Hoe zie jij je hond?

beetje rare vraag misschien, maar ben gewoon te nieuwsgierig

Ik weet dat het verkeerd is maar ik zie mijn pupje echt als mijn kindje (voelt raar om moeder te zijn op je dertiende)en zij ziet mij ook echt als haar moeder

ben ik daar de enige in??

En als je hem haar niet als je kind ziet, hoe zie je hem haar dan

Ik hoor vaak dat ik een moederinstinct heb als het op Odi aan komt.
Extra overbezorgdheid niet uitgesloten...

Zelf zie ik hem meer als mijn maatje, mijn beste vriend. Ik kan altijd op hem rekenen.

Ze zeggen altijd dat een hond je beste "vriend" is,
maar voor mij voelen mijn dieren ook als iets meer dan dat.
Ik noem ze ook vaak mijn baby's, ook al zijn het geen pups meer haha.
Dus ja, ik zie ze ook als mijn kinderen.
Ook al praat ik dan niet tegen ze met babytaal of krijgen ze babykleding aan.

En als er een zal komen te overlijden, zal het mij net zoveel pijn en verdriet bezorgen als een familielid.

Ik noem mijn hond weleens 'mijn baby', maar zo zie ik hem eerlijk gezegd absoluut niet. Hij hoeft later niet mee te draaien in de maatschappij, gaat niet naar school oid en is er eigenlijk alleen voor mij. Wat dat betreft zie ik hem niet als een 'kindje'.. Wél als mijn beste vriend en maatje voor het leven.

marvey is mijn maatje
en ginny is mijn bitchy

Joekie is mijn maatje door het leven.
Sommigen zeggen dat ik Joekie veel te veel verwen, overbezorgd ben etc.  Een soort klein kindje voor mij, hoor ik soms zeggen.

Als me maatje/beste vriend

Weet je wat lief is, ik ben nu ziek thuis en Cayenne ligt dan bij me p de bank,
En ze was een beetje jank geluid aan t maken
Dus k haar troosten, toen voor de grap maakte ik ook een paar van die geluidjes en wat deed ze? Ze legde haar koppie op mijn schouder en begon daarna mijn oor te likken
probeer het zelf want als je hond dat doet voel je je echt heel heel fijn

Rasta zie ik gewoon als mijn beste maatje.

Als mijn beste vriendje.
Maar als hij teveel speels is zegt mijn wederhelft: "ga maar bij de mama" hihi dus dat ben ik dan ook he 

Niet als mijn kind. Ik noem haar altijd mijn vriendinnetje, dat is ze ook

Soms ga ik wel eens heel hysterisch 'faya baby kom maar snel bij je mama' gillen met mijn armen wijd maar goed. Dat is eigenlijk een beetje de draak steken met mensen die dat serieus zo doen

Goh, als je er echt zo over moet nadenken is het wel moeilijk  Ik zie ze allebei als mijn kindjes, in de zin dat ik mij verantwoordelijk voel voor hun, ik ze ontzettend lief heb, verzorg en zou beschermen met mijn leven en niets me te veel is. Niet dat ik ze ook echt als kleine kinderen behandel of zie, maar het gevoel errond lijkt er misschien wel op.

Met Saffira heb ik een hechtere band dan met Blackie. Blackie is mijn vriendinnetje die lekker 's avonds bij me komt liggen en waar ik regelmatig leuke dingen mee doe. Saffira zie ik als mijn hartsvriendin, mijn lievelingetje dat ik niet kan missen en waar ik ontzettend graag mijn tijd mee doorbreng. 
Ze voelen allebei aan als vriendinnetjes die ik kan vertrouwen, die ik nooit in de steek zal laten en waarvan ik weet dat zij mij nooit in de steek zullen laten. We voelen allebei dat we gek op elkaar zijn, en genieten van elkaar en elkaars aandacht. Ondanks dat ze allebei hun gebreken hebben zijn ze in mijn ogen perfect, en zou ik ze voor geen andere hond willen ruilen. Zij accepteren mij ook, ondanks mijn gebreken

Als mijn schaduw en spiegel maar bovenal als mijn maatje.

Ik zie Gucci ook wel een beetje als mijn kindje. Mijn vriend en ik grappen daar ook wel eens over haha. Ik weet dat veel mensen zeggen dat je een hond zo niet moet zien, maar dat maakt me niets uit. We geven echt heel veel om hem en ik blijf ook liever thuis bij hem dan dat ik weg zou gaan.

en als ik me honden aan het trainen ben zie ik ze als gewoon hond

Ik zie Kylie niet als m'n kindje   Kylie is op dit moment m'n enige en allerliefste hondje   Of dat minderwaardig is dan m'n allerliefste kindje ...  ?? Ik denk dat er gelijkwaardige liefdes zijn, maar wel anders. 

Liefde voor ouders, voor kinderen, voor dieren, voor partner....  Ze kunnen volgens mij allemaal naast elkaar.  Ze kunnen allemaal anders zijn... maar allemaal echt

Wij zijn wel 2 volwassenen met huisdieren.  En vermits huisdieren niet voor zichzelf kunnen zorgen, (krijgen bijvoorbeeld de koelkast niet zelf open    ) voel ik me helemaal verantwoordelijk voor hen.

(tikfout aangepast)

Ik zie Lola niet als een kind, ze is een volwassen hond. Maar wel als een lid van de familie, waarvoor ik de verantwoording draag. En raar genoeg noem ik haar toch weleens mamma s meisje al zie ik haar helemaal niet zo. Misschien omdat ik me verantwoordelijk voel voor haar welzijn en trots ben op haar e.d. zoals je ook voor een kind verantwoordelijk bent en er trots etc. op bent, maar daar houdt de vergelijking dan wel op.

Ik zie Mellow wel een beetje als mijn kindje. Kan soms ook echt overbezorgd zijn om haar.
Als mijn vriend thuis komt en ze hoort hem al voor ik hem hoor vraag ik ook aan haar "is papa daar?"
Soms is het ook wel een verwend kindje, lekkers hier, leuks daar, gezellig bij 'mammie' op de bank, samen een middagdutje doen (op de bank).

Maar ik noem haar ook vaak 'vriendinnetje', want dat is ze ook. 

Ik praat ook wel tegen haar, ja, ook buiten. Ik heb gemerkt dat ze daar wat minder onzeker van wordt. 
Horen we een knal, dan schrikt ze nog wel eens (geen dikke paniek meer, wel staart omlaag en achter me blijven lopen), dan benoem ik het ook "zo hee, dat was een herrie" en dan loopt ze weer door. 
Net of ze wat steun haalt uit mijn onzinnig gezever ofzo
Ik voer geen gesprekken, maar praat gewoon wat tegen haar. Heb het ook niet over 'mammie dit' en 'pappie dat' als we lopen.

Dit doe ik, als 'mammie' zijnde dan weer niet he 


Dit ook niet trouwens


Even aanvulling: als ik tegen haar praat doe ik dat op een normale toon. Geen hoge piepstemmetjes ofzo.

Haha, dat tweede plaatje van je, en dan links boven.. Dat doe ik dus wel xD

Ik zie mijn hond als harige huisgenoot

oeps dan ben ik volgens mij de ergste hier op het forum, hoge piepstem, heel erg verwennen, haar mijn baby / meissie noemen of kom maar bij mama.....
en dat is dan nog maar een heel klein stukje...

Kira is als een soort van kindje voor me aangezien ze in mijn bijzijn geboren is en we al vanaf dag 1 samen zijn. Libby zie ik echt als een grote beste vriendin voor het leven. Als ik me weer is slecht voel dan kruip ik tegen haar aan en dan vertel ik haar hoe ik me voel (dat lucht echt op ook al verstaat ze er niks van, hihi)
Turbo is ook echt mijn maatje en mijn beste vriend in goede en slechte tijden! Ik zie hem soms echt als een klein jochie die alles voor elkaar wilt hebben maar dat heeft hij toch echt aan zichzelf te danken, haha. Bv door met zijn pootjes in de bak te graven om mij te vertellen dat er geen water meer in zit, haha. Zo vergeet je het natuurlijk nooit, haha
Turbo is ook de oudste dus in mijn ogen ook de wijste, haha.
Angel zie ik als een vriendinnetje dus niet mijn bff want mijn band met haar is minder dan met de andere 3. Ze heeft totaal het tegenovergestelde karakter dan de andere 3 en daar kan ik het soms heel moeilijk mee hebben. Maar toch is ze een klein vriendinnetje van me en hou ik heel veel van haar.

nee niet als mijn kind zie ik Bamse, maar wel als een bijzonder maatje, wij vormen een team, zij kan niet zonder mij, ik niet zonder haar. ter aanvulling, wij zijn samen, wij wonen beiden samen, Bamse heeft veel zorg gehad, en nog, denk dat de band dan verstevigd, we weten dan dat we er voor elkaar zijn.

mijn leven staat wel in haar zijn, en ik weet bijna zeker dat zij ook in mijn leven haar plekje bij me heeft gevonden, ze is erg aanhankelijk naar mij toe, hoewel ze heel zelfstandig is.

Nee, ik zie de honden zeker niet als kind, maar wel als en bijzondere verrijking van mijn leven. Ik zou het vreselijk vinden om ze te moeten missen, maar zie ze wel echt als "hond"..afhankelijk van mij, en waar ik me verantwoordelijk voor voel.

Neen hoor Renee hier nog zo ééntje ' Wij spreken tegen mekaar over Lance als  " heb je de kleine gezien ? " grappig vinden wij dat. Hij is ook ons klein kindje. Groot kind is al lang uit huis dus.......
De kweekster die was nóg gekker met haar hondjes, als die pupjes hadden dan waren dat haar bábbies......
Ik zie dat ventje gewoon doodgraag  En of dat hij nu een babyhuidje heeft of een lekker vachtje,hij is en blijft mijn baby .

Hier ook!
Lotje is voor ons leven!
Onze heerlijke schat die altijd vrolijk en opgewekt is.
Altijd haar liefde geeft. Ik ga ook echt nooit zonder haar weg.
Ze is weleens een paar uur alleen thuis maar ik zou bijv.
nooit zonder haar op vakantie gaan.
Ze gaat mee winkelen, ze gaat mee op reis en ik kan echt niet zonder haar.
Ik zal alles voor haar doen en ik bewaak haar met mijn leven!
Voor ons is ze ALLES! LIEFDE!

Nee, niet als kind ( ik heb daar al twee van en da's genoeg )

Ik noem hem wel een 'mama's mannetje' als hij op schoot ligt te slapen, dat dan wel.
Maar in eerste instantie is hij mijn toeverlaat en gewoon een hond. Dat beeld word vooral  bevestigd als ik hem een stuk vlees/bot zie verscheuren en opvreten