Gedrag/omgang geen dwang maar met harmonie.

Ik vindt dit stuk een openbaring en ben het er helemaal mee eens, jullie ook???

http://www.huisdieren.nu/honden/gedrag/omgang-met-honden-geen-dwang-en-macht-wel-harmonie-en-duidelijkheid/

Ps: ik weet niet of het hier goed staat, want het hoort bij opvoeden, maar zowel bij pups als bij volwassen honden?
Staat het niet goed, wil iemand het dan verplaatsen??

In hoeverre lukt het hondenbaasjes zich te gedragen als een Alpha uit een harmonieuze wolvenroedel aangezien wij mensen daar ondertussen heel ver van verwijderd zijn geraakt?
Onze tegenwoordige mensenmaatschappij vertoont namelijk ondertussen meer overeenkomsten met de wolvenroedel in gevangenschap.

Ik kan hier volledig achterstaan. Deze kant ben ik ook op gegaan m.b.t. de kalmerende signalen en ouderschap. Vaak hebben wij in de maatschappij nog het ouderwetse idee en dat merk ik hier op de hondenschool onder de cursisten ook nog.

Ik heb daar begrip voor en ik hoop dat mensen nog steeds een klein beetje open willen staan voor een andere ingang dan de dominatie theorie.

Ik ben het hier ook helemaal mee eens. Zelf zie ik veel verschil in gedrag bij honden die met straf leven en honden die zonder straf leven. Die zonder straf leven zijn veel opener naar de wereld en makkelijker in de omgang met andere.

Amen. Naar mijn idee staat hier precies waar de positieve opvoeding om gaat. Toch jammer dat er enorm veel mensen (ook professionals) nog steeds met de dominantietheorie werken... Veel honden worden daardoor toch een soort van niet begrepen..

Leuk stukje. Het zal wel even duren voor enige decennia van 'overheersen' er bij de algemene mens uit getraind zijn, maar het is een begin.

Wij gaan ook zo om met onze honden.
Al ben ik af en toe wel eens de "baas", net als vroeger met de kids, moet je af en toe op je strepen staan.
Maar zonder geweld, zeker zonder fysiek geweld.

Ik vindt dat het in dit stuk eens redelijk in het kort, maar goed en mooi omschreven is.

Goed stuk, helemaal mee eens. 
Volgens mij zijn mensen de enigste wezens op deze wereld die anderen (dier en mens) willen overheersen, daar komt ook die hele dominantie theorie vandaan.

ja, wij hebben geen groep meer nodig (denken we).
Geen leider die voor voedsel zorgt, de dagelijkse jachttactiek uitstippelt.
Al maak ik het leven van mijn buurtgenoten nog zo zuur..ik heb toch wel te eten.
Waarom dan samenwerken...omdat het kan.?

Dat wij ons als 1 of andere alfa moeten gedrag is voor mij altijd al een compleet raadsel geweest.
Dat uit dit soort onderzoeken blijkt dat , mocht je de Alfa uit willen hangen, je dit absoluut niet bereikt door je plek op te eisen maar door samenwerking en respect te verdienen is positief.

Eindelijk eens een goede en in begrijpbare taal geschreven artikel over het leven met onze lieverds. Dit artikel zou eens wat meer openbaar moeten gemaakt worden. Dank voor het me te laten lezen. (zouden we dit ook niet beter toepassen in onze maatschappij?)

Een topic waarin we om de beurt melden dat we het geschreven stuk ééns zijn is weinig interessant dus daarom een extra vraag.
Wie van jullie vindt dat hij/zij z'n hond leidt als een Alpa wolf uit een harmonieuze wolvenroedel in het wild?

Ik denk,en vooral hoop dat ik met Joppe "goed" bezig ben. Hij kan lekker bij ons komen liggen in de zetel, kop of soms helemaal op mijn knieen (dit laatste hou ik niet lang vol) Hij is niet te kloppen bij het buiten gaan. We proberen steeds de "positieve" opvoeding te geven, bij iets goed een beloning, bij iets stouts wel een berisping, maar zeker niet agressief. Roepen helpt toch niet bij hem, dat hoort hij niet. We laten hem zoveel mogelijk contact zoeken met de andere honden. Maar wanneer we zien dat het bij een bepaalde hond niet klikt,zullen we die hond in de toekomst wel mijden.

"Einde van de dominantietheorie - grote loondaling voor managers en directeuren."

Dit zijn conclusie van meer dan een halve eeuw geleden dus ik begrijp je niet helemaal?

.

Ik denk dat het een interessante vraag is waarom het in onze maatschappij niet zo werkt?

.

Waarom het niet werkt?
Als jij het zou toepassen, dan doet de ander het niet en krijg je een eenrichtingverkeer, tja geen wisselwerking, dan werkt het ook niet.

Maar het werkt wel met onze doggies

.Ook ik heb dat gedacht..
Ik moet zus en zo want, bla,bla,natuur,leiderschap..bla.bla, alpha hier, alpha daar...

Tot ik bij een meeting voor een volle zaal even op m'n plek werd gezet toen ik die vraag stelde wat nou de echte Alpha zou doen in een bepaald geval.

Dus u dekt uw teef zelf.??  was de vraag op mijn vraag.
*zucht*..
 ik ben de aller aller aller slechtste roedeldoedelleider die er op dat vlak bestaat.
En laat het nou net 1 van de dingetjes zijn die in dat hele roedelgedoe toch wel belangrijk is.
Of, nou,, het schijnt het aller belangrijkst te zijn...voorplanting.
Dus hoe goed ik ook mijn best zou doen, er zijn voor mij grenzen aan het leider zijn.
Ik bepaal dingen voor de honden, maar ben geen soortgenoot.
En dus ook geen alpa in die zin.

Met Alpha wordt voor mijn gevoel echt een soortgenoot bedoelt.
Ik ben een aap....geen wolf.

Mijn eerlijke tegencommentaar:
Ik vind het artikel enorm "eenzijdig"

Op het moment dat je met man en macht en geweld het "alfpha" zijn wil of moet afdwingen
Ben je per definitie GEEN goede "alpha"

"de dominantie theorie" ja hoor, daar heb je hem weer
vergooid en verguisd want stel je voor, dan wil je "heersen"

Maar is heersen wat beter "bekeken niet gewoon zeer geforceerd gedoe van iemand die helemaal niet "leiden" kan.???
En forceren doet een natuurlijke "alpha" niet, dat heeft tie helemaal niet nodig.

Kortom: het hele artikel is voor mij enerzijds eenzijdig, anderzijds open deuren in trappen.

Ik geloof stellig dat honden veel baat hebben bij het feit dat er mensen (of andere honden) zijn die meer verantwoording nemen als zij zelf aan kunnen.
Veel honden kunnen niet zoveel verantwoording aan in onze mensenmaatschappij, om de doodgewone reden dat zij hond zijn en geen mens, en een mens geen hond is.

Verantwoording nemen is oa de lijnen uit zetten, veiligheid bieden, eten verschaffen.
Als dat dan de verpersoonlijking is van "de dominantie theorie" nou .. dat zal dan.

Elke keer lees ik op HP (en andere fora) honden met gedragsproblemen
9 van de 10 keer komt omdat er een stuk structuur ontbreekt
als het betekent om die structuur te herstellen dat de hond eens even niet als 1e de deur uit mag lopen (omdat hij daar al 2x boven op de buurman is gesprongen) dan is dat zo, om dat dan gelijk weer te koppelen en er een soort grotesk geheel van te maken: het arme hondje wat niks mag en de grote boze baas........
Of die hond die van alles "geprikkeld" raakt, en daarbij dus totaal niet het vermogen heeft om terug te vallen op de baas die de eindverantwoording draagt.......

Leuk voorbeeld: gisteren moesten wij op een vrij smal pad langs een meneer met 2 .... nogal niet zo aardige vechtlustige honden, het was volkomen duidelijk en hij had ze maar aan een boom vast gezet "want anders kon hij ze niet houden hoor". Gorby is een verstandige hond, en zag heel goed dat het onveilig was, maar links van de baas rustig mee stappend passeerde hij in alle rust, de b** van de man viel gewoon open.... dat deed toch geen hond hoor, want als zijn honden begonnen.... ja das dan fijn, maar in dit geval hebben man en hond heel wat doorstaan samen, en zijn ze elkaar gaan respecteren en vertrouwen en nu zei de baas "kom Gorby, het is veilig, want daar zorg ik voor"......

En goh, laten wij nu echt wel heel wat regels standaard in acht nemen
Of liever gezegd: onze hond voert het zelf zo uit, niet omdat hij gedrukt of angstig is
Of omdat het een "watje" is (in tegendeel) maar gewoon..... omdat hij zijn veilige plaats heeft ingenomen.

En nee, hij mag niet op de bank, en niet op bed, en niet als 1e de voordeur uit
Ahhh, Arme hond.


Ik kan er helemaal niks mee met dit soort artikeltjes

Nou, toch nog een tegengeluid.

Hmm, echt een openbaring vind ik het niet (voor mij zit er niet veel 'nieuws' bij) en ik vind het weer de andere kant op doorslaan.

Wolven leven voornamelijk is harmonie, vast wel, maar ook niet altijd en gevochten wordt er heus wel eens, eten van elkaar afgepakt ook en ik geloof er geen hout van dat agressie bij honden alleen wordt ingezet vanuit onzekerheid.

Voor mijn gevoel maken dit soort artikelen van een hond een soort 'nobele wilde' die onrecht wordt aangedaan.
Voorbeeldje: hij wil zo graag de deur uit omdat hij zo graag op stap wil. Bij mij mogen de honden voor mij uit de deur uit (praktischer) maar prompt daarna mogen ze netjes even wachten tot ik de deur afgesloten heb. Ze zullen best graag willen, maar ik voel er weinig voor om gelanceerd te worden de wandeling in. En dat hoort volgens mij ook bij in harmonie leven; zelfbeheersing leren! En daar ligt mijns inziens in dit stuk te weinig nadruk op...

Ik ben het eens met het artikel - als je een hond met een stabiel karakter hebt, zoals Lupi. Echter zijn er ook andere, met een angstige geaardheid, een rugzakje, of zoals al aangegeven een totaal gebrek aan zelfbeheersing. Die honden hebben toch wat extra nodig vind ik. 

Sam is er zo eentje zonder zelfbeheersing - ik zou met dit artikel niet echt aan de slag kunnen gaan met haar.

Natuurlijk moet je leiding blijven geven aan de honden.
Maar hier mogen ze wel op de bank, ook op bed, al is het maar even spelen voor het slapen gaan, dan naar hun eigen plek, ;s morgens kroel ik even lekker met alle vier, daar genieten wij allemaal van.
Uitvallen naar andere honden is er hier niet bij, tenminste dat wil ik niet, onze Nanu heeft dat nog niet altijd begrepen, ja hij begrijpt het wel, maar is eens door de herder van de achter buren gepakt, geheel onverwachts, sindsdien is de aanval de beste verdediging.
Daar ben ik nog mee aan het werk, helaas zit dergelijk gedrag er eerder in dan dat het er weer uit is.

Onze honden zijn onze vrienden, gezinsleden, maar wel met regels, net als vroeger met de kinderen, netjes en met gewassen handen aan tafel moesten, moeten ook onze honden zich aan fatsoensnormen houden, geen geblaf en niet opspringen bij bezoek, dan moeten zij op hun plaats en als het bezoek zit en deze wil contact met de honden, mag het bezoek hun één voor één bij hun roepen, aanhalen en een snoepje geven, daarna moeten ze wat voor hun zelf gaan doen, dat is of op hun plaats gaan of naar buiten, net wat zij willen.
Wij leven dus harmonieus samen met onze honden en vormen met z'n allen een roedel.

Ps: ik ga meestal wel als eerste naar buiten

Laat ik het dan iets anders stellen, ik geloof wel in harmonie, in de omgang van honden onderling en die tussen mens en hond.

Maar die kan pas ontstaan als over een weer, en dat is heel zuiver te zien bij honden die bij elkaar (moeten) wonen, de verhoudingen duidelijk zijn, en dat gaat niet altijd goedsappig.

Ik heb er genoeg tegelijk in huis gehad, en bij elkaar gezien, ook op wandelweekenden, om te hebben geobserveerd dat er wel degelijk "verhoudingen" zijn, en die soms best ff hardhandig worden toegelicht. Als het goed is nooit bijzonder kwaadaardig, maar er moet duidelijkheid zien wie welke plaats in neemt en welke taak hij/zij heeft en dus ook waar hij/zij capabel voor is.

Pas dan..... kan die harmonie er zijn, en dan nog, 1 verandering in de samenstelling van de groep/roedel/familie...... en de verhouding zijn zomaar anders, welke hond is precies eender op elk moment? Menig hond toont totaal ander gedrag aan de lijn bij de ene huisgenoot als bij een andere.

Hoe onstaan verhoudingen?
Door duidelijkheid te scheppen.

Nu over vrienden: het is misschien een interpretatie verschil, maar onze hond is niet mijn vriend, hij is onze HOND. Dit is hij niet vrijwillig, het is niet specifiek zijn keuze dag en nacht met ons te moeten optrekken, vrienden, echte vrienden (een mens heeft er niet zoveel) kiezen wel bewust voor jou, over en weer trek je elkaar uit de put, heb je plezier, steun je elkaar en ben je 100% op die momenten dat het nodig is, ik kan en wil dat niet vergelijken met de verhouding die ik met mijn hond heb, die is van een totaal andere waarde. Ik zeg dus niet minder, helemaal niet zelfs, ik ben hartstikke gek met mijn hond, maar wel totaal anders. Gorby is niet mijn kind, niet vriend, hij is mijn hond, en daar ben ik heel erg trots op.

Maar net als Slapende Husky zag ik dus niets nieuws in dat artikel, het zijn algemeenheden op een rijtje met een soort draai er in dat als je alles "harmonieus" doet, het ook zo zal zijn, nou, dat is in mijn optiek dus niet mogelijk, er zal eerst over een weer vertrouwen en respect moeten zijn, om tot harmonie te komen.

En dan nog: mijn hond gaat dus niet voor op naar buiten, en waarom niet?
Omdat hij vanuit zijn manier van hond zijn (en dat is dus helemaal niet negatief of fout) de ruimte achter de voordeur als een stuk terriotorium neigt te zien, nou, ik kan ieder van jullie garanderen dat je dan best waardeert dat hij niet als eerste naar buiten komt omdat dan maar even kracht bij te zetten, maar dat ik dat ben, en mijn hond begrijpt dat het dus zijn taak op dat moment niet is, het territorium te verdedigen......

dat is ook harmonie he !!
alleen net wat anders als gelijk roepen dat "de dominantie theorie" zo achterhaald is

als domineren door geweld plaatsvindt is het geen domineren maar terroriseren en daar is nog nooit iemand beter van geworden, niet in de mensenwereld en niet in de dierenwereld.

Ik zou als ik jou was het artikel nog een keer lezen. Er staat precies in wat jij zegt. Het is dus GEEN tegengeluid en zo eenzijdig is het artikel dus niet!


Ook dit komt in het artikel gewoon ter sprake!

Lezen is niet makkelijk, maar precies die zaken die jullie opnoemen, zoals regels en structuur worden gewoon besproken in het artikel. Ik vind het een zeer goed artikel.

Stukje gekopieerd van Goja.
Pas dan..... kan die harmonie er zijn, en dan nog, 1 verandering in de samenstelling van de groep/roedel/familie...... en de verhouding zijn zomaar anders, welke hond is precies eender op elk moment? Menig hond toont totaal ander gedrag aan de lijn bij de ene huisgenoot als bij een andere.

Dit ben ik niet met jou eens.
Wij hadden vijf honden, onlangs zijn er twee overleden en er is een pup bijgekomen.
Heeft dit alles voor problemen gezorgd, nee in totaal niet.
De vier aanwezige honden leven harmonieus samen en wat heb ik daar aan gedaan, helemaal niets.
Alles gaat hier vanzelf, heb en doe er niets speciaals voor.
Wij gaan ook naar wandelingen voor de ODH's, 40, 50 honden los en door elkaar, geweldig en geen onvertogen woord hoor je, is alleen maar genieten voor mens en dier.
Misschien toch omdat wij vrienden zijn??
Met mij als een heel klein ieniemienie treetje hoger?

Er zijn dan geen problemen,wat ook niet te verwachten is met een pup die nog vol in zijn puplicentie tijd zit.... de dynamiek is ongetwijfeld verandert, bij de wijziging van de samenstelling van een groep/familie/roedel, verandert de dynamiek altijd.
Of er problemen komen wijst de tijd vanzelf uit, soms wel, soms niet.
Lees HP en je ziet dat dat met regelmaat wel zo is.
En soms ook niet...... ligt ook aan de karakters die je bij elkaar zet.
In combi met leeftijd, ervaring en sturende kracht van de leidinggevende (zeg maar de ranghoogste die een ienieminie beetje boven de rest staat )

die rasgroep wandelingen ken ik ook, maar dat is hier niet van toepassing vind ik
dat is een willekeurige groep die in vrijheid en in beweging elkaar tijdelijk ontmoet
daar is geen sprake van zeer grondige verstandhoudingen, elkaar nodig hebben, elkaar vertrouwen, in zijn soort zijn het oppervlakkige ontmoetingen waar je ook niet alle honden blij mee maakt, maar omdat het rasgenoten zijn gaat het vaak wel beter als met verschillende rassen bij elkaar. Ik heb al vele clubwandelingen gemaakt dus ik ken dat wel een beetje, maar dat heeft voor mij niets met "harmonie' te maken.
Scherper komt het te liggen als je met zo'n groep 3 dagen in 1 huis zit, zal je zien dat de harmonie toch wat minder wordt.........

en een ieniemienie hoger dan je vrienden ........
kijk, dat is nu precies waarom mijn hond de hond is, en niet mijn vriend
(naar de letter van het woord gesproken nu dus he, wat "vriend" in houdt)

mijn vriend(innen) zie ik al mijn gelijken, volledig zelfs, ik sta geen ieniemienie hoger en zij ook niet boven mij, ik moet er niet aan denken, want dan is de vriendschap gelijk geruiineerd bij mij, vrienden zijn gelijk, door alles heen.

En dus ben ik wel meer als een ieniemienie meer verantwoordelijk en sturend dan mijn hond, en dus zijn we in die zin geen vrienden, en geloof ik wel degelijk dat het woord verstandhouding ipv rangorde kan staan.

Leven mijn hond en ik in harmonie?
ja, meestal wel, binnen de gestelde kaders, mag de hond heel veel zelf invullen, maar heel soms botsen onze belangen, of botst zijn mening sterk met die van mij, en dan is er toch echt maar 1 die het laatste woord heeft, altijd, en dat ben ik.
Dan maar niet mn vriend, maar ik geloof toch dat we het wel goed hebben.

Ik vind het een heel goed artikel en ben het er helemaal mee eens!

Duke van mij is in sommige situaties heel onzeker (vreemde mensen of vreemde honden die naar zijn zin te dichtbij komen). Uit onzekerheid gaat hij blaffen en soms uitvallen. De hondentrainer zei dat ik meer Alpha moest zijn, maar daardoor werd het alleen maar erger. Nu werk ik er hard aan d.m.v. stemgebruik en belonen als het goed gaat, ook al is dat maar eventjes, dan gauw wat lekkers geven of een aai. Dit dan uiteraard voordat hij weer uitvalt. Met deze positieve benadering is hij veel meer op mij gefocust en gaat het veel beter, al zijn we er nog niet. Ik ben er van overtuigd dat je met stroop meer vliegen vangt dan met azijn

Je bedoelt zo'n groep, die bij elkaar gezet is door eigenaren? Precies zo'n soort groep waar voor de roedeltheorie onderzoek is gedaan? Waarvan gezegd is dat er juist geen harmonie is?


Nou dat lijkt toch echt heel sterk op een echte gezinssituatie. Zoiets als in het verhaal van ts....

Mijn ervaring is anders, Goja Duke heeft er niet voor gekozen om bij mij te komen wonen, ik heb hem als puppy uitgekozen. Maar als er nu een rij mensen staat en ik sta daar bij, dan kiest Duke 100% zeker voor mij en niet voor een ander. Hij is er ook altijd voor 100% voor mij. Als we plezier maken, maar ook als ik een slechte dag heb of verdrietig ben. Dat kan lang niet altijd gezegd worden van mijn mensenvrienden. Ik ben Duke's grootste vriendin, en hij mijn grootste vriend, ook al is hij een hond Maar dat kan voor iedereen anders zijn natuurlijk. Ik begrijp in ieder geval precies wat Rita bedoelt