , hou wel haar ademhaling in de gaten en als die echt te moeilijk wordt en ze helemaal onzindelijk is, dan moet je helpen . Dan laat je beter je DA komen en blijft bij haar tot op de laatste momenten. Dán moet je haar vasthouden en zachtjes praten. Rust geven langs jouw stem en aanraking.  Moeilijk maar nodig. 

Sterkte en  let goed op de laatste dagen aub. We moeten allemaal doorheen zulke momenten. Daarom zijn we ook dierenvrienden. 

Denk idd dat ze afstand van je neemt ....dat deed onze spaniël ook volgens de da ...Ze ging alleen in de tuin liggen terwijl ze haar leven lang mijn schaduw is geweest 

Zo triest ....Sterkte 

Door spanning kan je plasje en ontlasting laten lopen. Hijgen kan ook stress zijn. Bij het ouder worden hoort ook trager worden en ongemakken. Het wil niet zeggen dat het einde nadert. Het beste is naar de dierenarts gaan als je twijfelt.

Eens  

maar andere ongeving geeft misschien dan nog meer stress.....moeilijk.....

he wat verschrikkelijk is dit voor jou, een hond die zich gaat afzondigen, wil rust en hoe hard het ook klinkt, rust voor altijd.

is het zo dat een hond wat ziekies is komt ze geborgenheid zoeken bij je....

je gevoel is goed, je maatje gaat zich afzondigen, je beschrijft het zelf al... blijf alert op hoe het met je maatje nu gaat. zie je dat het niet verder gaat maak jij de keuze voor je maatje.

morgen is het vrijdag, vraag raad bij je dierenarts. voor jou heel veel sterkte .

Ach wat naar! Ik hoop dat het inderdaad stress is en dat je nog heel lang kunt genieten van je lieve hondje... 

Heel veel sterkte!

Bedankt voor jullie lieve reacties. Het doet me echt goed. Ik hou Zoe goed in de gaten, maar laat haar ook zoveel mogelijk met rust. Vreselijk moeilijk! Het liefst hou ik haar dicht bij me nu, lekker op schoot en knuffelen. Maar ze kiest er duidelijk voor om dit alleen te doen... Ik vind het moeilijk, het voelt bijna als afgewezen worden.... Ik weet dat ik dit niet zo moet zien, maar toch... Op dit moment is haar ademhaling goed, ze heeft het niet benauwd oid. Ze slaapt heel diep, soms met haar oogjes open. Het ziet er naar uit, maar ook mooi om te zien hoe mooi een hond oud kan worden. Morgenochtend overleg ik met de dierenarts, desnoods ga ik daar naartoe of laat ik hem bij mij komen. Het zal een lange nacht worden, maar daarover geen geklaag. Als dit het laatste is wat ik voor haar kan doen.... 14 jaar heeft ze me zoveel liefde gegeven...

Natuurlijk hoop ik dat dit bij de ouderdom hoort, dat ze weer gewoon op zal knappen. Maar mijn gevoel zegt eigenlijk iets anders... 

Meestal zit je met je gevoel wel goed.
Hoe erg het ook is.
Nogmaals veel sterkte de komende tijd.

veel sterkte!

Oh wat moeilijk ja.Wetende dat het einde er aan gaat komen.Probeer nog zoveel mogelijk te genieten van haar en hopelijk volgen er toch nog knuffels.Heel veel sterkte

De afgelopen nacht ben ik een paar keer bij Zoe wezen kijken. Ze was rustig, lag te slapen, werd even wakker als ik bij haar was. Ik heb haar lekker kunnen aaien en knuffelen en tegen haar gezegd, dat als het haar tijd was, ze mocht gaan, dat ik me zou redden, ook zonder haar, dat ik haar vreselijk zou missen, maar dat hetgoed zou komen... 

Komt ze zojuist naar beneden... Geeft ze aan haar brokjes te willen! Drinkt wat! Ligt nu op de bank beneden! Is veel alerter, kijkt me echt aan, niet meer zo afwezig! Stukken beter dus! Wauw, ik ben blij! 

Een opleving kan erbij horen, wil je hoop niet meteen de grond in trappen natuurlijk. Maar hou er rekening mee... En geniet van elke dag dat je je maatje hebt!. Ik dacht meteen aan pijn toen ik je opening stuk las, aan hoofdpijn ofzo. Ze wil geen drukte en vooral rust, ogen staan niet normaal. Misschien is het een idee om te overleggen met dierenarts dat je vermoed dat je hondje pijn heeft (mits jij dat ook denkt natuurlijk). Persoonlijk vind ik dat een dier geen pijn hoeft te hebben op hun laatste stukje hier op de aarde

Veel sterkte

Hoi Doglover,

Wat fijn om te lezen dat het weer beter gaat.

Toen ik je openingstopic zag, moest ik aan het volgende denken.

Mijn hondje begon op een gegeven moment vreemd gedrag te vertonen. Het was alsof ze er niet meer 'bij' was. Ze keek langs me heen i.p.v. mij aan te kijken, liet urine lopen, ging op vreemde plekken liggen e.d. Ik was bang dat ze dement aan het worden was. 

Toen bedacht ik dat oudere mensen die een blaasontsteking hebben ook vaak vreemd gedrag vertonen. Dus misschien was dat ook de reden voor het 'vreemde' gedrag van mijn hondje.

Ze bleek inderdaad een blaasontsteking te hebben en is na een antibioticakuur weer helemaal opgeknapt.

Natuurlijk wil ik je geen valse hoop geven. Je hondje is op leeftijd en misschien is het wel zo dat het einde nadert. Maar misschien is er toch een lichamelijke oorzaak van haar afstandelijke gedrag. En heeft de oudejaarsavond het allemaal nog een stukje erger gemaakt.

Ik duim voor je dat je hondje nog een poosje bij je mag blijven.

Alle goeds voor Zoë en voor jou.

Eens met Marry, Catootje +, Lotje

Het kan wel zijn dat hoe je tegen je hondje gepraat hebt ook een positieve invloed hadt.  Ze begrijpen de woordenniet, maar wel de toon, je uitdrukking en het gevoel dat je erin legt. 

Een hond die zich niet goed voelt, ongewild in huis doet tewijl hij geleerd heeft dat dat niet mag... voelt zich dan ook nog eens beroerd om z'n eigen gedrag...  en dat heb je misschien weggenomen door je lieve woorden.

Ook van hieruit dus, alle goeds voor Zoë en jou.

Fijn toch dat ze weer even beter gaat  geniet van die knuffelmomenten. Je bent in mijn ogen een superbaasje hoor. 

je weet wanneer het tijd is, geniet er van dat ze toch lekker bij je komt zitten, wat eet en het toelaat dat je haar knuffelt.....

probeer is zoverre het kan ze nog te verwennen

vertroetelen

geniet nog van de dagen die je samen rest

heel veel sterkte toegewenst

groetjes cinneke

Heel veel sterkte.. Het is een spannende tijd. We weten allemaal dat we van onze liefste vriendjes ooit afscheid moeten nemen. Het is en blijft moeilijk. Ben dankbaar voor die 14 mooie jaren en dat je zo lang van haar hebt mogen genieten en geniet nu nog elke dag! Hopelijk blijft ze nog een hele tijd bij je