euthanasie

Mijn hond 4 weken geleden laten inslapen dat beeld raak ik niet meer kwijt. Bij de dodelijke injectie gilde hij zo ik schrok ervan, ik dacht dat hij rustig zou inslapen. De dierenarts zei dat het wel vaker gebeurde maar volgens mij was hij te snel.Weet iemand wat er dan precies gebeurd als een hond zo gilt?

Ik heb geen idee... Ik heb het inslapen één keer meegemaakt, met onze Lob. Die was zo ernstig ziek dat inslapen de enige optie was. Maar bij hem ging het erg rustig. Ik ben erbij gebleven tot hij in slaap geholpen werdt. (Dus de prik vóór de dodelijke injectie).

Ik kon er niet bijblijven toen zijn hart definitief zou stoppen met kloppen. Nu ik het typ krijg ik het weer rillingen van over mijn rug. Ik zit hier weer in tranen...  ook al is het al zeker 2 jaar geleden. Erg veel sterkte het met jouw verlies! 

Gecondoleerd met het verlies.

Wat het zou kunnen zijn: het middel dat wordt gebruikt voor euthanasie wordt gewaard om kamertemperatuur en is daardoor zo'n 18-20 graden. Daarin tegen is hun lijfje veel warmer (38-39 graden) en zou het kunnen dat hij schrok van de kou.

Mag ik vragen hoe je dierenarts de euthanasie pleegde?
Eerst een slaapmiddel via infuus of in bilspier?
En de dodelijke injectie? Hoe werd die toegediend?

Ons eerste bulletje reageerde ook heel heftig bij het inslapen. Ze was voor die tijd al bijna niet meer bij bewustzijn, maar op het moment van het slaapmiddel werd ze heel wild en wilde weg van de plaats waar ze lag. Ze gilde niet, maar reageerde wel op een manier waar van wij dachten, doen we hier wel goed aan. Volgens onze DA kwam dit vaker voor. Uiteindelijk hebben we ons er in berust, maar ook al is het al ruim 15 jaar geleden, het staat me nog heel helder voor de geest.

Arme Lisa... ik kan me zo goed voorstellen dat je dat beeld niet kwijtraakt....

En je bent al zo verdrietig over het verlies van je hond.

Maar het punt is dat honden altijd al doodziek zijn als ze euthanasie krijgen.  Dat betekent helaas ook dat het soms onvoorspelbaar is hoe het hondenlichaam nog reageert.

Toch kan ik je een ding verzekeren: al na de eerste injectie voelt je hond helemaal niets meer. Dat is nl. een roesmiddel, daarvan gaat hij in slaap. Helaas kunnen daarna nog onwillekeurige reacties van het lichaam komen, zoals onrustig bewegen of geluid maken, zoals bij jouw hond.

Dat heeft niets met verkeerde medicatie of verkeerde behandeling( daar ga ik nu zomaar even van uit) te maken, maar met een soort " laatste stuiptrekkingen". 

Nogmaals: dat zijn onwillekeurige en onbewuste reacties van het lichaam, de hond maakt hier kwa bewustzijn niets meer van mee, daarom geven ze eerst dat roesmiddel( soort narcose).

Helaas heb ik het zelf ook bij vorige honden meegemaakt; de ene was direct ' weg', de andere was ook wat onrustig. 

Daarom is het ook zo naar om erbij te blijven, maar ja dat wil je toch he....

Ga jezelf nu niets verwijten. Jij hebt t prima gedaan en je hond tot en met de laatste reis begeleid. Nu moet je tijd nemen om te rouwen.....

Ik wens je heel veel sterkte

Ik hoop het maar dat het zo is gegaan. Het is al zo moeilijk en dan gun je je hond rust en krijg je dit.
Het was mijn maatje en het doet enorm veel pijn

Ik heb het ook meegemaakt, 30 jaar geleden, en weet nog steeds hoe het voelde en nog voelt. 

Die seconden lijken een eeuwigheid te duren... Maar besef dat ze voorbij zijn.  Jij denkt er met pijn aan terug, maar je hondje heeft rust gevonden.

Sterkte met het verwerken

Jeetje, wat een naar verhaal.

Moet je zo'n nare ervaring ondergaan en dan gaat het ook nog niet rustig.

Normaal brengen ze de hond eerst in slaap en dan spuiten ze het middel in waar z'n hart van stopt.

Sommige honden gillen ook als ze ingeënt worden, misschien dat ie schrok van het prikje of zo.

Heel vervelend voor je!

Na de 'roesprik', is de hond al in slaap en volledig verdoofd zoals bij narcose.

Bij de tweede injectie kan de hond nog reageren, maar dit is niet! bewust.

Is meer een reactie op het middel (chemische reactie van het zenuwstelsel), niet op pijn of onrust of angst.....

Het is geen prettig beeld, het laat je niet los en staat op je netvlies gebrand......maar toch kun je  gerust zijn dat na de eerste prik je hond al 'weg' was.

Bij mijn hond ging het voor de eerste prik mis......de da was onkundig en ben er nog steeds boos om.....dat kun je ook niet terugdraaien....

Maar was totaal andere situatie als bij jou (wilde het maar meegeven)

Leef met je mee en wil je veel sterkte wensen.

Je hondje heeft dan al een hoge dosis slaapmiddel via zijn bil gekregen. Die gil is idd een soort reactie van het lichaam, soort stuiptrekking. Er werd direct vloeistof in het hart gespoten en veroorzaakt daar direct een hartstilstand en dat kunnen ze wel eens bij gaan gillen. En hondje (of ander dier) vermeent er echt niets van, maar omdat het erg onprettig is voor eigenaren doen veel dierenartsen het niet meer direct in het hart, maar via infuus in poot (als dit mogelijk is)

Ik heb binnen iets meer dan een jaar 2 hondjes moeten laten gaan.

Als ik dergelijk verhalen lees ben ik ontzettend blij dat het bij ons niet zo gegaan is.

Beide zijn heel rustig gegaan .

Max begon na de eerste prik keihard te snurken zoals hij altijd deed als hij sliep.

Bij de 2e prik was het nog 2 snurkjes waarna het stil werd.

Een teken dat hij weg was.

Noah was op het moment van inslapen al zo ver weg dat er al vrijwel geen leven meer uit te halen was.

Dus ook zij had niet veel nodig 

Ik heb het inslapen gelukkig ook niet als iets traumatisch ervaren. 

Eerst twijfelde ik enorm of ik erbij wilde zijn 

Max werd thuis in geslapen en vond het wel erg cru tegenover hem om bijvoorbeeld naar boven te gaan.

Maar doordat het zo vredig ging heb ik er bij Noah geen seconden over getwijfeld. 

Al waren beide keren uiteraard verschrikkelijk verdrietig. 

Ik heb een andere dierenarts hierover gesproken die zei het is natuurlijk moeilijk te zeggen wat er precies is gebeurd. Kan een reflex geweest zijn ( wat ik dan maar hoop)of dat hij nog niet goed onder narcose was of dat de dierenarts een rib raakte. Ik hoop maar dat het eerste was maar het blijft een hele nare ervaring

Lisa, ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent. Een da moet toch weten dat euthanasie een zeer gevoelige en verdrietige situatie is. Dan moet zij of hij wel de tijd nemen hiervoor, medeleven betonen en natuurlijk op de juiste manier medisch handelen. Maar soms heb je te maken met een " hork" die meer veearts is....

Kwa procedure is het zo dat een da het eerste roesmiddel via de bil of via een bloedvat kan geven. Via de bil ( in de bilspier) is minder belastend voor de hond, je hoeft m nauwelijks vast te houden, zit er zo in. Maar dan moet je wachten tot het gaat werken, kan wel 5-10 minuten of zelfs langer duren.

Het roesmiddel via een bloedvat in de poot of soms hals geven werkt direct, binnen een minuut. Maar is nogal moeilijk en naar om een doodzieke hond zo vast te moeten houden om die poot stil te houden. Toch kiest een da daar vaak wel voor : als de circulatie van het bloed al erg slecht is( zeg maar, de hond is te ziek) dan wordt het via de bilspier niet meer goed opgenomen, het werkt dan niet voldoende.

Maar nogmaals, je hebt gelijk. Een goede da moet de tijd voor je nemen, uitleggen wat zij/ hij gaat doen en medeleven tonen. Maar helaas blijkt de praktijk wat anders soms.....

Probeer de gebeurtenissen een plaatsje te geven en blijf bij je ongetwijfeld mooie herinneringen aan je hond....

Sommige dierenarts zijn verschrikkelijk! Ik heb één keer bij een da een man zijn hond zien afgeven bij de bali omdat die graatmager was/stokoud en niet meer wou eten. De man wou  hem dus laten inslapen.

"Het is nu erg druk meneer, we laten hem later wel inslapen". Dat is dat ze hem vertelde en hij kon weer gaan. De hond werd in een vreemde ruimte gezet en de man stond huilend bij de kassa af te rekenen...

Dat geloof je toch niet....!

Ben daar nooit meer geweest.