Agressie en agressie bij Parson Russell Terrier

Vraagje over Agressie en angst bij terriers,

Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben en een oplossing weten m.b.t angst?

Wij hebben een Parson Russell Terrier met stamboom. Een schat van een hond maar hij valt reutjes aan en laat ze écht niet meer los. Je ziet op internet staan dat je voor de 12 weken met je hond op cursus moet gaan om hem te socialeren. Dit is helemaal niet waar, want wij hebben hem met 9 weken op cursus gedaan, waar hij gelijk elk reutje pakte en echt agressief was. Hierna is ons verboden te komen. Wel mochten wij met hem privecursus, maar dan wordt hij natuurlijk ook niet gesocialiseerd. Kort geleden zijn we begonnen met vakantie-opvang voor vrouwtjeshonden. Hij is echter doodsbang voor ze. Je kunt ook eigenlijk niets bedenken waar hij dan ook niet bang voor is. Voor poppen,knuffels, kinderen, bekers, en ga zo maar door. Voor knuffels met een piepje erin is hij als de dood! Dus het is eigenlijk een heel bange en gestresste hond. Maar wel superlief en heel erg intelligent.
Wij hebben hem laten onderzoeken door verschillende gedragstherapeuten, deze hebben allemaal de conclusie getrokken dat het een aangeboren tic is. We werden gek van mensen die zeiden dat het aan de eigenaar ligt dat een hond agressief is. We hadden hem gewoon moeten socialeren enz. enz. Er is eindelijk vastgesteld dat het zijn aard is. Dus er zijn uitzonderingen! Zelf vragen wij ons nog altijd af of het misschien toch angst is waarom hij zo agressief is. De gedragstherapeuten allemaal van niet. wat vinden jullie? Hiermee wil ik ook aangeven dat een hond met een gedragsprobleem ook gewoon super hond kan zijn.

Ik ben het niet eerder tegen gekomen. De echte parsons die ik ken zijn allemaal leuke hondjes. Mexx kan er meestal ook goed mee overweg (en dat zegt heel wat ).

Het zou idd een kronkel in zijn koppie kunnen zijn vooral omdat het al zo jong begon.
Maar wat zegt de fokker er dan over. Was dat in het nest niet zo?

Jeetje wat naar.
Zo te lezen heb je hem wel proberen te socialiseren.
En GT erbij gehaald, meerdere zelfs.
Inderdaad, soms ligt het niet aan de baas. Een kronkel in de kop is mogelijk, helaas.

Jammer dat ie zo bang is zeg, kun je je niet bedenken of ie ooit iets heeft meegemaakt?

Gelukkig dat het wel een superhond is!
Soms is er weinig aan te doen, vooral als je er niet achter komt wat het precies is.

gmorgen, ik lees net je probleem en ik moet helaas zeggen dat een kennis van mij ook zo,n jrussel heeft gehad, 12 jr lang met dezelfde symtonen!! Heeft ook van pup afaan andere honden gepakt en echt lelijk, wij hebben ook altijd gezegd: daar zit een steek aan los!!! Helaas, was verder een leuke hond, behalve met andere honden,je zal er mee moeten leren leven, sterkte dan maar.

Hoi,

Het kan idd een tic zijn maar wat belangrijker is hoe is er met dit gedrag om gegaan?

Ik werk zelf met kalmerende signalen en heel vaak en heel veel hondenscholen en gt's willen dat de signalen weggetraind worden. Ik wil dat juist niet maar ik wil juist die signalen behouden en honoreren.

Een pup van 9 weken kan hier bij mij in de hondenschool niet zo aanvallend worden omdat er al veel ruimte tussen de honden in zit. Zijn ze rustig dan pas dichterbij elkaar laten. Niet met elkaar laten spelen, los of vast. En niet het gedrag wat je hond laat zien bestraffen maar juist geruststellen.

Wat jullie hond laat zien is extreme angst en stress. Aangeboren of niet kan ik niet zeggen omdat jullie niet kan zien dus niet kan observeren.

Wel is dus erg belangrijk geweest hoe er gereageerd werd als je pup dit liet zien.

Groetjes van Esther

Dankjewel voor jullie lieve reacties!

@Mexx: hij was enig mannetje in het nest...
@Esther: kun je mij misschien tip geven over deze kalmerende signalen? misschien kan ik ze toepassen! Ik ben erg benieuwd!
@soraya: idd. zoals je zegt, het is een superleuke, lieve en aanhankelijke maar drukke hond, maar dan met een steekjes los. We vinden het ook niet heel erg, want er is mee te leven. Wij hebben nu een dogwatch systeem (www.dogwatch.nl) om de tuin liggen, waardoor hij absoluut niet weg kan als hij een reutje ziet. Ik krijg het al spaans benauwd als er een loslopende hond op me afkomt als ik mijn parson uitlaat.
@Maartje & Mila: tsja ik kan niet bedenken dat hij ooit een trauma heeft gehad. Ik heb hieronder nog een aantal aparte dingen van hem beschreven. Weet jij misschien of dit onder een trauma valt?

Om te beginnen, we hadden al een Jack Russell en we zochten een vriendje voor hem.
De parson komt uit het nest van onze buren, dus hij heeft met 4 weken al kennisgemaakt met onze Jack Russell. Deze Jack Russel was extreem dominant en mijn parson ging bij elke grom van hem op zijn rug liggen. Ook als mijn Jack Russell op een kleed lag en mijn parson kwam er alleen al aan begon die te grommen. De parson vloog letterlijk voor hem. Misschien is dit ook wel een oorzaak geweest? Aan de andere kant waren ze ook weer heel erg hecht, want mijn Jack Russell likte de parson altijd helemaal af.Ook had mijn Jack Russel een schildklier aandoening waardoor hij erg traag was. Als ik dan tegen de parson zijn: ga jack is halen? dan rende hij net zo lang om de Jack Russell heen tot hij meekwam. Ook werd mijn Jack een keer geschopt door een aantal jongeren, mijn vader bedacht zich niets en liep mijn parson los, die vloog op de jongen af en beet in zijn benen wanneer die er snel vandoor gingen. Terwijl hij nooit, maar dan ook nooit mensen of kinderen zal bijten. Vorig jaar is mijn Jack Russell helaas op zijn 12e doodgereden, waarna mijn Parson een paar weken helemaal van de kaart is geweest. Helemaal aan de rees en bleef dagenlang bibberen. hij sliep ook alleen maar, terwijl het een heel drukke hond is. Dit slapen heeft hij echt wekenlang gedaan. Misschien was dat zijn manier van verwerken? Wat ook heel raar was, dat we hem ook nog even bij mijn Jack Russell gelaten hebben toen hij doodgereden was. We vinden het nog steeds heel erg apart hoe hij toen reageerde. Hij legde zijn oren in de nek en draaide zijn kop weg van mijn Jack Russell, je zag helemaal het wit van zijn ogen. Ook bibberde hij en trilde over zijn hele lijf. Hij heeft er ook absoluut niet meer naar gekeken. Hij klamde zich helemaal aan me vast. Ik las op internet dat je als een hond zijn maatje verliest hem eraan moet laten snuffelen. Dit kreeg ik met geen mogelijkheid voor elkaar.

Is er misschien ook iemand die zijn hond bij een overleden hond gelaten heeft? En of ik dit misschien helemaal verkeerd heb aangepakt? Of iemand die er welleens over gelezen heeft?

Alvast heel erg bedankt.

Nou trauma's genoeg zo te lezen. Ik weet niet wat voor gt's je hebt gehad, maar misschien is het handig als je 22-11 naar de lezing over kalmerende signalen in Utrecht komt? En anders eens een gt inschakelen die op basis van kalmerende signalen werkt.
Ik hoor wel vaker van terrier-soorten dat ze dit gedrag vertonen. Of het aangeboren is of toch ergens is ontstaan, ik heb geen idee. Ik vraag me toch wel af of dit een officiele fokker is geweest die fokt volgens de regels van de Raad van Beheer en de rasvereniging. Anders zou het wel heel zuur zijn, want het kan ook aan een van de ouderhonden hebben gelegen dat hij bepaalde agressieve karaktertrekken heeft overgenomen...