Herplaatsen

Dat is erg moeilijk zo te zeggen. Je weet het pas als je in die situatie bevind.
Zeg nooit, nooit.


Wel zou ik alle mogelijke oplossingen afgaan voor ik tot zo'n besluit zou komen om de hond te herplaatsen. En inslapen zou ik pas doen als ook herplaatsen het probleemgedrag niet verhelpt en het beter voor de hond is.

oooo jij hebt dat goed gezien, ik had niet eens eten voor mezelf op dat moment, en toch ging ik voor dr, inderdaad , ben ik heel egoistisch geweest ? hahahahahah en ik zou het zo weer doen hoor.

zij was er voor mij, door haar ben ik staande gebleven. en nu ? nu heb ik het dubbel en dwars terug betaald, ik doe alles voor dr.

.

maar ik hou ontzettend van dr.

Bouncer gaat alleen weg als er iets met mij gebeurt waardoor ik niet meer voor hem kan zorgen (maar dan ook echt niet meer). Dat is Bouncer en met Bouncer heb ik ook echt een super sterke band.

Als ik een hond zou hebben waar ik helemaal geen band mee zou hebben, die niet lekker in mijn situatie zou passen, dan weet ik het niet. Ik zou mij zoiets ook niet voor kunnen stellen. Als je iets ziet opgroeien, ziet leren, ziet ontwikkelen.

Ik heb ook twee katten, en die hadden van het ene op het andere moment ineens echt ruzie met elkaar. Dat ging echt tot bloedens toe, daarbij ben ik ook zo hard gebeten door 1 van mij katten dat ik naar het ziekenhuis moest voor hechtingen. toen hebben wij het huis opgesplits in twee delen en de katten gesplits, een katten GT erbij gehaalt, allemaal kalmeringsmiddelen voor een kat omdat die elke keer bleef aanvallen. Dat heeft maanden geduurt, tot mijn vriend en ik letterlijk huilend zaten omdat wij niet een van de katten weg wilden doen. Toen zijn wij met nog een GT net zolang gaan oefenen tot zij weer bij elkaar konden en inmiddels zijn het weer beste vriendjes. Dit zijn dan katten, maar met een hond zou ik hetzelfde hebben.

Ik beschouw mijn huisdieren ook als mijn familie en ik zou ook niet iemand van mijn familie weg doen.

Tenzij het echt beter is voor de hond om weg te gaan, zou ik het nooit doen en dan zou ik nog proberen om hem bij bekende te krijgen zodat ik hem wel nog vaak kan bezoeken.

Qua gedragsproblemen zou ik een hond niet zo snel herplaatsen... Tenzij het echt overduidelijk aan mij/ons/de situatie hier ligt en de problemen bij iemand anders/in een andere stiuatie weg zouden zijn, dan is het voor de hond waarschijnlijk beter om 'm wel te herplaatsen.
Mochten de problemen echter zó erg zijn dat die ook niet bij iemand anders oplosbaar zijn en GT's ook niet kunnen helpen, dan zou ik de hond wel in laten slapen. Het zal echter niet zo snel zo ver komen, denk ik.

Verder zou ik mijn hond herplaatsen als ik merk dat hij/zij overduidelijk ongelukkig/niet op zijn/haar plek bij mij is en ik daar verder niks aan kan veranderen... Ik vind het sneu om de hond dat dan aan te doen.

Ik wil dus het beste voor mijn hond, maar voordat ik op herplaatsing overga wil ik wel eerst alles zelf geprobeerd hebben!

Nooit, ik heb gekozen voor de hond en dus ook voor eventuele problemen die hij of zij ontwikkeld. Ik ben dan ook van mening dat overal een oplossing voor is als je maar graag genoeg wil.

het heeft lang geduurd schrijf je, zie vaak op het forum,dat een week al te veel is, herplaatsers zijn het waard maar daar gaat heel veel tijd in zitten.

en nu is Jip jouw kruimeltje.

.

Ik zou alleen herplaatsen als ik niet meer in staat ben om Gizmo de beweging en uitdaging te geven die hij nodig heeft. Hij is geen hond om binnen te zitten en niet te sporten, en ik zou het egoistisch vinden om hem dan te houden terwijl hij doodongelukkig zou worden.
Maar als dat gebeurt zijn er genoeg mensen in onze omgeving die helemaal fan van hem zijn, dus hij zou alleen herplaatst worden bij familie of een bekende.

Wat gek dat veel mensen (niet alleen hier maar in het algemeen) zeggen dat ze hun hond nooit weg zouden doen.. Als jij je hond niet meer kunt bieden wat die nodig heeft, zit hij ergens anders waarschijnlijk veel beter dan bij jou. Je hond dan houden is egoïstisch. 

Dus ja, als ik zelf niet meer in de behoeften van mijn honden kan voorzien, dan plaats ik ze liever ergens waar ik weet dat ze goed zitten en wel alles krijgen wat ze nodig hebben. Ik moet dan wel heel diep in de put zitten, financieel of qua gezondheid, maar ja ik zou ze weg doen. Misschien tijdelijk als dat zou kunnen. En waarschijnlijk sowieso bij kennissen (heb ik er genoeg van) maar ik zou ze herplaatsen op het moment dat ik ze tekort doe. Nu maar hopen dat dat nooit gebeurd (als het aan mij ligt niet  maar je hebt niet altijd alles in de hand)

er zijn zoveel voorzieningen voor honden tegenwoordig dat ik er vrijwel zeker van ben dat er echt wel een oplossing zou zijn mocht ik door omstandigheden tijdelijk ofwel voor altijd niet meer kunnen voorzien in een bepaalde behoete van de hond..dus ja ik zeg nog steeds nooit

Of ik moet als kasplantje eindigen maar dan gaan ze naar mensen in mijn familiekring

Ik denk omdat het bij de meeste niet aan de orde is om je hond weg te doen dat men zegt dit niet te doen. Het is toch ook moeilijk voor te stellen dat je ooit voor deze keuze zou komen te staan. Je hebt zeker een punt. Ik zei zelf: zeg niet nooit, je weet nooit hoe de toekomst zal lopen, maar ik moet er niet aan denken! 
.

.

Het ging nog niet eens zo zeer om mij. Ik gunde Jip een beter leven, maar ik zag geen herplaatsmogelijkheden die voldeden aan zijn behoeftes en zelfs euthanasie is een van de opties geweest. Niet omdat ik het niet meer zag, maar omdat ik hem een kwalitatief goed leven gunde waarbij de balans van de weegschaal wel naar de juiste kant uitsloeg. En dat was destijds beslist niet het geval. Nu gelukkig wel hoor.

Ik blijf erbij dat ik niet altijd de meest ideale leefomstandigheden kan bieden aan een hond als Jip en dat betekent ook dat ik een hele hoop consessies heb moeten doen in mijn leven. Dus ideaal zal het voor beide partijen nooit worden, maar omdat we wel elkaar de tijd en ruimte hebben gegeven om onze band en het vertrouwen te laten groeien zijn we wel gekomen waar we nu staan. En hij blijft hier tot zijn laatste adem (tenzij ik echt niet meer voor hem kan zorgen).

Nog nooit een hond herplaatst.
Hoop het ook nooit te hoeven doen. Maar als het moet, dan hoop ik hem zelf te kunnen plaatsen zonder tussenkomst van een asiel.

Heb wel onze zwarte kater Sam naar een ander baasje gebracht. We hebben een rode kater Siem van toen 4 en ik werkte nogal veel, vond het zielig dus gekozen voor een 2e kat. Bij manlief thuis hadden ze een nestje kittens. Dus daar hebben we Sam meegenomen. Maar Siem en Sam zijn nooit vrienden geweest. Siem was continue buiten, kwam geen aandacht meer halen, sliep niet meer boven... Overal waar hij was werd hij achterna gezeten door Sam. Sam zijn vader was een zwerfkat. Je kon dit echt aan hem merken. Nam levende vogels en muizen mee naar binnen en liet ze leuk los. Wilde geen aandacht, beetje autistische trekjes. Na 2,5 jaar hebben we ervoor gekozen om Sam naar iemand op de boerderij te brengen. Daar heeft hij 9 maanden mogen genieten van de paarden, het weide landschap en zijn nieuwe baasjes. Dat was echt geweldig voor hem. Hij kwam kilo's aan, werd afhankelijker en kon genieten.. helaas is hij doodgereden. Maar weet zeer zeker dat de laatste maanden heel erg gelukkig zijn geweest!
Siem is ook weer een echte knuffelkat geworden. Vriendjes met Gijs. Slapen vaak samen op de bank. Ook als ik weg ben. Dus goede keuze voor beide katten en ons.

Zo sta ik er ook in

Zo, dit vind ik een goeie van jou Tamara! 

Ik heb er ook vaak over na gedacht als het mij zou overkomen en ik denk dat het me kapot zou maken! Ik hecht heel veel waarde aan mijn familie! 

Ik kan eerlijk gezegd geen goede rede bedenken.  Maar dat is voor iedereen verschillend en vooral 'per' hond verschillend. Als een hond bv niet met kinderen kan snap ik dat het een moeilijk verhaal word maar dat is voor mij geen probleem want ik heb geen kinderen en die komen er ook niet. 

Met ons werk is het goed te combineren dus dat kan ook geen punt zijn.

Er komt waarschijnlijk een tweede hond bij binnen kort, dus dat word ook nog spannend hoe dat zal gaan met Bo. Stel dat dat totaal niet zou klikken heb ik wel een probleem, maar meteen weer herplaatsen? We zullen zien wat de tijd ons brengt!

Er zijn inderdaad veel voorzieningen die van alles voor je kunnen opvangen, maar uiteindelijk resulteert dat er volgens mij vaak in dat je je hond nauwelijks nog ziet, omdat andere mensen grote delen van de opvoeding/verzorging van je overnemen... Lijkt me ook niet leuk, ik denk dat het voor de hond dan fijner is om een baas te hebben die wel tijd voor hem heeft, in plaats van door allerlei verschillende mensen verzorgd te worden (ieder z'n ding natuurlijk). En daarbij moet je er ook maar het geld voor hebben, want al die voorzieningen zijn niet gratis...

Ik zou Maylo alleen herplaatsen als ik echt iets heb een ziekte of zo of financieel het niet op kan brengen. Maar dan nog zou....ik eet liever wat minder en doe wat mindere luxe dingen dan Maylo weg doen.

Mijn moeder heeft wel bijna op het punt gestaan om hem weg te doen, we hadden hem net. Mijn vader overleed plotseling na 1,5 week toen we Maylo hadden. Maylo was na de begravingen en gewoon de drukke periode wat er allemaal bij komt kijken zo gestrest geraakt dat hij maar bleef huilen en piepen...heel zielig voor zo'n jong pupje.

Mijn moeder kon dat op dat moment niet aan, maar ik wilde en moest Maylo echt bij hem houden hij was mijn licht puntje een bezigheid. Mijn moeder was blij dat ik de zorg van Maylo op me nam en besloot ook voor mij dat Maylo bleef, omdat ik er mijn houvast aan had en nu nog steeds.

Ik heb Maylo opgevoed, want hij was eigenlijk voor mijn vader en mij bedoelt. Nu doe ik het voor mijzelf en voor mijn vader, die was er zo trots op hem. Een nieuw hondje waarmee hij zou kunnen gaan wandelen, daar keek hij echt naar uit. Gelukkig heeft hij Maylo nog wel 1,5 week mogen kennen.

Maar Maylo weg doen....nee dan moet er heel veel gebeuren. Hij was de enigste wens voor mijn vader en om hem weg te doen...over mijn lijk om het cru te gezeggen

Ik zeg ook, mocht ik als een kasplantje eindigen dan is het natuurlijk een ander verhaal. Maar zou ik bijv tijdelijk door werk minder in behoefte kunnen voldoen, dan zou ik toch echt niet zomaar overgaan tot herplaatsen (ik ga er van uit dat dit tijdelijk is, want ik zou er dan alles aan doen om bijv goedkoper te gaan wonen of iig de kosten te verlagen zodat ik weer "normale" tijden zou kunnen werken). Mocht het door fysieke beperkingen komen, zou ik familie inschakelen, of voorzieningen die bestaan...of vrienden...of een andere creatieve manier waar ik op dit moment niet op zou komen omdat ik me niet in de situatie bevind. Mocht dit betekenen dat ik op 24 uur, mijn hond 2 uur door andere moet laten verzorgen...so be it. Financieel denk ik nog steeds je kan het zo goedkoop en duur maken als je zelf wil en voor het medische deel kun je verzekeren (wat ik dan ook heb gedaan). Tja en tuurlijk, mocht ik sterven, of helemaal verlamd raken, is het een ander verhaal, maar dan nog zouden ze naar familie gaan (en vind ik overigens ook niet echt onder herplaatsen vallen). Overigens is dit sowieso niet aan de orde want zou ik niet meer voor de honden kunnen zorgen gaan de honden naar mijn vriend(en aangezien we nog samen zijn blijven ze dan hier).

Dus ja, zolang ik in leven ben, zou ik ze nooit herplaatsen. En misschien is dit een foute beredenering van mij, maar ik vind het een beetje hetzelfde als met kinderen. Als je kinderen hebt genomen in een goede tijd en je komt dan door omstandigheden in een slechte tijd, kan je ze ook niet zomaar weg doen en ga je roeien met de riemen die je hebt (en ben je vaak creatiever in oplossingen dan je denkt). Mensen in deze situatie zijn ook niet meteen slechte ouders en hoeft ook niet te betekenen dat de kinderen ongelukkig zijn ondanks dat ze het misschien ergens anders beter hebben.

Ik respecteer mensen die deze mening niet delen en dat is hun keus. Maar ik heb hier een hond waarbij
dus de band tussen haar en haar roedel belangrijker is dan al het andere in haar leven (kan dus ook geen minuut alleen zijn).

Zolang mijn honden niet tegen mij zeggen , ik vind bewegen/vers vlees eten/sporten/wat dan ook belangrijker dan mijn roedeltje, zou ik ze dan ook niet herplaatsen.

Wie weet mocht ik andere honden hebben dit anders zijn, maar bij de 2 die ik nu heb, nee...daarbij niet

Even off topic,
.katten zijn aparte wezens. Ze beschouwen het huis als van hun en als baas ben je soort van personeel. Wil je een 2e kat erbij, gezellig voor je eigen kat, wordt je dat meestal niet in dank afgenomen de meeste katten willen hun huis niet delen met een andere kat! Ik heb zelf 2 katten, moeder en dochter dat gaat goed of tegelijk 2 uit een nest nemen gaat ook goed.Ik zelf vind dit ook zo leuk aan katten ze zijn hele bijzondere dieren! '

Kan het me ook moeilijk voorstellen. Zou denk ik eerst zelf oplossing proberen zoeken bij een gedragsprobleem, al moet ik er een GT of 2 bijhalen. 

En daarna, toch adopteren denk ik. Hangt ook van het probleem af. Heb je een hond die niet alleen kan zijn (zou hier nu geen probleem zijn aangezien mijn moeder er altijd is maar goed) dan kan je erbij vermelden dat die in een gezin moet komen waar hij nooit alleen hoeft te zijn. Heb je een hondagressieve hond, dan kan je zoeken naar een gezin die geen andere honden heeft en een grote boerderij heeft enzo. 

Inslapen zou ik enkel doen als er agressie naar mensen is, en dan ook naar volwassen mensen. Agressie naar kinderen kan dan weer opgelost worden door een gezin dat geen kinderen heeft. En ook indien die agressie echt niet behandelt kan worden door een GT (ik denk maar aan het rage syndroom bij Cockers)

Extra fijn dus, dat Maylo kon blijven. Zo heb je misschien ergens toch je vader nog een heel klein beetje bij je, juist omdat Maylo van je vader en van jou was.
Of ben ik nou heel zweverig? 

---

En om nog even op het herplaatsen terug te komen: tuurlijk, als het écht niet anders kan (omdat ik van de trap donder en nooit meer kan lopen bijvoorbeeld), dan is het misschien beter om haar te herplaatsen (want ik zie mezelf niet met een rolstoel door de drek baggeren ), maar ik zou niet herplaatsen om redenen waar je volgens mij nog best wel wat aan kunt doen.

Het is echt wel door mijn hoofd geschoten op moeilijke momenten, maar hoe moeilijk ook, ik vond herplaatsen op dat moment geen optie. Vooral niet omdat we op dat moment al best wat hadden bereikt. En als ik nu zie wat we allemaal hebben bereikt en van elkaar hebben geleerd, dan ben ik blij dat ik niet heb opgegeven.

Edit: sorry hoor, ik weet niet wat er aan de hand is, maar alles wat ik post wordt dubbel geplaatst. 
Ik ben écht niet uit op het binnenharken van zoveel mogelijk doggies

.

Nee zo ziet ik het ook, in Maylo zit nog een stukje van mijn vader. Als Maylo een typisch trekje heeft wat misschien mijn vader ook zou hebben gedaan kijken we Maylo aan en zeggen dan "Goh...volgens mij is pap terug gekomen als hond, moeten we voortaan maar baasje noemen?'.

Ja maar wie zegt dat de beweegredenen vanuit probleemgedrag komen? Wat als jij nou gewoon niet meer kan bieden wat de hond nodig heeft? Door plotselinge veranderingen in je leven waar jij geen invloed op hebt. Denk aan geld, ruimte maar vooral tijd en gezondheid.

Er zal al heel wat moeten gebeuren, zou al dood moeten zijn of in een erge coma liggen ofzo.
Of ik moest echt geen geld geld hebben en het is zo erg dat ik op straat zou moeten leven, zou Vino graag bij me hebben maar ze verdient meer dan een leven op straat.
En als ze dan al herplaatst moest worden dan wil ik dat enkel bij Marie-Rose van hier op het forum of bij mijn beste vriendin. 
Maar ik moet er niet aan denken, ik wil nog genieten van Vino tot haar einde.

Mijn ouders hadden mijn 2 oudste zussen een klein flatje en kochten een boxer. Mijn 3e zus werd geboren en toen mijn moeder van mij zwanger was, moest de hond weg, te druk.
Ik kreeg dit verhaal op een gegeven moment te horen en ik ben thuis de aller aller grootse dieren vriend, voelde me heel schuldig: door mijn komst moest de hond weg! 
Boos, ik was ook heel boos, hoe kan je nou een hond weg doen??
Nooit begrepen waarom een gezin op een flatje met 2 kids en nog meer kinder wensen een hond neemt??
Later waren we verhuisd naar een huis, ik was 4 en we kochten weer een boxer. Toen was er de ruimte aandacht en dat was een mooi moment om een hond in huis te nemen. 
Alhoewel ik de eerste hond nooit heb gekend, moest ik vaak aan hem denken, zeker toen we de andere boxer kochten. Vind het een sneu verhaal! 

Denk na voor je een dier koopt! '

Goh, wat raar! Ik denk alleen aan herplaatsing als er iets met mijzelf mis zou zijn en ik niet meer voor Byr kan zorgen. En zelfs dát, heb ik al eens even besproken met degene die hem zou opnemen.

Een andere grens is er niet.

Ik heb een hond moeten herplaatsen omdat mijn andere hond totaal niet met hem overweg kon in huis. Er ging geen dag voorbij zonder ruzie en was de hele dag scheidsrechter aan het spelen. Twee keer was het nogal uit de hand gelopen waardoor mijn oudste op verschillende plekken gehecht moest worsen.Dit gaf niet alleen de honden veel stress maar mij ook.

Buiten gingen ze hun eigen gang maar in huis hadden ze constand ruzie. Vaak door miscommunicatie waardoor het lastig was het te begeleiden.
Uiteindelijk ben ik ze gescheiden gaan houden maar dat was niet te doen. Ik woonde niet groot en de stress liep alleen maar op.

Ik zag twee honden steeds minder gelukkig worden en dat deed mij zoveel pijn. Ik heb dus uiteindelijk de keuze gemaakt een van de twee te herplaatsen. Een van de moeilijkste keuzes die ik ooit heb moeten maken omdat ik beide zo stapelgek ben.

Vele mensen wouden hem hebben en heb hem pas herplaatst bij de persoon waar ik het beste gevoel bij had.

Nu is hij dolgelukkig in zijn nieuwr thuis met hondenvriendin en de hond die bij mij bleef ook met twee hondjes waar hij wel een klik mee heeft. Daarom weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt en ondanks ik mijn andere kanjer enorm mis, heb ik er geen spijt van.

Het was inderdaad een vreselijke periode en heeft echt te lang geduurd. Door alle emoties was hetgeen ik zag en voelde maar een fractie van de werkelijkheid. Mijn oudste hond was zich aan het terugtrekken, leeftijd dacht ik. Toen de jongste weg was zag ik pas hoeveel impact het op de oudste had gehad. Zij heeft 3 weken lopen stuiteren van geluk, zo blij was ze dat hij weg was. Op dat moment was mijn schuldgevoel groter dan mijn verdriet. Ik heb hem, haar en mezelf 2 jaar lang tekort gedaan.

Hihi, ik heb heel wat teweeg gebracht..
Leuk!

De reden dat ik dit vraag, is omdat ik me vaak stoor aan de redenen van herplaatsing... Naar mijn idee doen mensen niet genoeg om de situatie te verbeteren en vinden ze het makkelijker om de hond weg te doen.
Stoor me er dan ook eerder aan, omdat ik met Odi wel keihard overal aan werk... Geen haar op mijn hoofd die er nu nog aan denkt hem weg te doen!
Het is in het eerste jaar wel een aantal keer in me opgekomen, omdat ik dacht dat hij het ergens anders beter zou doen. Een rustiger huishouden, een stabielere dagindeling... Maar iedere keer als hij dan naar mij keek (hij wist héél goed dat ik ergens mee zat!), zag ik weer dat hij alleen maar bij mij wilde zijn.
Dus hij blijft ook bij mij

Nog een reden van mijn vraag, is dat ik het ook bij de fokster van mijn pup in moest vullen op de applicatie. Wat een reden zou zijn voor mij om de hond te herplaatsen. Ik heb doodgewoon neergezet: ''Als de hond niet gelukkig is bij mij en dat bij een ander wel zou kunnen worden.''

Ik ben benieuwd of er nog meer mensen zijn met andere beweegredenen dan hier al genoemd zijn...