Een glimlach

Een maandje geleden kwam er een kleine Chinese Crested Powder Puff pup mijn leven in gehuppeld. Natuurlijk moet zo’n klein hummeltje nog zindelijk gemaakt worden, en dat betekend dus vaak even naar buiten om een plasje te doen. Met de koude buiten, waaraan we na de zomer nog helemaal niet gewend zijn, de regen en wind die bij dit jaargetijde horen, is dat niet altijd de aangenaamste manier om je tijd te spenderen. Maar het hoort erbij natuurlijk. Het is dat, of hele dagen met een emmer en dweil achter je pupsel aan lopen. En ach, zelfs met het slechte weer, is het helemaal niet zo erg om regelmatig buiten even een frisse neus te halen. Pups blijven pups, en daar horen dan natuurlijk ook allerhande stomme stoten en grappige momenten bij. Het verschieten van een blaadje dat rakelings naast hen waait. Het overmoedig naar een andere hond toe huppelen totdat die zich omdraait waarna de pup al snel besluit dat het waarschijnlijk toch wel veiliger is dicht naast het baasje. Al wandelend zo geconcentreerd naar iets kijken dat ze de paal vlak voor hun neus niet zien totdat ze ertegen botsen… Zo kan ik nog een hele tijd door gaan. Maar al die dingen maken dat je vaak de hele wandeling met een lach op je gezicht rondloopt. En jij niet alleen. Elke keer weer zie ik mensen die hun gejaagde leventje een paar momenten onderbreken om even te kijken naar die overdreven vrolijk huppelende puppy, die vol overgave probeert een voorbijvliegend blaadje uit de lucht te grissen. En telkens zie je dan een glimlach op hun gezicht verschijnen terwijl ze even genieten van de aanblik van zo’n zorgeloos en onschuldig wezentje. Het zijn van die kleine dingen die het leven aangenaam maken.

Wat leuk geschreven!

Mee eens, erg leuk geschreven

Geniet er maar van, heerlijk als anderen meegenieten. Hein.

Dat zijn de kostbaarste momenten!

Jij bent gewoon stapelgek van je puppy 
Mooi.

heel leuk en liefdevol geschreven.

Mooi geschreven!