waakse pup

Ik kijk altijd uit naar bassies antwoorden ! Ze zijn soms vrij kritisch maar ik leer ervan maar ik denk dat de achtergrond van bassie er niet tot doe ik dit topic 

 Dit werkt heel goed, je hond zal bij iets wat hij eng vind en gaat blaffen, door het koekje een positieve prikkel krijgen. Hij zal dan de positieve prikkel gaan associeren met het geen hij eng vind, waardoor hij het niet meer eng gaat vinden. Je buigt het gedrag om. 

Dit werkt ook goed bij najagen van fietsers en joggers, blaffen aan de riem naar andere honden bvb.

Dit is eigenlijk precies wat ik hoop te bereiken door het woordje klaar te gebruiken. Ik gebruik klaar bijvoorbeeld ook als we aan het trainen zijn op trucjes, en we ermee stoppen. Klaar, snoeppot gaat dicht en ik sta op. Vaak lijkt ze dit eigenlijk wel op te pakken. Ik kijk gewoon of het lukt. Ben blij met alle tips hier en zal ze zeker proberen. 

Ik ga het proberen...

Maar met het direct naar binnen sturen hè, vraag ik me af wat dan het exacte doel erachter is. Haar afleiden door naar binnen te gaan? Pakt zij dit niet als straf op? zo van als ik blaf moet ik naar binnen en dat is niet leuk. Of de veilige omgeving opzoeken omdat ze onzeker/angstig is? Leert ze dan ooit wel weerbaar te worden en blijft ze dan niet onzeker/angstig?

Ik vind het lastig.. Zou graag in het koppie willen kijken.

Als ze binnen is, is de enge prikkel weg. Dat is het doel. Je straft niet, maar laat haar zien, waar het veilig is.

Het is natuurlijk wel de bedoeling, dat ze straks buiten kan zijn, op haar gemak.

Je zou eerst heel goed kunnen oefenen met het woordje kijk, van Max. Als dit goed gaat, buiten in de tuin oefenen, op momenten dat het rustig is. Als ook dat goed gaat, kijken of het lukt als er een enge prikkel is. Als ze weer blaft gewoon even naar binnen.

In de tuin met een balletje spelen of zo iets, dat ze leert dat de tuin een veilige plek is, is ook wel handig te doen. Of als je weet dat het buiten druk wordt, haar met een gevulde kong in de tuin zetten. Zo zal ze ook een positieve prikkel krijgen op enge momenten.

Hier wat ik soms bij Ten doe/deed. 

Als hij in de tuin begon te blaffen ging ik erheen en liep ik hem voorbij meestal al kletsend in de vorm van.....Wat heb je gezien schat?.....O dat is niks/de buurman etc. Natuurlijk begreep hij niks van de woorden die ik gebruikte maar wel de energie/het gevoel wat erachter zat. Dan riep ik hem bij me, kroelde even en ging weer weg met hem achter me aan. Hetzelfde als hij voor de ruit begon te blaffen dan ging ik ernaast staan met weer hetzelfde tafereeltje. 

Hij is inmiddels ouder dus herken ik de verschillende boodschappen in zijn geblaf en ga na kort laten blaffen indien hij zelf niet stopt na met mij gecheckt te hebben over op 'klaar'.

Bij mijn hond, in zo´n soort situatie, helpt het wel om hem te vertellen wat ik hoor. Gewoon op kalme toon en met zachte stem `bv. dat is de buurvrouw die de container naar de weg rijdt, ik ga straks ook de container bij de weg zetten. En kalm kordaat: Kom eens hier, ga je mee naar binnen?´ Ik zie hem ontspannen, komt bij me en samen gaan we naar binnen.

Dit is mijn ervaring en handelswijze met mijn hond.

Het is wel weer situatie afhankelijk, hierin spelen verschillende factoren een rol. Hoe over reactief is de hond op dat moment in z'n gedrag en hoe sterk zit hij in de emotie. Valt bij jouw hond nu wel mee gelukkig, wat ik in het filmpje zag en dat betekent dat hij bereikbaar is voor contact. Daarbij betrekt de hond jou ook in zijn beleving van de situatie en reactie (kijkt naar jou) en dat kan dan een mooi moment om hem te vertellen wat er gebeurt en wat jullie gaan doen.

Op basis wat ik nu op het filmpje zie, waar ik op let, is in mijn interpretatie ook vooral een hond die wat onzekerheid laat zien. In die onzekerheid maakt de hond ook contact met jou en dat is m.i.  echt een mooie gelegenheid de hond te kalmeren en eenmaal meer ontspannen weer mee te nemen naar binnen.

Wat ik vooral zie, al is er nog veel meer te zien, is een hond die een wat stramme houding heeft en de neiging heeft om achterwaarts te bewegen/te leunen. Ik interpreteer de stramme houding als spanning en het achterwaarts bewegen als zich verwijderen van het object/prikkel. Soms zie je een hond zelfs letterlijk vooruit en dan weer achteruit springen. Hij vertoond dus ook voorzichtig exploratiegedrag (wil wel onderzoeken wat het is) ondanks dat hij het ook spannend vind.

Ik merk overigens aan mijn hond ook weer dat, nu het voorjaar z'n intrede doet, het weer wennen is aan de luiden en beweging in de brandgang achter en opzij van het huis. Voor jouw hond is het helemaal nieuw (en in het filmpje was het nog donker ook). Ik vind hem in elk geval nog heel bereikbaar, dus ik wens je dat je met de tips hier iets vindt wat bij jou en je hond en jullie als span past om er meer rust in te brengen.

Bassie ik heb weinig zin om op deze mooie zonnige dag ruzies uit te gaan zoeken. Vriendelijk en meteen latste verzoek om er gewoon mee op te houden.

Kai, je vroeg on het uit te zoeken Wees dan verstandig en reageer er zelf niet op. Olie op het vuur volgens mij ....

Petra en Manuela, jullie hebben een goede band met jullie hond(en) ze weten dat het bij de baas veilig is en vertrouwen op jullie en je eigen gevoel. Goud waard! 

Als je je hond zo goed kent en je hond jou zo vertrouwd, kan je zeker zeggen tegen je hond: nu klaar. Dan heb je wel al een goede basis met je hond. Een jongeren onzekere hond, zou ik dit niet gelijk doen. Maar dat is alleen een gevoel wat ik heb. 

" Petra en Manuela, jullie hebben een goede band met jullie hond(en) ze weten dat het bij de baas veilig is en vertrouwen op jullie en je eigen gevoel. Goud waard! 
 
Als je je hond zo goed kent en je hond jou zo vertrouwd, kan je zeker zeggen tegen je hond: nu klaar. Dan heb je wel al een goede basis met je hond. Een jongeren onzekere hond, zou ik dit niet gelijk doen. Maar dat is alleen een gevoel wat ik heb.  "

Suzanne en Luca

Ik zeg ook geen 'klaar' hoor. Ik (h) erken hem in het feit dat hij onrustig is bij wat hij waarneemt en spreek hem simpelweg kalmerend toe. Het is daarbij niet relevant of hij mij ook woordelijk 'verstaat'. Het gaat mij erom dat ik hem in z'n emotie erken en tegelijkertijd kalmeer en vertel wat we in deze ontstane situatie gaan doen.

Bij Liy Jane (zij meende soms wel te moeten waken over ons ) riep ik haar bij me, ze kreeg een kriebel en dan liep ik naar de poort (keek even) en kwam dan terug met de opmerking 'het is oké' ga maar op je 'plaats'. Dat was wat tussen ons prima werkte. Waarschuwen mag, maar er in doorslaan is niet oké. Als er een grote boze wolf in de steeg staat zal ik degene zijn die hem weg stuurt   Jahaaaaa dat durf ik

Dat is idd. vaak zo. En zoals je aangeeft is de intonatie (en soms lichaamshouding) van belang vandaar dat ik denk dat 'klaar' hier net zo goed werkt. 

Bij mijn eerste hond heb ik alleen beloond met 'goed zo' als ik al iets zei, alles ging op gevoel. Ik wist destijds niet beter. Trucjes waren voor TV en circus honden en ik had ook geen idee hoe ze dat die geweldige honden úberhaupt aangeleerd hadden. Behalve aangeven dat ik iets goed of afkeurde heb ik dus niks gedaan. En wat heb ik een heerlijke hond gehad die amper op 'bevel' iets uit hoefde te voeren omdat hij het gewoon al deed. Gewoon hij als mens en ik als hond met elk hun eigen taal. 

edit: die zal ik maar even omdraaien.......hij als hond en ik als mens.....

"  

Ik vind de hond juist niet onzeker in het exploratiegedrag. Sterker nog, ze kadert in haar gedrag al de hele omgeving...precies zoals je het eigenlijk zou willen van een waakse hond. Daarbij komt geen angst of onzekerheid kijken, maar in mijn mening juist het tegenovergestelde. Een echt angstige of onzekere hond, zeker in deze leeftijd, is niet meer in staat om zo te blijven bewegen en herijken van de situatie. Dat er spanning op de hond zit is duidelijk, daar ben ik het mee eens, maar die hoeft niet direct negatief te zijn.

In het algemeen:

Denk dat het in dit soort situaties goed is, om juist wat minder van het conditioneringsdenken toe te passen, en iets meer van de sociale leerprocessen. Wat doet moeder bijvoorbeeld als een pup zich druk maakt om niks? Helemaal noppes...want er is niks

Als we zo meegaan in het gedrag van de hond...toespreken, gaan kijken, etc...geven we in mijn mening onbedoeld juist de boodschap dat het blafgedrag wel gerechtvaardigd was. Afhankelijk van wat je wil, een hond die blijft blaffen of juist niet...kan dat natuurlijk een goede keus zijn. "

kai

Ik geef duidelijk aan waarin ik een stuk onzekerheid in de houding van de pup waarneem. Dat de pup daarbij ook blijk geeft van exploratie gedrag duid ik als heel positief. De pup vlucht niet meteen weg van hetgeen hij waarneemt en duikt er ook niet bovenop (overlevingsstrategie). Hij blijkt dus nog ruimte te hebben tot onderzoek gedrag en staat open voor leereffecten. Dit kan allemaal samengaan in 1 hond en 1 situatie, het is niet zo zwart/wit als jij het stellig interpreteert.

De enige die het hier en nu over conditioneren heeft ben jij. Ik zie de meerwaarde van die discussie op dit moment even niet dus dat thema laat ik voorbij gaan.

We als in 'wij' ? Ik en jij?

Ik meen dat ik mijn persoonlijke ervaringen beschreven heb. En voel me dan ook niet verbonden met jouw visie hierin aangezien mijn ervaringen en vooral samenleven met de honden van geheel andere orde is en die 'ons' (mijn individuele hond(en) en ik) goed past. Dit soort dingen zijn bovenal hond-mens en relatie afhankelijk.

Je kunt een kookboek pakken en het recept volgen, maar een goede kok heeft inzicht in de eigenschappen van de producten, wat wel en niet kan, wat wel en niet kan gecombineerd en heeft inzicht in de smaakbeleving en door ervaring en het vele werken met en de liefde voor de producten komt hij tot de meest bijzondere resultaten omdat hij ze creatief durf en kan toepassen. Daar sta je dan met je kookboek in de hand en je mislukte gerecht omdat de boel in de schift is gegaan en je geen idee hebt waarom.

 Had het niet eens door Vind het eigenlijk wel mooi zo omgedraaid, hoe je met je eigen hond verweven kan zijn. Elkaar zo goed kent. 

"  

Ik vind de hond juist niet onzeker in het exploratiegedrag.

 

Wat doet moeder bijvoorbeeld als een pup zich druk maakt om niks? Helemaal noppes...want er is niks

kai

 De meeste hier zien het wel als onzeker gedrag.

Mijn ouders fokten boxers en teckels, wat deed de moeder als er iets engs was, voor de pups gaan staan. De kleintjes beschermen. Als de pup bij ons buiten liepen en eentje gaf een piep of  een onzeker blafje, hup daar was mams om ze te beschermen en te laten zien dat het ok is. Een moeder let sowieso op een veilige omgeving en zorgt dat het enge weg is. 

Hier een nestje kittens gehad, onze moeder poes heeft dit beschermende nog vele malen erger. Hoevaak je hoort dat een moeder poes de kittens naar een ander „veiliger" en ontvindbaar plekje sleept.  Ook honden doen dit, wel minder. De plek is voor de moeder niet veilig genoeg en veiligheid is wat ze willen voor hun kroost. 

Wat je ook wel eens ziet, als iemand een pup genomen heeft naast een oudere hond, dat de pup bescherming zoekt bij de oudere hond, er achter gaan staan enzo als de pup iets engs vind. 

Maar als er niks is, is er niks

"  Had het niet eens door Vind het eigenlijk wel mooi zo omgedraaid, hoe je met je eigen hond verweven kan zijn. Elkaar zo goed kent.  "

Suzanne en Luca

Ja dat is als je lekker id tuin vh zonnetje aan het genieten bent en tussentijds je aandacht ook tussen de honden verdeeld.

Tegen de tijd dat ik een reactie plaats nadat ik eraan begin staat er alweer een hele rits tussen......paar keer met de bal gooien, kopje koffie, aai over de bolletjes, lekkers uitdelen, tot de orde manen...... 

Interessant topic. Ik herken het gedrag bij Rhowdy, rottweiler teef van 1,5. Ik vat het altijd op als waaksheid en leidt haar dan af met wat commando's in spelletjesvorm. Misschien ook niet goed, want ik geef haar dus wel aandacht. Maar daardoor wordt haar gespannen houden wel weer ontspannen. Ik reageer dus ook niet op haar gedrag in de vorm van "Rhowdy stil." , maar sta dan "toevallig" net op om een traingsessie of speelkwartier in te lassen. Hier werkt het altijd. 

@Bassie, heb je misschien een duidelijke omschrijving, of misschien beter zelfs, een filmpje waarop je WEL een waakse hond ziet?

Ik heb hier ooit gelezen dat waaks altijd komt door onzekerheid, de situatie niet vertrouwen, en dus blaffen. En dat waakhonden dus ook niet zo zeer 'de omgeving ' bewaken, maar uit onzekerheid voor dat onbekende gaan wegblaffen of desnoods bijten. 

Uiteraard was dit ook slechts een forum-post, dus zoveel mensen zoveel meningen.. 

Mijn vraag is dus of je kan uitleggen, of beeldmateriaal hebt, van een waakse hond zonder onzekerheid. Dit vraag ik zodat ik het kan vergelijken met Rhowdy haar gedrag, om te weten te komen of zij nog onder het label *waaks*  of *onzeker*  valt ;) , om het maar even zwart wit te zeggen. Alvast bedankt. 

Goede waaksheid komt voort uit territoriumdrift, niet uit onzekerheid.

Is een beetje de trend op het moment, om alle agressie weg te zetten als onzekerheid...waarom weet ik niet zo goed. Misschien omdat mensen niet willen accepteren dat honden, net als mensen, perfect in staat zijn tot woede, irritatie en geweld.

Een hond die het huis als territorium ziet, heeft een lage tolerantie voor het vreemde in die omgeving. Dezelfde intolerantie die ik heb tegen muggen bij mijn oor. Daar komt vervolgens ook gepaste agressie bij kijken.

Agressie kan voortkomen uit onzekerheid/angst. Het kan ook het resultaat zijn van een hoge zelfzekerheid gekoppeld aan een intolerantie voor het een of ander.

Maar dan moet je wel het verschil weten te maken tussen de onderliggende motivaties voor het gedrag.

Anders sla je alsnog de plank mis.

Lily was en Jip is onbekende kruising. En toch allebei hond ;-)

@Kai, vergis jij je niet met de veel gelezen opmerking dat 'agressie vaker voortkomt uit onzekerheid' ipv waaksheid? Waar ik het overigens wel vaak mee eens ben, hoewel ik niet ontken dat frustratie en lage tolerantie ook een rol kan spelen, maar dan komt er vaak wel meer stress bij kijken.

Ik heb samegeleefd met een echte 'waker'. Hij was heel zelfzeker en zeker van z'n zaak. Blafte ook niet, maar dreigde wel. Zowel in houding en kalme energie als met een diepe grom als het hem echt menens was. Geen frustratie en irritatie.

Petra,

ga niet reageren op je hele stuk.

Maar even over de lichaamstaal en het achteruit gaan van de pup in het filmpje. De pup neemt de hele ruimte in, laat daarmee precies de blauwprint zien voor het gedrag waarop het ras eigenlijk gefokt is. Daarvoor moet zij eerst achteruit.

In deze is dat wel belangrijk, want wat deze pup eigenlijk doet is zich juist niet separeren van de prikkel (waarvan de locatie overigens niet via dit filmpje te bepalen is) maar de prikkel omzetten in haar natuurlijke gedrag. Dat is eigenlijk precies wat je wil van zo'n hond, met oog op het ras, die zich hiermee juist in staat stelt verdere interactie te voeren, in plaats van die interactie te beperken.

Ik schaar dat daarom dus absoluut niet onder onzekerheid. Het is wel iets, maar TS gaf het al aan en we zijn het er eigenlijk allemaal mee eens, dat niet uit de hand moet lopen. En dat waarschijnlijk ook niet zal doen als er geen buitensporige aandacht naar het gedrag gaat.

Zo na een dagje werken leuk om jullie reacties te lezen. Dank allemaal hiervoor!

Omdat ik het erg interessant vind dat er een aantal hier zo goed letten (en verstand hebben) op de lichaamstaal van de hond, hier een filmpje van net. (de 2e keer dat ze in de tuin geblaft heeft vandaag. 's avonds echter vaker dan overdag).

Hieraan vooraf gaat, dat ze heerlijk door de tuin aan het keutelen is, we wat spelen met haar touw en mij geregeld op zoekt. We horen een geluid wat verderop, ik denk iemand die iets neerzet in zijn schuur o.i.d.