Honden en schuldgevoel; een mooi, informatief artikel

Ik zag zojuist dit artikel online;


https://www.thedodo.com/community/JulieHecht/does-your-dog-really-have-a-gu-394593941.html?xrs=RebelMouse_fb

en dat wou ik even hier met jullie delen!



Het is een zeer interessant artikel dat gaat over de schuldige blik die honden soms kunnen hebben volgens hun eigenaars wanneer ze iets fout hebben gedaan.

Veel leesplezier!

Mellow heeft nooit iets gedaan waar zo'n blik bij zou moeten hebben als het hondje hierboven ('hap in Fleur' uitgezonderd dan), maar Pukje wel.

Ooit kwam ik uit mijn werk en trof dit aan in de trapkast (daar stond de kattenbak en de voorraad drinken en chips). En ja, kaaschips ruikt sterk, dat gaat blijkbaar door 2 zakken heen, ze MOEST en ZOU het hebben, dus wat doe je dan? Je trekt gewoon de zak open

haha Mellow toch

Ik ga het filmpje morgen even bekijken, ik kan het nu niet zien, ik zie alleen een uitroepteken

Nou Loco hier keek alleen maar heel voldaan (ZOOOOO dat was lekker!!!! Is er meer????) bij 3 soortgelijke incidenten terwijl Ten ernaast zat met een blik van 'OOOOOOO wat erg he? Ik heb er niks mee te maken. Bij 1 vd incidenten zou ik bijna zeker durven zeggen dat Ten hem letterlijk kwam verklikken, dat was met slagroom soesjes. Toen kwam hij 'verontwaardigd' de keuken in gelopen om me op hoge poten zo snel mogelijk weer mee naar de woonkamer leiden waar het 'kwaad' natuurlijk al geschied was. 


Ik ga het artikel even lezen, ben benieuwd!

Weet deze theorie al, helemaal mee eens  maar leuk om weer eens door te lezen! En om met ons te delen hihi zal hem eens aan me oma laten lezen, die is nog heilig overtuigd dat haar hondje altijd schuldig kijkt als ze iets heeft gedaan,, en ik kan haar van tegendeel niet wijs maken :p

Toch kon ik bij zaza altijd al van tevoren zien of ze iets had gedaan wat niet mocht, dus aan haar uitdrukking zag ik het al voordat ik ook maar iets in huis had gezien.

Dat was in de pre-Mellow periode. Puk was de dader, al gedroeg ze zich iets té onschuldig, ze liep nog net niet fluitend door de kamer 

Kende het artikel wel.Het is eigenlijk zóó logisch..mits je de hondentaal goed snapt.

Dit stukje in de tekst,vertelt/omschrijft zó duidelijk een hond die allemaal kalmerende signalen laat zien,om de situatie kalm te houden en om meer afstand te vragen,hij vindt het gedrag(recht-strak in de ogen kijken met ook nog een boze blik,er boos op af lopen,vermanend toespreken..vaak met overhangend lichaam,en in het algemeen een totaal andere houding hebben omdat er iets stuk is het baasje is boos/teleurgesteld/gefrustreerd ..doet opeens heel anders...want de hond heeft geen idee dat jij zo anders reageert omdat er nu iets stuk is..die ziet alleen een hele andere kant waar hij bang/onzeker van wordt..)van de mens duidelijk te dreigend.

We can all describe the infamous Guilty Look.  When I asked owners  to describe their dogs’ guilty looks, their answers were similar: dogs look away and avert their gaze; some approach, low and slow; others freeze; others move away. Some roll onto their back and for many, the ears go back and the tail can’t stop thumping. And if you look closely, many will lift a paw.

Ze reageren op jou boze houding, logisch. Maar hoe zit het dan dat wanneer ik zonder iets te weten of te vermoeden de kamer in loop ik vaak aan Twinko z'n houding kan zien of hij iets 'stouts' heeft gedaan zoals bijv. een koekje van tafel pikken? Stiekeme dingen peuzelt hij namelijk zonder mij aan te kijken, in alle stilte, op onder de tafel en z'n eigen botjes, koekjes etc etc eet hij luid smakkend op het kleed.

Edit: oh niet goed gelezen, zag 't al.... Evidence + Owner = Trouble. Maar dan beseffen (leren) ze blijkbaar wel wat evidence is. Toch een soort 'goed-slecht' gevoel. Dus als ze iets stouts doen beseffen ze dat wel. Alleen beseffen ze het niet als iemand anders het doet en voelen ze zich weer 'schuldig'.

En ook doen ze het wel eens uit zichzelf. Dobby sloopt niet, hoogstens jatte hij vroeger zakdoekjes uit de prullenmand om ze te versnipperen. In huis poepen of plassen alleen als hij echt ziek is. Ook maar één keer voor gekomen.

En tóch heb ik hem wel eens zo schuldig zien kijken dat ik dacht "wat kijk jij nou stom?". Er was niks voor hem om zich schuldig om te voelen, of tenminste niets waar ik ooit achter gekomen ben. Dus soms hebben ze die blik ook wel eens zomaar uit zichzelf.

Ik zelf heb het vermoeden dat ik hem wakker had gemaakt uit een droom ofzo. Misschien geschrokken was? En toen als een jan doedel uit zijn ogen zitten kijken.

wat leuk die uitdrukking van je hond als er iets is , of als ze iets gedaan hebben wat niet mag, hahaha

zo,n schuldige en wat zielige blik, van , nee ikke niet gedaan hebben.

Wat een verhaal! Niet alles gelezen 
Maar moest wel lachen om het filpmje hihi!

Mikey heeft 1 keer gehad dat ze 's avonds laat had gespuugd in de andere kamer dat ik niet had gemerkt. Toen kwam ze op een zenuwachtige en onrustige manier naar me toe. (Oren bijna plat, druk kwispelend, laag/onderdanig lopen, bekkie likken enz..) Ik wist dus eigenlijk gelijk dat er 'iets' was. Na even rond gekeken te hebben zag ik dat ze gespuugd had achter het bed.
Ze heeft wel eens meer gespuugd en ik ben hier echt nog nooit boos om geworden, dus het was volgens mij niet echt een ik-ben-schuldig-houding, maar iets van kijk-wat-er-is-gebeurd-houding.

Ik heb haar wel enkele keren betrapt op slopen, ook achteraf. Maar ook dan heeft ze geen ik-ben-schuldig-hoofd...  Meer een niet-leuk?-hoofd  
Zoiets:


(Maar goed, ik ben eigenlijk ook nog nooit boos geworden op haar bij zoiets. Wel op mezelf dat ik blijkbaar weer iets niet goed had opgeruimd.)

Gr. Alexandra

Super voor het delen!
Hoe meer mensen het begrijpen,hoe beter!

Veel mensen vinden dat soort filmpjes om te gieren,ik persoonlijk vind het eerder sneu.
De hond in dit filmpje doet alle moeite om de situatie te kalmeren!

De schuldige blik/houding is zeker puur om de reactie van de eigenaar/de mens!

Op het moment dat haar neus richting zijn handje gaat zeg ik al 'laat'. Dan draait het neusje weer weg en zeg ik goed zo.
Bij een 2e poging met haar neus richting zijn handje zeg ik weer 'laat' (strenger). Negeert ze dat en gaat ze nog dichterbij dan doe ik een hele strenge boze "laat!" .. en vaak draait het neusje dan weer weg.
Maar dan is er 1 moment dat ik net niet op tijd reageer en meestal terwijl ik nog net 'laat' bler is het hap slik weg

Ik kan het me dus niet voorstellen dat ze het niet weet..
Het is ook niet dat ze het aangeboden krijgt, want als hij haar iets lekkers geeft (zelden eigenlijk) dan moet hij het van mij altijd op de grond leggen. (juist omdat ik niet wil dat ze iets uit zijn handjes neemt)
Nee, ze springt gewoon naast hem op de bank en hap weg en een huilend kindje

Oh, Alexandra, wat een dondersteen! Achteraf vind ik dit altijd wel grappig, behalve het huilende kleintje! Zijn onze honden slim!

Maar overigens ben ik het wel helemaal met het arikel eens hoor, dat vergat ik nog te melden

oh ja dat filmpje had ik al eens eerder gezien,

erg goed stukje

en ik ben het met Isha eens, best triest hoe honden soms verkeerd begrepen worden.
Voor een hond moet het soms heel lastig en frustrerend zijn om met ons mensen om te gaan. Hoezo zou ook de ene diersoort de andere moeten gehoorzamen en zich dan nog schuldig moeten voelen als je iets doet wat de andere diersoort niet wil.

Overigens weten honden wel degelijk wat je wel of niet wil denk ik, als je er tenminste heel duidelijk in geweest bent.
Mijn vorige hond mocht in het begin van mijn ex niet op de bank. Als wij dan s ochtends naar beneden kwamen hoorde je altijd een plofje en je zag een hoopje zand liggen als bewijs dat ze op de bank gelegen had en er snel afgesprongen was.
Later mocht ze van mij wel op de bank en lag ze daar ook graag op. Als mijn ex er dan aankwam ging ze zonder wat te zeggen voordat hij binnen was van de bank af. Ze wist het precies wie wat wilde.

Ik ben inderdaad ook nooit boos geworden, ook niet bij ongelukjes.

Mellow heeft ooit in de gang overgegeven. Ze had (in haar mand) liggen kluiven en ging vervolgens naar buiten kijken. Ik hoor een 'bwuuuhk' en ze komt verschrikt naar me toe rennen, grote ogen, beetje in de war.
Ligt er een enorme kwak braaksel, ze wist niet wat ze ermee aan moest, ze snapte geloof ik ook niet dat iets wat er via die kant was in gegaan, ook weer daar eruit kon komen.
Heb haar even geaaid en het toen opgeruimd. 

En later ook eens, klein beetje schuim op het kleed. Geen spoortje boosheid van mij, maar toch kroop ze gelijk tegen de bank aan, bang dat ik boos zou worden.
Ook toen ben ik eerst even bij haar gaan zitten, keeltje wrijven, buikje aaien en even tegen haar gepraat. Daarna opgeruimd.

Als ik nou ooit verschrikkelijk boos ben geworden op haar om zoiets, dan kan ik het nog snappen, dat ze wegkruipt ofzo, maar nu kon ik dat niet plaatsen.