Pippa herkent oude baasjes niet

Hallo allemaal
Onze Pippa is een Mechelse herderteef van bijna 2 1/2 jaar. We hebben haar van toen ze ongeveer 10 maanden was, dus bijna anderhalf jaar. Het is een heel moeilijke hond, kan niet om met vreemden of met vreemde honden,... Vandaag zijn haar vorige baasjes langsgeweest en ze herkende ze niet meer. Ze gromde naar beiden dus we hebben ze dan maar apart gehouden (ze zou durven pitsen)
We zijn veel met haar bezig en hebben verschillende goede hondenclubs geprobeerd, zonder verbetering. Thuis is het een zalig hondje, en eigenlijk denken wij dat ze een kronkel in haar bovenkamer moet hebben, ze kan niet om met stress of onbekende situaties.
Nu las ik dat honden meestal wel hun oude baasjes herkennen, dus vraag ik met af of dit eveneens een teken kan zijn dat ze een soort stoornis heeft?

Ik weet niet of je wat weet van haar voorgeschiedenis en van de vorige baasjes, maar misschien is het grommen wel een teken dat ze hen herkent?

Voor de overige problematiek zou ik een goede gedragsdeskundige inschakelen.

Mijn jonge hond is 11 maand, maar ik kan me niet voorstellen dat hij me over 2 jaar niet meer zou herkennen.

Volgens mij vergeten honden niet snel iemand en al helemaal niet mensen waar hij bij in huis heeft gewoond.

Misschien heeft hij negatieve ervaringen met zijn oude eigenaren dat hij gromt.

Ik denk niet dat het een stoornis is hoor.

Want dan zou ze het ook wel bij andere mensen doen.

 

Mischien heeft ze wel erg slechte herrineringen aan deze mensen en moet ze er echt niks meer van hebben.

Dan is grommen een manier om te zeggen '''weg jullie!!''.

 

Nu ik zo lees dat ze moeilijk kan omgaan met stressvolle situatie's....
Heb je al eens gedacht om je hond te trainen met kalmerende signalen van Turid Gudgaas...(als ik de naam teminste goed spel)

 

De technieken zijn zeer hondvriendelijk en je leert je hond beter kennen, maar ook om beter met stress en een hond om te gaan.

 

 

Ik denk dat die technieken goed kunnen helpen.

Vaak zijn honden met een hoge stress-gehalte ook vaak gevoelig voor allergieén.

Voornamelijk kip en gluten....(rund komt ook vaak voor, maar net iets minder)

Ik weet niet wat voor brok/vlees ze krijgen.

Maar een ander voer van bv...lam of rijst kan goed helpen.

 

Je kan je vraag over voer ook hier op hondenpage kwijt, maar je kan het ook vragen aan een goede dierenwinkel.

Ik hoop dat je iets aan deze informatie heb.

 

Ik denk niet dat ze er slecht behandeld is geweest, ze hebben ook haar moeder die reddingshond is.

Inderdaad, misschien is grommen wel een teken dat ze ze kent..wie weet wat de hond ervaart als ze hun ziet. Zou zoiets zeker eens overleglgen met een trainer. Ook de andere dingen die jullie ondervinden

 

 

Misschien herkende ze het baasje wel maar was niet blij?..dat kan ook natuurlijk

 

 

Wat weet je van de vroege jeugd en evt fokker van je hond?

Kennelsyndroom zou kunnen passen in het plaatje wat je beschrijft

 

 

 

 

 

 

 

een hond kan ongeveer na 6 maanden zijn nestbroertjes en zusjes herkennen. Hierna niet meer. Hun ouders kunnen ze na een langere tijd herkennen.

Dus ik vind het niet raar dat ze de vorige eigenaren niet meer herkent.

honden herkennen mensen voornamelijk door geur.

 

Misschien dat ze afging op haar ogen en daarom gromde onder het motto indringers in huis.

 

misschien als ze rustiger was geworden en hun had geroken en dan had herkend

Ze gromt op iedereen die bij ons thuiskomt of die aandacht schenkt aan haar en zou ook durven uitvallen. We zitten sedert een maand op Taste of the Wild, daarvoor had ze RC. Ze is afkomstig van de hond van de vorige eigenaar, die haar heeft voor zijn werk. Ook een heel nerveuze hond, maar in tegenstelling tot Pippa is dit in goede banen geleid. Bij Pippa was er een probleem van in het begin: speuren ging goed maar zij viel uit naar de slachtoffers in plaats van gewoon te blaffen.

 

Nee, totaal niet, die mensen zijn 2 uur bij ons geweest en ik heb totaal geen herkenning gezien

 

 

Mijn ervaring is anders; altijd als we bij de fokker kwamen liep Janouk eerst naar de kennel van zijn broer en daarna naar zijn moeder. Al waren wij er meer dan een jaar niet geweest en waren ze in inmiddels negen jaar oud. (En dat was op een plek waar ca 8 hokken naast elkaar waren met ca 16 honden) . En daarna feilloos naar de nieuwe honden, dat hadden ze dus ook door, wie bekend waren en wie niet. Met s2 komen we er minder vaak, en  ze hebben geen pup uit dat nest ook die tonen meer interessen in de nieuwe honden dan de bekende, dus ze moeten dan toch wel nog weten wie er eerder waren en wie niet. 

 

als de fokster op een tentoonstelling liep herkenden alle door haar gefokte honden haar, al had ze die jaren niet gezien. 

 

Van de vroege jeugd weet ik niet zoveel af. Enkel dat de moeder van dezelfde baas is. De bevalling en de eerste weken hebben wel plaatsgehad bij de kweker van de moeder van Pippa omdat de baas net naar het buitenland moest. Die mens vraagt zich nog altijd af wat er is misgelopen, dus het vermoeden is dat het inderdaad in haar eerste levensweken al zou kunnen misgegaan zijn. Als ik de beschrijvingen van het kennelsyndroom lees herken ik er wel een aantal zaken in. Schrik van vreemden (gelukkig heeft ze ons wel aanvaard), van andere honden, vuur (lucifers, vlammetjes), de mixer, vrachtwagen, kettingzaag,... Als er bij ons ongewone geluiden zijn vinden we haar altijd wel ergens in een hoekje in de kelder of garage terug.

vergeten kan ook prima hoor. Een kennis van mij moest door omstandigheden zijn hond verplaatsen, twee jaar later zat hij in de wachtkamer van de dierenarts en kwam hij plots de hond tegen, die hem straal voorbij liep. Daarna gedroeg de hond zich naar hem gewoon als naar alle andere in de wachtkamer. En hij was toch echt steengoed voor het beestje.

Dus de hond is niet bij die mensen opgegroeid, maar is de eerste weken ergens anders geweest? En er is vermoeden van gebrekkige begeleiding de eerste weken?

 

Ik vind het dan niet vreemd dat een hond de eerste nieuwe baasjes niet herkent. Ik kan me zo voorstellen dat een hond met een gebrekkige socialisatie in de eerste periode heel anders reageert op mensen en er daardoor misschien in de hersenen niet zulke sterke verbindingen zitten qua mensen herinneren. Alsof het er niet in ge-hardwired zit.

Herders vergeten dingen zeer snel, dat is normaal. Daarbij kan het zijn dat ze nooit een echte band en/of negatieve ervaringen met de vorige eigenaren heeft gehad.

Wij hadden vroeger een herplaatser van 2,5 jaar van andere mensen uit het dorp. De hond was goed opgevoed en verzorgd geweest, geen probleemhond oid, maar hun kind was allergisch (geworden?). 

Toen we ze weken later al wandelend tegenkwamen, "herkende" onze hond hen ook al niet meer. Ze hadden nochtans spijt van hun beslissing, maar ik denk dat het voor de hond een afgesloten hoofdstuk was en hij nu enkel oog had voor ons, zijn nieuwe familie.

 

misschien heeft Pippa dat hoofdstuk ook gewoon afgesloten, geen stoornis. Ze is gewoon verder gegaan met haar leven bij haar nieuwe gezin en blijkbaar interesseert de rest van de wereld haar niet zo. Daar zie ik niks mis mee hoor.

Ik denk ook niet zozeer aan een slechte herinnering aan de vorige baasjes.

 

Aangezien het een stressgevoelige hond is, zal ze zo ook gereageerd hebben.

 

Met het gedrag, daar moet wel iets aan gebeuren. Snap dat je aan een 'kronkel' denkt, die 'kronkel' zie ik dan als een beestje met aanleg tot stress (te gevoelig en kort aangespannen)

, niet zozeer een neurologische afwijking. (al kan het, maar dat aantonen is quasi onmogelijk via scan oid)

 

heel veel geduld, duidelijke grenzen en rust geven. Veilige plek waar ze altijd naar toe kan, een mand enkel voor haar, regelmaat....geen onverwachte dingen en mondjesmaat blootstellen aan nieuwe prikkels.

 

 

 

We zijn inderdaad tot hetzelfde besef gekomen, dat ze vooral regelmaat nodig heeft. Ze hebben alledrie een bench en sedert een paar dagen hebben we ook buiten een deel van een tuinhuis met een grote ren waar ze soms een uurtje alleen kan lopen. Ik vond het altijd zo zielig, een hond in een ren, maar ik zie dat het haar goed doet van er af en toe een uurtje in te zitten. Soms wisselen we af en zetten we er Kimi  een uurtje in omdat het vooral tussen die twee er soms nogal heftig aan toe gaat. En wonder boven wonder, ze wordt er rustiger van! Even wat minder prikkels, want constant in die grote tuin met alle invloeden van buitenaf, is nogal veel voor haar. En als ze af en toe eens apart zitten blaffen ze ook ineens een stuk minder.

Ik denk dat we te snel resultaat wilden, meteen als ze bij ons kwam hondenschool,... Met Kansoe is dit prima gelukt maar de ene herplaatser is de andere niet, we ondervinden het elke dag nog.

De fokster van mij reutje Vigo kwam na een jaar eens kijken hoe het met
haar puppenkind ging. Vigo kende haar wel ondanks dat ik hem vanaf
pup had.
Hij ging zelfs helemaal weer puppengedrag vertonen,het was gewoon leuk
om te zien.

Ik heb een tijd op de hondeneschool les gehad van een directeur van een dierenasiel.

Hij zei altijd dat de meeste honden na een jaar hun oude baas niet meer herkennen of in ieder geval geen blijk van herkenning meer zullen geven. Gezien de enorme ervaring van deze man met herplaatsing van honden neem ik aan dat die bewering niet uit de lucht kwam vallen.

 

Wat wel gebeurd is dat als de interactie tussen oude en nieuwe baas positief is de hond daar in mee gaat.

Of de oude eigenaar heel uitnodigend reageert.

Ik denk dat een hond eerder een situatie herkent dan een persoon.

In geval van te dus niet, of de hond legde het negatief uit.

Doet het prima met Pippa! 

Jullie systeem is ok