Gewoon trots

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je gewoon zo vreselijk trots bent op je honden dat je er gewoon blij van wordt?

Ik had zo'n weekend waarbij ik weer even kon glimmen.
Wij kregen zaterdag bezoek met een klein meisje van 2 jaar. Het meisje was in het begin wat terughoudend naar de honden die we daarom maar even in de bijkeuken hadden opgesloten. Niets ergs aan, want ze hadden een mandje en zelf ook gewoon hun rust. Op een gegeven moment toen het meisje wat rustiger was geworden hebben we de honden aan de lijn aan haar laten zien. Masha was op dat moment nog te druk en moest op een afstandje wachten. Jayla zocht gelijk toenadering naar het meisje, maar op een hele rustige manier. Ze kroop als het ware naar het meisje toe en ging toen ze er eenmaal in de buurt was op haar rug liggen. In deze positie durfde ze haar wel te aaien en zo werd ze er enthousiast van. Jayla kon dat moment gelijk los, en het meisje ging lekker spelen met haar speelgoed. Normaal gesproken is jayla gek op knuffeldieren, maar we hoefde maar 1x te zeggen dat ze er vanaf moest blijven en ze is er ook niet meer aangekomen. Op een gegeven moment had de peuter de hondenriemen gevonden en liep ze door de kamer heen met jayla aan de riem achter zich aan.. Ondertussen zingend: 1,2 in de maat.. anders wordt de juffrouw kwaad.. (op z'n peuters, dus niet allemaal evengoed te verstaan)

Wat een geweldig gezicht was dat.. dat kleine meisje met die toch voor haar grote hond achter zich aan sjokkend. Later vond ze een bal en heeft ze daar nog een tijd mee gespeeld.. gooien en dan jayla laten halen, die de bal netjes voor haar neerlegde waarna de cirkel opnieuw kon beginnen.

Het was een heerlijke middag waar we allemaal van genoten hebben!

Daar wordt je dan helemaal blij van, Judith, op deze meest deprimerende maandag van het jaar
Jammer, dat je er geen foto's of zelfs een filmpje van hebt.

Wat super zeg! Ik zie het al voor me hihi !
En die momenten van trots ken ik ook  Vooral nu het loslopen met chica nogal goed gaat ben ik super trots !

ja echt een super gevoel is dat he
tessa kan ook erg goed met kleine kinderen overweg, zo kwamen we laatst een kindje tegen onder het wandelen en hij heeft de hele wandeling met tessa gespeelt


ook toen mijn neefje nog maar 3 was logeerde hij regelmatig bij ons, hij was geen huisdier gewend en was aan het begin een beetje terug houdend, maar toen hij door kreeg dat tessa het balletje kon halen en weer terug bracht waren ze on onafscheidelijk'

heerlijk, zo lees ik dat graag, je hebt het voorzichtig aangepakt, erbij gebleven, en het is goed gegaan, blije honden,blij kind, en jij.......

super trots.

vandaag is het Blue Monday, wil niet zeggen dat het een deprimerende maandag is hoor.

Ah, wat leuk om te lezen! Fijn hé, als dat allemaal zo goed gaat!

Cosmic is absoluut niet agressief (naar niks of niemand, behalve konijntjes dan), alleen vindt ze mijn neefjes (6 en 8) een beetje eng. Vooral mijn neefje vindt het leuk om haar op te jagen (ineens achter haar te stampvoeten), aan te raken wanneer ze aan het eten is (zo stiekem een teentje, die ze dan de hele tijd wegtrekt, en da's blijkbaar grappig), te doen alsof ze een paardje is (en daarbij haar rug aanraken met de riem of eraan trekken). Mijn neefje van 8 is wel voorzichtiger en liever, en luistert ook beter wanneer ik zeg dat Cosmic het nu even niet meer leuk vindt. Hij lijkt beter te zien wanneer ze bang is dan mijn jongere neefje. Ze zijn natuurlijk Punk gewend, en die was helemaal niet bang, die liep gewoon weg als ze er geen zin meer in had. Ze moeten zich nog flink leren aanpassen aan Cosmic


Punk met mijn neefje, toen hij écht nog klein was (gekke foto, ik heb hier blijkbaar geen bovenlijf of zo)


Iets recenter, samen Punk uitlaten

dat is ook iets om heel trots op te zijn!
de honden hier gaan ook heel voorzichtig om met de kids, kijk maar eens even tussen mijn foto's

die foto's op die link... prachtig gewoon! heb er geen woorden voor