maandag 9 november 2009 heb ik afscheid moeten nemen van mijn allerliefste steun en toeverlaat, mijn amstaf kaylee, mijn meissie van bijna 14 jaar. vrijdag was ik naar de dierenarts geweest voor de jaarlijkse inenting. ze bleek in een korte tijd 5 kilo afgevallen te zijn. de da keek verder en het bleek dat ze een baarmoederontsteking had.een operatie zou helpen maar er kon ook uit komen dat er meer was of dat ze het niet zou overleven. ze was de laatste tijd ook haar coordinatie kwijt. de da wilde haar ook niet inenten. ik ben naar huis gegaan om na te denken.wilde ik haar het aan doen om zo'n zware operatie te ondergaan? ik kon haar dat niet aan doen. het hele weekend hebben we afscheid genomen van haar, geknuffeld en verwend. maandag zijn we naar de da gegaan. ze rende zowat naar binnen, terwijl ik er anders altijd mee moest slepen. ik had haar in mijn armen genomen en na het eerste prikje was ze met nog geen 3 minuten al aan het slapen, de tweede prik was er nog niet eens helemaal in en toen was mijn allerliefste meissie al overleden. en dan kom je thuis, geen liefste die op je af komt rennen, die je geen knuffel kan geven, wat is mijn huis leeg. de volgende dag heb ik een heel mooi kistje gehaald waar ik al haar spulletjes in heb gedaan,de speeltjes,voerbak,tuigjes, alles.deze staat nu in de kamer.maar dan komt ineens de twijfel, heb ik wel de goede beslissing genomen?had ik haar toch die kans moeten geven?donderdag belde de da dat haar as terug was en dat ik dat kon halen. ik heb gehuild, geschreeuwd (dat doe ik al de hele week)en zei dat ik haar geen kans had gegeven. de da zei dat hij haar had nagekeken toen we weg waren en er was echt veel meeer aan de hand dan wij dachten.ik had de juiste beslissing genomen, ik had aan haar gedacht.ik ben naar huis gegaan en heb de urn op het dressoir gezet met haar fotoos en kaarsjes erbij.
maar mensen wat doet dit pijn, 14 jaar lief en leed gedeeld met haar. ze was een echte schoothond.het plekje naast me op bed is koud en leeg.ik mis haar knuffels, een lik over mijn gezicht.er is een stuk van mezelf weg.was ze nog maar bij me.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "afscheid van mijn allerliefste meissie kaylee" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Hoi Erica, het is altijd vreselijk om afscheid te moeten nemen van je allerliefste maatje,
Maar zoals achteraf bleek heb je de juiste beslissing genomen. Er was meer aan de hand
Nu hoeft ze gelukkig niet meer te lijden, heel veel sterkte ermee.
liefs Ingrid en Dootje
Lieve Erica,
Wat een droevig nieuws ,
snap dat je heel veel verdriet hebt om je liefste maatje, maar ga je niet schuldig voelen, je hebt de goede keuze gemaakt, Kaylee heeft een mooi leven gehad bij jullie,
Wens je heel veel sterkte toe voor nu en de komende tijd,
Veel liefs.
Heel veel sterkte.
Ze is voor altijd in uw hart.
Wat verdrietig en een groot gemis. Heel veel sterkte de komende tijd..
Wat verschrikkelijk voor je. Je hebt een goede beslissing genomen je hebt haar een lange lijdensweg bespaard, dat is ook dierenliefde!
Ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies!
Lieve groet Corina
Het is vreselijk om afscheid te nemen van je maatje. Zo'n moeilijk beslissing nemen, getuigt van heel veel moed en liefde voor je hond. Nu is ze verlost van al haar pijn. Hiervoor zal ze je eeuwig dankbaar zijn. Koester de mooie momenten die jullie samen hadden. Heel veel sterkte Erica.
Heel veel sterkte toegewenst.
Liefs Marianne
heel veel sterkte toegewenst voor de komende tyd
gr liesbeth
lieve mensen je moest eens weten wat dit met me doet, de warme reacties van jullie. ik ben normaal niet zo`n schrijver, echt niet, maar zulke hartverwarmende woorden doet veel bij een mens.ik zei dinsdag tegen me vriend over dit forum, hij zei schrijf je verhaal op, hoe je je voelt enz. het verdriet is en zal er altijd blijven maar het gevoel dat ik een verkeerde beslissing zou hebben genomen neemt toch al wat af, mede door jullie woorden en die van de da. kaylee was als een kind voor me, mijn puppekind (zo noemde ik haar vaak). liefs erica
Hoi Erica,
Ik weet precies hoe het voelt en wil je heel veel sterkte wensen. Ik vind het vooral moedig van je dat je jouw hond op tijd verlost hebt van alle pijn en ellende. Ze zal je hiervoor eeuwig dankbaar zijn! Ik heb mijn vorige hond op oude leeftijd nog wel een zware operatie laten ondergaan, omdat ik hem nog niet kwijt wou en ik niet voor altijd met de vraag had willen lopen wat als ik het wel gedaan had. Maar achteraf gezien zeg ik nu dat ik echt heel egoïstisch ben geweest om hem toen nog te laten opereren. Ik had hem dat veel beter kunnen besparen, want hij is in een tijd van 3 maanden finaal afgetakeld. Dat wil ik echt nooit meer meemaken en zeg nu ook dat je beter op tijd die moeilijke beslissing kunt nemen. Wanneer je de beslissing neemt...het blijft gewoon heel moeilijk. Je beslist tenslotte over het leven van een voor jouw dierbare kanjer! Maar echt, je hebt er goed aan gedaan om jouw maatje haar verdiende rust te geven. Nogmaals heel veel sterkte en ik hoop dat je over een tijdje jouw tranen in kan leveren voor een glimlach van al die mooie herinneringen....Ik hoop dat je daar kracht uit kan putten om dit moeilijke verlies te kunnen verwerken. Ik zal een kaarsje voor je kanjer branden....
Liefs Monique
heeeeeeeeeeeeeey laiverd..je hebt de juiste beslissing genomen..hoe zwaar ook.weet zeker dat kaylee je dankbaar is..(zat te grienen toen ik je verhaal las..herken het heel goed..drie jaar geleden moest ik de beslissing nemen,voor mijn meisje vailenie..) gemis zal blijven,MAAR ZE ZIT IN JE HART ...HEEL VEEL LIEFS VAN ONS X
Erica, het is goed om het van je af te schrijven
en de meesten hier weten waar je door heen gaat.
Wat verschrikkelijk dat je haar nu moet missen...
Ik wil je heel veel sterkte wensen!
Groetjes, ANita.
hallo erica
het was een moeilijk keuze
die je moest nemen
maar je heb een goede keuze gemaakt
en je heb je hond niet pijn laten leiden
en je het besten voor je hond je gedaan
ook al heb je nu pijn en verdriet
weet dat je hond dicht bij hart zit
meis schrijf het van je af het is goed
en de meesten mensen weten hoe jij je er bij voelt
veel strekt meis en hoop dat je veel steun heb
en anders heb je hier een klein beetje steun van ons
groetjes anja
Ontzettend veel sterkte gewenst. Dat is een groot gemis ook al weet je dat het de juiste beslissing is........je mist je maatje
Augustus hebben we moor in laten slapen, ik snap wat je voelt...ohhh wat doet het pijn, wat een lege plek..
Sterkte!!!!!!!!!!!!
groetjes Claudia
Hallo Erica,
Ik wil je even heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit grote verlies. Het zal niet makkelijk zijn, maar ik hoop dat je een aantal mooie foto's hebt die je aan haar doen herinneren. (natuurlijk zit ze voor altijd in je hart, maar soms voelt het zo goed als je even naar haar kunt kijken)
Liefs, Marleen
Hallo Erica,
Joh, wat een verschrikkelijk verhaal en een hele heftige beslissing... Maar ik denk wel de beste beslissing... Je hebt haar waarschijnlijk veel leed bespaard....
Heel erg veel sterkte.
Groetjes Marjan
Hoi Erica,
Wat moet dat vreselijk moeilijk voor je zijn. En inderdaad wat een leegte dan. Fijn dat de DA je nog heeft verteld dat je de goede beslissing hebt genomen. Nu hoef je in elk geval niet met twijfels en schuldgevoel te zitten. Maar het blijft verschrikkelijk.
Heel veel sterkte.
groetjes,
Josine
gecondeleerd met het verlies van je hondje, tis altijd een rot op gaven om die keus te moeten nemen.
Ik wens je veel sterkte toe.
Hey Erica,
Heel veel sterkte komende tijd...zal idd vreemd zijn komende tijden...na 14 jaar weet je niet beter dan dat ze je opwacht en knuffel en gezelschap houdt! Het is natuurlijk erg dubbel voor jou maar je hebt het beste gedaan voor je hond!!! Knap van je want dat is (logisch) erg moeilijk... sterkte!Liefs Martine
meschien geeft deze spreuk wat steun
Dierenliefde is een wonder,
Deze vriendschap was bijzonder.
Je was een trouwe kameraad.
Die zijn sporen achterlaat
gr emma
lieve emma dank je wel voor de mooie spreuk. en ook alle mensen bedankt voor de lieve woorden. sorry voor mijn late reactie maar ik lag ziek op bed. het is nu 20 dagen geleden dat ik haar niet meer bij me heb.wat doet dit pijn. ik weet nu dat ik echt de goede beslissing heb genomen, voor haar is het het beste. toch huil ik elke dag om haar, wat mis ik die vrolijke meid . elke keer als ik in de woonkamer kom begroet ik haar, er hangt een levensgrote foto van haar aan de muur.op het dressoir staan ook fotoos met haar urn.toch zit er in mijn gedachte nog steeds als ik weg ben of op mijn werk, snel naar huis naar mijn meissie. kom ik thuis dan krijg ik zo`n stomp in mijn gezicht want ze is er niet meer.
liefs erica
lieve erica
ik weet precies hoe je je voelt, het gemis en de leegte als je thuis komt.
zo'n beslissing nemen is niet makkelijk,maar voor kaylee wel de goeie geweest nu heeft ze geen pijn meer.
ik wens je heel veel sterkte
je het een hoop mooie herinneringen aan haar.
Zeg me dat je nooit weg zult gaan.
Dat kan ik niet beloven.
Maar als je aan me denkt,
zul je me zien,
heel even,
in de verte.
heel veel sterkte
liefs klaske
Erica, wat vreselijk verdrietig voor je. Ik kan me je gemis heel goed voorstellen. Verschrikkelijk....
Maar je hebt het goede gedaan voor je lieve meisje, je hebt haar veel pijn en ellende bespaard. Daar is ze je dankbaar voor. Laat dat een troost voor je zijn.
Sterkte
Hallo Erica
Ik wens je heel veel sterkte !
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "afscheid van mijn allerliefste meissie kaylee" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?