Verlatingsangst

Hallo, 

Lara is nu ongeveer 14 jaar bij ons. Toen ze 1 jaar was hebben we haar uit het asiel gehaald. Al van in het begin had ze verlatingsangst en huilde ze verschrikkelijk als we ze alleen lieten. Ze heeft heel veel meegemaakt toen ze jong was (ook kappen in de neus door mishandeling, ... .) Toen even een hondenpsycholoog erbij gehaald maar dat hielp niet. Op zich was het toen geen heel groot probleem want mijn moeder was huismoeder en dus bijna altijd thuis (nu blijkt natuurlijk dat dat het probleem waarschijnlijk alleen maar erger gemaakt heeft). 

Vorig jaar is mijn moeder spijtig genoeg overleden. Ik heb beslist om Lara bij mij in huis te nemen. Omdat ik als freelance journalist een heel drukke job heb, is ze af en toe wel eens alleen thuis (nooit een hele dag omdat ik ook vaak van thuis uit werk maar af en toe een paar uur en dat ook vaak 's nachts en 's morgens vroeg). Ik heb ze eens gefilmd toen ze alleen was en ze stopt echt geen tien seconden met huilen. 

Mijn buren zijn daar absoluut niet mee opgezet. Een nieuwe thuis zoeken voor mijn viervoeter zie ik absoluut niet zitten (ze is al vijftien jaar en bovendien ben ik heel gehecht aan haar). Een andere hond erbij steken is geen oplossing want dat laat haar niet ophouden met huilen. 

Een anti-blafband is echt de allerlaatste optie voor mij. Heb trouwens gelezen dat dat voor een hond met verlatingsangst een heel traumatische ervaring kan zijn. 

Zijn er mensen die ervaring hebben met medicatie? Trainen hebben we dus al op jonge leeftijd geprobeerd maar hielp geen sikkepit. Ik ben echt ten einde raad. Het is een prachtig trouwe hond en echt mijn beste vriend. Maar op deze manier loop ik constant gestrest als ik het huis verlaat met de vrees dat mijn buren de politie erbij halen en dat is ook geen leven. 

Alle tips zijn welkom. 

Dit was hier ook een probleem ik kreeg als tip , een trommeltje koekjes op tafel zetten als je weggaat.  Als je dan gaat geef je een koekje uit dat trommeltje.  Vervolgens ga je weg terwijl je het trommeltje in het zicht laat staan. Bij thuiskomst een koekje uit dat trommeltje geven en wegzetten.  Het schijnt dat ze weten als dat trommeltje er staat dat je dan terugkomt. Hier heeft het super gewerkt. Succes!

Nou dat is inderdaad lastig. 1e punt: alsjeblieft géén anti blaf band gebruiken! Daarmee maak je de zaak veel erger en creëer je drama bij je hond.

Ik denk dat het weggaan van jou misschien ( onbewust) een heisa is geworden die je hond, als voorspelbaar ritueel, is gaan aanvoelen. Dan schiet hij in de stress waar hij niet meer uitkomt tot jij terugkomt.

We mogen niet vergeten dat het een oudere hond dus het kan ook een vorm van beginnende dementie zijn: hij kan er steeds slechter tegen om alleen te zijn....

Maar je zou kunnen proberen weer terug te gaan naar het ( opnieuw) aanleren van alleen zijn: eerst, zonder gedag zeggen oid de kamer verlaten en in 1 minuut terugkomen. Belonen als stil geweest. Dit langzaam uitbouwen naar 10 min. enz.

Ook kun je ruim van te voren een rustig muziekje opzetten en aan laten staan incl. een lekkere kluif. Ook scheelt het soms om de kamer prikkelarm te maken: gordijnen dicht maar rustige muziek aan. Duidelijke eigen , veilige plek voor hond: bench( deur open), mand e.d.

Je moet een aantal dingen uitproberen denk ik, maar beginnen met kritisch kijken naar je " weggaanritueel".....

Succes en ik heb bewondering voor je hart voor je bejaarde  hondje...

Ach wat erg je moeder overleden en de hond nu erge verlatingsangst, wat ze eigenljk altijd al gehad heeft.

Zou een oppas mogelijk zijn?

Anders ga ik mee met bovenstaande tips.

Hier is ook een documentaire over honden met verlatingsangst, en tips, misschien heb je er iets aan

http://www.youtube.com/watch?v=2sP-ATqvf2k